นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
Elle (เธอ)
คงไม่ใช่ฟ้าที่สลัวไป แต่กลัวเป็นใจของเธอเองต่างหาก การลืมคนที่รัก มันเป็นไปไม่ได้
ผู้เข้าชมรวม
303
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
303
หมวด : รักดราม่า
อัปเดตล่าสุด : 29 เม.ย. 52 / 11:58 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
เธอรู้สึกว่าเธอคนนั้นจ้องมองเธอ
ถึงแม้ว่าตอนนี้ตาของเธอคนนั้นจะปิดสนิดแล้วก็ตาม
เธอรู้สึกว่าเธอคนนั้นยังกระซิบที่ข้างหูของเธอ
แม้ว่าตอนนี้เธอคนนั้นกับเธอจะอยู่คนละฟากฟ้า
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
หิสาวผมยาวสีำลับ ้าวเท้าลาเีย พื้นเย็นเียบทำให้เธอสะท้านไปทั้ร่า เธอว้าเสื้อันหนาว้าเียมาสวม เธอเอาเท้าุเ้าไปในรอเท้า เธอยิ้มให้ระห้อน้ำที่ร้าวเป็นทายาว มีนเยบอเธอเอาไว้ว่า หาเราเริ่ม้น้วยารยิ้ม วันทั้วัน็ะเ็มไป้วยรอยยิ้ม
เธอแปรฟัน้า ๆ เหมือนน้ำที่เธอเปิ้าไว้. . . . . . . . . .
เธอหยิบุแส็สีำออาู้เสื้อผ้า ปลายระโปรปัลายอไวโอเล็สีม่วเ้ม
เธอสวมมันทับับุั้นในสีำอเธอ เปลือาที่เธอทาเป็นสีเทาวันบุหรี่ ลิปสิบนปาอเธอเป็นสีมพูอุหลาบ
เธอาร่มสีำอเธอเินผ่านร้านไอิมบัส ร้าน๋วยเี๋ยว นมาถึร้านอไม้รหัวมุมถนน
เธอนั่รอ่ออไม้ เธอไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปแล้วนานเท่าไหร่ แ่เธอเพียรู้สึว่าทุวันอเธอมัน่ายาวนาน
เธอ้อมอวอาทิย์ว่าเมื่อไหร่ะลับอบฟ้า - เมื่อไหร่วันนี้ะหมไป
เธอหอบเอา่ออแพนี่ หอบเอาวามวามรัที่เธอสัมผัสไม่ไ้เินรไปยัสุสาน
เธอมอวันทร์ที่ลอยอย่าโเี่ยวอยู่บนฟ้า เธอพึ่ื่น เธอพบว่าเธอยัอยู่้าหลุมศพอใรนนั้น
เธอรู้สึว่าเธอนนั้น้อมอเธอ ถึแม้ว่าอนนี้าอเธอนนั้นะปิสนิแล้ว็าม เธอรู้สึว่าเธอนนั้นยัระิบที่้าหูอเธอ แม้ว่าอนนี้เธอนนั้นับเธอะอยู่นละฟาฟ้า
เธอสัมผัส แ่เธอไม่สามารถะับ้อมันไ้
เธอพูับเธอนนั้น้วยถ้อยำที่ทั้เธอและเธอนนั้นพูันอยู่เสมอ เธอับเธอนนั้นยัมีหลายเรื่อที่ไม่ไ้ทำ้วยันอีมามาย
ทะเลที่บาแสน อยอ่าา ภูี้ฟ้า – ที่ึ่เธอและเธอนนั้นะใ้เวลาร่วมัน – เธอะไม่มีทาไปโยปราศาเธอนนั้น
แ่อนนี้เวลาอเธอนนั้นและเธอหมลไปแล้ว
เธอและเธอนนั้น่ามีภาริที่้อทำ เธอไปเรียนในสิ่ที่เธอรั ส่วนเธอนนั้น็ไปท่อเที่ยวามหาวามฝันอัวเอ
เธอเฝ้านับวันเวลาที่เธอนนั้นและเธอะลับมาพบันอีรั้
แ่โะา่าเล่นลับีวิอเธอเหลือเิน
่าวสารที่เธอรับรู้เี่ยวับเธอนนั้นมัน่าโหร้าย
เธอเรียื่ออเธอนนั้น้ำ ๆ ที่ปลายทาอลมหายใ
.....แ่มันพัเธอนนั้นไลออไป ,ไม่หวนลับมา
เธอรู้สึเหมือนโลทั้ใบถล่มลมาทับัวอเธอ
เธอรู้สึเหมือนเธอ่อย ๆ มลึลไปในมหาสมุทร
เธอรู้สึเหมือนเธอำลัลไปในห้วเหวที่ไม่มีวันสิ้นสุ
เธอมอเห็นเธอนนั้นในทุรั้ที่หลับา เธอิถึเธอนนั้นในทุรั้ที่หายใ
เธอไปในทุ ๆ ที่ ที่ทั้เธอและเธอนนั้นเยไป้วยัน แล้วนึถึมัน
เธอมัะยิ้ม และร้อไห้อยู่นเียว รนั้น
เธอิถึอนที่เธอและเธอนนั้นวิ่ฝ่าฝนไปินสเ็ร้านโปร
เธอิถึอนที่เธอและเธอนนั้นรน้ำ้นไม้ในยามที่แ้า
เธอิถึอนที่เธอและเธอนนั้นห่มผ้าผืนเียวันอยู่บนเีย
เธอิถึอนที่เธอและเธอนนั้นอยู่้วยันเสมอ
เธอ่อย ๆ ย่าเท้าออาสุสาน เธอมอนาฬิาึ่บอเวลาเือบห้าทุ่ม
เธอเินผ่านวามเียบสบอเมือยาม่ำืน เธอเินลับห้ออเธออย่าไร้วามรู้สึ มีเพียเวลาเท่านั้นที่เินไปพร้อมับเธอ
เธอเินผ่านย่านายอที่ึัในอนลาวัน แ่เียบันในอนลาืน
เธอเินึ้นบันไทีละ้าว ละ้าว อย่าเป็นัหวะ
เธอเปิประูเ้าห้ออเธอ ห้อที่เธอเยมีเธอนนั้นอยู่้าาย แ่อนนี้มีเพียวามว่าเปล่าเท่านั้นที่อยู่เีย้าเธอ
เธอถอเสื้อผ้าอเธอออที่ละิ้นอย่าเหนื่อยหน่าย วามฝันและวามหวั็ถูถอออไปเ่นเียวัน
เธอเปิเพลที่ไร้ำร้อนหมแผ่น แ่วามิอเธอยัำเนิน่อไป
เธอนนั้นยัเป็นอมะในหัวใอเธอ วามมีีวิีวาอเธอนนั้นยัสะท้อนอยู่รนัยน์าอเธอ
ืนนี้ เธอมอฟ้าอันมืสลัว - ไม่ใ้ฟ้าที่สลัวไป ใอเธอเอ่าหา
ผลงานอื่นๆ ของ เฆรือฟ้า ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ เฆรือฟ้า
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น