นายเย็นชากับคณะบริหาร

บ้านหลังเล็กหลังหนึ่งเป็นซอยเล็ก

"แม่ครับน้องไม่อยากไป"โพคินกล่าวขึ้น

"แม่พี่ชายไม่อยากไปเพราะติดเกมส์อ่าา~ถ้าพี่ไม่ไปส่งน้องน้องจะกวนพี่ตลอดเลย จะอ้าวยังไงแหละที่นี่"น้องเล็กของบ้านงอแงครอบครัวนี้มีพี่น้องอยู่สองคนเห็นพี่ชายดูเย็นชาแบบนี้นะโครตห่วงน้อง เนื่องจากน้องเป็นติ่งเกาหลีพี่ก็ต้องเข้าใจว่าต้องซื้อของของศิลปินต้องซื้ออัลบั้มมาสะสมต้องกดบัตรให้ทันแล้วนี้ก็และวันเกิดศิลปินในดวงใจแต่พี่กลับไม่อยากพาไป

"นี้ ถ้าน้องเลิกกวนพี่ตอนเล่นเกมส์พี่จะพาไปทุกงานเลย"

"จริงดิพี่งั้นตอนนี้พี่พาไปห้างหน่อยดิ มีงานของศิลปิน"

"พี่เล่นเกมส์ตาหนึ่งเดี๋ยวพี่พาไป"

"นี้ก็ใกล้จะเข้างานแล้วนะ"

น้องเดินเข้าห้อง แล้วเดินออกมาพร้อมกระเป๋าสะพายหลัง เอาไว้ใส่ของ

"พี่ไม่ไปน้องไปเองก็ได้"น้องเดินหน้างอยออกไป"นี้แต่งตัวอะไรของน้องเนี่ย"

"ไม่ต้องมายุ่ง งานนี้น้องต้องสวยที่สุด"

"ไปเปลี่ยนชุดเดี่ยวพี่พาไป"

"ไม่เปลี่ยน ถึงพี่พาไปน้องก็ไม่เปลี่ยน"

ตอนนี้คนน้องใส่ชุดคอกลม กะโปรงสั้นเดินขึ้นไปนั่งที่รถ"คนพี่ก็ต้องยอมเพราะน้องอ้อนจนจะร้องไห้อยู่แล้ว แล้วที่จริงพี่ชายน้องอ่ะน่ะชอบคนขี้อ้อนรุ่นไหนก็ได้สเป็กพี่เข้าก็ไม่ได้มากหรอกแค่มีน้องสวยคนนี้ก็มีความสุขแล้ว

"ถึงแล้วงั้นพี่ไปไหนก็ไปน่ะเดียวมารับด้วยน่ะที่เดิม น้องไปก่อนนะรักพี่ชายที่สุด"น้องจุ๊บเเก้มแล้ววิ่งเข้างาน

" นี้ไอครามมึงทำไหต้องตะคอกใส่น้องเข้าแบบนั้นว่ะน้องเข้าก็รู้สึกผิดแล้วไง"ผู้ชายกลุ่มหนึ่งกล่าวขึ้นอยู่ในห้องน้ำโดยมีโพคินกำลังล้างมือแล้วเพ้อได้ยิน

"นี้แค่ตะคอกนะ ดีแล้วไหมที่มันไม่ไปต่อยผัวใหม่แม่งอ่า~~สัสใจร้อนโครตๆ"

"นี้ไอแจ็คไอปอนแล้วถ้ามึงเป็นกูมึงจะทำยังไงว่ะ กูเห็นแม่งแล้วเจ็บใจว่ะถ้าไม่ตามมาวันนี้กูคงเป็นควายตลอดเลยมั้ง"ครามอารมณ์ร้อนกำลังระบายความรู้สึกแล้วจู่ๆ

"นี้เดินดีๆหน่อยสิไม่เห็นคนอยู่ตรงนี้หรอ"

กลุ่มครามตะคอกใส่คนคนหนึ่ง