รักแรกขอเป็นเธอ My First Love

รักแรกขอเป็นเธอ

MY FIRST LOVE

      คุณเคยแอบชอบเพื่อนของคุณในสมัยเรียนมัธยมหรือไม่ แล้วคุณได้บอกชอบเขาหรือเปล่า ก่อนจะจบการศึกษากันไป บางคนตัดสินใจบอก แต่บางคนเลือกที่จะเก็บเอาไว้ กลายเป็นความลับที่อยู่ในใจตลอดกาล..... แล้วคุณล่ะ...เลือกจะเก็บเอาไว้ หรือ.....บอกออกไป

     "นายพีท" หัวหน้าห้องสุดเย็นชา ผู้เก็บซ่อนความรู้สึกมากมายไว้ภายใต้ความเคร่งขรึม ความหล่อกระชากใจและความสามารถหลายด้านของเขา เป็นที่มาของรักแรกของ "แป้งร่ำ" เด็กสาวจากต่างจังหวัดก้าวเข้าเรียนม.ปลายในกรุงเทพมหานคร รักที่หยั่งรากลึกอยู่ในหัวใจไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเพียงใดก็ตาม

   "ยัยเกรมลินส์! ฉันคิดถึงเธอ คิดถึงมาก ตลอดระยะเวลาสิบปีที่เราไม่ได้เจอกัน ฉันตามหาเธอมาโดยตลอด เพราะฉันชอบเธอ ชอบมานานแล้ว ได้โปรดอย่าจากฉันไปไหนอีกเลยนะ ฉันชอบเธอจริง ๆ เธอได้ยินไหม!"

    " ฉันก็ชอบนายเหมือนกัน นายรู้ไหมว่านายเป็นรักแรกของฉันและเป็นรักเดียวที่อยู่ในใจฉันเสมอมา ตลอดสิบปีที่ผ่านมา ฉันคิดถึงนายทุกวัน!"

     มาร่วมย้อนวัยสมัยพวกคุณอยู่มัธยม  การแอบชอบใครสักคน  

มันฟินอินเลิฟจริงๆ     

แรงบันดาลใจของเรื่องรักแรกขอเป็นเธอ เกิดจากความคิดถึงเพื่อนเก่าสมัยมัธยมศึกษาตอนปลายของผู้เขียนในยุค 90 ซึ่งในสมัยนั้นเราไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่า เป็นยุคสมัยแห่งความคลาสสิกของสังคมที่ไร้สื่อโซเซียล ความทรงจำดี ๆ เกิดขึ้นในช่วงนั้น ไม่ว่าจะเป็นมิตรภาพของคำว่าเพื่อนที่เหนียวแน่นและมีคุณค่าจนมาถึงปัจจุบัน รวมไปถึงรักครั้งแรกที่ก่อตัวขึ้นให้กับคน ๆ หนึ่งและเขาคนนั้นก็ยังคงอยู่ในใจของเราตลอดมา

กว่าครึ่งหนึ่งของเรื่องรักแรกขอเป็นเธอ เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงของผู้เขียน และถ่ายทอดผ่านตัวละครอย่างแป้งร่ำ เด็กหญิงที่มาจากต่างจังหวัดเข้ามาเรียนต่อชั้นม.ปลายในกรุงเทพ ฯ เธอแอบรัก นายพีท หัวหน้าห้องที่ครบสูตรของความเพอร์เฟค ไม่ว่าจะเป็นรูปร่าง หน้าตา ฐานะ และความสามารถ  เขาจึงเหมือนบุคคลที่อยู่สูงเกินมือของเธอจะเอื้อมถึง  แต่จะทำอย่างไรได้เมื่อรักแรกของเธอกลายเป็นรักที่หยั่งรากลึกอยู่ในหัวใจยากที่จะถอนไม่ว่าเวลาผ่านไปนานเพียงใดแล้วก็ตาม

 ขอขอบพระคุณนักอ่านทุกท่านที่ติดตามและสนับสนุนผลงาน ผู้เขียนหวังใจเป็นอย่างยิ่งว่า รักแรกขอเป็นเธอ My first love จะสร้างความเพลิดเพลินให้กับท่านได้  และท่านคงจะยิ้มตามไปกับความละมุนที่ส่งผ่านตัวละครในเรื่อง ร่วมเอาใจช่วยให้แป้งร่ำพิชิตหัวใจนายพีทหนุ่มหล่อที่เป็นรักแรกของเธอ สุดท้ายจะลงเอยอย่างไร  เชิญนักอ่านทุกท่านร่วมฟินอินเลิฟไปกับพวกเขาได้เลยค่ะ

                                                            ขอบพระคุณมา ณ โอกาสนี้ค่ะ

                                                                        รันทิมา

“ใคร ๆ ก็แอบชอบเขารวมถึงตัวเธอด้วย ทว่าเขาเหมือนอยู่สูง ไกลเกินเอื้อมที่คนธรรมดา ๆ อย่างเธอจะก้าวเข้าไปหาได้ แต่หลาย ๆ เหตุการณ์ก็ทำให้อดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่า เขาเอง...ก็คงคิดไม่ต่างกัน”

 สปอยบางฉากให้ลองอ่านดูนะคะ

            “พีท หยุดก่อนได้ไหม!”

เธออยู่ตรงหน้าเขา พร้อมกับยืนหายใจหอบเหนื่อย อาการไข้ทำให้ภาพเบื้องหน้าดูพร่ามัวไปหมด เด็กสาวหรี่ตาพยายามมองชายร่างสูง

“ มีอะไร”  พีทเอามือล้วงกระเป๋า หน้านิ่ง แป้งร่ำรวบรวมแรงที่มีเอ่ยออกไปอย่างยากลำบาก

“นาย...ต้อง....ต้อง...ฟัง...ฉัน..”

“แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับเธอ” พูดจบพีทก็จะเดินไป เธอดึงชายเสื้อของเขาไว้เบา ๆ

“อย่าเพิ่งไปได้ไหม ...ฟังฉันอธิบายก่อน”

“ปล่อย!” เสียงนั้นเข้มและห้วนสุด ๆ แป้งร่ำสุดจะทนอีกต่อไป น้ำตาแห่งความน้อยใจกำลังเอ่อออกมา

ตาบ้า...เมื่อไรจะเลิกเป็นแบบนี้สักที 

เธอป่วยจนแทบไม่มีแรง แถมต้องมาง้อนายนั่นอีก เด็กสาวทรุดตัวนั่งลงและร้องไห้โฮออกมา

            พีทชะงัก เหลียวมองคนข้างหลังอย่างตกใจ แป้งร่ำนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้น หัวใจที่ทำทีแข็งดั่งหินผาถูกทลายลงทันทีด้วยน้ำตาของสตรี เขาเดินเข้าไปและนั่งลงข้าง ๆ เธอ พร้อมกับค่อย ๆ เอามือลูบหัวของเธอเบา ๆ

            “ยัยเกรมลินส์!ร้องไห้ทำไม”

            “ก็นายน่ะ...โกรธอะไรฉันนักหนา ไม่พูดไม่คุยแล้วจะเข้าใจกันไหมเล่า ฮือ ๆ ๆ นายก็ฟังฉันสักทีสิ พอฉันจะพูดนายก็ไม่เคยคิดจะฟังเลย ฮือ ๆ ๆ ขนาดวันนี้ ฉันเจ็บคอแทบตาย ฉันยังต้องวิ่งมาหานายเพื่ออธิบาย นายก็ยังไม่อยากคุยกับฉันเลย ฮือ ๆ ๆ ”

            พีทนั่งเท้าคาง มองเด็กสาวพูดไปร้องไห้ไป พลางถอนหายใจ

            “โอเค ฉันจะฟังเธอ ”

            แป้งร่ำกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบากเพราะเจ็บคอหนักมาก ก้มหน้าก้มตาปาดน้ำตาไม่กล้ามองนายพีท

            “ฉันไม่รู้ว่านายโกรธฉันเรื่องนี้ไหม แต่ที่ผ่านมาฉันแค่จะบอกนายว่า ฉันกับกาย..ไม่ได้เป็นอะไรกัน คือหมายความว่า...ฉันไม่ได้ชอบกาย” เธอพูดเสียงอ่อย ๆ กลัวเขาจะลุกพรวดหนีเธอไปอีก

“อืม”

พูดตั้งยืดยาว ตอบรับ...แค่นี้เนี่ยนะ

 “แล้วทำไมต้องร้องไห้”  พีทยิ้มบาง ๆ ออกมา เขาค่อย ๆ เอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้แป้งร่ำ

“ก็นายเอาแต่หนี ๆ “

“รู้มั้ยว่าตาบวมหมดแล้ว” พีทยังคงบรรจงเช็ดน้ำตาให้แป้งร่ำอยู่

 ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ

ลมพัดเอาเศษใบไม้ใบหญ้าปลิว เธอและเขาเผลอสบสายตากัน เหมือนดวงตาของเขากำลังจะกระชากหัวใจของแป้งร่ำให้หลุดออกมาเต้นโครมครามอยู่ข้างนอกเสียให้ได้

ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ

“ยัยเกรมลินส์”  เสียงเรียกของเขาช่างอบอุ่นเหลือเกิน

“ว่าไง”

อย่าบอกนะ ว่าจะสารภาพรักกับฉัน

เขินจะตายอยู่แล้วนะ

อ๊ายยยยยยยย

“หน้าเธอน่ะ..มีขี้มูกติดอยู่”

ขี้มูก!!!!!!

 ( เชิญเข้าไปอ่านได้เลยนะคะ รับรองว่ามันฟินสุด ๆ ไปเลยค่ะ)