มนต์มารุต

  

 “แต้ว…” เสียงนุ่มพูดราวกระซิบ ชิดใบหูขาว เขารั้งข้อมือเล็กไว้มั่น ต่อให้เขาจะต้องขอความรักเธออีกกี่ร้อยครั้ง เขาก็จะไม่ละความพยายาม

“รักพี่สักนิดไม่ได้หรอ” มารุตพูดด้วยเสียงอ่อนระโหย ขัดกับร่างแกร่งที่ดูภูมิฐาน แต่ใจเขาตอนนี้รวดร้าวเหลือเกิน เพราะอะไรกัน เพราะอะไรกันนะ ที่ทำให้เธอเย็นชาต่อเขาได้ขนาดนี้ สิ่งที่เขาเพียรพยายามทำมา มันเข้าไปถึงหัวใจเธอบ้างหรือยัง

สิ้นประโยคเมื่อครู่จากปากชายหนุ่ม ตากลมโตของชิดชนกก็หม่นแสงลง เธอรู้ตัวเองดีว่าเธอจะรักเขาได้ยังไง 

ในเมื่อเธอ… เธอไม่คู่ควร…

เรื่องราวความรัก ผสมความรวดร้าว 

ที่ก่อให้เกิดหนุ่มสาวที่จะมาเล่าเรื่องราวดั่งฝัน    

  ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค้าา เรื่องแรกของไรท์เอง

ยังมือใหม่มั่กๆ ฝากติดตามด้วยนะคะ#กราบแทบอกผู้ที่หลงแวะเข้ามาค่าา