ขาด(จริงๆ)

เนื้อเรื่อง

   เมื่อเหลียวหลังแลหน้าว้าเหว่จิต    
ดุจขาดมิตรขาดญาติขาดขวัญถุง
ดุจกรุงศรีอยุธยาคราเสียกรุง    
ดุจขาดมุ้งเวลานอนตอนไสยาสน์

    ดุจทหารไร้เสาหลักสมัครสมาน        
ดุจอาคารไร้เสาเฉาหนักหนา
ดุจคนอ้วนไร้พุงเป็นนานมา            
ดุจมรรคาไร้หนทางกลางพงไพร

    ดุจองค์อินทร์ไร้วิมานในชั้นฟ้า    
ดุจดาราอับแสงบ่ไสว
ดุจนิราศห่างคนรักไปแรมไกล            
ดุจคนไทยมีหนี้ทำมึนตึง

    ที่รำพึงรำพันทั้งหมดนี้                
จุดประสงค์ผมมีจะกล่าวถึง
คือขาดเงินขึ้นรถอยู่บาทนึง                
เลยรำพึงรำพันบอกกันมา...