จอมใจนายเทวา

อะโลฮ่า  

เรื่องจอมใจนายเทวา ตั้งใจว่าจะทำเป็นนิยายสั้น ห้าตอนจบ  แต่ไปๆมาๆ จัดหนักเลยแล้วกัน     ไรท์จะลงนิยายทุกวัน จ-ส  แล้วแต่เวลาที่ไรท์ปิดเรื่องจบนะจ๊ะ   

ฝากติดตามกันด้วยกับนิยายภายในนามปากกา  ว.ล.ส.ณ.  

ตอนนี้มีอยู่ สองเรื่องคือ  สร้อยสีนิล  เป็นนิยายย้อนยุค อดีต ปัจจุบัน  ใกล้จบแล้วค่า  

ส่วนอีกเรื่องคือ จอมใจในเทวา   เรื่องนี้แหละ

ฝากคอมเม้นท์ให้กำลังใจกันทุกตอนนะคะ

ว.ล.ส.ณ.

###############

เรื่องบังเอิญในชีวิตของส้มซ่า  เกิดขึ้นในวันที่อยู่ๆได้ลงเรียนวิชาภาษาอังกฤษที่แสนน่าเบื่อ แต่ดันได้เจอกับ พี่เทวา  รุ่นพี่คนที่ส้มกรี๊ดที่สุดในคณะ  และได้เจอเขาอีกครั้งตอนที่ถนนปิด  เรื่องบังเอิญเหล่านี้ ทำให้ส้มซ่า สาวน้อยที่ไม่ประสีประสาเรื่องความรัก  เกิดไปรู้ความลับบางอย่างของรุ่นพี่คนนี้  ทำให้เธอตั้งใจว่าจะตัดใจจากเขา แต่พอเริ่มจะตัดใจ  เหมือนกับว่าตัวเองจะตกหลุมพรางตัวเอง  ยิ่งตัดใจยิ่งรัก    แล้วแถมเขาก็เริ่มเข้ามาพัวพันกับชีวิตเธอ จนยากจะไปจากเขาได้    

มาเอาใจช่วยสาวน้อยส้มซ่า ให้สมหวังในรักกับพี่เทวา หนุ่มฮอตประจำคณะกันค่ะ

######

ปี๊ดปี๊ดปี๊ด   “วันนี้ซ่อมถนน รถห้ามเข้า ให้เลี่ยงไปใช้ทางอื่นค่า ขออภัยในความไม่สะดวกน้า”

“เอ้าแล้วจะให้ไปทางไหนล่ะ  ก็ผ่านทางนี้ทุกวันเลย”  ส้มซ่าบ่นกับตัวเอง  เมื่อเจ้าหน้าที่ประจำชุมชนซึ่งทำหน้าที่โบกรถ กำลังโบกให้รถทุกคันเลี่ยงไปทางอื่น เลยไปอีกนิดก็ถึงบ้านแล้วด้วย 

เพราะเธอเพิ่งย้ายมาอยู่แถวนี้ใหม่ตอนก่อนขึ้นปีสอง  ทางที่ผ่านก็เป็นทางเดิมๆทุกวัน ชีวิตมีแต่บ้าน กับมหาวิทยาลัย  ขี่รถผ่านทางนี้ แวะซื้อข้าวที่ร้านข้างหน้าปากซอย  กลับไปกินข้าวคนเดียว ทำรายงาน  แชทคุยกับเพื่อนๆเรื่องงานกลุ่ม    ชีวิตเดิมๆของเธอน่าเบื่อเหรอ  ก็ไม่ขนาดนั้น วิชาที่ลงเรียนมันก็ยากอยู่นะกับสาวคณะวิทยาศาสตร์อย่างเธอ  เธอไม่ได้มีเวลามากนักสำหรับเรื่องอื่นๆ แค่เรียนอย่างเดียวก็แทบแย่แล้วแต่ละวัน

ถนนปิด ก็เลยไม่มีทางเลือกแล้ว  วันนี้ส้มซ่าก็เลยต้องเอาตัวเองไปสัมผัสประสบการณ์ใหม่ที่ต่างจากเดิม  เพราะถนนที่ปิดยาวแค่กิโลเดียว  แต่มันทำให้ส้มต้องขี่มอเตอร์ไซค์อ้อมออกไปไกลพอสมควรที่จะกลับบ้าน  ซึ่งมันเป็นเส้นทางลัดที่เคยมีรุ่นพี่บอกว่า ทางนี้แหละเป็นทางไปบ้านของพี่เทวาด้วย

“พี่เทวา”  เขาเป็นรุ่นพี่ที่มีสายตาวิ้งที่สุดของคณะ  เพื่อนๆทุกคนลงความเห็นเป็นเสียงเดียวกัน  ว่าใครได้สบตาพี่คนนี้  รับรองว่ามีบ้านเสียบ้าน มีรถเสียรถ มีอะไรก็เสียให้ได้หมด   

พี่เทวาไม่ได้เป็นคนหล่อชนิดที่แมวมองจะต้องมาจีบไปเป็นดารา นายแบบ  เป็นหนุ่มตี๋ธรรมดาคนหนึ่ง รูปร่างสูง แต่หุ่นแซ่บ พี่เขาเป็นคนพูดน้อย เวลาอยู่ในกลุ่มเพื่อนๆ เขาก็จะเอาแต่ยิ้ม  หัวเราะกับมุกตลกของเพื่อน  ส้มไม่เคยเห็นเขาอยู่คนเดียว  มีแต่เพื่อนฝูงนัวเนียล้อมหน้าล้อมหลัง  เวลาที่พี่เทวาหัวเราะสปอยเพื่อน  สายตาพี่เค้าจะเป็นประกายวิ้งๆ  ตาตี่ๆ ยิ้มหยีจนแทบไม่เห็นลูกตา  เสื้อผ้าสะอาดสอ้าน  ฉีดน้ำหอมอ่อนๆ  เวลาเดินผ่านจะได้กลิ่นที่น้ำหอมที  ใจละลายมาก

แต่ที่พี่เทวาเป็นที่สนใจของทุกคน ไม่ใช่เพราะเรื่องรูปร่างหน้าตา บุคลิกอย่างเดียว แต่เพราะทั้งตอนเช้า กับตอนเลิกเรียนแทบทุกวัน ทุกคนจะเห็นพี่เทวามีรถหรูๆมารับกลับบ้าน  เป็นผู้หญิงแทบไม่ซ้ำหน้า แน่นอนข่าวลือเกี่ยวกับพี่เทวาจะเป็นอะไรไปไม่ได้ นอกจากเขาทำงานเป็นเด็กบาร์โฮสต์ระดับทอป 

ส้มไม่รู้ตัวหรอกว่าตัวเองชอบแอบมองพี่เทวาแค่ไหน   แอบสนใจรู้เรื่องของพี่เค้าตลอดปีที่ผ่านมา เวลาที่พักเที่ยง ส้มจะชวนเพื่อนวิ่งลงมาจับจองที่นั่งแถวหน้าโรงอาหาร เวลาที่พี่เทวาลงมากินข้าวกับเพื่อนๆ รอยยิ้มของพี่เขามันสว่าง โดดเด้ง ทำให้ข้าวกลางวันของส้มและเพื่อนอร่อยขึ้นมากๆ 

วันนี้เองแหละหลังวิชาเรียนช่วงบ่ายเสร็จ มีเวลาพักชั่วโมงหนึ่งก่อนจะต้องเปลี่ยนไปเรียนวิชาภาษาอังกฤษ ที่ตึกข้างๆ  วิชานี้ส้มไม่ถนัดเอาซะเลย  ถ้าไม่ใช่วิชาบังคับก็คงไม่ลงหรอก  เพื่อนๆเรียนไปกันหมดแล้ว แต่เธอต้องมาเรียนช้ากว่าคนอื่น เพราะดันเอาเวลาไปลงเรียนวิชาบังคับ  ส้มไม่รู้มาก่อนว่าเธอจะได้เรียนวิชานี้กับพี่เทวา  แถมยังเข้าห้องสายได้นั่งใกล้กันอีก

“อ้าว น้อง หวัดดีอยู่คณะเดียวกันกับพี่เหรอ  ชื่อไรคะ”  พี่เทวาทักส้มเป็นครั้งแรก 

แม่เจ้า เป็นครั้งแรก 

‘ฉันได้คุยกับเขา’

“อือ ชื่อส้มค่ะ พี่เพิ่งมาเรียนเหมือนกันเหรอ” ใจเต้นยิ่งกว่ากลองชุด 

‘แม่เจ้า วันนี้ฉันได้คุยกับพี่เค้า!’

“สอบตก ต้องมาลงใหม่อ่ะ  ให้พี่ลอกด้วยนะ ภาษาอังกฤษไม่กระดิกเลย” พี่เทวาหันมายิ้มแหยๆ 

แต่ทำให้โลกทั้งใบของส้มสว่างวาบขึ้นอย่างไม่รู้ตัว 

“เทวา! อุ้ย เราเรียนด้วยกันอีกแล้ว”  เสียงเพราะ ๆ ดังขึ้นมาจากข้างหลัง ฟังเสียงก็รู้เลยว่าสวย

“เดือนดาว” นั่นเอง  ดาวคณะรัฐศาสตร์ สาวสวยชื่อดัง  

‘มาลงเรียนวิชานี้ด้วยเหรอ  แล้วรู้จักพี่เทวาแบบสนิทขนาดน้านเลย  เรียกชื่อเขาเฉยๆเนี่ย ยายนี่อยู่รุ่นเดียวกับส้ม แต่ไม่ยักกะเรียกพี่เทวาว่าพี่ เดี๋ยวเหอะยายนี่!’

“เดือนดาว  ดีใจจังมีคนให้ลอกเพิ่มแล้ว”  พี่เทวาหันไปหยอกยัยเดือนดาวนั่น ทำตาเยิ้มเชียว 

‘ทำแบบนี้ส้มไม่โอเคนะคะพี่เทวา’  ส้มกรีดร้องในใจ

ว่าแล้วสองคนนั้นก็ไม่เห็นสนใจเรื่องเรียนอีกเลย นั่งคุยกันหนุงหนิง ส่งตาให้กันหวานเลี่ยน ส้มต้องหันหน้าหนีเมื่อเห็นยายเดือนดาวที่ใส่เสื้อนักศึกษารัดจนกระดุมแทบปริ นั่งเอาแขนเบียดนมจนเห็นร่องอก สะบัดผมน้อยๆ แบบเซ็กซี่ๆ เหมือนจะเย้าหยอกพี่เทวาจนน่าหมั่นไส้   ส่วนตาพี่คนนี้นี่ก็เหมือนจะเล่นด้วย ส่งตาเยิ้มไปให้หากัน...โอ๊ย รบกวนการเรียนของฉัน 

โอ๊ย อยากตบคน!    รบกวนสมาธิ   คนจะตั้งใจเรียนภาษาอังกฤษซะหน่อย   ฮึ!

หมดวิชาเรียนภาษาอังกฤษที่แสนจะน่ารำคาญ  พี่เทวากับยายเดือนดาวพากันเดินออกจากห้อง คุยกันไปหนุงหนิง  

‘เฮ้....ลืมไปหรือเปล่า  เมื่อตอนต้นชั่วโมงเธอเพิ่งทักฉันพี่เทวา    เธอเทฉันไปได้ไง’

ส้มแอบขำตัวเองว่า   ทำไมถึงได้หงุดหงิดขนาดนี้  ดูสิ สองคนนั้นเดินเบียดกันไปเรื่อยๆ 

เอ๊ะ  ยายส้มเธอไม่ได้จะเดินกลับคณะ เธอกำลังเดินตามพี่เทวากับยายเดือนดาวอยู่นี่นา 

สองคนนี้พากันเดินไปที่ชั้นห้องพักอาจารย์  หยุดยืนคุยกันแป๊บหนึ่ง เหมือนส่งซิกให้กัน แล้วเดือนดาวก็เดินเข้าไปในห้องพักอาจารย์ก่อน เทวายืนรออยู่สักพักเหมือนมีข้อความเด้งขึ้นมา  พี่เทวาอมยิ้ม แล้วก็เขาเดินตามเข้าไป

ส้มไม่สอดรู้สอดเห็นนะลูก   ส้มบอกตัวเอง 

แต่หยุดขาไว้ไม่ได้ มันจะก้าวตามเข้าไปอยู่นั่น หันซ้ายหันขวาดูจนแน่ใจว่าไม่มีใครเห็นแล้ว ส้มก็เลยแอบเดินตามเข้าไปเงียบๆ

ชั้นห้องพักอาจารย์เป็นแนวลึกยาวเข้าไปทั้งตึก  ตอนนี้เงียบสนิท  ไม่มีห้องไหนมีความเคลื่อนไหวเลย  หรือว่าเวลานี้พวกอาจารย์ออกไปสอนกันหมด  ส้มค่อยๆเดินผ่านทีละห้อง ไม่มีใครจริงๆนะ แต่พอแอบดูตารางสอนหน้าห้องอาจารย์คนหนึ่ง เห็นตารางเวลานี้เป็นเวลาประชุมอาจารย์   เอ๊ะ...ชักน่าสงสัย   แล้วสองคนนี้เข้ามาทำไม

เดินไปจนถึงห้องมุมสุด ที่ห้องเก็บเอกสาร 

มีเสียงกุกกัก กับเสียงหายใจหนักๆดังขึ้นเป็นระยะ             

“เฮ้ย หรือว่า”  

‘ส้มไม่สอดรู้สอดเห็นนะลูก’  ส้มบอกตัวเอง 

แต่ขาเจ้ากรรมมันหยุดไม่ได้อีกแล้ว มันค่อยๆก้าวออกไป พลางหันซ้าย หันขวาตลอดเวลา ไม่มีพิรุธเล้ยยยย

เสียงแปลกๆ ของผู้หญิงดังลอดมาเบาๆ  สลับกับเสียงกลั้นอารมณ์ครางอือ  ของผู้ชายดังขึ้นเป็นระยะ  ส้มกลืนน้ำลายเอือก  

เอาแล้วไงนายเทวา ยายเดือนดาว

“มาเอาอะไรแถวนี้หนู”  เสียงแม่บ้านดังขึ้นข้างหลัง  

ส้มตกใจขาอ่อนแทบทรุดลงกับพื้น

“โอ๊ย ตกใจ  หนูมาหาอาจารย์โชคดีค่ะ  ห้องแกตรงนี้ปะคะพี่”  ส้มแถบอกพี่แม่บ้าน  

เสียงในห้องเงียบกริบทันที

แม่บ้านทำหน้างงๆ  “อาจารย์โชคดีห้องอยู่ตรงโน้น แล้วแกมีสอน  เพิ่งออกไปตะกี้” 

“อ๋อออ” ส้มทำหน้าพยักเพยิดก่อนจะยกมือขอบคุณแม่บ้าน  ก่อนที่พี่แม่บ้านจะหยุดเหมือนฟังเสียงอยู่ครู่หนึ่งเหมือนกัน  ก่อนจะส่ายหัวแล้วเดินจากไป 

ความเงียบเกิดขึ้นมาครู่ใหญ่ๆ

ก่อนจะมีเสียงหายใจเฮือกๆ ดังขึ้นมาอีก  

“อือออ” เสียงผู้หญิงร้องครางแบบพยายามกลั้นอารมณ์อย่างที่สุด   

ส้มไม่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังจิกเล็บ ลุ้นไปกับต้นเสียง  พลางก็หันซ้ายหันขวาดูต้นทางไม่ให้ใครเดินผ่านมา  พลางถอนหายใจ  บ้าไปแล้ว ยายเดือนดาว มาทำอะไรกับพี่เทวากันในห้องพักอาจารย์แบบนี้ 

ส้มก้าวตัวออกจากซอกห้องเก็บของ 

เอ๊ะ   

สายตาเหลือบไปเห็นเดือนดาว เดินหัวเราะออกมาจากห้องอาจารย์คนหนึ่งตรงที่เธอเดินผ่านมาแล้ว

อ้าว...แล้วนี่ไม่ใช่เดือนดาว  แล้วในนี้ใครกัน 

เสียงแกรกที่ประตู ทำให้ส้มรีบเผ่นออกจากมุมนั้น พุ่งตรงไปที่ห้องน้ำอาจารย์ที่อยู่เลยออกไปหน่อย 

เทวา  ไม่ผิดตัว! 

เดินออกมาจากห้องเก็บของ ‘เสื้อผ้าเนี่ยนะ จัดแจงให้มันดีหน่อยเหอะพ่อคุณ’

เทวาปัดผมจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยเท่าที่จะทำได้ แล้วเดินออกจากห้องนั้นไปเข้าห้องน้ำอาจารย์ชาย  คล้อยหลังไปสักพัก เสียงรองเท้าส้นสูงดังขึ้น ...คนที่เดินตามออกมา 

อาจารย์น้ำริน  อาจารย์สอนวิชาเคมีคนสวยของพวกเราเอง

เหรอ!!!  ใช่เหรอ????

###############