ภพเคียงฟ้า

ภพเคียงฟ้า

บทนำ

            ท่ามกลางผีเสื้อที่บินไปมารอบดอกกุหลาบสีขาวที่ปลูกไว้รอบรั้วบ้าน ทั้งกลิ่นหอมอ่อนๆจากดอกแก้วที่ปลูกไว้ข้างประตูบ้านก็ลอยลมเข้ามาในห้องนอนของหญิงสาวผมยาวดัดลอน ในชุดนอนสีขาวที่นอนคุดคู้อยู่บนเตียงนอนสีขาว แสงแดดอ่อนสาดส่องเข้ากระทบเปลือกตาของเธอ ทำให้หญิงสาวต้องหรี่ตา เพื่อให้สายตานั้นปรับแสงได้พลางบิดขี้เกียจไปมา หลังจากนั้นจึงลุกขึ้นหยิบผ้าขนหนูสีขาวเข้าห้องน้ำไป

            “ฟ้า เสร็จรึยัง? เดี๋ยวจะไปทำงานไม่ทันนะ!” เสียงของชายหนุ่มรูปร่างสูง ขาว ผอม หน้าตาตี๋ๆหน่อย ตามเชื้อสายจีนที่มีอยู่เต็มสายเลือด ตะโกนเรียกน้องสาวที่ตื่นสายเป็นประจำ ให้รีบลงมา เพราะถ้าขืนช้ากว่านี้ เขาอาจไปทำงานสายได้

            “เสร็จแล้วค่า เฮียเมฆสุดหล่อ” เนตรนภา หรือ ฟ้า หญิงสาววิ่งลงจากบันไดมาด้วยความเร่งรีบ พร้อมส่งเสียงตะโกนบอกพี่ชายของเธอ

            “ตื่นสายอีกตามเคย เมื่อไหร่จะมีแฟนซะทีน้า เฮียจะได้ไม่ต้องมาคอยตะโกนเรียกอยู่ทุกวัน” เมฆิณพูดพลาง สำรวจน้องสาวตัวเองว่าแต่งตัวเรียบร้อยหรือยัง พร้อมทั้งส่ายหน้ากับความแก่นที่ไม่เข้ากับการแต่งตัวเลย วันนี้น้องสาวตัวดีของใส่ชุดกระโปรงยาวกรอมเท้า คาดผมด้วยริบบิ้นลูกไม้สีขาว ปล่อยผมให้สยายลงมา แต่งหน้าอ่อนๆ รับกับใบหน้าหวานๆ สวมกำไลข้อมือกระดิ่งกรุ๊งกริ๊ง มองไปก็น่ารักไปอีกแบบ แต่ก็ไม่รู้ทำไม ทำให้พาลไปนึกถึงเจ้าเพื่อนสนิท มันไม่รู้ตัวเลยหรือไงนะ ว่าน้องรักของมันน่ารักขนาดนี้

            “โถ่ เฮียเมฆอ่ะ ฟ้าไม่อยากมีหรอก จะอยู่เกาะเฮียเมฆไปจนตายเลย” ยัยตัวดีทำหน้าย่น พร้อมทั้งมาเกาะแขนผมออดอ้อน

            “หึ ให้มันจริงเถอะ ไม่ใช่รอใครอยู่เหรอ ตั้งสิบปีอ่ะ” ผมพูดพลางเย้าแหย่น้องสาวไป แล้วก็ได้เห็นปฏิกิริยาที่เปลี่ยนไปของน้องสาวทันที

            “ไม่ได้รอหรอก แค่ยืนอยู่ที่เดิม แล้วเขามองไม่เห็นก็แค่นั้น เลิกพูดเรื่องนี้เถอะนะเฮีย เสียบรรยากาศหมด” ยัยตัวดีพูดจบ แล้วก็รีบเดินไปรอผมที่รถทันที ผมได้แต่ส่ายหน้าให้กับความปากแข็งของน้องสาว ทั้งที่รักเขามาตลอด แต่ก็ไม่เคยพูดออกไป ไม่รู้ว่ากับอีแค่คำคำเดียว มันจะยากเย็นอะไรนักหนา เมื่อคิดดังนั้น เลยเดินตามน้องสาวปากแข็งไปที่รถทันที

            “ป่ะ รีบขึ้นรถเร็ว เฮียจะสายแล้วเนี่ย” ผมพูดพลางเปิดประตูรถให้น้องสาวสุดที่รัก ยัยน้องสาวตัวดีเลยหันมาทำหน้าทะเล้นใส่แล้วพูดว่า “แล้วใครกันล่ะค้า ที่ชวนคุยจนเกือบจะสายเนี่ย” พูดเสร็จก็ขึ้นรถแล้วปิดประตูใส่เลย ผมได้มองแล้วส่ายหน้ากับความกวนของยัยตัวดีที่ก่อกวนผมไม่เลิก

            “ฟ้า คืนนี้เราจะไปงานเลี้ยงรุ่นกับพี่รึเปล่า?” ขณะขับรถ ผมก็หันมาถามน้องสาวเรื่องงานเลี้ยงรุ่นคืนนี้

            “ไปค่ะ หญ้ามันบอกว่า มันก็จะไปเหมือนกัน เพราะว่าพี่เจนบอกให้ไปเป็นเพื่อนน่ะค่ะ พี่เจนไม่อยากกลับบ้านดึกดึกคนเดียวค่ะ เลยเอาไอ้หญ้าไปด้วย เขาบอกว่าไอ้หญ้าปกป้องเขาได้ ฮ่าๆ” น้องสาวผมพูดพลางหัวเราะชอบใจ ที่พูดถึงเพื่อนสนิทแบบนั้นได้

            “แต่ภพมันไปด้วยนะ เราพร้อมเหรอ? เฮียไม่อยากเห็นน้องไม่สบายใจนะ ถ้ายังไงไม่ไปก็ได้นะ” ผมพูดออกไปอย่างนั้น เพราะเป็นห่วงจริงๆ ไม่อยากเห็นน้องสาวผมไม่มีความสุข

            “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เฮีย น้องโอเคน่ะ ยังไง ไม่เจอวันนี้ ก็ต้องเจอวันหน้าอยู่ดี เขาเป็นเพื่อนสนิทเฮียนี่ หนีไม่พ้นหรอก” น้องสาวผมพูดออกมา พร้อมกับส่งรอยยิ้มที่ขมขื่นมาให้ ตั้งแต่วันนั้น ผมก็ไม่เคยเห็นน้องสาวผมยิ้มแบบเต็มที่เลยสักครั้ง

            “ถึงแล้ว ตั้งใจทำงานนะน้องพี่ รักนะค่ะ” ผมมักจะพูดกับน้องแบบนี้เสมอ พอมาส่งถึงที่ทำงาน เมื่อน้องสาวผมก้าวเท้าลงจากรถ ปิดประตู แล้วชะโงกหน้ามายิ้มให้ผม แล้วพูดว่า “ขับรถดีดีนะค่ะ น้องก็รักเฮียค่ะ” หลังจากนั้นก็โบกมือลา แล้วเดินขึ้นตึกทำงานไป เมื่อผมมองส่งน้องขึ้นตึกเรียบร้อย จึงหยิบโทรศัพท์แล้วกดเบอร์ที่คุ้นเคยเป็นอย่างดีโทรออก

“ไอ้ภพ วันนี้ไปรับน้องสาวกูที่บ้านด้วยนะ พอดีกูต้องไปรับหญ้ากับเจน แล้วพอดีมันอยู่คนละทาง กูไม่อยากให้ฟ้านั่งแท็กซี่ไปคนเดียว กูเป็นห่วง” เมื่อพูดดังนั้น ปลายสายจึงรีบตอบกลับมาว่า “โอเค เดี๋ยวกูไปรอที่บ้านเลย มึงอย่าลืมบอกฟ้าแล้วกัน” เมื่อได้ยินดังนั้น  เจ้าของโทรศัพท์ก็แอบอมยิ้มอย่างสมหวัง “โอเค ขอบใจเว้ย ไอ้เพื่อนรัก” แล้วหลังจากนั้นก็วางสายไป แล้วก็กดโทรไปอีกเบอร์ “หญ้าหรอ? เป็นไปตามแผน เดี๋ยวเริ่มแผนสองได้เลยนะ พี่จะไปรับเราเย็นนี้” เมื่อพูดเสร็จ เจ้าตัวก็ออกรถออกไปอย่างมีความสุข ที่แผนเป็นไปดังคาด

http://image.dek-d.com/17/1223891/14944002