รักซ่อนร้าย ของนายมาเฟีย - นิยาย รักซ่อนร้าย ของนายมาเฟีย : Dek-D.com - Writer
×

    รักซ่อนร้าย ของนายมาเฟีย

    ความรักน่ะหรอ ... รักก็คือรัก ถ้าเค้าจะรัก ต่อให้ร้ายกับคนทั้งโลก ก็คือคนที่เค้ารัก

    ผู้เข้าชมรวม

    612

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    14

    ผู้เข้าชมรวม


    612

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    5
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  10 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  30 มี.ค. 67 / 10:51 น.
    e-receipt e-receipt
    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    คำแนะนำ

    นิยายเรื่องนี้เป็นแนวชายรักชาย ใครที่รับไม่ได้กดออกได้เลยนะคะ

    นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการ บุคคล สถานที่ เป็นเพียงการสมมติขึ้นเท่านั้น

    นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหา คำพูดที่หยาบคาย หรือการกระทำที่รุนแรง ผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำ

    นิยายเรื่องนี้ใช้ภาษาที่เขียนเป็นภาษาพูด เพื่อให้ได้อรรถรสในการอ่าน ขออภัยหากใช้ภาษาเขียนที่ผิดหลักวิธีนะคะ

    รูปภาพประกอบที่นำมาใช้ ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับนิยายเรื่องนี้ และไม่ได้มีเจตนาทำให้เจ้าของภาพได้รับความเสียหายแต่อย่างใด

    เนื่องจากผู้เขียนนิยายเป็นมือใหม่ ถ้อยคำที่ใช้ หรือการเล่าเรื่องอาจจะยังไม่ดีพอ ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

    โปรดแสดงความคิดเห็นด้วยถ้อยคำสุภาพ อิไรท์ใจบาง เจอคำแรงๆ เดี๋ยวร้องไห้ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ

    หากมีข้อเสนอแนะใดๆ ยินดีรับฟังและปรับปรุงเสมอค่ะ





    ติณณ์ : “ เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนคือ … กู … ”

    คิริน : “ ทำไม ? เป็นอะไร? รู้สึกผิดหรอ ? จะขอโทษว่างั้น? ”

    ติณณ์ : “ ทำไมกูต้องขอโทษมึง มึงเสือกยั่วโมโหกูเอง ”

    คิริน : “ ผมก็ว่างั้น คนอย่างคุณติณณ์ลภัส ต่อให้ทำเรื่องที่มันเลวระยำต่ำทรามแค่ไหน คุณก็มองว่ามันไม่ผิดอยู่ดี ”

    ติณณ์ : “ มึงด่ากู? มึงอยากโดนกูเอาอีกใช่มั๊ย มึงถึงได้ยั่วโมโหกูไม่เลิกน่ะห๊ะ ”

    คิริน : “ กูไม่ได้ยั่วโมโหมึง แล้วกูก็ไม่ได้อยากให้มึงมาทำเรื่องเหี้ยๆ แบบนั้นกับกูอีก แต่ที่กูด่ามึง เพราะ กู เกลียดมึง ”

    ติณณ์ : “ นี่มึงกล้าขึ้นมึงขึ้นกูกับกูหรอ? มึงลืมไปแล้วใช่มั๊ยห๊ะ ว่ากูเป็นใคร  ”

    คิริน : “ ขึ้นมึงขึ้นกูแล้วจะทำไม กูไม่ได้ลืมหรอกว่ามึงเป็นใคร ทำไม? มึงจะฆ่ากูหรอ เอาดิ เอาเลย แค่ฆ่าคนสำหรับมึงมันไม่ได้ยากอยู่แล้วหนิ กูก็ไม่ได้อยากอยู่บนโลกเหี้ยๆ นี่นักหรอก โดยเฉพาะเวลาที่กูต้องอยู่ใกล้มึง กูแม่งอยากจะตายทุกวินาทีด้วยซ้ำ ”

    ติณณ์ : “ งั้นกูก็จะไม่ฆ่ามึงหรอก กูจะให้มึงเป็นนางบำเรอของกูไปแบบนี้แหละ กูจะให้มึงทรมานแล้วก็ขาดใจตายไปเอง มันสะใจกูดี ”

    คิริน : “ ไอ้เหี้ย มึงมันโรคจิต มึงมันคนเหี้ย ไอ้เหี้ยติณณ์ ”

    ติณณ์ : “ ถ้ามึงด่ากูอีกคำเดียวล่ะก็ กูจะทำให้มึงหุบปากด้วยวิธีแบบเมื่อคืน ”

    คิริน : “ ไอ้ ….. ”

    ติณณ์ : “ อ๊ะ … มึงจะพูดอะไร? กูพร้อมมากนะตอนนี้ กูทำจริงแน่ ”

    คิริน : “ แม่งเอ้ย … ”

    ติณณ์ : “ นึกว่าจะแน่ ”

    คิริน : “ เหี้ย … ”

    ติณณ์ : “ มึงด่าใคร ”

    คิริน : “ กูพูดคนเดียว ”


    ฝากคุณติณณ์ และ คิริน ไว้ในอ้อมอกอ้้อมใจด้วยนะคะ 

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น