วาย(Y)แค่เพื่อนครับแม่

//// แค่เพื่อนครับแม่ บทที่่1

....กริ๊ง กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง......!!!

ผมแทบไม่อยากจะตื่นขึ้นเลย แต่ในหัวผมก็มีเสียงดังว่า "สอบบบ...สอบบบบ...ไปสอบบบบบ...."!

แหม่....ถ้าไม่มีสอบวันนี้นะ โดดแม่มมมละ

ภาพพร่ามัวทันทีที่ลืมตาขึ้น แสงสว่างว๊าบบบเข้าให้ที่ตา

เสียงแม่ตะโกนชื่อผมอยู่ข้างล่าง พร้อมกับเสียงตะหลิวที่กระทบกับกระทะ

ให้ตายสิเหมือนเสียงประสานอย่างกับนิวจิ๋ว

...โอยยย...ผมโอดโอยลุกขึ้นแล้วก็ล้มลงนอนอีก ลุกนั่งแล้วก็ล้มนอน (ผมทำมันประมาณสิบกว่ารอบได้)

หนังสือวิชาต่างๆกระจัดกระจายอยู่บนเตียง หมอนข้างลงไปกองอยู่ตรงพื้น ถุงเท้า เสื้อผ้ากองอยุ่ด้วยกันมาเป็นชาติได้

ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วเดินลงไปกินข้าวเช้าที่แม่เตรียมไว้ให้ พ่อออกไปทำงานแล้ว บนโต๊ะมีการ์ดเชิญไปงานแต่งลูกสาวเพื่อนพ่อ

"แม่ครับ....ผมต้องไปงานแต่งกับพ่อแม่จริงๆเหรอฮะ?"

"ใช่แล้ว...อ่อ..อย่าลืมกลับบ้านเร็วหน่อยล่ะ"

ผมทำหน้าบู้บี้เคี้ยวกระดูกหมู ให้ตายยยย ข้าวต้มแม่ทำอร่อยชะมัด

"ต้นต้องกลับถึงบ้านก่อนหกโมงนะ กว่าจะกลับมาอาบน้ำแต่งตัวอีก"

"ครับแม่"

***

เช้าที่สดใสในเดือนกันยายน ต้องหม่นหมองไปก็เพราะฝน ...

การสอบที่น่าเบื่อผ่านไปเหมือนกับพายุที่พึ่งเจอมาหมาดๆ สาาาาาธุุ๊...ขอให้ผ่านทีเถ๊อะคร๊าบบบ...

"ไอ้ต้น!" เสียงไอ้ไนท์เรียกตะโกนมาจากฝากนึงของห้องหลังจากเคลียร์โต๊ะสอบให้กลับมานั่งเรียนแบบเดิม

"เออ.."

"กูแม่มมทำไม่ได้ว่ะ อาจารย์ให้เวลากูคิดน้อยไปป่าววะ" มันท้วง

"โด่ ไอ้ไนท์ มึงก็ไม่เคยทำได้ตามเวลาสักครั้งอ่ะ" ผมหัวเราะ มันก็หัวเราะ

"เอ่อ นี่รู้ยังมีเด็กใหม่มาเรียนห้องเดียวกับเราด้วยอ่ะ " มันลากขยับมานั่งโต๊ะข้างผมเหมือนเดิม

"ไหนอ่ะ ยังไม่เห็น" ผมกวาดตามองรอบห้อง

"เออ เด๋วก็มา เห้ย! นั่นไง"

"นักเรียนนน.. อ่ะแฮ่มๆ นักเรียน เงียบหน่อย!" อาจารย์เสาตะเบ็งพร้อมเดินมากับเด็กผู้ชายคนนึง

"วันนี้อาจารย์มีเพื่อนใหม่มาแนะนำให้พวกเราได้รู้จัก เขาพึ่งย้ายมาจากเชียงใหม่ อ่ะ แนะนำตัวได้"..

"..สะ..สวัสดีครับ ผมนายวชิรบดินทร์ รักอาชญา ชื่อเล่นแสตมป์ เรียกว่า แตม..เฉยๆก็ได้ครับ ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนๆครับ.."

ไอ้เด็กคนนี้ทำไมมันผิวใส หน้าเด็กกว่าวัยจัง ผมคิดว่ามันคงเด็กกว่าผมแน่ๆ หนิมๆเหมือนตุ๊ดชะมัด

" อ่ะ วชิรบดินทร์ไปนั่งโต๊ะข้างหลัง สินทราพรนะ เอาล่ะอาจารย์ฝากเพื่อนด้วยนะ"

ไอ้แตมเดินมาทำอย่างกับย่องในดงระเบิด เข้ามานั่งเจียมๆข้างแพรว สาวอ้วนที่สุดในห้อง

"ไอ้ต้น กูว่าเป็นตุ๊ดแน่ว่ะ" ไอ้ไนท์กระซิบข้างหูผม

สักพักไอ้ต้นเดินไปโต๊ะไอ้แตม มันกอดคอทำอย่างกับสนิท พูดทำนองว่ามีไรให้ช่วยเหลือบอกได้นะ มันยิ้ม

พร้อมเดินกลับมานั่งหัวเราะ คิกๆๆๆ อย่างกับคนบ้าที่โต๊ะ

ผมไม่ได้สนใจไรมันมาก พรางครุ่นคิดถึงเรื่องคืนนี้ดีกว่า ว่าผมจะใส่ชุดไปงานยังไง??

*****

เหมือนผมไม่ได้ตาฝาด เหมือนเด็กใหม่พึ่งหันหลังมามองผม

พอผมหันไปมองมันตรงๆ มันก็หันหลังกลับไป ควับบบ!

"อะไรของมัน" ผมพูดเบาๆ พร้อมกับขมวดคิ้ว

เวลาผ่านไปไวมาก อีกสิบนาทีจบคลาสนี้ก็เตรียมตัวกลับบ้านได้ ผมรีบเก็บของอย่างไว

"ไอ้ต้น มึงรีบไปไหนวะ?" ไอ้ไนท์ถาม

"เออ คืนนี้กูมีธุระอ่ะ"

"ธุระไรวะ?"

"ไปงานแต่งลูกสาวเพื่อนพ่อน่ะ ไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่"

"หูยยย ดีอ่ะเจอสาวด้วย เอามาเผื่อกูมั่งนะ" น่าหม้อมากไอ้นี่

"เออ เดี๋ยวหิ้วป้าๆเพื่อนพ่อกูมาให้" 555

"ไม่เอาโว้ยยย" 555+

"งั้นกูไปก่อนนะ รีบว่ะ"

"เออโชคดี" ไอ้ไนท์อวยพร

ผมกลับมาถึงบ้านแม่บ่นใหญ่เลยครับเพราะผมเลทไป 20 นาทีแต่หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ พ่อก็เตรียมรถหน้าบ้าน

โอ้โห...แม่ผมใส่ชุดอย่างกับสมัยวิกตอเรีย แล้วดูผม .....เหมือนไปเดินจตุจักร -..-"

เมื่อมาถึงงาน พ่อกับแม่ก็ไม่สนใจผมเลย ผู้ใหญ่ก็งี้มีสังคมเพื่อนๆให้คุยได้ทุกที่

โอ๊ะนั่น ลูกสาวเพื่อนพ่อ เธอสวยมาก แลดูเหมือนอาหมวยในชุดแต่งงานจิงๆเบยยยย ตาผมเป็นประกายยยย

แต่ก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อเห็นเจ้าบ่าวของเธอ...

พ่อกับแม่หายไปกับเพื่อน เจ้าบ่าวเจ้าสาวด้วย ให้ตายยย มางานแบบนี้ผมอายจัง ถ้ามีไอ้ไนท์มาเป็นเพื่อนก็ดีสิ

ผมหันไปหันมาหาเครื่องดื่ม แต่ก็ไม่กล้าทักพนักงานเสริฟ์ เขาก็คงไม่คิดว่าผมจะสั่งเหล้าดื่มหรอกนะ

ไม่เป็นไร ผมเดินออกไปสูดอากาศข้างนอกงานดีกว่า

โรงแรมนี้สวยหรูไฮโซทีเดียว หน้างานมีหงษ์น้ำแข็งแกะสลัก มีไฟสีฟ้าส่องทำให้ตัวหงษ์เป็นเหมือนชานเดรเลีย

ผมเดินชมเพลินไปหน่อย ลืมไปว่ากำลังเดินถอยหลังดูหงษ์ตัวนั้น ....

...ตุ๊บบ!!! ..... ผมเดินชนกับใครซักคน

"อูยยย...ขอโทษครับ" ผมค่อยๆลุกแล้วหันไปมอง

"สะ...แสตมป์"

"โอยย.." ไม่เป็นไรฮะ ไอ้แตมมันก็ค่อยๆลุกขึ้น

"เออ...มางานนี้ด้วยเหรอ ไอ้ยักจะชวนเราเลยที่โรงเรียน"

"ผมจะชวนแล้ว แต่คุณวิ่งเร็วอย่างกับจรวด" - ..-

"อ่อ เอิ่ม...555 ช่ายยย" ผมเอามือลูบหัว

นัยตาแตมดูแปลกๆ ผมไม่เคยรู้สึกอย่างนี้มาก่อน มันบอกไม่ถูกจริงๆ

"เอ่อ...แล้วรู้จักเจ้าบ่าวเจ้าสาวด้วยเหรอ?" ผมไม่มีไรจะพูดอ่ะ

"ฮะ...เจ้าสาวคือพี่เต้น พี่สาวเราเอง"

"อ่อออออออ....... "

"งั้นเราไปก่อนนะ "

"ไปไหนล่ะ มีแต่ผู้ใหญ่เราไม่มีคนคุยด้วยเลย" แตมเอ่ย

มันก็จริงในงานนี้มีแต่ผู้ใหญ่ และก็วัยรุ่นเหลือน้อยเพื่อนๆของพี่สาวแตม ซึ่งก็ไม่มีวัยพวกผมเลยสักคน

"แล้วต้นไม่หิวเหรอฮะ...?" แตมถามพลางชวนผมเดินดูภาพถ่ายคู่บ่าวสาว

"เห้ย รู้ชื่อเราได้ไงนิ?"

"เราถามจากแพรวมาน่ะ"

ไอ้นี่มันแปลกจริงๆครับ ปกติถ้ามันแมนจริงๆ มันไม่น่าจะถามและสนใจผมนะ

ผมเดินอยู่กับมันก็หวั่นๆอยู่ แต่ท่าทางมันเดินก็แมนเต็มร้อยนะครับ

ชุดของผมกับชุดไอ้แตม มันไปกันไม่ได้จริงๆครับคุณผู้อ่านนน *-*

เราเดินคุยกันหลายเรื่อง เหมือนทำความรู้จักกันมากขึ้นกว่าเดิม

ผมไม่รู้จะไปคุยกับใครจริงๆ นั่งรอพ่อกับแม่ก็จะน่าเบื่อไปเปล่าๆ

แสตมป์ดูเหมือนมีความสุขที่มีเพื่อนนั่งคุยเป็นเพื่อน ตามันแปลกจริงๆ ใสๆ หวานๆ เย้ยยย...ไม่ใช่ละ

.....งานดำเนินมาถึงการตัดเค็ก ไอ้แตมมันก็หายเข้าไปข้างในฝูงชน

สักพักมันออกมาพร้อมกับเค็กที่มีสตอเบอร์รี่วางคู่กันเป็นรูปหัวใจมาสองก้อน

"อ่ะ...กินเค็กกัน"

"ขอบใจ" ผมหรี่ตามองเค็กแล้วก็มองหน้ามัน

"ต้นมีแฟนยังอ่ะ"

"มีแล้ว" ผมจำได้ว่าผมตอบไปเร็วมาก ไม่ถึงครึ่งวิด้วยซ้ำ

"อะ..อ่อ" มันสะอึกเล็กน้อย

"แล้วแตมล่ะ?" ทีผมถามบ้าง

"มะ...มีแล้ว"

แตมก้มหน้าเล็กน้อย พรางทำมือเขี่ยๆเหมือนสนใจเค็ก

"สวยป่าว แฟนนายอ่ะ" ผมยิงคำถามไปอีก

"ก็....ดี"

ก็ดี หมายความว่าไงวะ? สวย? ไม่สวย? กูงง

"แล้วทำไมย้ายมาเรียนที่นี่ล่ะ" ผมเปลี่ยนเรื่องดีกว่า

"เราย้ายมาเพราะพ่อจะให้เราเรียน มหาลัยฯ แถวนี้ ตอนจบม.6...

..จะได้เตรียมตัวให้ทันเพื่อนกรุงเทพฯน่ะ พอดีเรายังต้องปรับตัวอีกเยอะ...

แต่เราก็ยังกลับไปมาๆช่วงวันหยุดบ้าง อืมม.."

"แล้วมีเพื่อนหรือคนรู้จักที่โรงเรียนยัง?" ผมถาม

"ถ้าไม่นับแพรวที่นั่งเรียนคู่กันวันนี้ ก็น่าจะยังนะ" มันตอบเศร้าๆ

"งั้นมาเป็นเพื่อนกับเราก็ได้ แต่บอกไว้ก่อนเราเกรียนนะ" ผมพูดเชิงปลอบใจ เห้ยยย! หวั่นๆไอ้นี่เป็นตุ๊ดยังจะไปผูกมิตรกับมันอีก

ปากกับใจผมนี่มันไม่ตรงกันเลยสินะ

"จริงดิ ...ให้เราเป็นเพื่อนนายได้เหรอ" ตามันเป็นประกายอีกละครับท่านนน..

"จะ..จริงดิ" ผมส่งพลังยิ้มฟันเหล็กไปเต็มๆ

"แต่ว่า...ต้องเรียกเราไอ้ต้น ไม่ใช่คุณต้น หรือต้น แบบที่เรียกธรรมดาๆนะ"

"แต่..." มันท้วง

"ไม่มีแต่" ผมขัด

ทีจริงผมอยากให้มันแมนเวลาพูดมากกว่านี้ ถึงมันจะดูโหดไปหน่อยก็เหอะ

"ก็ได้ครับ" มันพูดครับ

"ก็ได้" ไม่ใช่ "ก็ได้ครับ" นี่ผมกำลังหัดให้มันพูดไม่เพราะอยู่สินะ

"ก็ได้..อ่ะ ไอ่ ไอ้ต้น!" อ่าวไอ้นี่ หัวไวไปนะ

"ฮ่าาาาาา" ผมหัวเราะ

งานน่าจะเสร็จแล้ว ผมเห็นแม่หอบเอาของชำร่วยออกมาเต็มแขน (เทียนหอมรูปหัวใจ)

"งั้นกูไปก่อนนะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้"

"เจอกันพรุ่งนี้นะ" ไอ้แตมบอก

ผมเดินออกมาเงียบๆ โดยไม่หันไปมองมัน แต่ผมมั่นใจว่ากำลังถูกมองตามหลังอยู่

แม่กับพ่อเดินไปลาเจ้าบ่าวเจ้าสาวเสร็จ พวกเราก็กลับบ้านเลย...

คืนนี้ผมอดคิดไม่ได้ว่า ทำไมเวลาผมเห็นแววตาของมัน มันรู้สึกแปลกๆ

ผมนอนเอามือก่ายหน้าผากครุ่นคิดถึงการสนทนาคืนนี้ ถ้าผมไม่มีมันอยู่เป็นเพื่อน

ผมคงแอบหนีกลับบ้านไปแล้วแน่ๆ...

....ตื้ดดดด.....

Sms มือถือสั่นขึ้น....มันมาจากเบอร์ที่ไม่รู้จัก[:เพี้ยนรมเสีย:]

"...ขอบคุณนะ ที่เป็นเพื่อนกับเรา.... "

-------------------------------------------------------------------------------โปรดติดตามตอนต่อไป---------------------------------------------------------------------------------