รุ่นพี่คนนี้ฉันจอง

ครื้นนน. เสียงรถบรรทุกแล่นผ่านตั้งแต่นำของมาส่ง "เฮ้อ~เสร็จแล้วกว่าจะเสร็จเหนื่อยแทบแย่"
เสียงของเด็กสาวน่าตาน่ารักสวยหวานกล่าว

"แหม่ ก็เราเล่นขนของกระจุกกระจิกมาเยอะแยะกว่าจะจัดเสร็จก็เหนื่อยละสิ"เสียงแม่ของเด็กสาวกล่าว

"ก็มันทิ้งไม่ลงนิค่ะ ก็เลยเก็บมา"เด็กสาวกล่าว

"คุณๆ"พ่อของเด็กสาวเรียกแม่

"มีอะไรค่ะคุณ"แม่ของเด็กสาวขานรับ

"คุณกับลูกมานี้หน่อยสิพ่อมีคนอยากให้รู้จัก"พ่อของเด็กสาวตะโกนบอกแม่

แม่และเด็กสาวพากันเดินไปหน้าบ้านไปหาคุณพ่อ

"มีอะไรหรอค่ะคุณถึงเรียกฉันกับลูกไอย์มา"แม่ถาม

"พ่อมีคนจะแนะนำให้รู้จัก"พ่อพูด

"ใครหรอค่ะพ่อ"ไอย์รดาถาม

"เพื่อนพ่อตั้งแต่สมัยประถม"เด็กสาวฟังที่พ่อพูดแล้วยกมือไหว้เพื่อนพ่อ

"สวัสดีค่ะหนูชื่อ ไอย์ ค่ะ"เด็กสาวพูดแล้วฉีกยิ้มให้ผู้ใหญ่

"สวัสดีจ้ะป้าชื่อ น้ำหวาน ส่วนนี้สามีป้าชื่อ อัคคี"ป้าน้ำหวานพูดพร้อมยิ้มให้

"แล้วส่วนคนนั้นใครหรอค่ะ"เด็กสาวถามป้าถึงผู้ชายที่อายุน่าจะห่างจากประมาณ2-3ปี

"อ่อนี้ลูกชายป้าเองชื่อ อาทิตย์ จ้ะ"ป้าพูดพร้อมหันไปมองหน้าลูกชาย ลูกชายป้าทำหน้าบึ้งไม่พร้อมที่จะคุยกับใครทั้งนั้น

"สวัสดีค่ะพี่อาทิตย์"ฉันพูดพร้อมยิ้มให้พี่อาทิตย์แต่กับได้รับแต่ใบหน้าที่เย็นชาที่พี่อาทิตย์ให้มา

"เอ่อ มึงเย็นนี้ไปกินข้าวบ้านกูถือเป็นการต้อนรับกลับบ้าน"ลุงอัคคีพูดกับพ่อ

"ขอบคุณนะเว้ย"พ่อพูด

"ไม่เป็นไรเพื่อนกัน ข้าไปก่อนนะ"ลุงอัคคีพูดพร้อมเดินไปบ้าน

แล้วลุงอัคคีกับครอบครัวก็เดินไป

พ่อกับแม่ก็เข้าบ้านเหลือแต่ฉันที่ยืนมองพี่อาทิตย์
เดินไป

"ผู้ชายอะไรเย็นชาเป็นบ้าเลยแต่หล่อกว่าพระเอกหนังอีก"ฉันพูดพร้อมยิ้มอย่างมีความสุขแล้วเดินเข้าบ้าน