การผจญภัยของอาร์ค

“คนไม่อาจแบ่งแยกกันด้วยความรวยหรือความจน  และนี่คือหนังสือที่จะเปลี่ยนชีวิตของคุณไปสู่อิสรภาพทางการเงิน อ่านฟรีสามบทแรกเพียงแค่สแกนแอป“

นับสิบครั้งแล้วที่อาร์คอ่านข้อความนั้น ข้อความที่อยู่บนป้ายใหญ่กลางสี่แยกไฟแดง โฆษณาหนังสือที่ถือโดยคนแต่งที่ยิ้มราวกับนักบุญในโบสถ์ อาร์คที่กำลังร้อนรนยืนอยู่เกาะกลางสี่แยกไฟแดง ท่ามกลางฝนที่เทกระหน่ำลงมา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าน้ำฝนเปียกลึกซึมตูดไปแล้ว ก่อนหน้าฝนตกและมันก็เป็นกิจวัตรประจำวันอยู่แล้วของอาร์ค เค้าเป็นหนุ่มน้อยมัธยมปลายที่เร่ขายนมเปรี้ยวอยู่กลางสี่แยก คอยวิ่งเตร่ดเตร่ไปหามือที่กวักเรียกเขา

แต่วันนี้เป็นวันที่โคตรจะทุกข์ทรมานใจที่สุด เพราะเขายังขายไม่ทันจะหมดฝนก็ดันมาตก แบบนี้ไม่มีรถหน้าไหนจะจอดและกวักมือเรียกเค้าหรอก มีแต่คนรีบเร่งจะกลับถึงบ้านให้เร็วที่สุด

เด็กหนุ่มอาร์ครอจังหวะให้รถหยุดตามสัญญาณไฟแดงเพื่อที่เค้าจะรีบวิ่งไปหลบฝน ซึ่งตามจริงแล้วมันอาจจะดูไร้ค่าแล้วก็ได้ แต่ถึงอย่างไรก็ดีตามสัญชาตญาณฝนตกก็ควรจะยืนหลบฝน และเขาจะไปยืนหลบอยู่ใต้ศาลาตรงหน้านั่นที่เป็นฐานทัพประจำของเขา

อาร์คหันไปดูดวงไฟจราจรที่เขียวอยู่นานผิดปรกติ ใจของเขารู้สึกร้อนรนเพราะฉี่จะแตกแล้ว แต่ทันใดนั้นเองจิตใต้สำนึกฝ่ายไร้ยางอายแนะนำเขาว่า ฉี่ไปเถอะยังไงก็ไม่มีใครรู้อยู่แล้วนี่หว่า มิหนำซ้ำฝนที่ตกเทลงมา มันก็ชะล้างฉี่ลงพื้นตามแรงโน้มถ่วงอยู่ดี เหมือนกับที่เขาแอบฉี่ในสระว่ายน้ำตอนไปเที่ยวกับเพื่อนไทด์ไง ไม่มีใครรู้หรอกหน่า

ในขณะที่อาร์คกำลังปล่อยฉี่ ไฟแดงดวงกลมก็ปรากฏขึ้น รถเริ่มจอดรอสัญญาณไฟเขียว อาร์คฉี่หมดตัวแล้ว

”เฮ้ยอาร์ค นึกว่ากลับบ้านไปแล้ว“

เสียงตะโกนดังออกมาพร้อมกระจกรถที่เลื่อนลดลงกึ่งหนึ่ง รถเอสยูวีสีดำจอดเทียบติดเกาะกลางไฟแดง พอดีกับเขา อาร์คมองก็จำได้ทันทีว่านี่เป็นรถของแม่ไทด์เพื่อนสนิทที่สุดของเขาในโรงเรียน

ไทด์เด็กบ้านรวยตามอุดมคติของอาร์คซึ่งวัดจากฐานะของเขาเองที่แม้แต่บ้านก็ยังไม่มีให้เรียก มีแต่ที่ซุกหัวนอนไปวันๆ

แม่ของไทด์เป็นหัวหน้าเขตอำเภอประจำจังหวัด มีกิจการแอบซ่อนเล็กๆหน้าเลือดที่ใครๆก็รู้ นั่นคือปล่อยกู้นอกระบบ ซึ่งนั่นทำให้ฐานะราชการแม่ไทด์ดูรวยเกินกว่ารับราชการ

“เออกำลังจะกลับแล้ว” อาร์คตะโกนฝ่าเสียงฝนออกไป

“ วันนี้ขายหมดมึง”

“ บานตะไทว่ะเพื่อน” อาร์คพูดพลางยกถุงนมเปรี้ยวในขวดพลาสติกถุงละหนึ่งโหลข้างละสองถุงโชว์ท้ายดู แล้วอาร์คก็คิดไม่ผิดที่ไทด์จะหัวเราะฮาออกมา

“ แม่ให้อาร์คกลับไปกับเราได้ไหม แวะไปส่งมันหน่อยที่หน้าโรงเรียน เราผ่านอยู่แล้วหนิ“

แม่เมิงเกลียดกูยิ่งกว่าอะไร ยังจะชวนให้ไปด้วยกันอีก สมองไทด์สมอง! อาร์คคิดในใจ  และเขาก็แน่ใจถึงไม่ต้องสืบก็รู้ มันเป็นเพราะเขาเป็นเด็กจนที่ดูไม่มีอนาคต ที่แม้เขาจะตั้งใจเรียนแค่ไหนก็ยังสู้ไทด์ไม่ได้ ในขณะที่ไทด์ไปติวที่สถาบันติวเตอร์ อาร์คต้องวิ่งเร่ขายนมเปรี้ยวกลางสี่แยก แลกเงินไปวันวันเพราะถ้าอาร์คไม่ทำอาชีพนี้เขาก็ไม่รู้จะไปทำอะไร นี่เป็นงานที่ง่ายที่สุดและได้เงินเร็วที่สุดเพื่อใช้ในวันพรุ่งนี้แล้ว ไทด์เคยบอกจะมาขอทำคอนเทนส์เป็นเด็กขายนมเปรี้ยวเรียกยอดวิว แต่โดนแม่ไทด์สั่งห้ามเสียก่อน ไทด์บอกอยากปั้นให้เขาดัง เพราะถ้าเขาดังเขาจะมีเงินจากงานจ้างรีวิวสินค้า

“ เฮ้ยไม่เป็นไรกูเดินกลับได้แค่นี้เอง ชิล“

”น๊าแม่สงสารมันน่ะ“

กระจกถูกดันขึ้นอย่างฉับพลัน อาร์คยืนลังเลไม่แน่ใจว่าตัวเองควรจะเดินออกไปเลย หรือว่าหรือว่าเค้าต้องรออะไรบางอย่างเพราะนี่อาจเป็นสัญญาณของการปฏิเสธการขึ้นรถจากแม่ของไทด์ก็เป็นได้ แต่ไม่นานนักประตูกระจกก็ถูกลดลงอีกครั้ง คราวนี้ไทด์กวักมือเรียกพร้อมเสียง”อาร์คขึ้นเลย“ แล้วประตูก็ดีดออกนิดหน่อย ไทด์เขยิบเข้าไปข้างในอีกเบาะ อาร์ครีบผลักตัวเองเข้าไปให้เร็วที่สุดเพราะเขาไม่อยากทำให้แม่ของไทด์ต้องรู้สึกขัดเคืองอารมณ์มากไปกว่านี้

ความเย็นภายในรถทำให้อาร์คตัวสั่น อาร์คจับสัมผัสน้ำที่หยดจากปลายกางเกง ติ้งติ้ง เค้าแน่ใจเลยว่าถ้าแม่ไทด์รู้ว่ากางเกงของเขามีน้ำฉี่ผสมอยู่นั่นอาจทำให้เขาถูกไล่ลงจากรถทันที

” แม่เบาแอร์หน่อยไอ้อาร์คมันหนาวแล้วเนี่ยตัวแม่งสั่นไปหมดแล้ว“

“เดี๋ยวก็ถึงแล้วขี้เกียจปรับแอร์ใหม่เดี๋ยวพ่อแกก็บ่นอีกเลี้ยวหน้าก็ถึงหน้าโรงเรียนแล้วทนทนหน่อยนะ”

“ครับ ผมทนได้ครับไม่ได้รู้สึกหนาวเลยครับ” พูดเพราะต้องรักษามารยาทให้ถึงที่สุดเพื่อทำให้ความเกลียดชังในตัวเขาต่อแม่ไทด์ ไม่ควรเกิดขึ้นหรือเพิ่มปริมาณมากไปกว่านี้

“ แม่เราช่วยอาร์คมันซักโหลสองโหลเถอะ”

“ อย่าเยอะนะไทด์! อย่าลืมสิว่าเพิ่งไปซื้อมาเมื่อวาน วันนี้ขายไม่หมดพรุ่งนี้ก็มาขายใหม่เอาไปแช่ตู้เย็นสิ รู้ใช่ไหม ว่ามันเก็บรักษายังไงหรือเธอขายของวันที่หมดอายุวันนี้”

”อ๋อครับผม ทราบแล้วครับ“

รถวิ่งฝ่าสายฝนและเลี้ยวตรงโค้งข้างหน้าข้างหน้าก็ถึงหน้าโรงเรียนประจำจังหวัดแล้ว ซึ่งที่นี่เป็นที่ซุกหัวนอนของเขานั่นเอง แต่มีสิ่งน่าประหลาดใจมากเพราะผ่านมาแค่โค้งเดียว ตรงบริเวณนี้ฝนก็ขาดเม็ดมีแค่ความชื้นของน้ำและความชุ่มฉ่ำเท่านั้น

รถจอดที่ป้ายรถเมล์ใกล้ๆโรงเรียนประจำจังหวัด ที่ป้อมยามมีไฟเปิดอยู่ซึ่งนั่นเป็นลุงจอน ลุงจอน รปภ. ชื่อเรียกพร้อมตำแหน่งที่ใครๆในโรงเรียนพากันเรียกแก

อาร์คกำลังจะโค้งพร้อมขอบคุณแม่ไทด์ แต่รถเอสยูวีก็รีบวิ่งพุ่งหนีคำขอบคุณไปก่อน

“ลุงจอห์นเปิดประตูให้หน่อย”  อาร์พูดพลางใช้เท้าถีบแรงแรงที่ประตูโครงเหล็กเพื่อให้เกิดเสียงดังซึ่งนั่นพอจะใช้เป็นเสียงที่ทำให้ลุงจอนที่แก่มากแล้วสะดุ้งได้ เพราะแกอาจคิดว่ามีโจรกำลังเข้ามาปล้นในโรงเรียน ลุงจอนโผล่หน้าออกมาพร้อมกับกระบอกไฟฉายที่ส่องมาที่ตัวอาร์ค

“ อ้าว กลับมาแล้วหรือ“ ลุงจอน เดินมาเปิดประตูให้อาร์ค ” เปียกเป็นลูกหมาตกน้ำเลยเอ็ง“

อาร์ครีบเร่งเดินไปที่ตึกปูนสองชั้นหลังโรงเรียน

ตึกปูนสองชั้นเป็นที่พักสำหรับพวกแม่บ้านพ่อบ้านภารโรงของโรงเรียนรวมถึงลุงจอนรปภ.ด้วย

อาร์คได้รับสิทธิ์ในการเข้าพักที่นี่ซึ่งเปรียบเสมือนบ้าน และบางครั้งเขาก็จะตอบคนอื่นๆไปว่าเขาอยู่โรงเรียนประจำ เวลาไปตลาดแล้วมีคนถามบ้านอยู่ไหน เขาไม่ได้โกหกนะ ก็ตลอดทั้งปีตั้งแต่ตื่นยันนอนก็ที่นี่แหละ

ถ้าจะให้พูดว่าเด็กอย่างเค้าหนีออกจากบ้านแล้วเป็นเด็กกำพร้าได้อย่างไร มันเป็นเหตุผลที่โคตรจะน้ำเน่าระดับซีรี่ส์เลยแต่มันคือความจริงในโลกอันเน่าเฟะ โลกที่มีการทับซ้อนของระดับความเน่า ซึ่งเขาน่าจะอยู่ในระดับเกือบสุด

ความรุนแรงไง แต่นั่นมันแค่ความเน่าในระดับต้นๆของเด็กมีปัญหาทั่วไป แต่สำหรับอาร์คแล้วมันเพิ่มมาจากคนนอก ที่จู่ๆก็เข้ามาในบ้านหลังพ่อแม่เลิกกัน เขายังไม่ทันได้เลือกว่าจะอยู่กับพ่อหรือแม่  เพราะแม่ชิงหนีเขาไปกับว่าที่พ่อใหม่ ที่เขาเคยเห็นหน้าอยู่ครั้ง และเขาไม่ชอบขี้หน้ามัน เขาไม่อยากมีพ่อใหม่ตามที่แม่แนะนำเขาไม่เข้าใจทำไมต้องมีพ่อสองคน แต่แล้วจู่ๆก็มีเซอไพรส์ พ่อแท้ๆ พาผู้ชายคนใหม่เข้าบ้าน

แล้วก็เข้ามาในฐานะพ่อใหม่  ตามคำแนะนำของพ่อแท้ๆอีกด้วย

ใช่แล้ว แอ็นแอ๊น เขามีพ่อสองคน แอ๊ะหรือสามคนไปเลย เจ๋งใช่มั้ยล๊า

ผู้ชายคนนั้นว่าที่พ่อใหม่ ในตอนแรกเขาก็ไม่ได้คิดอะไร ขอแค่ทุกๆวันไม่ต้องตื่นหรือก่อนนอน ต้องมาได้ยินเสียงคนทะเลาะกันก็พอ แต่พอนานนานไปเขารู้สึกรำคาญ เพราะบางทีเขาถูกลวนลาม ใช่เขาถูกพ่อใหม่ลวนลาม การตบตูดอาจเป็นเรื่องธรรมดาเวลาลูกผู้ชายเล่นกัน เขาก็ทำกับเพื่อนเวลาแตะบอล แต่กับไอ้พ่อใหม่นี่ความรู้สึกมันน่าขยะแขยง!

ซึ่งเขาเคยเอาไปบอกพ่อที่เคยเอากับแม่แล้วให้กำเนิดเขา แต่เขากลับโดนตบและโดนมองด้วยสายตาที่เกลียดเขา ราวกับเขาคือคนที่ไปอ่อยพ่อใหม่ ล่อให้มาเยเย้ตูดกลมๆนักฟุตบอลของเขา ที่สำคัญตอนนั้นเขามอสามเองนะ!

และจุดแตกหักมันก็เกิดขึ้นตอนที่ไอ้พ่อใหม่เมา มันจะเข้ามาอัดตูดเขาในห้องนอน แน่นอนล่ะเกิดการต่อสู้ เขาโดนบีบคอ ตบและแตะ แต่เขาก็ใช้ขวดเบียร์ฟาดไปที่หัวมันจนมันล้มตึง แน่นอนที่พึ่งพาเดียวที่เขามีคือรีบโทรไปหาพ่อแท้ๆแต่เขากลับโดยตะคอกผ่านปลายสายมาว่า “มึงทำอะไรผัวกู อีลูกกะหรี่ มึงกลับไปอยู่ซ่องกับแม่มึงเลย กูจะกลับไปฆ่ามึง! กูจะเอาตูดมึงก่อนแล้วค่อยฆ่าทิ้ง!”

โลกแม่งพังทลายลงมาในทันที อาร์คเพิ่งเข้าใจคำนั้นในตอนนั้น มันเจ็บปวด มันทรมาน มันเหมือนเกิดอาการน้อยใจที่มากกว่าน้อยใจแบบขั้นสุด นี่เขาเป็นตัวอะไร มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่ ในตอนที่อาร์คกำลังนั่งร้องไห้ เสียงมือถือโนเกียรุ่นปุ่มดัง มันเหมือนเสียงที่ปลุกให้เขามีสติแม้ใจจะร้าวราน เขารีบกดรับสายทันทีเพราะจำเบอร์ได้แม่น เค้ารู้ดีว่าเค้าต้องไปที่ไหนต่อจากนี้

อาร์ครีบลุก ปาดน้ำตาไปหาลุงจอนทันที