เมียน้อย

เธอต้องการอะไรจากครอบครัวของฉัน

วิลาวัลย์ถาม  สองหญิงยืนประจันหน้า  หญิงคนนั้นมองมาด้วยสายเย้ยหยันปนสมเพชร ยิ่งทำให้เธออยากฟาดผ่ามือเข้าไปให้สักที  ได้รู้ไปว่าผู้หญิงที่มีศักดิ์ศรีน่ะเป็นยังไง

ไม่ต้องการอะไรมากหรอกค่ะ

สาวร่านคนนั้นโน้มตัวมาข้างหน้าจนแทบกระแทกกับจมูกเธอ  วิลาวัลย์มิได้เบือนหน้าหนีแม้เหม็นสาบคาวผู้หญิงคนนี้เพียงใดก็ตาม  วันนี้จะได้เห็นดีกัน ระหว่างเธอกับมัน

แค่ตัวคุณกรเท่านั้น

เขาคือผัวของฉัน นางเมียน้อย

เธอกระชากเสียง  จี้คำบาปนั่นให้มันเจ็บที่สุด

เมียน้อยหัวเราะแห้งๆ แสยะยิ้ม ริมฝีปากบิดเบี้ยว

แต่ตอนนี้เขาคือผัวของฉันเหมือนกัน...นางเมียหลวง