คนนี้ของผมนะค้าบบบ

ข้อมูลเบื้องต้น

ฟิคเรื่องนี้เป็นฟิคแนวชายรักชาย
เป็นการแต่งฟิคเรื่องแรกของชีวิตถ้าไม่สนุกก็ขออภัยด้วยนะคะ
ติชมได้ค่ะ



























อ่านแล้วเม้นด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ

เนื้อเรื่อง

ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง…

14.30 น.

[ต้าร์ : Part]

“ไอ้ก็อตมาช่วยกันยกของเร็ว” วันนี้พวกผมต้องซ้อมงานกีฬาสีให้น้อง ๆ เพราะว่ามันเป็นหน้าที่ของเด็ก ม.5 อย่างพวกผมที่ต้องรับหน้าที่ทำทุกอย่างในปีนี้แทนพี่ ม.6 ที่ใกล้จะจบและออกจากโรงเรียนไป

ผมตะโกนเรียกไอ้ก็อตเพื่อนสนิทของผม ที่กำลังวิ่งเล่นเหมือนเด็กอยู่กับเพื่อนๆในห้อง

“ไอ้ก็อตมา-ช่วย-กัน-ยก-ของ”ผมพยายามเน้นเสียงให้มันได้ยิน แต่มันก็ยังทำหน้าตาเฉยแล้ววิ่งเล่นต่อไปไม่สนใจผม

“ไอ้เหี้ยก็อตคร้าบบบมาช่วยกันยกของเลยคร้าบบบ”ผมทนไม่ไหวเลยตะโกนด่ามัน มันรีบวิ่งหน้าตาตื่นมาหาผม

“มาแล้วคร้าบบบ”มาถึงก็มายิ้มหน้าระรื่นไม่ได้สำนึกอะไรเล้ย

“เออ! มาก็ดีแหละมาช่วยยกของเลย”ถึงมันจะไม่ค่อยสำนึกเท่าไรแต่มันก็มาช่วยยกของ

พวกผมสองคนยกของมาที่สแตนเชียร์ คนอื่นๆก็ช่วยกันยกของกันจนเสร็จ น้อง ๆ ก็เริ่มเดินแถวมาขึ้นสแตนเชียร์ ส่วนผมก็มาประจำอยู่ที่ตำแหน่งกลอง เหมือนทุกอย่างจะดำเนินไปด้วยดีแต่…

“ไอ้ก็อตมันหายไปไหนว่ะ”ผมหันซ้ายหันขวามองหามันแต่ก็หาไม่เจอ ก็เลยเลิกหาแล้วหันมาสนใจกับกิจกรรมตรงหน้าที่กำลังจะเริ่มขึ้น

“ไอ้ต้าร์”มีคนมาสะกิดหลังผมแล้วเรียกชื่อผม เสียงคุ้น ๆ แหะผมเลยหันไป ก็พบกับ…

ตุ้บ!!

เสียงไอ้ก็อตล้มลงไปนอนกับพื้นหญ้า เพราะอะไรนะหรอ? ผมถีบมันเองแหละ

“มึงถีบกูทำไมว่ะ?”

“ใครใช้ให้มึงเอากางเกงในที่เก็บได้มาเล่นล่ะ”แม่ง! ดีนะไม่โดนหน้ากู

“กูก็แค่แหย่มึงเล่นเฉย ๆ ไม่เห็นต้องจริงจังขนาดนี้เลย”มันทำหน้าน้อยใจ

“ก็มึงมาทำให้กูตกใจทำไมอ่ะ”ผมทำหน้างอนมันนิด ๆ

“โอ้วว ไม่ร้องนะคร้าบ คนดีของผม”มันปลอบผม แต่เดี๋ยวนะ

“ใครเป็นของมึง?”

“ก็มึงไงคร้าบบบ”

“พ่องมึงสิคร้าบบบ พูดผิดพูดใหม่ได้นะคร้าบบบ”

“เค ๆ ไม่ใช่ก็ไมใช่”มันบอกผมแล้วยิ้มให้ผมแบบแปลก ๆ ผมไม่ได้สนใจอะไรก็เลยหันไปให้ความสนใจกับกิจกรรมต่อ

[ก็อต : Part]

ผมกับต้าร์เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ ม.ต้น แต่มันไม่เคยรู้เลยว่าผมชอบมัน วัน ๆ นึงก็เอาแต่พูดถึงผู้หญิงคนอื่น บอกว่าคนนู้นน่ารัก คนนั้นน่ารัก ไม่เคยหันมาสนใจผมเลย วันนี้ก็เหมือนกันผมอุตส่าห์แสดงออกไปแล้วนะว่ามันเป็นของผม แต่มันยังก็ไม่รู้ตัวอีก ผมก็เลยพูดกับตัวเองว่าวันนี้จะต้องทำให้มันมาเป็นของผมให้ได้ หึหึ (หัวเราะได้หื่นมาก)

[ต้าร์ : Part]

“ต้าร์วันนี้มึงจะให้กูไปส่งป่ะ?”ไอ้ก็อตมันถามผม

“ไปดิ วันนี้พ่อกับแม่กูไม่อยู่บ้านด้วยไปเล่นเกมส์กัน”ผมชวนมันเพราะปกติมันก็ไปเล่นบ้านผมเกือบทุกวันอยู่แล้ว

“พอดีเลย กูอยากเล่นเกมส์อยู่พอดี”มันบอกกับผม แต่น้ำเสียงมันดูแปลก ๆ ยังไงก็ไม่รู้ ขนลุกว่ะ

ก็อตมันก็ขับรถมาส่งผมที่บ้าน แล้วมันก็เดินเข้าบ้านเดินตรงไปที่บันไดแบบไม่ลังเลจนผมเห็นเป็นเรื่องเคยชินไปแล้ว ผมเข้ามาในบ้านแล้วเข้าไปในห้องครัวก่อนเพื่อไปเตรียมสเบียงน้ำและขนม ตอนที่เล่นเกมส์ถ้าหิวจะได้ไม่ต้องลงมาเอา แล้วผมก็หอบสเบียงทั้งหมดเดินขึ้นบันไดไปที่ห้องของผม พอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นไอ้ก็อตนั่งอยู่ปลายเตียงนอนของผมแทนที่จะเปิดเกมส์เพื่อรอผมขึ้นมา

“ไอ้ก็อตไม่เปิดเกมส์ว่ะ”ผมว่ามัน

“กูไม่ค่อยอยากเล่นเท่าไรเลยว่ะ”

“เมื่อตอนเย็นยังเห็นบ่นว่าอยากเล่นอยู่เลยไม่ใช่หรอว่ะ”

“ก็ตอนนี้กูไม่อยากเล่นแล้วอ่ะ กูอยากดูหนังคุณมึงมีหนังให้กูดูป่ะคร้าบ”มันพูดเสียงอ้อน ๆ

“เออ ๆ มีมึงอยากดูเรื่องอะไรอ่ะมาหาดูดิ”ผมนั่งลงเพื่อหาแผ่นหนังแต่ผมไม่รู้ว่ามันอยากดูเรื่องอะไร ก็เลยเรียกมันมานั่งเลือกหนังข้าง ๆ ผม

“กูว่าเรื่องนี้ก็ดีนะมึง แม่มบู้สนั่นเลย”ผมบอกมันแต่ว่ามันไม่ได้สนใจที่ผมพูดเลยเอาแต่จ้องหน้าผมอยู่ได้ กูก็เขินเป็นนะเว้ย!

“จ้องหน้ากูแล้วจะได้ดูหนังไหมคร้าบบ มาช่วยกันหาเลย”แต่มันก็ไม่ฟังที่ผมพูดแถมยังจ้องหน้าผมไม่เลิก

“ไอ้ก็อตจะจ้องหน้ากูอีกนานไหม?”

“…”เหมือนเดิมครับไม่มีเสียงตอบรับจากคนตรงหน้า ผมก็เลยหันไปจ้องตากับมัน แต่เหมือนผมจะคิดผิดพอผมจ้องตามันเท่านั้นแหละหัวใจผมก็เต้นไม่เป็นจังหวะ แล้วมันก็เลื่อนมือมาโอบรอบเอวของผม หน้าของมันค่อย ๆ เลื่อนเข้ามาใกล้หน้าของผมมากขึ้น จนผมรับรู้ได้ถึงลมหายใจของมัน ริมฝีปากของไอ้ก็อตประกบลงมาที่ริมฝีปากของผม มันค่อย ๆ จูบอย่างนุ่มนวล ผมนี้แทบจะทรุดลงไปกับพื้นแล้วถ้าไม่มีมันรั้งเอวผมไว้ ผมไม่เข้าใจตัวเองเหมือนว่าทำไมไม่ผลักมันออก ทำไมไม่ว่ามัน ทำไมไม่ต่อยมัน แล้วทำไมใจจะต้องเต้นกับมันด้วย

“อื้อ อ ”พวกเราจูบกันนานมาก จนผมเริ่มหายใจไม่ออก ไอ้ก็อตเลยถอนจูบออก ผมหอบหายใจกอบโกยอากาศเข้าให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ พอผมเริ่มมีสติก็เห็นอีกคนกำลังนั่งยิ้มหน้าบานมองมาที่ผมที่กำลังเขินจนหน้าขึ้นสี

“มะ มอง อะไร”

“มองคนน่ารักคร้าบบบ”

“ไอ้บ้า”ผมว่ามันไปทีนึง

“พูดจาไม่เพราะเลยนะครับ ยังงี้ต้องโดนทำโทษ”มันพูดพร้อมดึงเอวผมเข้าไปใกล้มัน

“ไม่เพราะอะไร ปกติก็พูดอย่างนี้อยู่แล้ว”ผมเอาแขนดันไหล่ไอ้ก็อตเอาไว้ แล้วเถียงมัน

“ก็ตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนนิ เราเป็นแฟนกันแล้วนะ”

“เป็นตอนไหนคุณมึง บอกรักผมแล้วหรอคร้าบบบ”

“…” อ้าว! เงียบเฉยเลย

“เป็นแฟนกับผมนะครับ”//// เขินสิครับ เขินเลย

“เพราะอะไรฉันต้องตกลงเป็นแฟนกับนาย”อร๊ายยย////ผมใช่สรรพนามอะไรเนี่ย ฉัน นาย ทำไปด้ายยย

“เพราะถ้าไม่ตกลงผมจะ…”

“จะอะไร”

“จะจับคุณกดบนเตียง แบบนี้ไง”ไม่พูดเปล่ามันอุ้มผมมาวางบนเตียงแล้วจับผมกดลงกับเตียงจริง ๆ ด้วยคร้าบบ

“ตะ ตกลง”ผมพูดไปหวังจะให้มันปล่อย

“มันช้าไปแล้วล่ะ นายถ้าทายฉันก่อนเองนะ”ก็อตก้มลงมาจูบที่ซอกคอ แล้วไล่ขึ้นมาที่ริมฝีปาก กดจูบลงมาที่ปากของผมจากจูบที่นุ่มนวลก็กลายเป็นจูบที่ดูดดื่มและรุนแรงขึ้น ผมร้องประท้วงออกไปแต่ก็อตไม่ยอมฟัง มันล้วงมือเข้ามาในเสื้อแล้วลูบแผ่นหลังของผม ผมทุบไปที่ไหล่ของมัน เพราะเริ่มหายใจไม่ออก ผมเลยใช้แรงที่เหลือผลักไอ้ก็อตออกและมันก็สำเร็จมันกระเด็นไปนิดนึง แต่มันก็กำลังจะเข้ามาหาผมอีก

“ถ้านายไม่หยุด ฉันจะไม่คุยด้วยแล้วนะก็อต”มันหยุดทันทีเลยครับ

“ผมขอโทษนะ ผมไม่ได้ตั้งใจ ก็มาทำตัวน่าจับกด เอ้ย! น่ารักก่อนทำไมล่ะ”นั้นดูมันยังไม่สำนึกอีก

“เค ๆ ยกโทษให้วันหลังอย่าทำอย่างนี้อีกรู้ไหม?”

“คร้าบบ ^ ^”

ฟอดด

“แก้มนิ่มจัง” บ้า /// แม่มจะรู้มั้ยเนี่ยว่ากูเขิน

“กลับบ้านไปเลยไป ชิ้ว ๆ”

“โห ได้เค้าแล้วไล่เค้าเลยหรอ”

“ได้บ้าได้บออะไรหละ”

“55 5 คร้าบบบพรุ่งนี้เจอกันนะครับที่รักของผม”

“เออ! ฝันดีนะ”///

“คร้าบอย่าลืมฝันถึงผมนะ บาย”

“บาย”

End…