ถ้า...รักลิขิต (ไว้แล้ว)

พาขวัญก้าวขาอันอ่อนล้า เบี่ยงตัวลงจากทางขึ้นบันได สูดลมหายใจเข้าลึกๆ น้ำตาหยดแหมะพร้อมกันสองตา เธอเดินไปลากกระเป๋าเดินทางที่ยังเย็นยะเยียบ แล้วก้าวออกจากบ้านที่เพิ่งเข้ามาไม่นาน

ภาพหญิงสาวที่ค่อยๆ เปิดประตู และกำลังเดินจากไปอย่างช้าๆ ในเวลายามฟ้ามืดสลัว หิมะสีขาวก็โปรยปรายไม่ทิ้งระยะ พัดพาให้ร่างแกร่งที่ยืนมองหนาวเหน็บ จนสะท้านไปทั้งใจ แล้วคำถามหนึ่ง คำตอบอีกหนึ่งก็ดังก้องอยู่ในหัว

“นี่เขาใจร้ายเกินไปหรือเปล่า ทั้งๆ ที่รักแต่ทำไมถึงปล่อยเธอไป ปล่อยเธอไปเท่ากับให้โอกาสเธอได้ใช้ชีวิต”

แต่คนที่เจ็บกว่าหนาวกว่ากำลังพาใจที่ร้าวระบมไปให้ไกลจากผู้ชายที่เขาไม่เคยรักเธอเลย เพราะคนรักกันคงไม่ผลักไสออกไปจากชีวิต

“ถ้าจะไปก็ค่อยไปพรุ่งนี้” อาทิตย์เร่งฝีเท้าตามเธอออกไป ทันทีที่ไปถึงก็คว้าร่างบางไว้ในอ้อมอก

“ปล่อยหนูลงเลยนะ เกลียดกันมากก็ปล่อยกันไป” เธอดิ้นรนให้พ้นจากการถูกอุ้ม

“อย่าดื้อ อยากนอนหนาวตายข้างถนนรึไง อีกไกลกว่าจะเจอโรงแรม นี่ไม่ใช่บ้านเรานะที่เธอจะขึ้นรถเมล์กลับได้”

อาทิตย์วางเธอที่ยังดิ้นขลุกขลักตรงหน้าประตูบ้าน

“เข้าไปข้างใน” เมื่อเธอยังเพิกเฉยก็ต้องออกคำสั่ง

“ผีเข้ารึไงคุณหมอ เดี๋ยวไล่ฉันออกจากไปจากชีวิต เดี๋ยวก็ไปอุ้มกลับมา เป็นไบโพลาร์หรือเปล่า”

ไม่ใช่แต่เธอสับสน แต่คุณหมออาทิตย์เองก็สับสน วุ่นวายใจ ไม่เข้าใจการกระทำของตัวเองเช่นกัน

 --------------------------------------

เสียงหอบเหนื่อยของคนสองคนดังไม่น้อยหน้าไปกว่ากัน ร่างบางซึ่งอยู่ในชุดราตรีแสนสวย แต่ถูกมัดมือไขว้หลังด้วยเน็คไทเส้นสีดำ

“ปล่อยหนูเดี๋ยวนี้นะไอ้หมอบ้า”

“หยุดแผลงฤทธิ์สักนาทีได้มั้ย ฉันเหนื่อย” อาทิตย์เพิ่งรู้ว่าตัวเองแก่ขึ้นก็คราวนี้แหละ ทั้งๆ ที่เขาก็ออกกำลังกายสม่ำเสมอ แต่เจอฤทธิ์เดชของเธอไปก็หอบจนหมดสภาพ

ร่างที่ดิ้นไม่ยอมหยุดถูกโยนบนโซฟานุ่มที่ความนุ่มไม่ช่วยลดความเจ็บตัวจากการถูกโยนได้สักเท่าไหร่

“จะเอาอะไรจากหนูอีก คุณหมอทิ้งหนูไปอย่างไม่ใยดี หนูดั้นด้นไปหาอย่างยากลำบาก ตามไปไกลถึงที่นั่น แต่กลับถูกไล่ให้ไปผู้ชายดีๆ ตอนนี้หนูก็กำลังทำตามที่คุณหมอต้องการอยู่นี่ไง แล้วยังต้องการอะไรจากหนูอีก ไอ้หมอบ้า! ไอ้หมอไบโพลาร์!” น้ำเสียงไม่พอใจตะโกนถามสุดเสียงเท่าที่เธอมีแรง เธอจดจ้องเขาราวอยากกินเลือดกินเนื้อด้วยความโกรธ แล้วมองเข้าไปในดวงตาเข้ม ที่ยืนเอามือเท้าสะเอวอย่างไม่สะทกสะท้าน

“คำขอโทษของฉัน อาจจะยังน้อยไป แต่ฉันก็ต้องพูด ฉันขอโทษสำหรับทุกอย่างที่ทำไม่ดีกับเธอไว้ ฉันเพิ่งรู้หัวใจตัวเอง” ร่างสูงก้าวสามขุม ทรุดนั่งลงตรงหน้าเธอ แม้จะรู้สึกตกใจที่คุณหมอนั่งคุกเข่า แต่ความเสียใจมีมากกว่า พาขวัญจึงชักสีหน้าใส่ ก่อนกระเถิบร่างหนีไปจนสุดมุมโซฟา

---------------------------------

“ถ้า...รักลิขิต (ไว้แล้ว)” เป็นนิยายลำดับที่ 1 ของนามปากกา “พรรษา”

ส่วนนามปากกา “กุมภ์พวา” มีด้วยกัน 6 เรื่อง

เรื่องที่ 1 เสน่หาพ่ายรัก

เรื่องที่ 2 บ่วงรักคุณหมอบอดี้การ์ด

เรื่องที่ 3 ก่อนไฟรักจะเผาใจ

เรื่องที่ 4 ดวงใจคุณหมอ

เรื่องที่ 5 เล่ห์รักสองหัวใจ

เรื่องที่ 6 ดวงใจเป็นหนึ่ง

ขอฝากผลงานทั้งหมด ให้ผู้อ่านช่วยติดตามอ่าน ติชม และเป็นกำลังใจสำคัญให้ผู้แต่งด้วยนะคะ

นิยายทุกเรื่องมี E Book วางขายแล้วที่ meb market ค่ะ

ด้วยความขอบคุณ

พรรษา / กุมภ์พวา

http://image.dek-d.com/17/1223891/14944002