สรรค์สร้าง

---

          บนชั้นดาดฟ้าของตึกสองชั้นที่มีลักษณะเป็นตึกแถวชั้นหนึ่งเปิดเป็นร้านขายอาหารตามสั่ง ชั้นที่สองเป็นส่วนของที่อยู่อาศัยข้างบนสุดเป็นดาดฟ้าที่สามารถมองเห็นดวงดาวนับล้านที่เจิดจ้าอยู่บนฟากฟ้ายามราตรี

"เจ้าดาวเอ๋ยช่วยข้าหน่อย พระจันทร์จ๋าช่วยข้าที โปรดมอบแต่สิ่งดีๆให้ข้าทีเถอะหนา"

ปายฟ้านอนอยู่บนแคร่ไม้ไผ่บนดาดฟ้าปากก็กล่าวพร้อมหลับตามือหนึ่งยื่นขึ้นไปบนฟ้าจนสุดแขนพร้อมแบมืออีกข้างหนึ่งกำไว้แนบอก เหมือนเป็นการอธิษฐานขอพรและรับพรเจ้าดวงดาว

"เธอทำอะไรอยู่หรอ⁇" ภูมินทร์ถามเธอด้วยความสงสัย

"ฉันก็กำลังขอพรจากดวงดาวอยู่นะสิ" เธอพูดพร้อมทำท่าเอื้อมหยิบดวงดาว

"วันไหนที่ฉันรู้สึกแย่ หรือเศร้าฉันก็จะทำแบบนี้แหละ" เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักหนา

"ฉันไม่รู้หรอกว่ามันจริงไหม แต่ฉันทำแบบนี้รู้สึกสบายใจดีนะ" (ยิ้ม) 

"สอนฉันบ้างสิ" เขาพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง พร้อมยกมือขึ้นมากำไว้แน่นเหมือนพร้อมจะเรียนแล้วนะ

"อุ๊บ ฮาฮาฮา" เธอเผลอหัวเราะออกไป เพราะท่าทีจริงจังของเขามันดูตลก

"โทษทีนะ แต่ท่าทางแบบนั้นไม่สมเป็นนายเลยนะ ฮิฮิ" 

"เลิกหัวเราะฉันสักที"

ภูมินทร์แกล้งทำหน้าบึ้งตึง ก่อนที่จะหัวเราะร่าออกมาร่วมกับปลายฟ้าที่หัวเราะก่อนหน้านี้ 

"ฉันขอพรให้นายด้วยดีกว่า" 

ปายฟ้าหันสบตากับภูมินทร์ที่กำลังจ้องมองเธอด้วยแววตาที่สุกสกาวและรอยยิ้มที่ชวนหลงไหล

"เจ้าดาวเอ๋ยช่วยภูมินทร์หน่อย พระจันทร์จ๋าช่วยภูมินทร์ที โปรดมอบแต่สิ่งดีๆให้ภูมินทร์ทีเถอะหนา"

ปายฟ้าพูดอย่างช้าๆ พร้อมทำท่าอธิฐาน ดวงตาจ้องมองบนฟากฟ้าพร้อมทำหน้าเคลิบเคลิ้มไปกับบรรยากาศตอนค่ำคืน 

ภูมินทร์หยุดชะงักร่างกายเหมือนถูกตึง เพียงแค่สบตากันยิ่งทำให้หัวใจของเขาสั่นไหว เมื่อไหร่กันนะที่เขาอยากปกป้องรอยยิ้มนี้ไปตลดอกาล อยากให้ความรู้สึกที่มียังคงมั่นคงอยู่แบบนี้ตลอดไป

เขาได้แต่จ้องมองเธอแทบไม่ละสายตายิ้มกรุ่มภายในใจ ตอนนี้ท้องฟ้ามืดมิดมีเพียงแสงของดวงดาวยังคงสาดส่อง แต่ทำไมดวงตาของเขาถึงได้มองเห็นเธอชัดกว่าสิ่งอื่นใด ทำไมกันนะ

---

สวัสดีค่ะนักเขียนเองค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่แต่งเป็นยังไงบ้างติชมกันได้นะคะ พร้อมรับฟังและปรับปรุง

ฝากเป็นกำลังใจให้นักเขียนหน่อยนะคะ 

ต่อไปจะเป็นการแนะนำตัวละครค้าา

---

มาชิป (ภูมินทร์)

ชายหนุ่มที่พลันตัวเป็นนักแสดงเพื่อออกตามหาเด็กสาวที่รู้จักในอดีต มาชิปคนที่มีนิสัยเงียบๆ ซึนๆ เป็นผู้ชายที่ดูเคร่งครึมมีสายตาที่คมแถบดูเย็นชา แต่เป็นคนจิตใจดีนะคะและมีความรักมั่นคงแค่กับนางเอกคนเดียว (รักเดียวนั้นเอง) มีอดีตที่ขมขื่นแต่ได้นางเอกที่เคยพบเจอกันตอนเด็กมาช่วยไว้จนเกิดความผูกพันธ์และแปรเปลี่ยนมาเป็นความรักในที่สุด

อริญดา (ปายฟ้า)

หญิงสาวที่เคยสดใสและร่าเริงเป็นพลังบวกให้คนรอบข้าง แต่ต้องมาเจอกับเหตุการณ์ที่สูญเสียพ่อแม่ไป จนทำให้ชีวิตพลิกพลันต้องกัดฟันทนลำบากเพื่อเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวที่ต่างพ่อและแม่ (ลูกป้า) ที่อดีตเคยเป็นคนร่าเริงตอนนี้กลับมืดมนและหมดหวัง

โอดิน

ผู้จัดการและเพื่อนสนิทของมาชิป เป็นคนอารมณ์ดี คนเข้ากับคนอื่นได้ง่าย ยิ้มเก่ง เป็นคนที่มีความกระตือรือร้นดี น่าเข้าหา แอบชอบโซเฟียที่เป็นเพื่อนกัน

โซเฟีย

เพื่อนสนิทอีกคนของมาชิปที่เป็นคนชักชวนเขาให้เข้าวงการมีนิสัยหยิ่งแต่มุ่งมั่น เป็นผู้หญิงที่มีรูปร่างหน้าตาที่สะสวย บุคลิกดี ชอบเอาชนะ แอบชอบพระเอกมานานตั้งแต่ที่เจอกันครั้งแรกคอยหึงหวงผู้หญิงที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเขา

---

ฝากเป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยนะคะ