TaeKang หรือรักจะมีอยู่จริง (SF)

ข้อมูลเบื้องต้น

แนะนำ

เต้ หนุ่มวิศวะกรสุดหล่อไฟแรง ต่อสู้ยืนหยัดด้วยตัวเองมาตั้งแต่เด็กๆ ความมั่นใจสูง มีความฝันยิ่งใหญ่และไม่เคยพลาดหวัง กับความรับผิดชอบในหน้าที่ การงาน การใช้ชีวิต มีแต่คนที่ต้องฟังเขา และ เขา ไม่เคยฟังใคร!

กั้ง หนุ่มน้อยนักเรียนนอก รูปร่างหน้าตาหล่อเหลาคมคายมีความสามารถรอบตัว ดื้อเงียบเพราะมีความคิดเป็นของตัวเอง ชอบใช้ชีวิตเรียบง่ายตรงไปตรงมา มองโลกในแง่ดี



อะไรทำให้เราต้องมาเจอกัน 


แบบนี้

...

ถ้าไม่มีเขา ผมจะรอดมั้ยนี่ 


อะฮ่่าาาา... กลิ่นหอมสะอาดของใครกัน ....
 
......

เนื้อหาและตัวละครในเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องใดๆกับศิลปินนะจ๊ะ

เนื้อเรื่อง

จะเกิดอะไรขึ้น เมื่อคนที่มั่นใจในตัวเองสูงส่ง ไม่เคยพ่ายแพ้ให้ใครมาตลอดชีวิต กลับถูกปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย 

แน่นอน เขาคงต้องเอาชนะให้จงได้ ... ไม่ว่าด้วยวิธีใด !

แต่ ... สุดท้ายเป็นหัวใจที่ต้องแพ้โดยไม่รู้ตัว ซินะ

------------------------------------------------------------------------------------------

...วันนี้มีเปิดงานโครงการคอมเพล็กซ์และคอนโดหรูริมเจ้าพระยา  แขกเหรื่อมากมายในวงสังคมชั้นสูงเข้าร่วมงานที่เสมือนเป็นการเช็คชื่อคนดัง ใครไม่มาถือว่าตกสำรวจ ใครไม่ได้รับเชิญต้องขวนขวายหาวิธีเข้างานให้ได้... ผม ชื่อกั้งคับ ใครๆก็รู้จักผม เพราะผมดังผมหล่อ แต่เป็นคนนึงที่ไม่ชอบงานแบบนี้ ผมโดนลากมาเพราะต้องเอาใจแฟนสาวสุดเซ็กซี่ครับ ก็เรากำลังจะแต่งงานกัน ผมจะขัดใจได้ไง ... 

 
"กั้งคะ มาทางนี้เร็วๆ แกรนด์จะแนะนำให้รู้จักเจ้าของอาณาจักร..."

"คุณพี่เต้คะ นี่กั้ง แฟน เอ่อ คู่หมั้นหนูเองค่ะ หล่อมั้ย?" 

เสียงเจื้อยแจ้วแนะนำแฟนหนุ่มจากสาวสวยสุดเซ็กซี่ แกรนต์ เจ้าของร้านจิวเวอรรี่ชื่อดัง ครอบตรัวอภิมหาเศรษฐีบอกกับ เต้ ธีระ หนุ่มหล่อมาดนิ่ง ใครๆก็รู้จักเขาดีในนาม ราชาอสังหาริมทรัพย์ และเป็นเจ้าของงานวันนี้


เต้ "ยินดีครับ คุณกั้ง ผมเต้ หรือคุณพี่เต้ของแกรนด์เค้าน่ะ" เต้ค้อมศรีษะทักทายผม หนุ่มแปลกหน้า สุภาพเกิ๊น...แต่สายตานี่มัน น่ากัว...

กั้ง "ยินดีครับ แกรนด์ชมคุณไม่ขาดปากเลยครับ" ผมทักทายตอบ แถมหยอดคำชม อืมม คุ้นๆแฮะ คุณพี่เต้...

เต้ "คุณกั้ง โชคดีนะครับที่แกรนด์เลือกคุณ ขนาดผม ยังโดนปฏิเสธเลย"

แกรนด์ " แหม คุณพี่เต้ นั่นก็นานมาแล้ว ยังฝังใจอีกเหรอคะ .. สาวๆทั้งประเทศเข้าคิวรอเป็นแฟนพี่เต้กันทั้งนั้น อย่าทำมาล้อแกรนด์เล่นดิ"
หญิงสาวกลั้วหัวเราะพลางหลบสายตานิ่งๆของชายหนุ่ม 

ผม รู้สึกได้ถึงพลังงานลบบางอย่าง ที่ "คุณพี่เต้" ส่งมาทางท่าทีและสายตา รวมทั้งบอดี้การ์ดรอบๆตัวเขาที่คอยระแวดระวัง 

โอ้ย บรรยากาศเหมือนโดนมาเฟียล้อมแล้วนี่ผมจะรอดมั้ยถ้าน้องแกรนด์แนะนำอย่างนี้ ...

พวกเราพูดคุยกันถึงเรื่องโครงการพักหนึ่ง พิธีกรก็ประกาศเรียกเจ้าของงานขึ้นไปกล่าวเปิด ต่อด้วยการแสดงอลังการ ่จบด้วยการรับประทานอาหารจากห้องอาหารฝรั่งเศสชั้นนำของเมืองไทย ผมรู้สึกเหมือนอยู่ในปารีส (ซึ่งไม่เคยไป ฮ่าๆ) ผมเรียนญี่ปุ่นครับ เพิ่งกลับมา ที่บ้านก็มีฐานะ แต่ไม่ค่อยจะเว่อร์วังอะไรแบบนี้หรอก 

แล้วก็ถึงเวลากลับ ซะที คุณพี่เต้แกก็ยังมิวายส่งสายตาเย็นๆมาที่ผมอีก อ่ะ ผมว่าชัดเลยครับ แกยังติดใจแน่ๆ ... เผ่นดีกว่า

ผมกับแกรนด์มาถึงรถลีมูซีนคันหรูของบ้านน้องแกรนด์ เรามีคนขับ เพราะผมจอดรถ Honda Jazz ทิ้งไว้ที่บ้านเธอ 

เธอไม่ยอมให้ผมขับมาเองนี่นา ทำไมล่ะ รถผมออกจะน่ารัก ... 

หลายวันผ่านมาหลังจากวันนั้นน้องแกรนด์ก็ดูซึมๆ หรือผมคิดไปเอง ... เวลาเราไปเที่ยวกระหนุงกระหนิงดูชุดแต่งงานกัน 
เธอก็เช็คไลน์ตลอดๆ ก็ผมอยู่นี่ แล้วใครไลน์มา

และแล้ว ... ผมก็ได้รับรู้ ...

"กั้งคะ คือ แกรนด์มีอะไรจะบอก" 

"ครับ คนสวย"

"เรา ... เลิกกันเถอะค่ะ "


".........."

"เราเข้ากันไม่ได้หรอก แกรนด์ ขอโทษนะคะ"

"............"


"คือตอนนี้ แกรนด์คบหากับพี่เต้ อยู่ด้วยอ่ะค่ะ"

"ผม ทำอะไรผิด ครับ" หน้าผมคงจ๋อยมากซินะ แถมน้ำตาก็ซึมออกมา

"ไม่เลยค่ะ คุณทั้งหล่อทั้งเก่ง แสนดี แต่ แกรนด์ รู้สึกว่าทำร้ายคุณ หากยังคบกันแต่คิดถึงพี่เต้"

"ครับ .. " ผม ไม่รู้จะพูดอะไรต่อจริงๆ แค่นี้เลยหรอ...งานแต่งงานของเรา 2 ปีที่คบกันมา ความรักที่ผมมีให้ ความไว้ใจ จบแล้ว...

....


1 เดือนผ่านไป ที่ผมเสียน้ำตา ...มีข่าวหน้าหนึ่งทุกหนังสือพิมพ์ว่า น้องแกรนด์ หมั้น กับพี่เต้ ...คืออะไร ไวเกิน...

3 เดือนถัดมา ที่ผมเริ่มทำใจได้ ออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆบ้าง  ก็มีข่าว Social media ทุก platform ลือว่าทั้งสองทะเลาะกัน และเลิกกันแล้ว นี่ก็สุดไว

วันนี้ แกรนด์นัดกับผม เธอร้องไห้ ผมปลอบใจเธอ 

"เขาทำอย่างนี้กับแกรนด์ไม่ได้นะครับ ผมว่าเขาไม่เป็นสุภาพบุรุษ อย่างงี้มันต้อง ..."

"ต้องอะไรครับ ..." เสียงเย็นๆส่งมาจากด้านหลังของผม เฮ้ย คุณพี่เต้ มาตั้งแต่เพื่อไร ผม จะรอดมั้ย...

แกรนด์ " พี่เต้ มาทำไมอีก.. แค่นี้ยังไม่พอใจหรอคะ.." น้องแกรนด์ร้องไห้ไป ต่อว่าไป ..ผม สับสน 

"ครับ พี่ต้องมาเคลียร์ กับคุณกั้งเขา ... หันมาทางผม เหย้ยยยย ... คุณกั้ง ผมแนะนำให้คุณระวังผู้หญิงคนนี้

แต่ก่อนนี้ผมยังตั้้งตัวไม่ได้เขาปฏิเสธผมไม่มีเยื่อใย ทั้งที่รักกันมาตั้งแต่เรียน เพียงเพราะเธอเจอคุณ ที่หล่อกว่า รวยกว่า เลิศเลอ

แต่พอวันนี้ผมมีทุกอย่างมากกว่าคุณ เธอก็วิ่งกลับมาหา.." เต้ยิ้มเย็นๆ เสียงพูดต่ำๆ ส่งพลังงานแปลกๆมาที่ผมกับแกรนด์ 

"พี่เต้ !!!! หยุดนะ !" น้องแกรนด์กรีดร้อง ลุกขึ้นตบหน้าพี่เต้ฉาดใหญ่ แล้ววิ่งออกไปจากร้านด้วยความอับอาย 

ทิ้งผมเผชิญหน้ากับ มาเฟีย ... ลำพัง 

ผม ลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับพี่เต้

" คุณก็เลย ทำตัวต่ำๆ แย่งเธอไปแล้วก็ทิ้งเธอ คุณนี่มัน..." ความอดทนของผมมันสิ้นสุดลง เมื่อเจอกับอะไรที่ไม่ยุติธรรม ...


-----------------------------------



ผมชื่อ เต้ ที่ไม่เคยยอมแพ้ให้โชคชะตา หรือใครๆ ผมประสบความสำเร็จมาตลอด ด้วยมือของผมเอง ... คุ้นๆ ...

จนเธอคนนี้ แกรนด์ คนที่ผมไว้ใจ เชื่อใจ ทำให้ผมผิดหวัง เหมือนโดนผลักลงมาจากตึก 10 ชั้น เธอทิ้งผมไปเพราะผมยังไม่ดีพอ

ไปหาเขา คนนั้น ที่ดีกว่าผมในทุกๆด้าน ผมเจ็บแล้วจำ ผมจะต้องเอาคืนแน่ๆ แต่ ต้องปิดบังไว้เพื่อความสำเร็จที่เหนือกว่า

...

...

"ทำไมล่ะคุณกั้ง ทนไม่ได้รึ เธอก็ทิ้งคุณนะ ..." ผมจ้องตอบ เขา คนนั้น นัยน์ตาหวานเกินผู้ชายแต่ดูเอาจริง ทำให้ผมสนใจอยู่ไม่น้อย

กั้ง "...ถ้าผมจะโดนทิ้ง ก็ไม่ใช่เพราะคนอื่น แต่เพราะตัวผมเอง ไม่เกี่ยวกับใคร แม้แต่แกรนด์ ผมแค่รักเขาเกินกว่าที่เขารักผม ก็เท่านั้น" ชายหนุ่มคนนั้นเถียง อะไรกัน ทำไมมันฟังดูพระเอก จนทำให้ผม ... ขำ .. ตลกน่า ผมจะขำเขาทำไมกัน ..

กั้ง " และถ้าผมยังรักเค้าอยู่ ผมก็จะไม่ลังเล ที่จะดูแลเขาต่อไป ไม่ว่าเค้าจะทำร้ายผมยังไง .."
ร่างบางสมส่วนพลัน ขยับกายจะเดินหนี มือไวกว่าความคิด ผมคว้าตัวเขาไว้

"โอ๊ะ..." ร่างบางเสียหลัก เซมาปะทะตัวผม ผม ไม่ลังเลที่จะยื่นสองมือ โน้มตัวไปคว้าประคองเขาไว้ไม่ให้ล้มลง

เสี้ยววินาที ที่ความรู้สึกแปลบๆ จี๊ดขึ้นมาที่ใจผม

เกิดอะไร ..ทำไมใจเต้นแรง เป็นห่วง อะ...ไม่ๆคงเพราะผมตกใจแหละ ใช่มั้ย... 

"คุณเป็นไรมั้ย.." ผมเอ่ยถามอย่างลืมตัว บ้าน่า สภาพตอนนี้ ผมกำลังกอดเขาคนนั้นไว้ แถมยังถามด้วยความเป็นห่วงอีก เฮ้ย ผิดๆ 

พอนึกได้ ผมรีบผละออกจากฝ่ายตรงข้าม ยืนล้วงกระเป๋ามองนิ่งๆ พยายามทำตัวให้ปกติที่สุด


"ก็เจ็บสิครับ ถามได้ โอ๊ย คุณจะขวางผมทำไมกันเนี่ย ..." ชายหนุ่มชื่อกั้ง ทำเสียงขุ่นๆ เออ น่ารักดี ห๊ะ ผมชมเค้า 

"ก็ พี่ เอ่อ ผะ ผม แค่จะเตือนว่าอย่าตกหลุมพรางอีก " ผมตั้งสติได้หล่ะ และนี่คือสิ่งที่ผมตั้งใจมาเพื่อบอกกับทั้งสองคน ก่อนหน้านี้


" อีกอย่าง ผมจะเตือนคุณว่า อย่ายุ่งเรื่องนี้ ผู้หญิงคนนั้นต้องเจ็บ แบบที่ทำไว้กับผม ถ้าคุณเข้ามายุ่ง ผมจะ..." เสียงผมเข้มพอรึยังเนี่ย

"คุณจะ...จัดการผมอีกคนสินะ " กั้งขัดขึ้นมา ใบหน้าหล่อเหลาเชิดขึ้นนิดๆ เห็นแววดื้อรั้นไม่ยอมคน ผมแทบไม่กล้าสบตาชายหนุ่มชื่อกั้ง

" ใช่่ คุณกั้ง ! เพราะฉะนั้น อย่าได้คิดทำอะไรขัดขวางผมอีก และมันก็ดีกับตัวคุณเองด้วย " ผมเงยหน้าเผชิญกับเจ้าของเสียงนุ่มๆนั่น

เห็นเขา ขมวดคิ้ว เอียงคอมองผม อย่างแปลกใจ ย่นจมูกสวยเป็นสันนั่น โอ๊ย หวั่นไหวเพื่อ.. ก็แค่เอียงคอ ก็แค่น่ารัก หรือว่าผมป่วย...

"เชอะ นึกเหรอว่าผมจะกลัว รู้จักมั้ย วรกร อะไรที่ห้ามผมยิ่งทำ ..เฮ้ย" ผมจับข้อมือคนที่เถียงเสียงดังฉอดๆ ดึงเข้าหาตัว แล้วพูดกรอกไปที่ข้างหูของเขา ผมได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากไรผม ซอกคอของผู้ชายคนนี้ กลิ่นหอมสะอาดๆ ผมชะงักเล็กน้อย

"น้องกั้ง วรกร ใช่มั้ย ...แล้วพี่เต้ จะจำไว้" คนร่างบางดิ้นออกจากการกุมข้อมือของผม ผมปล่อยให้เขาเป็นอิสระ สองมือล้วงกระเป๋าท่าเดิม เอ่อ ผมควรทำท่าไหน ยังไงล่ะ 

กั้งทำตาเขียว ไม่พูดไม่จาตอบโต้ สะบัดหน้าเรียวแต่แดงๆ เดินดุ่มๆจากผมไป ไกลออกไป ผมมองตามร่างบางนั่น กลื่นหอมนั่นก็จางไป
ผมคงเหม่ออยู่นาน จนลูกน้องคนสนิทมาสะกิด เรียกสติผมกลับมา ผมหันมาพยักหน้า แล้วก็กลับออกจากร้านไป (คนสนิทผมจัดการเรื่องค่าอาหารหมดแล้วครับ ไม่ต้องห่วง 55)

วันรุ่งขึ้น ผมเรียกเลขามาสั่งการให้สืบประวัติ กั้ง วรกร อย่างละเอียด แล้วรายงานผมทันที ... นี่ผมจะทำอะไร อ๋อ ผมจะจัดการเขาไง ..
ไม่กี่อึดใจข้อมูลของชายหนุ่มที่ทำให้ผมเสียเซลฟ์ก็มารวมอยู่ตรงหน้า ทั้งรูปถ่าย ประวัติ ความเป็นมา มากมายจนผม ศึกษาไปทั้งวัน
เออ น่ารักดีแหะแต่ละรูป คนคนนี้ เป็นธรรมชาติมาก ผมดูไปยิ้มไป จนได้ยิ่นเสียง..

"เฮียเต้!!~ " ซีดี ลูกพี่ลูกน้องผมตบโต๊ะเรียก ทำให้ผมตื่นจากภวังค์ 

"เฮ้ย อะไรวะ ซีดี" ผมดุน้องชายแสนแรดตัวแสบที่ตอนนี้กำลังก้มลงมองรูปถ่ายของหนุ่มกั้งที่กระจายบนโต๊ะผม และในมือผม
ผมรีบเก็บ คว่ำหน้าทุกภาพแล้วหันมาดุกลบเกลื่อน

"มาไงวะ ทำไมไม่บอกเลขา ไม่เคาะประตู" ผมเอ็ดซีดีนิ่งๆ

"อ๊ะๆ ถ้าบอกก่อนจะได้เห็นอะไรดีๆหรอ " มันมองหน้าผมแล้วยิ้มมุมปาก 

"เฮียเปลี่ยนรสนิยมเหรอ ใครอ่ะ หล่อดี" ผมส่ายหน้าแต่มันยังยิ่้มกวนๆ น้องคนนี้มันชอบผู้ชายครับ มันมีประสบการณ์จิ้นชายชายเยอะ

"อย่ามากวน มีไรว่ามา แล้วรีบไป" ผมดุจริงจัง

ผมนั่งคุยกับซีดีเรื่องเปิดห้างโซนญี่ปุ่นที่ให้มันไปทำการบ้านมา เออ มันก็จริงจังใช้ได้ แถมมีข้อเสนอที่ผมถูกใจไม่น้อย...

ซีดี "วันเปิดงานซีคิดไว้แล้วว่าจะเชิญหนุ่มหล่อเซเล็ปลูกชายนักธุรกิจใหญ่ ไทยญี่ปุ่น มาเรียกเสียงกรี๊ด รับรองเฮียต้องปลื้ม..."
ซีดีเปิด power point หน้าของแขกพิเศษ ขุ่นพระ มันคือ กั้ง วรกร คนที่ปะทะคารมกับผมเมื่อวานนี้

"เฮ้ย..นี่มัน" ผมอุทาน
ซีดี " 555 เฮียไม่สงสัยเหรอว่าทำไมหาข้อมูลพี่กั้งได้ง่ายนัก ก็ซีเตรียมไว้หมดแล้วไง " มันทำตาเล็กตาน้อยใส่ผม
"หรือว่า เฮีย..." ผมหน้าร้อนผ่าว หลบตามัน ทำไม

ซีดีเตรียมข้อมูลเพื่อเสนอผม และพอรู้ว่าผมค้นประัวัติกั้งอยู่ มันก็สืบหาสาเหตุอย่างเมามันส์ ตามนิสัยเสียๆ รวมทั้งวันที่ผมปะทะเบาๆ
กับกั้งที่ร้านอาหารด้วย มีมือดีถ่ายคลิปเราสองคนไปลง IG แถมซุบซิบกันว่าไม่เหมือนแย่งสาวเลย เหมือนจะกินกันเองมากกว่า
ว้ายยย พี่กั้งหล่อ น่ารัก ว้ายยคนนี้เข้มดุ ชื่อเต้ๆ ชอบๆ กรี๊ดดดด กอดกัน มองตากัน อร้ายยย...จิ้นกันดีมั้ยพวกเรา บลาๆๆๆ.. เฮ้อ กรำ..


"เฮียไม่ต้องมาทำหน้าแดง ซีผ่านมาก่่อน ซีเข้าใจ ฮ่ะๆๆ โอ้ย สนุกๆ ... ซีช่วยเฮียได้น๊า เอาป่ะล่ะ" ว่าแล้วซีดีก็เล่าเป็นฉากๆ 
ผมฟังไป เขินไป แต่มันบอกว่าแผนนี้แก้เผ็ดแกรนด์ได้ ผมจึงเอาด้วย .. แต่ มันเป็นข้ออ้าง...นี่ผม เป็นอะไรไป

-----------------------------------------

1 สัปดาห์ต่อมา วันเปิดงานโซนญี่ปุ่น
ผู้คนคึกคัก แต่ง cosplayมาร่วมงาน มีการแสดงเต้น อาหารญี่ปุ่นมาออกร้าน

แล้วก็มาถึง Hi-light ชายหนุ่มรูปงามหน้าตาคมคายคาวาอี้สไตล์ญีุ่ปุ่นนั่งมาในรถไฟฟ้าตกแต่งแบบญีปุ่นๆ เอ้อ ไอ้ซีดีมันบ้าญี่ปุ่นจริงๆ
คนในรถไม่ใช่ใคร คนที่ผมอยากเห็นหน้า อยากได้ยินเสียง อยาก .. ได้กลิ่นหอมสะอาดนั้นอีก โอ๊ย สัปดาห์นึงมันช่างยาวนาน ซะจริง

ขอเสียงปรบมือต้อนรับ คุณ กั้ง วรกร .... เย้ๆๆๆๆพี่กั้งๆๆๆๆ เสียงกรี๊ดสนั่นปานซุปตาร์...ผมแอบมองหลังเวทีตาม
เห็นน้องกั้งของผม เอ่อ ขึ้นเวทีโบกมือทักทาย พิธีกรสัมภาษณ์ทั้งไทย ญีปุ่น เสียงเพราะหน้าหล่อพูดคล่องมาก คนอะไร ยิ่้มน่ารัก เฮ้ย..

แกรนด์นั่งตรงที่นั่ง VIP ทำมือ I love u ให้กั้ง ดูก็รู้ว่าเค้ากลับมาคบกันอีก ตามแผนของซีดี ที่ให้ผมเลิกราวี ปล่อยให้เขาคบกันไป
แล้ววันนี้จะได้รู้กัน เพราะสองคนนั่น ไม่รู้ว่าโซนนี้ก็เป็นของผม ไม่รู้ว่าซีดีเป็นน้องผม ฮ่าๆๆๆ

(แต่งไปแต่งมา ทำไมยาว 555)

ซีดี "วันนี้ผมดีใจมากที่โซนญี่ปุ่นถูกเปิดอย่างเป็นทางการ ต้องขอบคุณทุกคนที่มาและพี่ชายสุดเท่ห์ของผมที่อำนวยความสะดวกทุกอย่าง ..ขอเรียนเชิญคุณธีระ หรือพี่เต้ของผมมาเปิดงานพร้อมกับพี่กั้งเลยคร้าาบบบบ" ผมเดินไปหากั้งตามคิว

พรึบ..ไฟฟ้าในห้าง และบนเวทีดับลง ...(ทำไมเราชอบให้ไฟมันดับนัก ทุกเรื่องเลย อิอิ)

เสียงดังมาจากบนเวที ทำไม ..เพราะว่าไฟดับแต่คลิปไมค์่ที่อยู่บนตัวชายหนุ่มสองคน ไม่ดับ..ก็แน่ล่ะซิ ฮึๆ

"กั้งครับ พี่เต้เอง ระวังครับ มานี่มาใกล้ๆพี่" ..... "โอ๊ะ พี่เต้ อย่าครับ "
"หื้ม..อย่่าดื้อสิครับกั้ง มันมืด พี่เป็นห่วง.." ... "ซี๊ส อ่าา พี่เต้อย่า กะกั้ง"
"หอมจังน้องกั้ง ไม่เป็นไรน่า พี่บอกซีดีไว้แล้วให้ดับนานๆแกรนด์ไม่รู้หรอก มามะพี่กอดให้หายคิดถึงหน่อยนะ"
"พะ พี่เต้ ครับ จะทำ..อุ๊บ" ผมไม่รอช้าประกบปากตัวเองลงบนปากนุ่มนิ่มของวรกร เมื่อซีดีส่งสัญญาณให้...พรึ่บ ไฟมาแล้ว สว่างทั้งเวที

สภาพตอนนี้ บนเวที กั้งอยู่ในอ้อมแขนของผม ผมบดปากเบาๆลงบนริมฝีปากอิ่มของกั้ง มือนึงจับหน้าเนี่ยน อีกมือกอดเอวคอดล็อคไม่ให้เขาขยับออกห่าง 

ทุกคนในงาน อ้าปากค้าง โดยเฉพาะ แกรนด์ เสียงซุบซิบกระหึ่ม อึดใจก็มีเสียงสาววายกร๊๊ดดด สนั่น เชียร์ผมกับกั้ง ตามแผนซีดี

เต้ กั้ง เต้ กั้ง เต้ กั้ง กรี๊ดดดดดดดดด น่ารักจัง ... สาวๆกรี๊ดกันจน แกรนด์หน้าตาเหรอหรา น้ำตาซึม หน้าแดงด้วยความอับอายอีกรอบ

เธอมองซ้ายมองขวา แล้วตะลึงหยุดมองบนเวที เราสองคนยังไม่ผละจากกัน เพราะตอนนี้ ผมรู้สึกว่า กั้งจูบผมตอบ ห๊ะ จิงดิ 

สองมือเขากอดตอบผม หลับตาพริ้มผมแอบมองใจสั่น ได้ยินเสียงหอบหายใจแผ่วๆของเขา กลิ่นหอมสะอาดที่ผมอยากสัมผัส

โชยเข้าจมูกทำให้ผมลืมทุกอย่าง ซุกจมูกไซร้จมูกโ่ด่งสวยนั่นขณะที่ปากยังทำหน้าที่ให้ความหวานปนกับลิ้นที่ตอนนี้ไม่รู้ของใครเป็นของใคร 

ผมรู้สึกว่าแสงสว่างเริ่มค่อยๆดับลงอีกครั้ง ได้ยินเสียงซีดีกระซิบ 
"พี่ๆ ผมปิดไฟแล้ว ไปต่อกันที่ห้องหลังเวทีเถอะ" น้องตัวแสบหัวเราะเบา ประคองตัวผมกับกั้ง เดินเข้าหลังเวทีไป

แกรนด์ยืนเหม่อตามเงาร่างทั้งสองที่ยังพันตูประคองกัน เธอถอยหลัง ค่อยๆเดินออกไปจากตรงนั้น เงียบๆ คนเดียว หัวใจสลาย

เพราะ ผู้ชาย สองคน 

หรือรักไม่มีอยู่จริง...

แต่ผมบอกได้เลย ว่ารักมีอยู่จริงเสมอสำหรับคนที่มีรักแท้ จริงใจ ไม่ว่าจะยังไง เราก็จะพบกัน รู้จัก และรักกัน

"น้องกั้งครับ พี่รักกั้งนะ" ผมลูบผมน้องเบาๆ มองลึกไปในตาแป๋วคู่สวย

"ครับ พี่เต้ กั้งรู้นานล่ะ" ชายหนุ่มน่ารักในอ้อมแขนผมกล่าวตอบ ทำให้ผม งงๆ

"ห๊ะ อะไรนะครับ" ผมสงสัย มากมาย

"ซีดีบอกหมดแล้วครับ " เขาหลบตาผมเขินๆ ยิ้มๆ โอ๊ย ผมจะทนไหวมั้ย อย่ายิ้มหวานใส่พี่สิกั้ง ...

"เขาถามว่ากั้งชอบพี่มั้ย ตอนแรกกั้งก็ไม่รู้ แต่สัปดาห์นึงที่ผ่านมา เขาให้แอบดูพี่เต้ ... ก็เลย"

จริงซิ สัปดาห์นั้นผมกินไม่ได้นอนไม่หลับ ค้นหารูปเรื่องของแกรนด์กั้ง เห็นแล้วเจ็บหัวใจ บางทีผมก็นั่งเหม่อมองรูปกั้งในมือถือ น้ำตาไหล

บางทีก็พูดกับตัวเอง พึมพำน้องกั้งๆ คิดถึงคนในรูป ผมเป็นเอามาก อยากเจอ อยากคุย แต่ซีดีมันไม่ให้ทำ มันทรมานผม ฮือๆๆๆ

"นี่สองคน หลอกพี่หรอ เจ้าซีดี ..." ผมมองหาต้นเรื่อง แต่ในห้องนี้มีแต่เราสองคน ผมเพิ่งเห็นว่าห้องมันเป็นสีชมพู 
แนวญีปุ่นๆ มีข้อความเต้กั้ง เขียนไว้เต็มผนัง มีรูปน้องกั้งอยู่ทุกพื้นที่ เฮ้ย มันอะไรกัน ดี๊ดี

"ช่างเถอะ" ผมตัดบท มองคนหล่อน่ารักมุ้งมิ้งตรงหน้า กุมมือเขา แล้วเอ่ยถาม

"แล้วน้องกั้ง จะยอมคบกับพี่ไหมครับ" ผมรอคำตอบที่เหมือนจะรู้แล้วนะ

"ครับพี่เต้ เพราะกั้ง ..ก็รักพี่เต้" คนน้องร่างบางโผเข้าซุกตัวกับอกผม ผมกอดเขาไว้เกยคางกับผมนุ่มๆของกั้ง

ผมสัญญากับหัวใจตัวเอง ว่าต่อไปนี้จะมีแต่คนคนนี้คนเดียว ตลอดไป



----------------จบแล้ว----------------

Special Cuts

"พี่เต้ครับ จำคืนหนึ่งเมื่อ 2 ปีที่แล้ว ได้มั้ยครับ" เสียงนุ่มๆจากน้องกั้งคนดีของผมถามขึ้นมาเบาๆ 
 
"ครับน้องกั้ง วันนั้นเราไม่รู้จักกัน แต่ความผูกพันมันชัดเจนมาก" ผมจูบหน้าผากคนน่ารักที่ส่งสายตาเยิ้มมาให้ 

"พี่ไม่เคยลืมกลิ่นนี้ กลิ่นสะอาดๆที่ติดตัวเด็กคนนี้ ที่พี่ตามหาและหลงรัก" ผมขยายความทำให้คนในอ้อมกอดยิ้มละมุน

"ถ้าไม่มีคุณพี่เต้วันนั้น กั้งคงจะไม่รอดมารู้จักและรักพี่เต้วันนี้นะครับ"
น้ำตาแห่งความปิติไหลอาบแก้มใสๆของวรกร ผมเช็ดน้ำตาของเขาอย่างทะนุถนอม

"นิ่งซะคนดี พี่จะไม่มีวันให้เราต้องมีน้ำตาอีกแล้วนะครับ พี่สัญญา..." ผมกระชับร่างบางแนบอกอุ่น
แล้วเราสองคนก็หลับไปในอ้อมกอดของกันและกันอย่างมีความสุข 


(อยากรู้ล่ะซิว่าสองปีก่อนมีอารัย ;p ...)


.... สองปีที่แล้ว....


...ทำไมทำอย่างงี้กับผม ทำไม เอิ๊กกกก ทิ้งกันเหรอ เออ แล้วจะได้เห็นดีกัน เอิ๊กๆ
...แล้วทำไมทางเดินมาคดๆ ... ดื่ม! อึกๆ ลืมๆๆๆ  ...ที่ไหนเนี่ยไมมืดจังวะ...

ปึก....ใครมาชนวะ 

...พี่ๆ ชะช่วย ผมด้วย พวกมันตามผมมา ผมจะรอดมั้ยนี่....

เสียงฝีเท้าสับสนวุ่นวาย หลายคนวิ่งตามผู้ชายเงาร่างอ้อนแอ้นคนหนึ่งมา เขากอดเอวผมแน่น

เฮ้ย...

ฮื้มมมม กลิ่น กลิ่นหอมอ่อนๆสะอาดๆของใครกัน 

ผลั่ก.... ไอ้พวกที่ตามเจ้าของกลิ่นสะอาดมันต่อยผม ห๊ะ ผมรู้เรื่องอะไรด้วย ผมเมาอยู่

ผมแกะมือคนที่กอดผมแน่นออก.....เปรี้ยงๆ ผลัก อ๊ากกกก 

"พวกมึงไม่รู้จักกูซะแล้ว กล้าดียังไงมาชกกู " ผมอัดพวกมันทั้ง สามหรือสี่คนนี่แหละ เออ จำไม่ได้โว้ย รำคาญพวกมัน
ผมเป็นมวย ยูโด เทคควันโด ไม่เคยแพ้ใคร แถมตอนนี้บอดีการ์ดผมมาถึงแล้ว!

เสียงฝีเท้าพวกอันธพาลแต่ตอนนี้ง่อยหมดแล้ว ค่อยๆลากสังขารจากไป ....

"ขอบคุณครับ ขอบคุณที่ช่วยผม เอ่อคุณ..."

"เรียกพี่ว่า คุณพี่เต้ นะไอ้น้อง...." ผมอ้อแอ้ สลืมสลือตอบส่งๆไป

"เอ่อ กั้ง ครับ ขอบคุณมากครับ คุณพี่เต้ช่วยชีวิตผมไว้จริงๆ " ถ้าไม่ได้คุณพี่เต้ เรารอดมั้ยเนี่ย กั้งคิด

"เออ พี่ไปล่ะ ไอ้น้องกั้ง ฮ่าๆๆๆๆ แจกันๆ เอิ๊ก...." ผมโบกมือ ตาปรือๆ ปล่อยให้บอดีการ์ดคนสนิทพาตัวกลับบ้าน

" อ้าว...พะ พี่ ไปซะแล้ว ยังไม่เห็นหน้าเลย .... มืดจุง เหย้ยยย เผ่นด้วยดีกว่าเรา" .....

เราเจอกันมาก่อนแล้ว แบบนั้น...

..... จบจริงๆน๊า......