คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : "น่ารักจัง" คำเจ้าปัญหา
“ถึงแล้วล่ะ” พี่เยซองชี้เข้าไปในร้านไอติมฝั่งตรงข้าม
“ทำไมมันไม่มีคนเลยล่ะครับ ถ้าอร่อยคนมันก็น่าจาเยอะไม่ใช่หรอ”
“ก็มันแพงไง เห็นมั้ยว่านายยังเด็กอยู่จริงๆ”
“พี่อะ”
“555”
ถ้าผมเป็นเด็กแล้วทำให้พี่เยซองร่าเริงอย่างนี้ ผมจะยอมเป็นเด็กไปตลอดชาติเลยล่ะ
“ข้ามถนนดีๆล่ะ”
พี่เยซองดึงมือผมไปจับ เพื่อที่จะพาข้ามถนน มือพี่เยซองนุ่มมากๆเลยล่ะครับ >///<
ผมอยากจับมือนี้ตลอดไปจัง
เราเดินเข้าไปในร้านด้วยกัน (พี่เยซองยังไม่ยอมปล่อยมือผมเลย)
ว้า... ไม่น่าเลย พอคิดปุ๊บ พี่เยซองก็ปล่อยมือผมปั๊บ
ก็เรานั่งตรงข้ามกันนี่ครับ แต่ผมอยากนั่งข้างๆพี่เยซองมากกว่า เฮ้อ...
“สั่งสิ เรียวอุค”
“ครับ”
เมื่อไอศกรีมมาเสิร์ฟ เราก็นั่งกินไปเรื่อยๆ
“อร่อยมั้ย” พี่เยซองถามผม
“อร่อยครับ”
“งั้น ให้ฉันชิมหน่อย”
“พี่เยซอง!”
ผมร้องขึ้น ก็พี่เยซองนะสิครับ ตักไอติมของผมไปเกือบหมดถ้วย ไหนบอกว่าชิม นั่นมันเรียกกินแล้ว...
“อะไร เรียวอุค เรียกฉันทำไม” พี่เยซองพูดหน้าตาเฉย กินของตัวเองหมดแล้วไม่พอ
ยังแย่งคนอื่นกินอีก
“ไม่อิ่ม ก็สั่งใหม่สิครับ มาแย่งผมกินทำไมกัน”
“แค่นี้ทำเป็นหวง เดี๋ยวฉันเลี้ยงเองน่า”
“อ๊ะ... ไม่ได้ครับ ผมต้องเลี้ยง เพราะผมเป็นคนชวนพี่มานี่ครับ”
“ไม่ได้ๆ ฉันโตกว่า ฉันก็ต้องเลี้ยงสิ จะให้เด็กมาเลี้ยงได้ไงเล่า”
“อะไรๆก็เด็ก”
“ก็มันจริงหนิ”
“งั้นก็เชิญเลี้ยงเลย ตามสบาย”
“5555 นายนี่น่ารักจัง 5555”
“...” ตอนนี่หน้าผม ร้อนไปหมดแล้วครับ ผมจะละลายอยู่แล้ว!!!
“เรียวอุค นายเป็นอะไรน่ะ ทำไมหน้าแดงจัง ไม่สบายรึป่าว”
“ผะ...ผะ...ผม...ไม่เป็นอะไรครับ”
“ไม่เชื่อ หน้าแดงขนาดนั้นไม่เป็นอะไรได้ยังไง”
พี่เยซองเอามือมาแตะหน้าผากผม
“ตัวอุ่นๆนะ ฉันว่าฉันพานายกลับไปนอนพักที่บ้านดีกว่า”
พี่เยซองวางเงินไว้บนโต๊ะ โดยไม่สนใจว่ามันจะขาดหรือเกิน
เขารีบพาผมกลับบ้าน
ตอนนี้ผมนอนอยู่บนเตียงของผมครับ แหะๆ ดูเหมือนพี่เยซองจะไม่เชื่อว่าผมไม่เป็นอะไรจริงๆ ตอนนี้ที่บ้านไม่มีใครอยู่เลย นอกจากผมกับพี่เยซอง ก็คนอื่นๆเขาออกไปทำงานกันหมดนี่ครับ เฮ้อ... อยู่กัน 2 ต่อ 2 ว้าว!! OvO
ความคิดเห็น