[D18]Do you love me

ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 10

Chapter 10



 

           ฮิบาริ เคียวยะค่อยๆลืมตาขึ้นกลางดึกอย่างอ่อนเพลีย เด็กหนุ่มมองไปรอบๆห้อง ที่มืดสนิทหาบุคคลที่อยู่กับเขาก่อนที่จะหลับไป แต่ในห้องกลับว่างป่าว.....





          เมฆาแห่งวองโกเล่ก้มมองกระดาษแผ่นเล็กที่วางอยู่ข้างๆเสื้อดีโน่ที่ คนๆนั้นอุส่าห์พับวางไว้หัวเตียงอย่างดีให้ ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนว่า...


 

'่ผมอาจไม่อยู่สักอาทิตย์หนึ่ง  เธอดูแลตัวเองด้วยนะครับ^ ^'


 

 

 
          เด็กหนุ่มอ่านแล้วยกยิ้มมุมปาก อย่างน้อยๆ ก็ยังมีคนเป็นห่วงเขาอยู่บ้าง ห่วงคนที่ไม่มีใครต้องการอย่างเขา


           มือเรียวเลื่อนไปคว้าเสื้อคลุมของดีโน่ที่วางอยู่ ดวงตาสีนิลหม่นลง อยากเป็นคนสำคัญของคุณจริงๆบ้าง เขาจะมีสิทธิ์ั้รึป่าวนะ?



           คิดไปก็เหนื่อย ร่างบางเอนตัวนอนลงตามเดิม กอดเสื้อตัวใหญ่ไว้ แล้วหลับไป......

 

.........................................................

 

"บอสครับ....ผมว่าบอสเลิกชอบวองโกเล่ รุ่น 10 ดีกว่านะครับ..."



         โรมาริโอ้เริ่มเปิดประเด็นขณะที่เขากำลังขับรถพาบอสของเขาไปบ้านซาวาดะ ก็เขามีแฟนแล้ว แถมบอสก็มีเคียวยะเป็นแฟนอีกถึงจะเป็นเเค่ตัวแทนซึ่งฝ่ายนั้นก็เต็มใจ แต่ก็ยังจะมาหา วองโกเล่อยู่ได้



"ก็ฉันชอบสึนะนิ โรมาริโอ้...แค่เห็นหน้าฉันก็มีความสุขแล้ว.."



"ชอบวองโกเล่...จริงๆหรอครับ? แล้ว คุณเคียวยะล่ะ?"


"...."  


             ดีโน่ถึงกับสะอึกกับคำถาม เขาไม่ได้ชอบเคียวยะ เขาชอบสึนะที่มีรอยยิ้มสดใส และทำให้เขาสดชื่นเวลาที่เห็น สึนะอ่อนโยน ใจดี น่ารัก  แต่เคียวยะนั้นตรงข้ามสำหรับเขา .....



            เด็กคนนั้นทั้งเย็นชา ดูน่ากลัว โหดเหี้ยมไม่ไว้น่าใคร  แล้วเขาจะไปชอบเคียวยะได้ไงล่ะ?




"พูดไม่ออกเลยเหรอครับบอส?" โรมาริโอ้แซว


"ฉันไม่ได้ชอบเคียวยะ นายก็รู้ว่าทำไมฉันถึงคบกับหมอนั้น..."


"ใช่ครับผมรู้ แต่มันก็โหดร้ายสำหรับเคียวยะเหมือนกันนะครับบอส...."


"......"


               ชายหนุ่มผมทองเสมองไปนอกกระจก เขารู้ว่ามันไม่ดี แต่เคียวยะเองก็น่าจะรู้ว่าเขาขอเจ้าตัวคบทำไม แต่เด็กคนนั้นก็เต็มใจตอบตกลงกับเขา คงเพราะเบื่อเฉยๆนั้นแหละถึงยอมคบด้วย....



               รถเฟอลารี่สีแดงจอดเทียบที่หน้าบ้านซาวาดะ ร่างสูงใหญ่ก้าวลงจากรถ สึนะก็เดินออกมาต้อนรับพอดี


"สวัสดีครับ คุณดีโน่..." สึนะทักทายเสียงสดใส ดีโน่ยิ้มตอบพลางลูบหัวอีกฝ่ายอย่างเอ็นดู



"โยว่!สึนะ คุณแม่อยู่รึป่าว? " 


"อยู่ครับ งั้นเข้าไปข้างในบ้านดีกว่านะครับ"



               ดีโน่พยักหน้า แต่พอเปิดประตูเข้าไปใจบ้านก็ชะงักเมื่อเห็นบาจิลนั่งจิกชาอยู่ที่โต๊ะทานข้าว



"อ้าวท่านดีโน่ สวัสดีขอรับ.."


"สวัสดีบาจิล..."


           แววตาดีโน่เปลี่ยนไปแวบหนึ่ง ก่อนจะยิ้มให้อีกฝ่าย เขาเอ่ยทักทายนานะที่ทำอาหารอยู่แล้วเดินมานั้งที่โต๊ะฝั่งตรงข้ามกับบาจิล ส่วนสึนะก็ไปนั้งข้างๆกับบาจิลแทน



         ดีโน่นั่งมองทั้งสองคนพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ทำเป็นยิ้มร่าให้ แต่ในใจร้อนเหมือนไฟ มือหนากำแน่นอย่างสะกดอารมณ์....




            'ทำไมไม่เป็นฉันล่ะ..สึนะ?'

 

................................................................

จบไปอีกตอนแล้วค่าาาาาาาาาาาา

สปอยนิดๆ ตอนหน้าโน่เลวหน่อยนะค่ะ อย่าโกธรดน่นะค่ะ แหะๆ

    # JJ JJ  ค่ะไรท์เองก้รักคู่นี้ที่สุดเหมือนกันนนนนนนนนนนน รักที่สุด คู่นี้ทำให้ไรท์เป็นสาววายเลยขอบอก>< >> ไรท์บ้าไปแล้ว5555


ขอคุณที่ติดตามนะค่ะ คอมเม้นท์เป็นกำลังใจหน่อยน๊าาาาาาาาาาาาาาา