fic reborn ความรู้สึกฉันความรู้ของเทอ [พิเศษ]

ข้อมูลเบื้องต้น

หลาย คน คง งง กัน ว่า จะ มา แต่ง เป็น ตอน พิ เศษ อีก ทำ ไม

คือ ที่ จริง อัน นี้ คือ ต้น ฉบับ ค่ะ

อัน นี้ แต่ง ก่อน ที่ กลอย จะ คิด fic reborn ความรู้สึกของฉันความรู้ของเทอ ซะ อีก

แบบ พอ คิด ตอน พิ เศษ นี้ ได้ ก็ ค่อย คิด ได้ นะ ค่ะ

** ปล. นี้คืองานแต่งของทั้งสองก่อนที่ซือจะไปหาป๋าเบีย

ซึ่ง พอ มา แต่ง จริง กลอย กะ ตัด ให้ ซือ ไป หา ฮิ แทน

*** ปล.ของ ปล. เพราะฉะนั้นเคียวโกะก็เลยอ่อนหวานกว่าในฟิคจริงนิดนึง

ซือจะดูออกเท่ๆไม่ค่อยเหมือนซือที่มีดีแต่น่ารักเหมือนอย่างในฟิค

ที่จริงก็แค่ดูเท่กว่า เท่านั้นแหละค่ะ


เนื้อเรื่อง อาจ ไม่ ค่อย เกี่ยว และตรง กัน เท่า ไหร่ แต่ นี้ ของ ฟิค

ที่ เป็นจุด เริ่มต้นของฟิคfic reborn ความรู้สึกของฉันความรู้สึกของเทอ

เนื้อเรื่อง

หญิงสาวผมสีเบจกำลังแต่งตัวอย่างไม่ค่อยมั่นใจทำไมนะเหรอก็วันนี้วันแต่งงาน

ของเธอนะสิ เทอมีชื่อว่า ซาซางาวะ เคียวโกะ ตั้งแต่จบเรื่องศึกชิงแหวน

ซือคุงก็เล่าทุกอย่างให้เธอฟัง อ่อ แล้วก็นะหลังจากนั้นทั้งสองก็ตั้งสินใจคบกัน

แล้วพอปีที่แล้วทั้งสองก็ตัดสินใจหมั้นกัน และวันนี้ก็เป็นวันดีที่ทั้งสองจะแต่งงานกัน

~เอี๊ยด~

เคียวโกะหันไปมองตามเสียงเปิดประตู แล้วเธอก็พบชายหนุ่มผมสีเปลือกไม้

ในชุดสูทสีขาวบริสุทธิ ชุดของเขาขาวทั้งตัวแม้แต่หูกระต่ายหรือรองเท้า

ชายหนุ่มนามว่าซาวาดะ สึนะโยชิ เดินยิ้มบางเดินมาหาเคียวโกะ

"ไงจ๊ะซือคุง" เทอถามพร้อมยิ้มให้ชายหนุ่มตรงหน้า

"เป็นฉันจะดีเหรอเคียวโกะจัง"

"ดีสิจ๊ะ สำหรับฉันถ้าไม่ใช่ซือคุงก็ไม่มีความหมายนะสิจ๊ะ"

"แต่.."

"ไม่มีแต่จ๊ะซือคุง"

"แล้วถ้าวันหนึ่งฉันปกป้องเธอไม่ได้ล่ะ"

คำถามของชายหนุ่มทำถึงกลับความเงียบ

แต่นั้นก็ทำให้หญิงสาวยิ้มได้เหมือนกัน

"เวลานั้นฉันก็ปกป้องตัวเองสิจ๊ะ แต่ยังไงที่ผ่านมาซือคุงก็ปกป้องฉันมาได้โดยตลอดเลยนี้จ๊ะ"

"แล้ว.."

เคียวโกะเดินไปกอดสึนะแล้วเอามือเรียวสวยปิดปากของชายตรงหน้า

"ไม่ต้องพูดต่อแล้วล่ะ ซือคุงเนี่ยขี้กังวลมาแต่ไหนแต่ไรเลยนะจ๊ะ"

"ก็กังวลว่าฉันจะไม่ดีพอสำหรับเคียวโกะนะสิ"

"แต่คนที่ฉันรักก็คือ ซาวาดะ สึนะโยชิ นะและจะรักเพียงคนเดียวด้วยจ๊ะ"

"ครับซาซางาวะ เคียวโกะผมก็รักคุณที่สุดเลยครับ"

หญิงสาวยิ้มอย่างพอใจก่อนจะหมอแก้มให้รางวัลชายหนุ่มหนึ่งที

"แล้วซือคุงล่ะ เป็นฉันจะดีหรอ"

"ดีที่สุด^ ^ "

"ขอบคุณนะซือคุง สำหรับความรักที่มีให้กัน"

ทั้งสองยืนกอดกันไปยิ้มกันไป พอเมื่อเวลาผ่านมาได้สักพักสึนะก็โม้นตัวเราลงไปจูบอย่างดูดดื่มกับ

เคียวโกะ(>//<) แต่ก็นะ ถ้าใครเป็นแฟนผลงานของกลอยก็คงรู้ดีว่าเรื่องนี้หวานตลอดไปมันเป็นไปไม่ได้

หรอก (เพราะคนแต่งมันรั่ว-เหล่าตัวละคร) 
 
~...~

'ฮารุเดี๋ยวรุ่นที่10ก็รู้หรอก'

"มาทำอะไรกันหรอโกคุเดระคุง"สึนะเปิดประตูไปทักทายมือขวาของเขาด้วยรอยยิ้ม

แต่รู้สึกมือขวาของเขาจะไม่ยิ้มตาม

พอสึนะเปิดประตูมาปุบก็พบ ชายหนุ่มร่างสูงผมสีควันบุหรี่กับหญิงสาวผมสีน้ำตาลเข้ม

ล้มทับกันอยู่

"T^T รุ่นที่10 ขอโทษครับๆๆๆ"

"ไม่เป็นไรโกคุเดระคุง"สึนะยิ้มบางให้

แต่นั้นกับทำให้ โกคุเดระ ยิ่งเครียดหนักกว่าเดิม

"T_T ผมรู้สึกผิดนะคับรุ่นที่10"

"ไม่เห็นเป็นไรไปเลย โกคุเดระคุงแล้ว.."

"ตัวฉันเองก็เคยเห็นโกคุเดระจูบกับฮารุเหมือนกันแหละ~"

"=////="

"^ ^"


ส่วนหญิงสาวทั้งสองตอนนี้ทำอะไรกันอยู่นะหรอ

เคียวโกะก็กำลังจับปากลูบไปลูบมาอยู่หน้ากระจกส่วนฮารุก็แก้เขินด้วยการหวีผมให้เคียวโกะไปพรางๆๆ

"ฮารุ ฉันจะกลับแล้วนะ"โกคุเดระเอ่ยขึ้นเพราะมีงานที่ทำอีกมาก หรือเพราะอายก็ไม่รู้!?!

"ฮาฮิ ทำไมล่ะ.."

~ปัง~ เสียงประตูที่รอหายไปกับอากาศ *-* เหตุใดประตูถึงเปิด มันคงมีเหตุผลเดียว

ทายกันได้มั้ย ไม่ทำเฉลยเลยดีกว่า เพราะว่าต้องมีใครคนนั้นมาห้องนี้นะสิ แล้วใครคนนั้น ก็คือ...

"อาเจ๊~"

แล้วหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นกับโกคุเดระอีกคงไม่ต้องบรรยาย

"อ้าว เบียงกี้ไม่ต้องไปสืบข่าวของศตรูแล้วหรอ"

สึนะเอียงถาม ซึ่งทำให้เบียงกี้หรือคนอื่นถึงกับหน้าแดงได้ง่ายๆ ก็สึนะหล่อนี่นา มันไม่แปลกหรอก~

"อือ-///-"

"-///-:; เอ่อ ฮารุพาคุณโกคุเดระกลับห้องก่อนนะค่ะคุณสึนะ"

แล้วฮารุก็ค่อยๆลากโกคุเดระที่มีสติมากจนมันไปหมดแล้ว ซึ่งสึนะก็เป็นเหมือยดั่งเจ้าชายดีๆนี้เอง

คงจะยอมให้ผู้หญิงมาลำบากหรอกมั้ง

"ฮารุอยู่ที่นี้แหละ เดี๋ยวฉันพาโกคุเดระคุงไปเอง"

"แต่ว่า..."

"ฮารุเป็นผู้หญิงนะ ฉันจะให้เธอมาเหนื่อยได้ยังไง"สึนะยิ้มให้ฮารุ ฮารุเองก็ยอมทำตามที่สึนะบอก

"งันก็ได้ค่ะคุณสึนะ"

สึนะอุ้มโกคุเดระไว้บนบ่าอย่างสบายๆ แต่ก่อนที่สึนะจะออกจากห้องก็ถูกเบียงกี้เรียกซะก่อน

"เออนี้สึนะเสร็จแล้วไปหารีบอร์นด้วยนะ ที่จริงฉันมาเพื่อมาตามนายไปหารีบอร์นนะ"

"อือ ขอบคุณนะเบียงกี้" สึนะยิ้มแล้วรีบเดินออกจากห้อง ปกติเขาไม่เคยรีบทำอะไรหรอก

แต่พอเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับรีบอร์นก็จะเป็นอย่างนี้ทุกที เมื่อก่อนอาจเป็นกลัวแต่เดี๋ยวนี้

เป็นเพราะเขาคิดถึงรีบอร์นเพราะตั้งแต่สึนะขึ้นเป็นรุ่นที่10อย่างเต็มตัว

สึนะก็แทบไม่ได้เจอรีบอร์นอีกเลย..

"โย่ว สึนะจะพาโกคุเดระไปไหนหรอ"ชายผมสีดำสั้นทักสึนะ

"อ่อ พาโกคุเดระคุงไปที่ห้องนะยามาโมโตะ"สึนะตอบ

"งันฉันพาไปเองดีกว่านะสึนะ ฉันว่านายกำลังรีบร้อนจะไปไหนต่อรึเปล่าเนี่ย"

"รู้ด้วยเหรอ พอดีฉันจะต้องไปหารีบอร์นต่อนะยามาโมโตะ"

"ฮะ  ฮะ ฮะ เหรอ"ยามาโมโตะหัวเราะอย่างมีความสุขแล้วยกโกคุเดระมาอุ้มไว้ที่บ่าของตนแทน

(=_= สรุปโกคุมันตัวเบาขนาดนั้นเลยเหรอ)

"อืม ขอบใจนะยามาโมโตะ งันฉันไปล่ะ"สึนะรีบวิ่งตามหารีบอร์นทันที

"ฮะ ฮะ ฮะ สึนะเนี่ยจะกี่ปีก็ไม่เปลี่ยนไปเลยเนอะ เจ้าหนูไม่สิ รีบอร์น"

ยามาโมโตะหันหลังไปสนทนากับชายร่างสูงหรือดีตครูพิเศษของสึนะ รีบอร์น

"-*- มันวิ่งไปทางไหนแล้วเนี่ยจะกี่ปีก็ไม่ฉลาดขึ้นเลย"รีบอร์นเดินส่ายหน้า

"อืมใช่ยังไงฉันก็เป็นเจ้าห่วยสึนะอยู่ดีแหละรีบอร์น"เสียงสึนะดังข้างหลังรีบอร์น

"สิบปีมานี้นายเก่งขึ้นนะ เจ้าห่วย"รีบอร์นหันหน้าไปยิ้มให้สึนะ

"ก็เพราะนายนั้นแหละรีบอร์น"สึนะยิ้มบางกลับให้รีบอร์น

"อ่ะ สึนะฉันให้นาย.."รีบอร์นยื้นกล่องบางอย่างให้สึนะ

สึนะรับกล่องจากรีบอร์นอย่างงงๆๆ

"อะไรนะรีบอร์น"

"ของขวัญวันแต่งงาน.. "รีบอร์นเหล่ตามองสึนะนิดนึงก่อนเอ่ย

"หรือว่าจะไม่เอาล่ะ ฮะ สึนะ"เมื่อสึนะก็ยิ้มหวานออกมา เพราะเขาแน่ใจว่าของขวัญทุกชิ้นที่ได้จาก

รีบอร์น รีบอร์นจะตั้งใจเลือกให้เขาจริงๆ สึนะรีบเปิดกล่องแบบไม่รอช้า พอเขาเปิดก็พบ..

"^ ^ ว๊าา ขอบคุณนะรีบอร์น ชุดสูทนี้สวยมากเลย"

สูทสีขาวครีม กางเกงสีขาวครีม เสื้อเชิ้ตสีดำ พร้อมแว่นกันแดด และ รองเท้าหนังสีเทาอ่อน

หูกระต่ายสีเทาข้ม คือสิ่งที่อยู่ในกล่อง

"ฉันกำลังคิดอยู่เลยว่าฉันขาวเวอร์เกินไป แล้วรีบอร์นคิดยังไง.."

"มาเฟียไม่สมกับสีขาวบริสุทธ์"รีบอร์นตอบเหมือนรู้ใจสึนะ พอสึนะได้ยินคำตอบของรีบอร์นก็ยิ้ม

"ปากแข็งจังเลยนะรีบอร์น แต่ฉันก็ชอบนายที่เป็นแบบนี้งันฉันไปนะ"รีบอร์นแสยะยิ้มก็พลักสึนะ

"รีบไปเปลี่ยนชุดป่ะ"รีบอร์นพูดเหมือนจะไล่สึนะแต่ที่จริรีบอร์นแค่ไม่อยากให้เห็นหน้าแดงๆ

ของตนเองต่างหาก ยิ่งผ่านไปนานสึนะยิ่งน่ารักและเท่ขึ้นพร้อมๆกัน ทำให้ไม่ว่าผู้ชายผู้หญิงก็

หลงใหลในตัวสึนะ อย่างไม่น่าเชื่อน่าแปลกที่เจ้าตัวไม่ค่อยจะรู้เรื่องนี้



"คุณซาวาดะ สึนะโยชิยินดีจะรับคุณซาซางาวะ เคียวโกะเป็นภรรยาหรือไม่"

"รับคับ"สึนะตอบด้วยรอยยิ้มแล้วหันไปมองหน้าเคียวโกะ

"แล้วคุณซาซางาวะ เคียวโกะจะรับคุณสึนะโยชิเป็นสามีมั้ยคับ"

"รับค่ะ"





__________________________________________________________________________

love em