ตอนที่. 1
"เดี๋ยวผมช่วยนะครับแม่" ดช ราคิน อายุ7ขวบ บอกแม่ของเขา ในขนะที่ แม่ของเขากำลังร้อพวงมาลัยอยู่ "ไม่เป็นไรลูก เดี๋ยวแม่จัดการเองหนูเตรียมตัวไปโรงเรียนได้แล้ว.." ราตรี บอกกับลูกของหล่อน.. ทุกๆเช้าราตรีจะร้อยพวงมาลัยไปขายที่ตลาดแต่หล่อนจะไปส่งลูกชายหล่อนไปโรงเรียน.. แต่วันนี้พอหล่อนไปส่งลูกชายเสร็จก็ไปที่ตลาด เพื่อจะขายพวงมาลัย... เพราความเรียบ ทำให้หล่อนประมาท ข้ามถนน โดยรีบจงโดนรถมาเชี่ยว คนแถบนั้นรีบพาราตรี ไปโรงพยาบาลแต่มันช้าเกินไปหมอไม่อาจจะช่วยชีวิตรหล่อนได้เลย...
ที่โรงเรียราคินวิ่งเล่นอย่างสบาย ตามประสาเด็กๆ กำไลแม่ค้าที่ตลาดวิ่งเข้ามาบอกครูที่โรงเรียนเกี่ยวกับแม่ของราคิน "ครูใหญ่ะค้ะ ครูใหญ่อยู่ใหน" กำไลวิ่งมาหน้าตื่น ครูที่โรงเรียนวิ่งมา "มีอะไรค้ะป้ากำไล" ครูสา ถาม "เกิดเรื่องใหญ่แล้ว" มีอะไรค้ะ ครูถาม "แม่ของไอ้ราคินพึ่งโดนรถชนเมื่อเช้า" "เสียชีวิตรแล้วค่ะครู" กำไลบอก
"อ้าวแล้วราคินยังมีพ่อใช่ใหมค้ะ" ครูถามอย่างตกใจ ป้ากำไลตอบกลับ "ราคินมันมีแม่คนเดียวมันไม่มีใคร"
"แล้วเด็กจะอยู่กับใครหน้าสงสารจะทำอย่างไงดี" ครูบอกใจนั้นก็สงสาร ราคินอย่างมาก " ถ้าบ้านฉันมีตัง ฉันต้องพาราคินไปอยู่กับฉัน"
3โมงเย็นราคินรอเวลาให้แม่มารับ ครูสาเดินมาหาราคิน"
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น