Taekang : Love Game (SF)

ข้อมูลเบื้องต้น

กั้ง วรกร  ชายหนุ่มน่ารักแสนดี ผู้เป็นเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวความรัก จุดสุดท้ายของความลับ
เต้ ธีระ หนุ่มตี๋หล่อมาดกวนชอบความท้าทาย สำหรับเขาความรักคือเกมส์การแข่งขัน เพื่อสีสันความสนุกในชีวิต

ร่วมด้วย 
แก้ม พี่สาวของวรกร ผู้หญิงเก่ง นักธุรกิจใหญ่ผู้ไม่่ยอมแพ้ใครในเกมส์การต่อรอง
ฮั่น หนุ่มหล่อที่อยู่ตรงกลางระหว่างเกมส์และความรัก
ตั้ม พี่ชายจอมเฮี๊ยบของธีระ เขามีแต่ความเรียลและเล่นเกมส์ไม่เป็น
ซีดี หนุ่มน้อยสดใสเชื่อมั่นในความรัก
บิว สาวสวยรักสนุกและเสียงเพลง 






หมายเหตุ : นิยายเรื่องนี้เป็นจินตนาการล้วนๆไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับศิลปินนะจ๊ะ

เนื้อเรื่อง

ถนนยามเช้า ทั้งรถราผู้คนขวักไขว่่ รีบร้อน ต่างคนต่างมีจุดมุ่งหมาย 


ผมเองก็เช่นกัน 


ผมมีนัด และต้องไปให้ทัน


มันสำคัญมาก...


แล้ว ผมก็ไปสาย ...

"เต้ ฉันระอากับความไม่่รับผิดชอบของแกจริง เมื่อไหร่แกจะเป็นผู้เป็นคนกะเขาซะที " พี่ตั้ม พี่ชายของผมที่วันนี้หัวเสียเพราะมีนักเลงมาป่วนที่ผับของเขา แล้วผมที่ต้องมาจัดการให้ มาสาย...เขาเฮี๊ยบมาก ลูกน้องกลัวหัวหด แต่ไม่ใช่ผม

ผมเดินไปนั่งที่บาร์ สั่งเบียร์เย็นๆมาจิบ



"ก็รถมันติดนี่พี่ตั้ม แล้วใครให้พี่นัดเช้า ผมตื่นได้ก็บุญเท่าไหร่แล้ว " ผมยักไหล่ จิบเบียร์ไป

"เออให้มันได้อย่างนี้ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าแกตื่นสายเพราะมัวแต่กกเด็กที่ร้าน เอ้ยไอ้เต้ เมื่อไหร่แกจะมีเป็นตัวเป็นตนวะ " 


"มีเอาไว้เป็นผู้คุมอย่างพี่น่ะหรอ โอ๊ย ชาติหน้าเถอะพี่ เนี่ยถ้าไม่มีอะไรผมไปนะ วันหลังก็บอกให้มันเร็วหน่อยนะครับคุณพี่ชาย " 


ผมเดินออกไปที่รถมอเตอร์ไซด์คันใหญ่ สวมหมวกกันน็อค แว่นตาดำ เตรียมมันไปซิ่งกับแก๊งค์

"เฮ้ย ไอ้เต้ แกกลับมาให้ทันเปิดร้านนะเว้ย " เสียงพี่ตั้มตะโกนไล่หลังมา


ผมเต้ ธีระมีชีวิตอิสระไม่ขึ้นอยู่กับกฏเกณฑ์ใดๆ เรามีกันอยู่สองคนพี่น้อง ก็สนิทก้นตามประสา พวกเรามีที่มรดกอยู่ผืมนึงใจกลางเมืองเลยเปิดผับและร้านอาหารกินดื่มของคนกลางคืน TUMTAE ถูกต้องตามกฏหมายลูกค้าติด โดยผมรับหน้าที่เป็นคนดูแลด้านบันเทิงเพราะว่าผมเป็นนักร้องมีวงดนตรีของตัวเอง มีแฟนเพลงนอกกระแสติดตามอยู่กลุ่มใหญ่พอสมควร งานอดิเรกของผมคือขับรถแข่งกับก๊วนเพื่อน แต่ผมแข่งในสนามนะ ไม่ได้ไปรบกวนใคร อย่างวันนี้ผมก็ไปซ้อมเพื่อเตรียมแข่งสักพักก็จะมาทำงานร้องเพลงที่ผมรัก...

........................................................................................................................


TUMTAE
ห้าทุ่มกว่าวันศุกร์ คนเริ่มหนาตามานั่งจับจองโต๊ะกันตามคุ้นชิน


ผมขับกล่อมผู้คนด้วยเพลงร็อคฮิตสลับกับเพลงของตัวเอง โดยมีพี่ดิว อ้น และน้องบิวเป็นสมาชิกวงดนตรี Afew ที่พวกเราก่อตั้งมาตั้งแต่สมัยเรียนเป็นแบ็คอัพ แขกในร้านปรบมือร้องตามสนุกสนาน


 
"เฮ้ย.... ใครเป็นเจ้าของที่นี่วะ ออกมาเจรจากับเจ๊แก้มหน่อย " คนร่างใหญ่พานักเลงสี่ห้าคนเดินกร่างเข้ามาในร้าน วางมาดทำเอาแขกในร้านแตกตื่น เพราะมันตรงเข้าไปผลักเครื่องเล่นเพลงสุดหวงของผมล้มไป...

ผมต้องหยุดกลางเพลงเลือดขึ้นหน้าจะลงไปพะบู๊กับม้น พอดีพี่กันเข้ามาซะก่อน

"พวกแกเป็นใคร .... อยากนอนคุกกันหรือไงถึงมาป่วนคนเขา " พี่กัน นายตำรวจหนุ่มในเครื่องแบบเดินเข้ามาขวางพวกมันไว้ก่อนที่ผมจะโดนจับซะเองข้อหาต่อยปากคนป่วน พลางให้ตำรวจอีกสองนายมาพาพวกมันออกไป

"ไม่มีอะไรแล้วนะฮะ เรามาฟินกันต่อกับเสียงเพราะจากน้องบิวบ้างดีกว่า กับเพลง....." พี่ดิวรู้ว่างานเข้ารีบปรับสคริป ผมลุกขึ้นขอตัวแฟนๆแล้วเดินตามพี่กันออกไป


.................................

"เฮ้ย เจ้แก้ม นี่มันเรื่องอะไร " ผมเห็นพี่ตั้มกำลังเถียงอยู่กับหญิงสาวผิวเข้มท่าทางหยิ่งๆที่พาพวกมาบุกร้านเรา

"ก็พวกแกอยากไม่ยอมย้ายออกไปทำไมล่ะ ที่ตรงนี้มันเป็นของพวกฉันตระกูลพวกแกโกงเอาไปนี่ไงหลักฐาน" เธอยื่นใบสำคัญกรรมสิทธิ์ให้ผมกับพี่ตั้มดูซึ่งแน่นอนว่ามันไม่ได้ตรงไปตรงมาแต่พวกนี้อยากฮุบที่ตรงนี้อยู่แล้ว ตระกูลเราทั้งสองบาดหมางกันมาแต่ครั้งกาลนานจนจำไม่ได้ว่าเริ่มจากอะไร 


"คุณแก้มก็น่าจะค่อยๆคุยกัน ไม่เห็นต้องเอานักเลงมาขู่เลยครับ" พี่กันเป็นรุ่นพี่ผม และเป็นตำรวจน้ำดี โชคยังดีที่เขาดูแลย่านนี้

"ดิฉันเคยยื่นข้อเสนอขอซื้อแล้ว พวกเขาอยากไม่ยอมขาย ที่จริงก็ไม่อยากต้องเอาความจริงมาตีแผ่แต่มันจำเป็น "หญิงสาวเสียงกร้าว


"พวกคุณนั่นแหละที่โกงไอ้เอกสารบ้าๆนี่ก็ไม่จริง หาเรื่องกันงี้ ลุยแม่งเลยดีกว่า " ผมเลือดขึ้นหน้าตรงเข้าไปขย้ำคอเสื้อไอ้หัวหน้าตัวใหญ่ที่ชื่อฮั่นพวกมันก็เข้ามารุมผม ตำรวจกับพี่ตั้มเข้ามาห้าม ชุลมุนกันอยู่อย่างนั้น.....


"หยุดเดี๋ยวนี้นะ ....! " เสียงทุ้มนุ่มแต่มีอำนาจตะโกนห้าม 

เสียงจากคนมาใหม่ ชายหนุ่มร่างสมส่วนในชุดสูทลำลองสีขาว ตาคมวิบวับหน้าเรียวจมูกโด่งเป็นสัน เดินเข้ามาส่งเสียงห้าม


"น้องกั้ง ..." เจ๊แก้มอุทานเรียกชื่อเขาตกใจที่เห็นเขาที่นี่


"พี่แก้มนี่มันอะไรกันฮะ ทำไมมาโวยวายกันอยู่ที่นี่ กั้งบอกแล้วว่าให้ค่อยๆพูดกัน" ชายหนุ่มตรงเข้าไปดึงตัวสาวแก้มออกมา หันไปมองปรามฮั่นที่ดูสงบเสงี่ยมขึ้นทันตา เขายกมือไหว้พี่ตั้ม ผม และนายตำรวจทั้งหมดอย่างนอบน้อม

"ผมเป็นน้องชายพี่แก้มฮะ ชื่อกั้ง ผมต้องขอโทษแทนพี่สาวที่วู่วามเกินไปนะครับ ผมจะชดใช้ค่าเสียหายให้ แล้วพรุ่งนี้ผมจะติดต่อมาอีกที คืนนี้ต้องขออนุญาติกลับก่อนนะฮะ นี่ฮะนามบัตรผม " เขายื่นกระดาษใบเล็กๆที่มีรูปกับชื่อเขาให้ผม

เขาไหว้ลาอย่างสุภาพอีกทีแล้วพาพวกทั้งหมดออกไป ...


"... วรกร ศิริสรณ์  CEO PrimeTime Group .... ชื่อกั้งสินะ"  ผมอ่านชื่อบนนามบัตร พึมพำ...




............................................................................................................


"พี่แก้มน่าจะปรึกษากั้งก่อน " ชายหนุ่มบ่นพี่สาว

"ก็ฮั่นเอาหลักฐานมาให้ตอนนั้น พี่ติดต่อกั้งไม่ได้ก็เลยไปเอง อีกอย่างนึงพี่ต้องรีบ ทางนายทุนเขาจะทำสัญญาเรื่อง complex ใหม่แล้ว ติดก็ไอ้ที่ผืนนี้แหละ " พี่สาวเขาอธิบายเหวี่ยงๆ

"เอาล่ะ ให้กั้งไปคุยกับเขาเอง ส่วนพี่ก็อย่าไปรับปากใครเขาอย่างนั้น เอาตามนี้ครับ กั้งเหนื่อยแล้วขอไปพักก่อน พี่แก้มก็ต้องไปพักด้วยนะคับ ..." ชายหนุ่มเดินไปหอมแก้มพี่สาวแล้วหมุนตัวเดินออกไป ...ฮั่นเดินตาม เขาหยุดหันมามอง

"อ้าว แล้วพี่ฮั่นจะตามกั้งมาทำไมฮะ " ้คิ้วเรียวขมวด

"ก็พี่จะเอาเอกสารกับของพวกนี้ขึ้นไปให้น้องกั้งไงครับ " หนุ่มฮั่นอธิบายยิ้มน้อยๆ

"โธ่ พี่ฮั่นก็ให้ชมมันเอาไปให้ก็ได้ครับ กั้งไม่รบกวนหรอกฮะ " เขารับเอกสารมาจากฮั่น ที่ดึงมือเขาไว้

"น้องกั้งครับ น้องไปต่างจังหวัดหลายวัน พี่คิดถึงนี่ครับงั้นพรุ่งนี้ให้พี่ไปเป็นเพื่อนนะครับ " เขาส่งสายตาให้หนุ่มหล่ออย่างมีความหมาย

"ฮ่าๆๆ พี่ฮั่นพูดซะจักจี้ ก็ได้ฮะแต่พี่ฮั่นต้องไม่ไปก่อเรื่องอีกนะฮะ สัญญา ..." ชายหนุ่มยิ้มส่ายหน้าน้อยๆ

"ครับๆ ตามน้องกั้งเลย พี่จะทำตาม Goodnight นะครับ " เขาลูบไล้มือหนุ่มน้อยอยู่พักนึงก็ปล่อยให้ชายหนุ่มดึงมือออก เดินขึ้นห้องไป


ฮั่นเป็นรุ่นพี่ของแก้มทำหน้าที่เหมือนมือขวาที่ภักดี เพราะเขาตกหลุมรักน้องชายรูปหล่อของเพื่อนรุ่นน้องมานาน

"ไง พี่ฮั่น หวานไปสิเจอกั้งล่ะอ่อนไปเลย นี่พรุ่งนี้น่ะสอดแนมมาด้วยนะอย่ามัวแต่เอาใจเขาจนลืมหน้าที่ พี่ไปนอนเถอะเหนื่อยมามากแล้ว " แก้มตบบ่าให้กำลังใจ 

หญิงสาวชื่อแก้ม เป็นพี่สาวคนเดียวของหนุ่มกั้ง ธุรกิจของพวกเขาที่ตกทอดมาจากรุ่นก่อนๆคือบริษัทท่องเทียว PrimeTime Group ที่มีเครือข่ายใหญ่โตทั้งบนดินใต้ดิน มีลุงใหญ่อยู่เบื้องหลังคอยดูแลเรื่องต่างๆให้เป็นไปตามเป้าหมาย




......................................................................................................................



"เฮียทำอะไรอยู่อ่ะ ไม่ยอมนอนอย่างนี้ ดาวง่วงแล้วนะเดี๋ยวก็หลับก่อนขึ้นสวรรค์พอดี อิอิ" คืนนี้ผมคว้าตัวพริทตี้รถยี่ห้อดังที่เพื่งเจอกันที่สนามซ้อม เธอก็ตามมานัวเนียผมอยู่ไม่ห่าง

"นี่ดาว เฮียบอกซะก่อนนะว่าเราไม่มีอะไรผูกมัดกัน ทุกอย่างเป็นการยินยอม ถ้ารับได้ก็รอแป๊ป ถ้าไม่ได้ก็นอนไปก่อนเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปส่ง " ผมตอบแบบไม่สนใจอะไรเท่าไหร่

ไม่มีสาวคนไหนยอมกลับหรอกพอเจอลูกนี้ รอผมทุกราย แต่หลังๆที่ผมเองก็เริ่มเซ็งกับเสน่ห์ของตัวเองที่อะไรมันดูซ้ำๆเดิมๆ

ผมอยากได้ความตื่นเต้น ...แต่ตอนนี้ยังนึกไม่ออก เอาแบบเดิมไปก่อนละกัน


.......................................................................................................................................



"เฮ้ย อุตส่าห์ประชุมทุ่มนึง นี่ไอ้เต้มันขาดประชุมอีกแล้ว เฮ้อ ไอ้น้องคนนี้ " ตั้มบ่นระอากับน้องชาย

"เอาเถอะน่าตั้ม แต่พอตกดึกมันก็มาตามหน้าที่ตลอดมันคงชอบแบบนั้น มาๆเรามาประชุมกันแค่นี้แหละ " ดิว ให้เหุตผลแล้วชวนประชุมต่อโดยมีอ้น และบิว ขาดน้องชายเจ้าของไปตามเคย 

ผมไม่ได้ไปไหนไกลหรอกผมขี้เกียจจะนั่งถกตัวเลขอะไรที่ผมไม่ถนัด ถ้าตอนนั้นไม่เกิดเรื่องป่านนี้ผมก็ตงได้เซ็นต์สัญญากับค่ายเพลงไปแล้ว ... ผมเลยมาเที่ยวเทคเต้น แถว RCA ดูเด็กๆวัยรุ่นเต้นเฮฮากันเผื่อจะได้เอ๊าะๆสักคนมานั่งคุยก็พอ 

ที่ห่างออกไป มีชายร่างกำยำกำลังพูดคุยกับเด็กหนุ่ม เอ๊ะ หรือทะเลาะกัน

"ว่าไงน้องชายมาคนเดียวเหรอ มาดื่มกับพี่นะ เราน่ะหน้าหวานน่ากินจริงๆ เดี๋ยวพี่จะจัดให้หายเหงานะ ฮ่าๆๆ " เขาเอามือมาลูบหน้าเนียน 


"เฮ้ย อย่ายุ่งกับผมนะ ... พี่ฮั่น ช่วยด้วย ...อุ๊บ ...."  ชายหนุ่มเหมือนจะเรียกคนที่มาด้วย แต่ไอ้ตัวใหญ่เอามือหนามาปิดปากล็อคตัวเขาไว้ เขาออกแรงดิ้นผลักอกมันแต่ไม่ได้ผล


ผลั่ก 


ตุ๊บ



ผมเริ่มกรึ่มๆ และไม่ชอบกริยาของมัน เลยลืมตัวชกปากมันไปทีนึง


พอมันหายมึนก็ชกหมัดสวนมาทำเอาผมมึน มันเดินเข้ามาหาผมอีก พลันมีมือนุ่มดึงผมลุกขึ้นแล้วลากผมวิ่งออกไปจากตรงนั้น


เราสองคนวิ่งกันออกมาไกลจนแน่ใจว่ามันไม่ตามมา ผมมองไปรอบๆเห็นเป็นสะพานใหญ่ สุดอากาศเข้าปอดไล่ความมีนเมาจากแอลกอฮอล์ 

มือผมยังจับมือคนคนนั้นไว้ ผมหันมามองเขา 

จมูกเขาโด่งเป็นสัน ตาโตคมกริบ ริมฝีปากบางหอบหายใจพาร่างสุงโปร่งสะท้านกับความเหนื่อยและลมเย็นๆที่มาปะทะตัว 

เสื้อเชิ๊ตสีขาวของเขาพลิ้วเบาบาง ผมมองดูเขาพลางนึกได้

"คุณกั้ง วรกร " ผมเรียกชื่อเขา


"โอ๊ะ คุณนั่นเอง ... ขอบคุณนะคับที่ช่วยผมไว้ เอ่อ ปากคุณแตกฮะ " นิ้วเรียวแตะที่ริมฝีปากผมอย่างแผ่วเบา ผมมองตาคู่สวยของเขาใจเต้นแรง คงเป็นเพราะวิ่งมาไกล

"ผมโอเคครับ คุณไม่เป็นอะไรนะ " ผมสำรวจตัวคนร่างบาง


"ครับ ผมไม่่เป็นไร แต่คุณ ... คุณชื่ออะไรครับ ผมจะได้ขอบคุณได้ถูก " ชายหนุ่มยิ้มให้แล้วมองผมตอบ


"เต้ครับ เต้ ธีระ แต่เราคงจะต้องเป็นอริกันมากกว่ามั้งครับ " ผมพูดพลางนึกถึงเรื่องเมื่อคืน

"คุณเต้ ยังโกรธพี่แก้มอยู่หรอครับ ผมขอโทษแทนด้วยนะครับนี่ผมแวะมาหาเพื่อนที่นี่แล้วกำลังจะไปที่ผับของคุณ มาเกิดเรื่องซะก่อน เอ่อ แต่ต้องขอบคุณคุณเต้มากนะครับ " เขายกมือไหว้ผม  พอดีกับที่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เขารับสายคนชื่อฮั่นที่มาด้วยกันพลางบอกว่าเขาปลอดภัยดีเจอเพื่อนแล้วให้อั่นกลับไปก่อนเขาจะกลับกับเพื่อน !


 "เพื่อนคุณมาแล้วหรอคับ " ผมถาม

"ก็คุณเต้ไงคับ เอาน่าให้ผมได้ตอบแทนคุณบ้าง เดี๋ยวผมทำแผลให้คุณต้องไปร้องเพลงต่อไม่ใช่หรอฮะ ขืนไปแบบนี้แฟนๆคงตกใจ แล้วอีกอย่างผมก็ไม่มีรถแล้วคงต้องติดรถคุณไปที่ผับคุณล่ะ " เขายิ้มตาเป็นประกาย

เขาจูงมือผมเดินลงสะพานไปสักพักก็เจอร้านขายยาติดกับร้านสะดวกซื้อ เขาเป็นธุระจัดยาให้แล้วพาผมมานั่งที่นั่งข้างร้าน

"ผมมาที่นี่บ่อยฮะ เลยรู้จักแถวนี้ดี คุณเต้เจ็บหน่อยนะฮะ ... " เขาเอาสำลีชุบน้ำยาล้างแผลมาแตะที่มุมปากผมที่มีเลือดออก 

"ซีสส์ ... " มันแสบๆเย็นๆ แต่ปกติผมไ่ม่สำออยอย่างนี้ แค่ตอนนี้อยากทำตัวอ่อนแอให้เขาดูแล


"...แสบหรอฮะ เดี๋ยวก็หายนะฮะ กั้งแปะพลาสเตอร์ให้ไว้ก่อนตอนคุณเต้ร้องเพลงค่อยเอาออก" เขาพูดไปบรรจงแปะพลาสเตอร์ให้ผมอย่างเบามือ ผมมองเขาเคลิ้มๆ ผู้ชายอะไรทำไมถีงได้ละมุนอย่างนี้ มิน่าละ ไอ้ตัวใหญ่นั่นถึงได้ลวนลามเขา


"เรียกพี่เต้ก็ได้ครับ ดูๆแล้วคุณคงเด็กกว่าผม " อืมม์ น่าจะดูเหมาะกกว่าคำว่าคุณ

"'งั้นเรียกกั้งนะครับ อย่าเรียกคุณเลยฮะพี่เต้ " เขาจับหน้าผมมามองเขาตรงๆพลางใช้ตาสวยมองสำรวจว่ามีแผลตรงไหนอีก 

"ครับ น้องกั้ง " ผมยอมเรียกเขาแต่โดยดี

"หน้าผากพี่เต้มีแผลด้วยนะฮะ เดี๋ยวกั้งทำแผลให้นะ อยู่นิ่งๆคับ " เขาบอกผมเพราะผมก้มหน้าหลบตาเขา

จมูกโด่งพาลมหายใจเขาใกล้ผมมาก 

ผมหวั่นไหวกับหนุ่มน้อยคนนี้หรอ ไม่น่าจะใช่หรอก แต่เขาก็ดูน่ารักดีถ้าผมจะจีบเขาไว้ดูเล่นก็น่าจะแปลกใหม่ดีแล้วยังได้แก้เผ็ดพวกเจีแก้มด้วยยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ฮึๆ

"เอ่อ น้องกั้งครับงั้นเดี๋ยวเสร็จแล้วเราไปหาชาหรือกาแฟดื่มกันจะได้หายมึนแล้วเดี๋ยวพี่พาน้องกั้งไปคุยกันต่อที่ร้านนะครับ เอ แต่น้องกั้งซ้อนมอเตอร์ไซด์เป็นมั้ยครับ ...


"ไม่เคยฮะ แต่กั้งอยากลองมานานแล้ว น่าสนุกดี ไปฮะไป อ่ะเสร็จแล้วฮะ " ตาแป๋วมองผมอย่างรุ้สึกสนุก แล้วรีบเก็บอุปกรณ์ทำแผล

เด็กน้อยช่างหลงเชื่อคนง่ายซะเหลือเกิน ฮึๆ ผมคงมีอะไรเล่นกับหนุ่มรูปงามคนนี้ได้อีกสักพักล่ะ 
 
............................................................................................................

TUMTAE Club วันเสาร์มีคนเยอะเป็นพิเศษ วงเราจึงขึ้นเล่นเร็วกว่าเวลาในวันปกติ และวันนี้มีแขกพิเศษสองคนของสมาชิกวงเราจึงได้จัดเพลงพิเศษให้เขา...

"เธอคนเดียวมาเปลี่ยนให้ฉันมีความหวัง ......" เพลงที่เป็นของวงเราดังขึ้นจากเสียงร้องของผมที่สาวกถูกใจนั่งโยกตามอย่างฟิน ผมไม่ลืมปรายตาไปให้คนด้านล่างที่ผมเพิ่งพามา

"พี่เพิ่งมาครั้งแรกหรอฮะ ผมไม่เคยเห็นหน้าเลย ... เอ่อผมชื่อซีดีนะฮะเป็นแฟนบิว " หนุ่มผิวขาวหน้าตาดีสงสัย แต่ก็แนะนำตัวกับคนที่มาใหม่

"ครับ พี่ชื่อพี่กั้งคับ พอดีมากับ พี่เต้ " หนุ่มน้อยไม่รู้จะแนะนำตัวว่าอย่างไร

"เพิ่งได้ฟังวงนี้เล่นคับ เล่นดีจัง น้องบิวร้องเพราะนะฮะ เสียงพลังดีตัวนิดเดียว " ชายหนุ่มเปลี่ยนเรื่องแก้เก้อ

"โอ๊ย ยัยเนี่ยโก๊ะฮะ ฮามากแต่พอขึ้นเวทีทำเป็นแบ๊ว ฮ่าๆๆ " หนุ่มน้อยพูดถึงแฟนสาวเสียงดังทำให้คนบนเวทีถลึงตาใส่ เขาเลยยิ้มเจื่อนๆ สองหนุ่มพูดคุยกันอย่างถูกคอ สังอาหารมาทานฟังดนตรีเพราะๆของที่นี่ไป

เที่ยงคืนแล้ว เป็นเวลาพักวง ก่อนจะมี่ดีเจมาเปิดแผ่นต่อ ผมและเพื่อนๆลงมานั่งที่โต๊ะของสองหนุ่มพูดคุยทักทายกันไปเล็กน้อยผมก็ขอตัวไปส่งเพื่อนใหม่กลับ


"นี่ๆ ซีดี พี่คนนั้น่ะเขาจะเป็นไรป่าวเนี่ย พี่เต้มันเล่นหรือจริงนะ "บิวนินทาคนที่เพิ่งลุกไปกับซีดี

"หือ เขาปิ๊งกันเหรอ ไม่ม้างพี่เต้แกชอบสาวหุ่นสะบึมนี่ เปลี่ยนใจหรือไง" ซีดีพูดแบบไม่เชื่อ

"ก็ไม่แน่นะ น้องเขาหล่อหวาน แต่ก็กลัวมันจะเล่นๆน่ะซิ ท่าทางน้องเขาติดมันมากด้วย " อ้นหันไปออกความเห็นกับดิว 

"คงต้องรอดูวะ เฮ้อ สั่งไรมากินแกล้มหน่อยดิกว่า .... น้องๆ " ดิวหันไปสั่งกับแกล้ม


..........................................

ด้านหน้าร้าน ผมพาน้องกั้งมาที่มอเตอร์ไซด์กะว่าจะไปขับกินลมชมวิวค่ำคืนให้เขาเคลิ้มๆหยั่งเชิงดูก่อน

"น้องกั้ง .... ! " เสียงดุดันเรียกชื่อเขา

"พี่ฮั่น ... !" คนร่างบางตกใจที่เห็นพี่ฮั่นที่เขาบอกให้กลับไปก่อนมาปรากฏตัวที่นี่


เขาตรงเข้ามาคว้าข้อมือเล็กดึงออกให้ห่างผม พลางโอบชายหนุ่มไว้

"น้องกั้งมากับมันได้ยังไง " คนตัวโตถาม


"พี่ฮั่น อย่ามีเรื่องนะ พี่เต้เขาเป็นคนช่วยกั้งไว้จากไอ้พวกนั้นที่มันมาหาเรื่องกั้ง แล้วก็เลยมาที่นี่ตามที่นัดไว้ ... พี่ฮั่นก็น่าจะกลับไปก่อนอย่างที่กั้งบอกนะฮะ เอ่อ แล้วก็ปล่อยกั้งได้แล้ว "ชายหนุ่มผลักเขาออกเบาๆ ฮั่นยังมองตาผมเขม็ง ผมรู้แล้วว่าทำไมคนคนนี้ถึงได้คลั่ง ก็เพราะเขาเองก็คงแอบชอบหนุ่มน่ารักคนนี้อยู่ เหมือนกัน .... เอ ไม่สิ ไม่เหมือนกัน ผมเปล่าชอบเขา



"งั้นเราก็กลับได้แล้วครับน้องกั้ง ..."ฮั่นคว้าเอวคอดจะเดินไปที่รถ

"พี่ฮั่น อะไรเนี่่ย ... กั้งเดินเองได้ " เขาแยกตัวมาอีกที หันมาหาผม

"พี่เต้ฮะ กั้งขอบคุณสำหรับวันนี้นะฮะ งั้นกั้งขอตัวก่อนคับ " หนุ่มน้อยยิ้มให้ผม

"ครับน้องกั้ง แล้วเจอกันครับ " ผมยิ้มตอบ มองเขาเดินไปนั่งคู่กับคนที่ตามมาหวงบนรถหรู 


น้องกั้ง ไปแล้วซินะ คนคนนั้นเป็นอะไรกับเขาทำไมถึงได้หวงขนาดนั้น ถ้าไม่ได้เป็นอะไรทำไมเด็กน้อยต้องยอมทำตามด้วยแทนที่จะให้ผมไปส่ง โอ๊ย ผมคิดแล้วเจ็บใจที่โดนสอยเขาไปต่อหน้าต่อตา ในหัวผมยังมี่ภาพคนน่ารักอยู่ ทำไมรู้สึกใจหายอย่างนี้ ผมสลัดหัวไล่อารมณ์คิดถึงเขาออกไป

พยายามคิดใหม่

งั้นคืนนี้ผมก็ว่างล่ะซิ .... ผมกดหาชื่อไอวี่ ใน contact พูดหวานใส่จนหญิงสาวยอมออกมาพบผม แต่แล้วผมก็ชะงัก เพราะ


"พี่เต้ฮะ กั้งเปลี่ยนใจแล้ว กั้งอยากไปนั่งมอเตอร์ไซด์เล่นกับพี่เต้มากกว่า....."หนุ่มน้อยโผล่มาจากที่ไหนผมไม่ทันสังเกตุ

"แต่สงสัยว่าพี่เต้จะมีเพื่อนแล้ว งั้น กั้งไ่ม่รบกวนนะฮะ " เขาหน้าสลดลง หมุนตัวจะเดินไป  ผมรีบคว้าแขนเขาไว้อย่างลืมตัว ร่างบางเซมาปะทะกับอกผม ผมใช้สองมือกอดเขาแนบอกกันไม่ให้เขาล้ม เนิ่นนานจนสติผมกลับมา ไม่อยากปล่อยเขาเลยขอกอดต่อได้ไหม

"พี่เต้ฮะ เป็นไรฮะ ...ทำหน้าอินเหมือนเล่นมิวสิค อิอิ" หนุ่มน้อยมองหน้าผมยิ้มขำๆ

"เอ่อ ได้คับพี่ว่างๆอยู่ ไม่มีปัญหาคับไปๆ เอ้านี่หมวกกันน็อคให้พี่สวมให้นะครับ " ผมบรรจงสวมหมวกสีแดงให้เขา มองหน้าเขาในหมวกเพลินเพราะมันช่างเข้ากันดี แล้วเอาอีกใบของผมสีดำจะสวมให้ตัวเองแต่ถูกมือเรียวแย่งไป


"กั้งอยากใส่ให้พี่เต้ มานี่เลยค่อยๆคับ เดี๋ยวถูกแผล " ใส่ให้ผมเสร็จเขาขึ้นนั่งซ้อนกอดเอวผมแนบตัวไว้กับหลัง ผมค่อยๆเร่งเครื่องออกไป รู้สึกถึงลมหายใจแผ่วของคนที่ซ้อนอยู่ ความรุ้สึกเริ่มสับสน คืนนี้ผมควรจะทำตามแผนใช่มั้ย...



แล้วผมก็ทำเขาไม่ลง...



หลังจากพากันเที่ยวเพลินไปร่วมสองชั่วโมงผมก็พาเขามาส่งที่บ้านของคู่อริ 

"ไปนะฮะพี่เต้ กั้งสนุกมากเลยคืนนี้ พี่เต้พักผ่อนล่ะพรุ่งนี้คงปวดตุ๊บๆอย่าลืมทานยานะ " เขาพูดจบโบกมือให้ผม ผมเอื้อมจับมือเขาไว้สองข้างมองตาคู่สวย

"พรุ่งนี้ เลิกงานให้พี่ไปรับนะครับ พี่อยากให้น้องกั้งไปฟังเพลงใหม่ของพี่ " ผมตัดสินใจบอกเขา

"ว้าว น่าสนใจจัง ได้สิฮะ เจอกันที่ร้านกาแฟที่เราไปกันนะฮะ นั่นแหละหน้าออฟฟิศกั้งเลย เดี๋ยวกั้งไลน์ไปบอก ฝันดีฮะ" เขายื่นจมูกโ่ด่งมาหอมแก้มผม ผมตกตะลึงทำอะไรไม่ถูกรู้ตัวอีกทีเด็กน้อยก็วิ่งเข้าบ้านไปแล้ว ผมต้องรวบรวมสติถึงจะขับรถออกไปได้ นี่ผมจะเล่นๆกับเขาหรือจะโดนเขาเล่นกันแน่ ...

......................................................................

ชายหนุ่มเข้ามาที่ห้องนอน ยังไม่ทันเปิดไฟ



ฟรึ่บ



สองมือแข็งแรงโอบกอดร่างบางไว้




"น้องกั้ง ทำไมถึงได้ยอมมัน " ฮั่นดักรอชายหนุ่มอยู่ในห้อง คว้าตัวเขามากอดด้านหลังไว้พลางถามอย่างหัวเสีย



"พี่ฮั่น อุ๊ย กั้งตกใจนะฮะเนี่ย ปล่อยเลย  " ชายหนุ่มปรามเขาเบาๆ

"น้องกั้งต้องตอบมาก่อน ว่ามีใจให้มันใช่มั้ย... " เขาเค้นเสียงถาม


ชายหนุ่มหยุดยิ้ม หมุนตัวมาเผชิญหน้ากับคนร่างสูง


"พี่ฮั่น กั้งจะบอกเป็นครั้งสุดท้าย ให้พี่ปล่อยกั้ง! พี่จะปล่อยเองหรือจะให้กั้งโกรธก่อน " ตาคมกริบดูเอาจริง จนคนพี่ต้องคลายอ้อมกอดให้เขาเป็นอิสระ


"พี่ก็แค่อยากเตือนสติน้องกั้ง ว่ามันไม่ใช่คนที่คู่ควรเลย " เสียงเขาอ่อนลง


"พี่ฮั่น กั้งเข้าใจความรู้สึกของพี่ กั้งรับรู้มานานแล้ว แต่พี่อย่าทำให้กั้งต้องรู้สึกไม่ปลอดภัยสิฮะ " เขาจับมือพี่ชายร่างสูงมากุมไว้


"...กั้งรู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ ทางออกที่ดีที่สุดไม่ใช่การใช้กำลังนะฮะ ...แต่ควรใช้ความรัก " เด็กหนุ่มยิ้มนิ่งๆ


"แต่น้องจะรักมันไม่ได้นะ พี่ไม่ยอม " ชายหนุ่มมองตาคนน้อง


"อืมม์ กั้งจะรับไปพิจารณาละกันนะคับ ไปคับ ไปนอนอย่างอแงเป็นเด็กๆไปได้ ..." เด็กหนุ่มดันหลังพี่ฮั่นไปนอกห้องเขา ยิ้มให้ แล้วปิดประตูลง เขายืนพิงประตูถอนหายใจโล่งอก

............................................................................................

PrimeTime Group

"น้องกั้ง ดูซิว่าใครมา ...." แก้มเปิดประตูห้อง CEO หนุ่มเข้ามาทักทายพลางเดินนำแขกพิเศษ

"Surprise !! Hi กั้ง I miss you so much ..." หญิงสาวสวยแต่งตัวจัดด้วยของแบรนด์ดังเดินเข้ามาตรงหน้าชายหนุ่ม

"อ้าว แบม โห มายังไงเนี่ยทำไมไม่บอกกั้งเลย " ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมอง ยิ้มกว้างลุกขึ้นไปกอดทักทายตามแบบสากลกับสาวแบม

แบม ทายาทกลุ่มธุรกิจชื่อดัง สาวเก่งที่ทำงานคล่องแคล่วหน้าตาสะสวย หุ้นส่วนคนสำคัญของธุรกิจสาวแก้มและหนุ่มกั้ง ที่วันนี้มาปรากฏตัวเพราะกำลังจะมีโปรเจคใหญ่ร่วมทุนกันและด้วยความคิดถึงที่มีต่อหนุ่มรูปหล่อคนสนิทของเธอ

"แบมมาแวะคุยงานไม่กี่วันเดี๋ยวต้องไปยุโรปต่อ แต่อยากเห็นหน้ากั้งอ่ะค่ะ กั้งคิดถึงแบมมั้ยเนี่ย " หญิงสาวยื่นจมูกมาหอมแก้มชายหนุ่ม

"นี่ๆ ชั้นยังยืนอยู่นี่นะยัยแบม เอา่ละงั้นพี่ออกไปก่อนไม่เป็นก้างขวางคอก็ได้ แต่อย่าลืมว่าบ่ายมีประชุมสรุปงานนะค๊า " แก้มกลับออกไปไม่ลืมปิดประตูให้


" คิดถึงซิครับ ดีแล้วที่แบมมาผมจะได้คุยไอเดียใหม่ให้ฟังเลย รอผมเดี๋ยวนะจะพาไปเลี้ยงกลางวัน" เขาเดินมาจัดการเอกสารและไฟล์งานบนโต๊ะ แล้วหันมาพาหญิงสาวที่ควงแขนเขาเดินออกไป

...................................................................................................................


ร้านอาหารน่ารักที่มีเมนูนานาชาติ เค้กสวยและกาแฟหอมกรุ่นเป็นร้านประจำของเขา ชายหนุ่มจึงพาหญิงสาวมาทานกลางวัน

"กั้งสั่งให้แบมนะ อยากรู้ว่ายังจำได้มั้ย " แบมยิ้มหวานประสานมือไว้ที่คางเรียว ตาโตกระพริบถี่ๆมองหน้าคมคายของชายหนุ่ม

"ได้เลยฮะ ผมจำได้อยู่แล้ว อืมม์ เอาพาสต้าแซลมอน ล็อกเก็ตสลัดกับชาคาโมไมล์  สำหรับคุณผู้หญิงนะครับ ของผมเป็นแฮมสเต็ก กับมะนาวโซดา แค่นี้ก่อนครับ ......เป็นไงครบถ้วนมั้ยครับ " เขาหันมาแซวหญิงสาว ที่ยิ้มซบไหล่เขาเป็นคำตอบ


หนุ่มสาวพูดคุยปรึกษาหารือกันไป ทานอาหารไป ไม่ทันเห็นสายตาที่มองมา 


ผมมาก่อนเวลานัดนานอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน พอดีได้เห็นภาพนั้นรู้สึกจุกที่อกบอกไม่ถูก นอกกระจกผมไม่รู้พวกเขาคุยอะไรกันแต่จากกิริยาที่เห็นคงไม่ใช่สนิทกันธรรมดา ผมหวงเขาหรอ ทำไมต้องหวงก็ยังไม่ได้อะไรซะหน่อย แล้วผมเองก็ต้องการสนุกกับเขาเท่านั้น นั่นซิธีระ สนุกให้เต็มที่อย่าไปสนใจใคร แต่ขาผมไม่มีแรง ยืนอยู่กับที่จนเขาเงยหน้าขึ้นมาเห็นลุกออกมาหาผม ผมรีบเดินหนีแต่ขามันไม่ขยับ


"พี่เต้ อย่าเพิ่งไปซิฮะ คือ กั้งมาทานข้าวกับเพื่อนฮะ พี่เต้มาก่อนเวลานานเนอะมาหากั้งหรือมีธุระฮะ " เขาเกาะแขนผมอธิบายเรื่องราว


"เอ่อ พี่ไม่กวนน้องกั้งฮะ พี่แค่ผ่านมาถ้าน้องยังไม่สะดวกไว้นัดกันวันหลังก็ได้จะได้ไปดูแล เอ่อ แฟนน้อง นั่นน่ะเธอมองมาแล้ว " ผมสบตาหญิงสาวที่โบกมือให้เรา


"ไม่ใช่แฟนฮะ พี่เต้คิดไปไกลเกิ๊น แต่พี่มาก็ดีแล้วกั้งกำลังพูดถึงพี่เลย ไปฮะเดี๋ยวแนะนำให้รู้จัก" เขาลากผมเข้าร้านไปนั่งต่อหน้าหญิงสาว


"แบมนี่ไงพี่เต้ที่ผมบอก พี่เต้ฮะนี่แบม เรามีโปรเจคอยากให้พี่กับวงมาร่วม" เขาแนะนำรวดเร็วพร้อมทิ้งท้ายให้ผมงง

ชายหนุ่มเล่าว่าทางลูกค้าของแบมกับบริษัทท่องเที่่ยวของเขาจัดทริปพาลูกทัวร์มาเที่ยวเมืองไทยทุกปีโดยเฉพาะปลายปีที่มีโปรเจคใหญ่ นักท่องเที่ยว VIP จะได้ร่วมทัวร์พิเศษและคราวนี้เขาจะให้ผมกับวง Afew จัดมินิคอนเสริต์ตระเวนทัวร์ไปกับพวกเขา ผมเลยต้องนั่่งร่วมทานอาหารไปคุยไปด้วย จากนั้นเขาก็พาไปที่ออฟฟิศเขาเพื่อปรึกษากันต่อ

"พี่เต้พักผ่อนในห้องกั้งก่อนนะฮะ กั้งกับแบมต้องไปประชุม นี่ฮะรีโมททีวีแล้วอยากได้อะไรบอกคุณเลขาได้เลยนะฮะ กั้งไปแป๊ปเดียว เดี๋ยวมา อย่าหนีไปไหนนะกั้งเตือนซะก่อน หลงทางเอาง่ายๆนะ อิอิ " แบมกับชายหนุ่มพากันเดินออกไปทิ้งให้ผมนั่งรออย่างมึนๆ


 

.........................................................................


ประมาณหนึ่งชั่วโมงชายหนุ่มก็กลับออกมาคนเดียว เขายิ้มเดินมาหาผม


"มาแล้วฮะ พี่เต้รอนานมั้ย กั้งเสร็จงานที่นี่แล้วฮะ ปะไปกัน ..." เขาถอดเสื้อสูทและเน็คไทออก พับแขนเสื้อปล่อยชายเสื้อเชิ๊ตสีชมพูอ่อนเดินเก็บโน่นนี่ ผมมองตามอย่างเพลินๆ


"พี่เต้! จะมองกั้งอีกนานมั้ยเนี่ย พูดอะไรมั่งสิฮะ " เขาขำในท่าทางของผม

"ครับๆน้องกั้ง ไปกันครับ " ผมลุกขึ้นเดินตามเขาไปที่รถคู่ใจของผมที่จอดหน้าตึก

เขาเดินเร็วๆมาขึ้นที่คนขับหันมายิ้ม

"พี่เต้ กั้งอยากขับมันมั่งอ่ะ ได้มั้ยฮะ นะๆ พี่เต้ " เด็กน้อยทำหน้าตาตื่นเต้น

"หือน้องกั้งขับเป็นได้ไงฮะ แล้วให้พี่ซ้อนเนี่ยนะ ... จะดีเหรอน้องกั้ง " ผมมองเขางงๆ

"ดีซิฮะ เอ กั้งบอกแต่ว่าไม่เคยซ้อน แต่ไม่ได้บอกนี่ว่าขี่ไม่เป็น 555 พี่เต้หลงกลกั้งแล้ว อุๆ มาฮะเดี๋ยวกั้งโชว์ฝีมือให้ดู" เขาส่งหมวกกันน็อคให้ผมที่ขึ้นไปซ้อนท้ายเขาแบบมึนสุดขีด

เขาเร่งเครื่องออกตัวนุ่มนวลท่าทางคล่องแคล่ว ผมต้องเกาะตัวเขาไว้เขาเพิ่มความเร็วบึ่งไปบนถนนใหญ่ เลี้ยวเข้าสนามซ้อมของผม ! เขารู้ได้อย่างไร !

"วู้ๆ งงล่ะซิ กั้งน่ะเห็นพี่เต้มาที่นี่บ่อยๆ พี่เต้เท่ห์มากๆ บิดชนะตลอดๆ แต่พี่เต้ไม่เห็นกั้งเอง กั้งก็เป็นหนึ่งในแก๊งค์แข่งรถที่นี่ฮะ แปลกใจหรอ " เขาหยุดรถลงมายืนมองผมนิ่ง ผมตามลงมายืนจ้องเขาอย่างสงสัย

"พี่เต้รอเดี๋ยวนะ " เขาเดินไปที่อู่ปรับแต่งรถประจำสนาม สักพักก็จูงรถมอเตอร์ไซด์สีแดงตัวย่อ KV ออกมา เขาสวมถุงมือ เสื้อหนังสีน้ำตาลรองเท้าบู๊ธ ขึ้นนั่งทะมัดทะแมง หมวกกันน็อคสีแดงของผมที่เขาสวมอยู่มีตัวอ้กษร KV เช่นกัน เขาเปิดกระจกหมวกมาเอ่ยปากชวน

"พี่เต้ เรามาแข่งกันสักรอบสักเกมส์มั้ยฮะ แล้วพี่จะเข้าใจอะไรๆดีขึ้น "เขาปิดกระจกหน้าหมวก ยกนิ้วโป้งให้ผมเป็นสัญญาณท้าแข่ง

ผมมองเขานิ่งๆ กำมือขึ้นมาช้าๆยกไปชนกับมือเขารับคำท้า ขึ้นไปบนรถคู่ใจบิดมันแรงๆ หันไปมองเห็นเขาเตรียมออกตัว....


มือเรียวให้สัญญาณ 1 2 3 รถโมโตสวยเพรียวสองคันก็พุ่งออกไป เราสองคนขับมันวนรอบสนามแข่งเบี่ยงไปตามทางโค้งอย่างคล่องแคล่ว ผลัดกันแซง บางครั้งก็ไขว้กันไปมาดูหยอกล้อมากกว่าจะแข่งขัน จนครบจำนวน 10 รอบ เราทั้งสองก็พารถมาจอดที่จุดเดิม ดับเครื่องยนต์ เงียบสนิท เรามองกันอยู่อย่างนั้น

ชายหนุ่มยังนั่งนิ่งอยู่บนรถ ผมเดินลงไปหาเขาช้าๆ ยกมือขึ้นจับกระจกหมวกค่อยๆยกมันเปิดออก เห็นดวงตาคู่สวยหลังกระจกมีน้ำตาไหลลงมา จมูกโด่งสวยแดงเพราะสะอื้น ผมถอดถุงมืออีกข้างใช้นิ้วโป้งปาดน้ำตาให้เขา

"เควี เป็นน้องนั่นเอง " ผมพูดชื่อย่อเขาอย่างลอยๆ ไม่เชื่อสิ่งที่เห็น...
 

"ครับ พี่ใหญ่เป็นผมเอง คนที่ทำให้พี่พลาดนัดสำคัญ คนที่ทำให้พี่ต้องฝันสลายเมื่อสองปีก่อน เป็นผมเอง " น้ำตาเขาไหลมาอีกรอบ ผมค่อยๆปลดสายรัดใต้คางให้เขา ยกหมวกกันน๊อคออกวาง สองมือจับใบหน้าเรียวของเขาสองนิ้วปาดน้ำตาให้


ภาพเก่าที่ผมลืมเลือนไปแล้วกลับมาอยู่ในหัวอีกครั้ง หนุ่มน้อยนิรนามกับรถคู่ใจที่ชอบมาซ้อมกับผมที่สนามแห่งนี้โดยไม่ยอมถอดหมวกกันน็อคสีแดง ผมเรียกเขาว่าเควีตามชื่อย่อบนรถและหมวก เขาเรียกผมว่าพี่ใหญ่ เขามักจะมีคนดูแลรูปร่างสุงใหญ่ตามมาด้วย ผมเดาว่าคงเป็นคนคนนั้นที่ขื่อฮั่น ...

วันสุดท้ายที่เราเจอกันเมื่อสองปีก่อน ผมบอกเขาว่าอาจจะไม่ได้มาอีกเพราะพรุ่งนี้ต้องเซ็นต์สัญญาค่ายเพลงที่ติดต่อมา เขายินดีกับผมขอแข่งกันอีกครั้งสุดท้าย ระหว่างที่เราสนุกกันก็มีรถคันอื่นมาประกบกวนๆท้าเขาให้ออกถนนใหญ่ ชายหนุ่มอารมณ์ร้อนขับออกไป ผมร้องห้ามไว้ก็ไม่ฟัง ผมจึงตัดสินใจตามเขาออกไปรวมทั้งบอดี้การ์ดของเขา รถที่ท้าเขาขับแว้นซ์ยั่วทำให้เขาโมโหบึ่งออกไปไล่ตาม ด้วยความไม่เจนถนนเขาขับเลยมาฝั่งรถสวน ผมตกใจที่เห็นรถกระบะสวนมาเร่งเครื่องปาดรถเขาลงข้างทางส่วนผม ประสานงากับกระบะคันนั้น!


ผมหมดสติไป มาฟื้นอีกครั้งก็อยู่โรงพยาบาลขาผมหักข้อมือซ้น แต่ยังดีไม่เป็นอะไรมากเพราะรถคันนั้นเบรคทัน แต่... ผมสลบมาหลายสัปดาห์ การเซ็นต์สัญญาที่นัดไว้ได้ยกเลิกไป ผมเหมือนคนบ้าคลั่งเสียใจกับโอกาสที่หลุดลอย... ที่ข้างเตียงผมวางไว้ด้วยหมวกกันน็อคสีแดง KV กับกระดาษโน๊ตเขียนคำ...ขอโทษ .... 

.................................................................................................

"พี่เต้ ให้อภัยกั้งได้มั้ย " เขาทรุดตัวลงคุกเข่า ร้องไห้ ผมกอดเขาไว้


"กั้งรู้ว่าพี่ต้องสูญเสียหลายอย่าง แต่สองปีมานี้กั้งทรมานเหลือเกิน กั้งไปหาพี่ไม่ได้เพราะกลัวลุงใหญ่รู้ ได้แต่ฝากพยาบาลเอาหมวกใบนั้นไปให้พร้อมกับคำขอโทษ กั้งเห็นแก่ตัวใช่มั้ยฮะ...." ผมลูบผมเขา ไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกอย่างไร 


"พอพี่ออกจากโรงพยาบาลกั้งก็ไม่รู้จะไปหาพี่ที่ไหน เราไม่เคยเห็นหน้าตากันเลย จนวันนั้นที่พี่เอาหมวกของกั้งมาให้ใส่ กั้งดีใจมากมั่นใจว่าเป็นพี่ " ผมจับหน้าเขาเงยขึ้นมาสบตา ก้มลงจูบหน้าผากเขา


"น้องกั้งพี่ไม่เคยโกรธเควีเขาเลย มันเป็นเหตุสุดวิสัยและพี่เป็นคนตัดสินใจขวางเขาไว้เอง แม้เราไม่เคยเห็นกันเลยแต่ความผูกพันที่มี ทำให้พี่ตัดสินใจอย่างน้้น " 


"พี่เต้... ฮือๆ กั้งขอโทษ และขอบคุณที่พี่ให้อภัยกั้ง " เขาร้องไห้หนักขึ้น ผมประคองเขาลุกขึ้นกอดตัวสั่นเทาเขาไว้แน่น ่ค่อยๆโน้มลงประกบริมฝีปากนุ่มๆของเขา ....คนร่างบางหยุดสะอื้น ผมจึงค่อยๆถอนออกมามองตาคู่สวย

"ตอนนี้พี่ได้มองน้องเต็มตาสักทีนะเควี นิ่งซะพี่ไม่ได้เป็นอะไรแล้วนะ" ผมจูบเขาอีกครั้งแล้วรั้งตัวหนุ่มน้อยมาซุกอกสองมือกอดเอวคอดปลอบเขา

"อะแฮ่ม ..คุณเต้ ... ผมว่าคุณต้องปล่อยเขาแล้วนะ " เสียงดังจากคนตัวโตที่ตามมาทำให้เราสองคนหันไปมอง

"พี่ฮั่น" น้องกั้งหันไปมองตกใจ

"เอาเถอะน้องกั้่ง ถ้าเขาคนนี้คือคนที่ช่วยชีวิตน้องไว้ พี่จะยอมลงแข่งกับเขาอย่างแฟร์ๆ " เขายิ้มให้ผม

"คุณเต้ ขอโทษที่วันนั้นเรียกรถพยาบาลมาให้คุณแล้วผมก็จำเป็นต้องเอาตัวน้องกั้งกลับไปก่อนที่ตำรวจและนักข่าวจะมา ขอบคุณที่ช่วยดวงใจของผมไว้ แต่คุณก็อย่าชะล่าใจเพราะผมยังไม่ยอมแพ้แม้ว่าคุณจะนำไปก่อนก็ตาม ... วันนี้ถ้าคุณปลอบเขาเสร็จแล้ว ส่งตัวเขากลับบ้านอย่างปลอดภัยก่อนเที่ยงคืนด้วยนะ และ ห้ามทำอะไรเขาเด็ดขาดเข้าใจมั้ย ..." พูดจบฮั่นก็หันหลังเดินไป ยกมือขึ้นมาโบกให้ผม


"ได้เลยคุณฮั่น " ผมตะโกนไล่หลังเขา หันมายิ้มให้คนน่ารักในอ้อมกอด


"พี่เต้ กั้งมีเรื่องจะบอก ... กั้งสารภาพความลับทุกอย่างกับพี่แก้มและลุงใหญ่แล้วนะ พวกเขาเห็นด้วยว่าควรตอบแทนให้พี่เต้บ้าง เขาจึงจะไม่ยึดที่ของพวกพี่แล้ว แต่ว่ากั้งอยากให้ปรับเปลี่ยนมันเป็นมิวสิคฮอล์นะฮะ เพราะว่ากั้งคุยกับแบมเรื่องค่ายเพลงที่เขาเคยติดต่อพี่ไว้สองปีก่อน เขายังอยากเซ็นต์กับพวกพี่นะ แถมยังมี่สปอนเซอร์เป็นลูกค้ารายใหญ่ ก่อนพี่ไปทัวร์กับพวกเราทางค่ายเขาจะขอเพลงพวกพี่ไปทำอัลบั้มโปรโมทให้ด้วยฮะ .... ."บนหน้าเขายังมีคราบน้ำตาแต่ ดวงตาเป็นประกายสุขที่ได้บอกเรื่องนี้กับผม



"พี่ตามแต่น้องกั้งนะครับ ตอนนี้พี่อยากรู้จักน้องให้มากกว่านี้ เอ แต่คุณฮั่นเขาให้เวลาพี่ถึงแค่เที่ยงคืนสินะ ... งั้นเราต้องรีบกันหน่อยแล้ว " ผมช้อนตัวเขาขึ้นมานั่งบนรถผม บรรจงจูบปากนุ่มๆอย่างแผ่วเบา 

"เอ ว่าแต่ ... แบมเนี่ยเป็นใครครับน้องกั้ง ทำไมสนิทแนบชิดขนาดนั้น " ผมสงสัยมานานแล้ว

"เขาเป็นแฟนเก่ากั้งฮะ กั้งขอเลิกกับเขาตอนที่ทำพี่เต้เจ็บหนักนั่นแหละ กั้งคงรักเขาไม่ได้หรอก" ผมพยักหน้า ก้มลงจูบเขาต่อ

"เอ๊ะ แล้วน้องกับฮั่นไปถึงไหนกันแล้วฮะ เขาตามน้องทุกที่เลยหรอ " ผมขมวดคิ้วมองหน้าหนุ่มมุ้งมิ้ง

"โอ๊ะ พี่เต้ง่ะ มันใช่เวลามาหึงมั้ยเนี่ย มานี่เลย กั้งทำเองละกัน " ว่าแล้วเขาก็โน้มคอผมลงมาจูบแลกลิ้นดูดดื่ม อย่างที่ผมไม่ทันตั้งตัว

พวกเราลืมไปว่าอยู่กลางสนามซ้อมโมโตครอส ดีที่ตอนนี้ร้างผู้คน เราจึงอยู่ท่ามกลางฟ้ามืดมิดที่ซ่อนความรักความลับของเราสองคนไว้ในหัวใจของกันและกัน

..............................................................................