นิยาย รักนิรันดร์ : Dek-D.com

รักนิรันดร์

เมื่อได้เจอกันวันนั้น เธอเป็นเพื่อนที่แสนดีแต่ เวลาทำให้ผมรักเธอแม้ว่าอีกไม่นานเราคงต้องจากกันไกร

บทนำ

ในวันนี้ที่ผมตื่นมาตอนเช้าวันแรกของการไปโรงเรียน ในการย้ายโรงเรียนตอน มัธยมสองของผมนั้นไม่ใช้เรื่องปกติเท่าที่ควร อาจเป็นเพราะผมไม่ได้สอบเข้าโรงเรียนนี้ต่างแต่แรก เหตุผลที่ผมเข้าโรงเรียนนี้ก็ไม่มีอยู่แล้ว คนที่ชักชวนผมให้เข้าโรงเรียนนี้ก็คงจะเป็น เพื่อนสนิดของผม

"เฮ! เวีย.. เป็นไงบ้างเข้ามาวันแรกมีเพื่อนใหม้"

มันถามผมหน้าละลื่น ไอหมอนี้คือเพื่อนผม แซม เป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยประถม หมอหนีผมคิดว่าตอนที่ย้ายมาจะได้มาเรียนอยู่กับมัน แต่ที่ไหนได้ผมได้มาเรียนอยู่ห้องสาม มันอยู่ห้องหนึ่ง คงฟลุกสอบได้คะแนนดีอีกแน่

"มึงมาทำไม กูเอาตัวรอกเองได้รีบๆ ใสหัวไปไกรๆเลยไป" ผมเอาเท้าเตกใส่มัน ผมว่าผมโมโหที่ัมันภาผมมาซวยแบบนี้ิ เพื่อนก็ไม่รู้จักเลยซักคน

"อะไรของมึงวะ ไปโน้น!.. เพื่อนมึงนะห้องเดียวกันบอกว่า เดียวตอนเย็นเล่นบอนก่อนกับบ้านมึงอยู่ด้วยนะ เวย!!" ผมมองไปยังกลุ่มนักเรียนชายที่อยู่ห้องเดียวกันกับผม ให้ตายเถอะไอพวกนั้นมันโบคมือให้ ทำไมสังคมชาย ของโรงเรียนนี้มันดูแปรกๆวะ

"ออ! เดียวตอนเย็นกูอยู่ มึงมีธุระแค่นี้เรอะ" ผมถาม

"ป่าววะ มึงมากับกูเลยเดียว กูจะพาเทียวรอบโรงเรียน" เทียวหรอ ผมไม่อยากจะบอกมันเลยว่า.. ผมเดินไปเดินมาเป็นสิบๆ รอบแล้วเริ่มเมื้อยแล้วเนีย แล้วผมก็เดินตามมันไปทั่วๆ เดินไปก็เจอเพื่อนมันหรายคน เดินเจออาจารย์ มันก็ทักเหมือนสนิตไปซะ ทุกคน

"เฮย! กูเมื้อยแล้ววะพักก่อนเดะ!" ผมพูดกับมัน เหมือนมันจะไม่ได้ยินเสียงผมเลย มันมัวแต่มองดูอะไรอยู่ เหมื่อนผมมองตามสายตาของมันไป ก็เห็นผู้หญิงคนนึงนั่งอยู่ตัวคนเดียว "ร้องห้าย อยู้หรอ?..." ผมพูด แซมมองหน้าผมแต่ผมไม่พูดกับมันเดินไปดูผู้หญิงคนนั้น

"เป็นไร หรือป่าว?.." ผมเข้าไปถามเธอคนนั้นั่งร้องห้ายกอดเข่า (นั้นคือครั้งแรกที่ผมได้เจอกับเธอ คนที่ผมไม่คิดว่าจะรักได้มากมายจนถึงตอนนี้)

ตัวละคร