ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 2
Chapter 2
"โยว่! ฮิบาริ.." ร่างสูงตามแบบนักกีฬาของยามาโมโตะ ทาเคชิ เอ่ยทักทายกรรมการคุมกฎขณะที่เดินเข้าโรงเรียนตอนเช้า
"อย่ามาตีสนิทกับผม......" ดวงตาสีนิลทอประกายดุดัน แต่ไม่ได้แผ่รังสีสังหารเหมือนปกติ
"นายดูเพลียๆนะเป็นอะไรรึป่าว?"
พิรุณไม่สนใจคำขู่ เอ่ยถามร่างบางตรงหน้าอย่างเป็นห่วง ก็ฮิบาริน่ะสิ ตอนนี้ขอบตาก็คล้ำ หน้าจากที่ขาวอยู่แล้ว ดูซีดลงไปอีก แถมผอมลงด้วย
'หรือไม่สบาย.......?'
"ผมไม่ได้เป็นอะไร อย่ามายุ่ง.."
นอกจากไม่สนใจจะตอบยังทำท่าจะสะบัดหน้าหนีอีกต่างหาก แต่ยามาโมโตะกลับเดินไปคว้าแขนเรียวๆนั้นไว้ แล้วเอามืออังหน้าผากอีกฝ่ายแบบไม่กลัวโดนขย้ำเลยสักนิด
"ตัวนายร้อนๆนะ ไปห้องพยาบาลมั้ยฮิบาริ?"
"ยุ่งไม่เข้าเรื่อง...."
ร่างบางจ้องอีกฝ่ายอย่างหงุดหงิดแต่ยังไม่ทันได้ผลักอีกฝ่ายออก เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากข้างหลังของทั้งสองคนเสียก่อน.....
"ยามาโมโตะ คุณฮิบาริ...ทำอะไรกันอยู่ครับ?"
ซาวาดะ สึนะโยชิเอ่ยทักขณะที่ลงจากรถเฟอราลี่พร้อมกับดีโน่ที่ีอุส่าห์มาส่ง ซึ่ีงดีโน่ก็มองด้วยสายตานิ่งๆเหมือนไม่ใส่ใจอะไร กับภาพที่ลูกศิษย์ของเขากับยามาโมโตะยืนอยู่ด้วยกัน
แถมใกล้จนแทบจะกอดกันอยู่แล้ว.....
"โยว่!สึนะ คือแค่ทักทายกันน่ะ^ ^" ยามาโมโตะยิ้มตามสไตค์
"แหม....เพิ่งรู้นะว่าคนญี่ปุ่นทักทายกันแบบนั้นน่ะ"
เป็นดีโน่ที่พูดขึ้น แต่น้ำเสียงแกบประชดหน่อยๆนะดวงตาสีอำพันปรายมองลูกศิษย์ที่ไม่แม้แต่จะมองหน้าเขาด้วยซ้ำ กลับเบี่ยงหน้าไปอีกทาง
"พวกคุณเข้าไปเรียนกันได้แล้ว เดี๋ยวเจอขย้ำหรอก...." ทอนฟาที่มาจากไหนก็ไม่รู้โผล่มาอีกครั้ง ร่างบางตั้งท่าเตรียมพุ่งขย้ำ จนสึนะสะดุ้งเฮือกหลบหลังดีโน่ที่ยืนอยู่ใกล้ๆทันที
"ดะ..เดี๋ยวสิฮิบาริ ก่อนอื่นฉันว่านายน่ะไปห้องพยาบ...อุ้บ!"
ไม่ทันพูดจบประโยค ทอนฟาก็เสยคางเข้าเต็มๆ จนร่างสูงผมดำลอยละลิ้วไปกองตรงเท้าพวดีโน่ที่ยืนอยู่อย่างรวดเร็ว
"ยะ...ยามาโมโตะ!!!!!!" ทูน่าร่างเล็กพุ่งไปประคองเพื่อนของตนด้วยความตกใจ
"มันก็เรื่องของผม คุณอย่าสอด..."
ฮิบาริพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา แล้วตั้งท่าจะสะบัดตัวหนี แต่ยังไม่ทันไปไหนดีโน่ก็คว้าแขนเขาเอาไว้ก่อน
"เคียวยะฉันมีเรื่องจะคุยด้วย......" เสียงทุ้มเรียบนิ่งแฝงแรงกดดันบางอย่าง มือหนาออกแรงบีบแขนเขาอย่างแรงจนฮิบาริต้องนิ่วหน้า เมื่อเขาตั้งท่าจะดึงแขนออก
" 'โทษนะสึนะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเคียวยะน่ะ ไปก่อนนะ...."
รอยยิ้มสดใสถูกส่งให้ศิษย์น้องตัวเล็ก ชั่งแตกต่างกับที่ทำกับร่างบางที่เขาจับไว้อยู่ราวกับคนละคน ดวงตาสีนิลไหววูบอย่างน้อยใจ แต่ไม่พูดอะไร ก้มหน้านิ่งอย่างเดียว
"อย่ามาตีสนิทกับผม......" ดวงตาสีนิลทอประกายดุดัน แต่ไม่ได้แผ่รังสีสังหารเหมือนปกติ
"นายดูเพลียๆนะเป็นอะไรรึป่าว?"
พิรุณไม่สนใจคำขู่ เอ่ยถามร่างบางตรงหน้าอย่างเป็นห่วง ก็ฮิบาริน่ะสิ ตอนนี้ขอบตาก็คล้ำ หน้าจากที่ขาวอยู่แล้ว ดูซีดลงไปอีก แถมผอมลงด้วย
'หรือไม่สบาย.......?'
"ผมไม่ได้เป็นอะไร อย่ามายุ่ง.."
นอกจากไม่สนใจจะตอบยังทำท่าจะสะบัดหน้าหนีอีกต่างหาก แต่ยามาโมโตะกลับเดินไปคว้าแขนเรียวๆนั้นไว้ แล้วเอามืออังหน้าผากอีกฝ่ายแบบไม่กลัวโดนขย้ำเลยสักนิด
"ตัวนายร้อนๆนะ ไปห้องพยาบาลมั้ยฮิบาริ?"
"ยุ่งไม่เข้าเรื่อง...."
ร่างบางจ้องอีกฝ่ายอย่างหงุดหงิดแต่ยังไม่ทันได้ผลักอีกฝ่ายออก เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากข้างหลังของทั้งสองคนเสียก่อน.....
"ยามาโมโตะ คุณฮิบาริ...ทำอะไรกันอยู่ครับ?"
ซาวาดะ สึนะโยชิเอ่ยทักขณะที่ลงจากรถเฟอราลี่พร้อมกับดีโน่ที่ีอุส่าห์มาส่ง ซึ่ีงดีโน่ก็มองด้วยสายตานิ่งๆเหมือนไม่ใส่ใจอะไร กับภาพที่ลูกศิษย์ของเขากับยามาโมโตะยืนอยู่ด้วยกัน
แถมใกล้จนแทบจะกอดกันอยู่แล้ว.....
"โยว่!สึนะ คือแค่ทักทายกันน่ะ^ ^" ยามาโมโตะยิ้มตามสไตค์
"แหม....เพิ่งรู้นะว่าคนญี่ปุ่นทักทายกันแบบนั้นน่ะ"
เป็นดีโน่ที่พูดขึ้น แต่น้ำเสียงแกบประชดหน่อยๆนะดวงตาสีอำพันปรายมองลูกศิษย์ที่ไม่แม้แต่จะมองหน้าเขาด้วยซ้ำ กลับเบี่ยงหน้าไปอีกทาง
"พวกคุณเข้าไปเรียนกันได้แล้ว เดี๋ยวเจอขย้ำหรอก...." ทอนฟาที่มาจากไหนก็ไม่รู้โผล่มาอีกครั้ง ร่างบางตั้งท่าเตรียมพุ่งขย้ำ จนสึนะสะดุ้งเฮือกหลบหลังดีโน่ที่ยืนอยู่ใกล้ๆทันที
"ดะ..เดี๋ยวสิฮิบาริ ก่อนอื่นฉันว่านายน่ะไปห้องพยาบ...อุ้บ!"
ไม่ทันพูดจบประโยค ทอนฟาก็เสยคางเข้าเต็มๆ จนร่างสูงผมดำลอยละลิ้วไปกองตรงเท้าพวดีโน่ที่ยืนอยู่อย่างรวดเร็ว
"ยะ...ยามาโมโตะ!!!!!!" ทูน่าร่างเล็กพุ่งไปประคองเพื่อนของตนด้วยความตกใจ
"มันก็เรื่องของผม คุณอย่าสอด..."
ฮิบาริพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา แล้วตั้งท่าจะสะบัดตัวหนี แต่ยังไม่ทันไปไหนดีโน่ก็คว้าแขนเขาเอาไว้ก่อน
"เคียวยะฉันมีเรื่องจะคุยด้วย......" เสียงทุ้มเรียบนิ่งแฝงแรงกดดันบางอย่าง มือหนาออกแรงบีบแขนเขาอย่างแรงจนฮิบาริต้องนิ่วหน้า เมื่อเขาตั้งท่าจะดึงแขนออก
" 'โทษนะสึนะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเคียวยะน่ะ ไปก่อนนะ...."
รอยยิ้มสดใสถูกส่งให้ศิษย์น้องตัวเล็ก ชั่งแตกต่างกับที่ทำกับร่างบางที่เขาจับไว้อยู่ราวกับคนละคน ดวงตาสีนิลไหววูบอย่างน้อยใจ แต่ไม่พูดอะไร ก้มหน้านิ่งอย่างเดียว
.....................................................
"เมื่อวาน นายไปที่ร้านเค้กหรอ?"
เสียงทุ้มเอ่ยถาม ตอนนี้พวกเขาอยู่ในห้องรับแขกซึ่งกลายเป็นห้องกรรมการคุมกฎไปเป็นที่เรียบร้อย
"มันก่อนไม่เกี่ยวกับคุณนิ..."
"หึ....นายลืมรึป่าว ว่าฉันกับนายน่ะเป็นแฟนกันอยู่นะ.."
"แล้วคุณจำได้ด้วยหรอ?"ดวงตาสีนิลเงยสบกับดวงตาสีอำพันที่มองมา ตอนนี้เขาอยากตะโกนออกไปด้วยซ้ำว่า
"มันก่อนไม่เกี่ยวกับคุณนิ..."
"หึ....นายลืมรึป่าว ว่าฉันกับนายน่ะเป็นแฟนกันอยู่นะ.."
"แล้วคุณจำได้ด้วยหรอ?"ดวงตาสีนิลเงยสบกับดวงตาสีอำพันที่มองมา ตอนนี้เขาอยากตะโกนออกไปด้วยซ้ำว่า
'ใครกันแน่ที่ลืม!?! ใครกันแน่ที่ไม่ใส่ใจ!?!'
"พูดแบบนี้หมายความว่าไง?"
"ป่าวนิ..."
ทั้งสองสบตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร บรรยายกาศกดดันถูกสร้างขึ้นรอบห้อง
ก๊อกๆ
"คุณเคียวครับคือว่า.........เอ่อ......"
คุซาคาเบะเปิดประตูเข้ามาก็ต้องชะงักกับบรรยายกาศในห้อง กดดันค่อดๆ อยากวิ่งออกไปจัง ไม่ติดว่ามีเอกสารมาให้หนัวหน้าเซ็นน่ะนะ อยากวิ่้งออกไปจัง ทันมั้ยคร๊าบบบบบบบ
"มีอะไร?รองประธานกรรมการคุมกฎ....."
"คะ...คือมีเอกสารครับ"
"วางไว้ คุณเองก็ออกไปได้แล้ว" ฮิบาริเอ่ยปรายตามองไปยังดีโน่นิ่งๆ
"เรายังไม่ได้เคลียร์เลยนะ เมื่อวาน นายไปกับใคร?"
"อยากรู้งั้นสิ?จะใส่ใจทำไม?"
จะแคร์ทำไม คุณไม่เคยเห็นผมในสายตาอยู่แล้วนิ ถามทำไม.....ม้าพยศ?
เสียงโทรศัทพ์มือถือของร่างบางดังขัดขึ้น คิ้วเรียวของร่างสูงกระตุกเมื่อเห็นดวงตาสีนิลคู่นั้น เป็นประกายเหมือนดีใจ เมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรมาหา
'หรือว่าจะคนเมื่อวาน?'
"อืม เข้าใจแล้ว เดี๋ยวผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ...." ร่างบางวางสาย"คุณคุซาคาเบะ ผมมีธุระ เอกสารพวกนี้ ถ้าไม่รีบผมไปก่อนนะ"
"เอ่อ.....ครับหัวหน้า"
"ไปไหน?" ดีโน่ถามเสียงสะบัด
"บอกแล้วไม่เกี่ยวกับคุณ....."
ฮิบาริตอบแบบไม่หันไปมอง ก่อนจะหยิบเสื้อคลุมกักคุรันมาคุมไหล่ไว้ตามปกติ แล้วเดินออกไป ดีโน่มองตามเงียบๆ
"งั้นฉันไปก่อนนะคุซาคาเบะ"
"เอ่อ...ครับคุณดีโน่"
'ต้องรู้ให้ได้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร.......'
ร่างสูงคิดในใจ ก่อนจะแอบเดินตามร่างบางไป โดยที่อีกฝ่ายไม่รู้ตัว......
.......................................
จบไปอีกหนึ่งตอนแบบงงๆ 555555
ไรขอโต้ดที่ลงช้านะค่ะ อาจจะสงสัยชิมิ ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร มีรีดเดอร์สงสัยว่าเป็นสัปปา เอ๋....ใช่รึป่าวน๊าาาาาาาาาาาาาาาา 5555
รอลุ้นค่ะ รอลุ้น555 แต่แอบสปอยว่า ท่านฮิน่าสงสารหลายเรื่องเลย5555//อย่ารุมตืบไรนะ
ช่วยเม้นเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์มีแรงผลักดันหน่อยนะค่ะ555 ฝากผลงานด้วยนะค่ะ^0^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น