ยัยตัวแสบVSไอ้บ้า! ขี้เก๊ก

"นี่!! นายจะมายุ่งวุ่นวายอะไรกับฉันนักหนาฮะ!!!!"
".........." เงียบ แต่ก็ยังเดินตามไม่หยุด
-ไอ้บ้านี่ ไม่มีไรทำรึไงฟระ!! -
"เฮ่!! นี่จะไม่เลิกตามใช่ป่ะ!" ไม่ไหวแล้วนะ นี่มันฟังที่ฉันพูดบ้างป่ะวะ
"จะแหกปากอะไรนักหนาเนี่ย ฮะ!!!" เสียงดังกว่าตูอีก
ฉันอ้าปากเหวอตกใจไปพักหนึ่ง ก่อนจะรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ จู่ๆ ก็พูดเสียงดังขึ้นมาซะงั้นอ่ะ ตกใจเป็นเหมือนกันน๊าาา ไอ้บ้า!!!
"ก็แล้วนายจะมาเดินตามฉันทำไมเล่า" ฉันถอนหายใจแรงๆ หนึ่งที แล้วถามเขา
"แล้วใครมันใช้ให้เธอออกมาเดินเตร่ กางถนนค่ำๆ มึดๆแบบนี้กันล่ะวะ" โหยยย พูดไม่เพราะเอาซะเลย ชิ!
"นายห่วงฉันหราาาา" ฉันลากเสียงยาววววว แซวเขาเล่น
" หึ" แต่ไอ้บ้านี่แค่กระตุกยิ้มที่มุมปากนิดๆ >o< กลิ๊ีดดด เท่อ่ะ~~
นี่ฉันคิดบ้าอะไรวะเนี่ย เย้ย!! ตื่นๆ
"เธอน่ะ โจนมันคงไม่กล้ามาฉุดหรอก จะห่วงไปทำไม" ดูๆ สาบานนะ ว่านั่นใช้ปากพูดอ่ะ เขาเหล่หางตามองฉันตั้งแต่ศรีสระจนถึงหัวแม่เท้า แล้วฉีกยิ้มมุมปากน้อย แบบว่าเย้ยนิดๆ รู้สึกว่าจะเริ่้มโมโหแล้วนะ
-ไม่ๆๆๆ ใจเย็นๆ นะวาวา -
" เออออ ให้มันจริงเหอะ ชริ!!!!" แล้วฉันก็สบัดก้นใส่เขา เดินหนีออกมาดื้อๆ โดยที่ไม่ฟังเสียงโวยวายของคนข้างหลังเลยสักนิด เชอะ กล้าดียังไงมาหาว่าฉันไม่สวย โจนไม่กล้ามาฉุดยะ (แกอยากโดนฉุดว่างั้น:Black Satan) เออ เฮ้ย!! จะบ้าเร่อ!!
แต่ก็นะ ยังไงก็เหอะ มันเรื่องของฉัน แบร่!!!



( เอ่อ นางเอกฉันถ้าจะไม่ค่อยเต็มซะแระ เหอๆๆ)