The child ตอนที่ 2 สิ่งของ

คุณเคยได้ยินคำเตือนจากคนเฒ่าคนแก่ หรือคนที่เลี้ยงดูคุณมา ว่าอย่าหยิบของคนอื่นมาเป็นของตนเอง บ้างหรือเปล่า ไม่ว่าของนั้นจะเป็นของคนเป็น หรือคนตาย

ในคืนหนึ่งช่วงเวลาที่ต้นรักษาตัวอยู่โรงพยาบาล แม่บัวใช้แจ็คออกมาซื้อของ ในระหว่างปั่นจักรยานกลับจากซื้อของ แจ็คเหลือบไปเห็นกระเป๋าสะพายข้างใบหนึ่ง อยู่ข้างถนนที่ติดกับแหล่งน้ำข้างทาง เป็นกระเป๋าสะพายข้างสีน้ำตาลเข้มสีสดดูใหม่มาก ด้วยความที่แจ็คไม่ใช่คนบ้านรวย เลยหยิบกระเป๋านั้นขึ้นมาดูเห็นว่ามีกระเป๋าสะตางค์ใบเก่าจากบัตรข้างในเป็นของนายศรายุทธ แต่แจ็คอยากได้เพียงกระเป๋าเลยหยิบกระเป๋าสะตางค์ออกทิ้งไว้ข้างทาง แล้วปั่นจักรยานกลับบ้าน

ครอบครัวของแจ็ค ประกอบด้วยแม่บัว พ่อไผ่ และแมนที่เป็นพี่ชายแท้ๆของแจ็ค แต่เรียนคนละโรงเรียนกัน บางครั้งก็แวะเวียนมาเล่นกับเพื่อนๆ ของแจ็คบ้าง ฐานะที่บ้านก็พอมีพอกินเพราะต้องเลี้ยงลูกถึงสองคน ลักษณะการเลี้ยงดูก็เป็นไปตามแบบพี่น้องทั่วไปคือ น้องใช้ต่อของพี่เสื้อนักเรียน กางเกง หรือแม้แต่ห้องนอนทั้งคู่ก็ใช้ห้องเดียวกันแค่นอนกันคนละเตียง ทำให้บางครั้งแจ็คก็เก็บของเหลือใช้จากบ้านอื่นมาใช้บ่อยๆ

 หลังจากเกิดเหตุกับต้นทำให้ต้นเข้าโรงพยาบาล ผองเพื่อจึงพากันไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล หลังจากเยี่ยมต้นเสร็จ “เจ้าแจ็คกระเป๋าเอ็งสวยหว่ะ แม่บัวซื้อให้เอ็งเหรอยังดูใหม่อยู่เลยนะ” โอถาม “เปล่าหว่ะข้าเห็นมันตกอยู่ข้างทาง หนะข้าเลยเก็บมา น่าจะเป็นรถขนกระเป๋าทำตกไว้มั้ง” แจ็คตอบ “ว่าแต่พวกเอ็งเห็นข่าวในเพจ เฟสบุ๊คกันไหม ว่าเมื่อคืนมีคนเมาขับรถมอเตอร์ไซค์ เสียหลักลงไปที่ริมน้ำข้างทาง แถวบ้านพวกเรานี่เอง ตำรวจเพิ่งพบศพเมื่อเช้า จากกระเป๋าสะตางค์ที่ตกอยู่ เป็นพี่ยุทธที่อยู่หมู่บ้านข้างๆ” อ้นเล่า “น่ากลัวหว่ะ ข้าว่าเรารีบกลับบ้าน กันดีกว่านี่ก็เย็นมากแล้ว เดี๋ยวจะมืดสะก่อน” อู๋บอก “เจ้าอู๋ เอ็งกลัวใช่ไหม” อ้นแซว “ใครจะไม่กลัวพี่แกเพิ่งตายไปเองนะ แล้วนี่ยังไม่ครบสามวันเลย ถ้าแกยังไม่รู้ว่าตัวเองตายไปแล้วหละ” อู๋ตอบกลับ “เอาน่าเอาน่า บ้านพวกเอ็งก็อยู่ใกล้รีบกลับกันเถอะ เดี๋ยวค่ำละมันจะอันตรายนะ” โอแนะนำ “เออๆ งั้นเดี๋ยวพวกข้ากลับแล้วนะ ไว้เจอกัน” อ้นลา หลังจากนั้นสี่คนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน

   ในขณะที่แจ็คกำลังปั่นจักรยานกลับบ้านนั้น ได้มีเสียงรถมอเตอร์ไซค์ไล่หลังมาด้วยความเร็ว แจ็คเลยปั่นจักรยานหลบเข้าริมข้างทาง แต่ในเวลาที่รถควรจะผ่านไปมันกลับไม่เป็นแบบนั้น อยู่ดีๆ เสียงรถที่บิดมาด้วยความเร็วกลับหายไปเฉยๆ แจ็คเลยหยุดปั่น และหันดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่แจ็คก็ต้องประหลาดใจว่าทำไมไม่มีรถ เพราะถนนเส้นนั้นไม่มีทางแยกไปไหน การที่รถจะเลี้ยวไปทางอื่นเป็นไปไม่ได้เลย แต่พอหันดูรอบๆ ดีๆ แจ็คก็ต้องพบว่าบริเวณที่เขาหยุดรถนั้น คือข้างถนนริมน้ำที่เขาเก็บกระเป๋าได้เมื่อคืนแจ็คมึนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นแต่ก็ปั่นจักรยานกลับมาจนถึงบ้าน เข้ามาในห้องนอนพบว่าแมนนอนเล่นอยู่ในห้อง “อ่าวกลับมาแล้วหรอ ของฝากข้าหละ” แมนถาม “ของฝากอะไรของเอ็ง ข้าไปเยี่ยมคนป่วย” แจ็คตอบ “ว่าแต่ว่าเจ้าต้นเป็นยังไงบ้างหละ ข้ามีกิจกรรมที่โรงเรียนเลยไม่ได้แวะไปเยี่ยมมันเลย” แมนถาม “ตอนนี้ก็อาการปกติแล้วนะ พรุ่งนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว” แจ็คตอบ หลังจากคุยกันเสร็จแจ็คก็วางกระเป๋าไว้ที่โต๊ะ แล้วเข้าไปอาบน้ำในขณะที่แจ็คอาบน้ำ แมนก็เล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง แต่ทันใดนั้นหางตาก็เห็นเงาเดินผ่านเตียง และเปิดประตูออกไป “แจ็คๆ เอ็งออกไปหยิบน้ำมาให้ข้าหน่อยสิ” แมนตะโกนบอก “เอ็งก็หยิบเอ็งสิข้าอาบน้ำอยู่เอ็งไม่เห็นเหรอ” แจ็คตะโกนตอบ “อ่าวถ้าแจ็คอาบน้ำ แล้วใครเดินผ่านข้าไปเมื่อกี้” แมนคิดในใจ พลางเปิดประตูออกไปดู แต่ก็พบว่าบ้านนั้นไม่มีคนอยู่เลย แมนประหลาดใจแต่ก็กลับมานอนที่เตียงเหมือนเดิม แจ็คออกจากห้องน้ำก็แต่งตัวปิดไฟพร้อมนอน นอนไปได้สักพักในห้วงกึ่งหลับกึ่งตื่น แจ็ครู้สึกมีอะไรหนักๆ กำลังนั่งทับเขาอยู่ ใช่ นั่งทับ มันเหมือนมีคนนั่งคร่อมอยู่บนตัว แจ็คเลยสะดุ้งตัวตื่นขึ้นมา พบแต่ความว่างเปล่า แต่กลับพกกระเป๋าสะพายสีน้ำตาล มาวางอยู่บนตัวของเขา แจ็คตกใจมากและเริ่มรู้สึกไม่ดี เลยหยิบกระเป๋าใบนั้นไปวางนอกห้องนอน แล้วจึงกลับมานอนตามเดิม หลับไปได้สักพักแจ็คก็สะดุ้งตัวตื่น เพราะเสียงหน้าต่างในห้องเปิดเสียงแจ็คเลยเอียงตัวนอนตะแคงเพื่อดูหน้าต่าง แต่ก็ไม่พบอะไร แต่พอพลิกกลับมาแนวตรงเท่านั้นหละ แจ็คมองเห็นใบหน้าของผู้ชายยืนคร่อมตัวเขาอยู่ ผู้ชายคนนั้นก้มหน้าลงมามองใกล้มาก เผยให้เห็นว่าเขารู้สึกโรกธแค่ไหน ใช่แล้วใบหน้านี้ พี่ยุทธ !! แจ็คตะโกนเสียงดังเรียกให้คนช่วย ทำให้แมนลุกขึ้นมาเปิดแล้วแล้วเข้ามาดู แจ็ค “แจ็คเอ็งเป็นอะไรว่ะ ร้องเสียงหลงเลย” แมนถาม “พี่...ยุทธ พี่...ยุทธ มา” แจ็คตอบ แล้วทั้งคู่ก็เห็นกระเป๋าสีน้ำตาลใบเดิมที่ตอนนี้ วางอยู่บนตัวของแจ็ค แจ็คพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ชวนแมนมาสวดมนต์ด้วยกัน ทั้งคู่สวดมนต์จบก็เข้านอน ตั้งใจว่าพรุ่งนี้จะไปหาหลวงพ่อที่วัด ทั้งคู่เข้านอนได้ปกติ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนเช้าวันต่อมา แจ็คกับแมนได้มาหาหลวงตาที่วัดพร้อมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้หลวงพ่อฟัง “พวกเอ็งนี่ดวงแข็งนะ หลายคนไปเอาของคนตายมานี่ ไม่ตายดีก็เป็นบ้าเป็นบอ คราวหน้าก็อย่าทำอีกนะ” หลวงพ่อกล่าว “แล้วพวกผมต้องทำอะไรกับกระเป๋าใบนี้ เหรอครับหลวงพ่อ” แจ็คถาม “ก็เอาไปคืนญาติของเขา เขาจะได้เผาไปพร้อมกับเจ้าของ แล้วก็ยกมือไหว้กล่าวขอโทษ” หลวงตาบอก “ขอบคุณครับหลวงพ่อ” แมนกับแจ็คกล่าวขอบคุณ พร้อมกับออกจากวัดเพื่อตามหาญาติ ส่งคืนกระเป๋าใบนั้น พร้อมกล่าวขอโทษที่นำกระเป๋าของเขามา หวังว่าจะไม่ได้พบได้เจอกันอีก แล้วจึงกลับมาอยู่บ้านอย่างปกติ ตกเย็นวันนั้น อ้นปันจักรยานมาหาอู๋ เพื่อชวนกันไปหาของกลางคืนกันที่บึงแห่งหนึ่งที่อยู่ท้ายหมู่บ้าน To Be Continue…