[EXO]The Whisper of Wind เสียงกระซิบของสายลม

ลำดับตอนที่ #30 : ตอนที่ 19..........ความจริง.........PART 2 [50%]

THE? FARRY

ตอนที่ 19 ความจริง Part 2

 
 

[กริ๊ง~~~~~~~~~~~~~~~~~~] 

เสียงกริ่งของทางมหาลัยดังขึ้น เพื่อแสดงให้รู้ว่า หมดเวลาเรียนแล้ว  ทันทีที่กริ่งนี้ดัง เพื่อนๆ
ในห้องของผมก็พากันลุกพรวดพราด แย่งกันออกจากห้องเรียน

วันนี้ผมรู้สึกแย่งชะมัด........มันเงียบอย่างบอกไม่ถูก.......ทั้งที่เมื่อคืน

.......มันไม่ใช่แบบนี้.......

“เสี่ยวลู่ นายเป็นอะไรไปอีกแล้ว...ช่วงนี้นายแปลกๆไปน้า~”

ขณะที่ผมนั่งถอนหายใจไปพลางๆ ผู้หญิงคนหนึ่งก็เดินมาหาผม ในห้องเรียนผมคนที่เป็น 
  เพื่อนสาวที่ดีสำหรับผมก็มีแค่ โซฮี แหละครับ

“อืม...มีเรื่องวุ่นๆให้คิด นิดหน่อยน่ะ” พอผมพูดจบ โซฮี ก็ตบไหล่ผมเบาๆ

“อย่าคิดมากนะ เสี่ยวลู่...เอิ่ม ฉันต้องไปแล้ว” หล่อนพูดจบก็มองนาฬิกาที่ข้อมือก่อนจะหุยหันพลันแล่น ออกจากห้องไป  ตอนนี้ ในห้องเรียน มีผมนั่งอยู่คนเดียวแล้วครับ...ปกติ ต้องมีเสียงอะไรซักอย่างดังข้างๆหูผมสิ....โอ้ย~~~ ไม่เอาน่า เสี่ยวลู่ นายเป็นบ้าอะไรนี่  ทำไมต้องคิดถึงไอผีเด็กนั่นด้วย... เครียด!
กลับบ้านดีกว่า

 +++++++++++++
 

กลับมาที่ห้องพักผู้ป่วย 216  ซึ่งก่อนหน้านี้ มีบุคคล 3 คน สนทนากันอยู่

แต่ตอนนี้ในห้องกลับมีเพียงความเงียบสงบ กับร่างของชายคนหนึ่งที่ไร้สติ นอนทอดกายอยู่บนเตียงคนไข้ ร่างของเขาดูมีน้ำมีนวลขึ้น ลมหายใจเริ่มดังขึ้น อัตราการหายใจถี่ขึ้น แสงอาทิตย์สาดส่องเล็ดลอดผ่านหน้าต่างบานเกร็ด กระทบกับร่างกายด้านซ้าย ร่างกายของเขาเริ่มสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นทำให้... นิ้วเรียว ๆของเขาเริ่มกระตุก.........................

..........................แต่ก็ยังไม่มีท่าทีว่า ร่างสูงจะตื่นขึ้นมา........ (ใกล้แล้วสินะ)...........................

+++++++++++++++
 

 

หลังจากที่เดินกลับมายังห้องพักผู้ป่วย 116  ซึ่งน้องสาวของเขาพักรักษาตัวอยู่ในห้องนั้น ดีโอเดินเข้ามาในห้องหวังพบหน้าน้องสาวสุดที่รัก แต่ทว่า นอกจากเขาจะเห็นน้องสาวนอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงแล้วเขากลับเห็นไคนั่งอยู่บนโซฟา และมีคนแปลกหน้า 2 คน นั่งคุยกันอยู่ด้วย

“ดีโอฮยอง”  ไคอุทานชื่อของร่างบางที่เพิ่งย่างกายเข้ามาในห้อง

“อ้าวไค?..... หึ้ย! แล้วพวกคุณเป็นใครนี้...?”

ดีโอมองแขกที่ไม่ได้รับเชิญ  2 คน ที่อยู่ในห้องด้วย ดีโอมองชายร่างสูง 2 คน ด้วยความสงสัย แต่สายตากลับไปสะดุดอยู่ที่ ต้นขาของ ไค ที่มีผ้าก็อตพันอยู่ เพราะที่ผ่านมาเขามัวแต่เป็นห่วงน้องสาวจนลืมสังเกตคนใกล้ตัว

ดีโอ เดินไปนั่งใกล้ๆไค มองต้นขาไค จู่ๆชายผมบรอนซ์ทองก็เอ่ยขึ้น

“แผลนั่น..คงเป็นแผลที่เกิดจากการต่อสู้สินะครับ”

ดีโอ ทำตาโต มองชายผิวเข้มคนข้างๆ ที่ขณะนี้ นั่งก้มหน้านิ่ง ไม่หือไม่อือ มือของไคเกาะกุมกันไว้แน่น
ราวกับมีเรื่องกดดันบางอย่างที่ทำให้เค้าไม่กล้าจ้องตาชายผมบรอนซ์ทองกลับไป

“คุณ...คริส..คือว่าผม...” ไคเอ่ยขึ้นอย่างติดๆขัดๆ  ราวกับว่าเค้ากำลังลังเลใจ ว่าจะบอกหรือไม่บอกดี เพราะคนที่สำคัญคนหนึ่ง นั่ง ตาโตหูพรึ่ง อยู่ข้างๆ

“คุณ...ช่วยร่วมมือกับผมเถอะครับ...มันจะเป็นประโยชน์ต่อทุกๆคนนะครับ  อย่าได้ปกปิดอะไรไว้อีกเลยครับ ....ผมจะรับฟังทุกเรื่องที่คุณบอก ช่วยทำในสิ่งที่ถูกต้องด้วยเถอะครับ”

“บอกความจริงไปเถอะไค...ฉันเชื่อว่านายไม่ใช่คนทำ...”

คริสและเทาพยายามเกลี่ยกล่อมให้ไคพูดความจริง ไคได้แต่หันไปมองดีโอ น้ำตาคลอเบ้าแล้วกุมมือดีโอ
ไว้แน่น  ก่อนจะยอมรับสารภาพออกมา

“ผม...เป็นคนทำเอง...ผมเป็นคนฆ่า นศ. ปี 3 คนนั้น”
 

Kai part  เรื่องเล่าจากไค

วันนั้นผมได้ข่าวว่า เจ้าเซฮุนเพื่อนรักผมมันจะแอบมามหาลัยแต่เช้าเพื่อส่งจดหมายรักให้เด็กปี 1 ที่เพิ่งเข้ามาใหม่ ผมก็เลยอยากรู้ว่ามันมาทำอะไรกันแน่ แต่เพราะผมตื่นสายไป 15 นาที ผมคิดว่าผมจะไปไม่ทันมันด้วยซ้ำ แต่เมื่อผมไปถึง...ผมกลับเจอเรื่องบ้าอะไรไม่รู้...!!!

รุ่นพี่ ปี 4 สอง คน มาเล่นอะไรกันตรงระเบียงตึกนศ. ปี 3 มันสูงมากเลยนะครับ  !

ผมเห็น นศ. ใส่สูต ปี 4 เตะกันไปมาอยู่บนระเบียงชั้น 3 ของ ตึก ผมทำได้แค่มองเหตุการณ์อยู่ห่างๆ  เพราะผมยังไม่ได้ขึ้นอาคารเรียนไปเลย สักพักเหตุการณ์ที่ผมจ้องมองอยู่กลับเลวร้ายมากขึ้น เมื่อ รุ่นพี่คนหนึ่ง ผลักร่างของอีกคนตกขอบระเบียงมา แต่มือของรุ่นพี่ คนที่ถูกผลัก จับขอบระเบียงไว้ได้ เรื่องมันไม่จบอยู่แค่นั้นครับ  เพราะผมเห็นไอเจ้าเซฮุน รำไรๆ  หมอนั้นเข้าไปช่วยรุ่นพี่คนที่กำลังจะตกขอบระเบียงแหล่ไม่แหล่ แล้วเรื่องที่แย่กว่านั้น  รุ่นพี่ ปี 4 กลับ ผลักเจ้าหมอนั้นตก ระเบียงมาพร้อมกับรุ่นพี่ ปี 4 คนนั้น ++ นี่มัน.......บ้าไปแล้ว

รุ่นพี่ปี 4 ลงจากตึกนศ.ปี 3  มาพร้อมกับปืน ผมเห็นท่าไม่ดี ก็เลยจะวิ่งไปช่วยเซฮุน  ที่หัวแตก เลือดอาบน้ำ ดูท่ามันจะสลบไสลไปแล้ว  รุ่นพี่ ปี 4 ที่ตกมากับมันก็พยายามลากร่างสูงๆ ของมันหนีไอรุ่นพี่ หน้าขาว ที่มือซ้ายถือกระดาษอะไรก็ไม่รู้ มือขวาถือปืน เล็งไปที่รุ่นพี่ ตัวเล็กคนนั้นที่เดินกระเผก เพราะแผลที่ได้จากการตกตึกเมื่อกี้   เสียงปืน ลั่นใส่รุ่นพี่ ตัวเล็ก ทันทีที่ผมเดินเข้ามาอยู่ในเหตุการณ์ตอนนั้นพอดี มันใกล้มากครับ มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆแล้ว...นี่คือการฆ่ากันใช่มั้ย

+++++++++++++++++++++++
 

“แล้วยังไงต่อล่ะครับ...” คริส เอ่ยถามไค หลังจากไค หยุดเล่าเรื่องต่อ แล้วก้มหน้าเงียบไปอีก

“....คือว่า...ผมโทรหา...เทาครับ...”

“ใช่ฮะ...ไคโทรมาบอกให้ผมมามหาลัยด่วน แล้วบอกว่า เซฮุนตกตึก” เทาพูดขึ้นต่อ 

คริสพยักหน้า รับรู้ สีหน้าของเขากำลังประมวลเรื่องราวของไค เข้ากับเรื่องราวของ เพื่อนตัวอ้วนของเขาอีกคน ที่อยู่ในเห็นการณ์นี้เช่นกัน

“....ต่อจากนั้น หลังจากไอหน้าขาวมันฆ่ารุ่นพี่คนนั้นแล้วไอหน้าขาวนั่น ก็จะฆ่าเซฮุนครับ ผมเดินเข้าไปห้าม แต่มันก็เอาปืนขู่ผม ให้ออกไปไกลๆ และอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใคร แต่ผมพยายามชวนมันคุย จน มีคนเข้ามาเห็นเหตุการณ์เพิ่ม เป็น ผู้หญิงคนหนึ่งแต่ผมจำหน้าเธอไม่ค่อยได้ครับ หล่อนเข้ามาเห็นเหตุการณ์  แล้วเกิดการต่อสู้ขึ้นหล่อนพยายามเอาเครื่องช็อตไฟฟ้า ช็อต ไอหน้าขาวแต่โดน หมอนั้นตบหล่อนสลบไป...แล้วมันก็หันมาขู่ผมต่อ .......”

“มีคนมาเจอเหตุการณ์เพิ่มใช่ไหม? ครับ” คริสเอ่ยถามราวกับว่าเขารู้ทัน

“ครับ... ผู้ชายคนนั้น ยังไม่ทันได้รู้เรื่องราวทั้งหมดหรอกครับ แค่บังเอิญเห็น แต่เขาก็โดน.........”

“ช็อตด้วย เครื่องช็อตไฟฟ้า  ระดับเลเวลในการช็อตสูงซะด้วย...ก็เลยถึงแก่กรรมเลย” คริสแทรกพูดขึ้นมา แล้วจ้องไค ด้วยแววตาร่วงรู้เหตุการณ์หมดแล้ว

“ครับ....ผม....เป็นคน...ทำ ฮึ ...ฮื่อ~” ไคพูดจบก็น้ำตาไหลพราก ดีโอถึงกับตกตะลึงกับเรื่องราวของไค ที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน ไคไม่เคยบอกเขา และ เขาไม่เคยรู้เรื่องอะไรของไคเลย

“ไค! นายบอกพี่ คริสไปสิ ว่านายโดนมันบังคับ มันเอาปืนขู่นายนะ พี่คริส เข้าใจไคด้วยเถอะครับ ไคไม่ใช่คนแบบนั้น” เทาพยายามแก้ต่างแทนไค เค้าไม่อยากให้เพื่อนเข้ามีความผิด

“......ถึงผมจะโดนมันขู่ แต่ก็ถือว่าผมร่วมมือกับคนร้ายอยู่ดี.....” ไคพูดกึ่งสะอื้น ดีโอพยายามโอบไหล่ร่างสูง ที่ร่ำไห้เพราะสำนึกผิดอยู่  

“........ผมจะไม่เอาเรื่องคุณ.......แต่คุณช่วยบอกได้ไหมว่า ทำไมศพ ของผู้ชายที่ถูกไฟช็อตถึงไปตกในตำแหน่งเดียวกับที่ เซฮุนตกลงมา”   คริสกลับถามไคขึ้นอีก

“ที่หน้า ตึก นศ. ปี 3 !!!” เทาอุทานขึ้น

“ครับ...ที่ศพไปตกหน้าตึกได้ เพราะเป็นความคิดของไอหน้าขาวนั่นครับ มันเอาปืนขู่ให้ผมทำตามที่มันบอก   มันให้ผมเอาศพ....ชายคนนั้นไปโยนที่ๆ เซฮุนและรุ่นพี่ ปี 4 คนนั้นตกลงมาครับ........ฮื่อ~~~~ ผมไม่ได้ตั้งใจทำเรื่องแบบนี้.....ผมมันขี้ขลาด ถ้าผมไม่ทำตามที่มันบอกตั้งแต่แรก.......คงไม่มีใครตาย ฮื่อ.........”

ดีโอที่นั่งฟังเรื่องราวของไค ถึงกับเข้าใจความรู้สึกของไคที่ต้องแบกรับความผิดไว้และไม่สามารถที่จะบอกใครได้ เขาพยายามปลอบโยนไคทั้งน้ำตา

“........ขอบคุณสำหรับปากคำจากคุณมากนะครับ คุณ คิม จงอิน.........ผมจะไม่เอาเรื่องคุณ หากคุณไม่ได้สมรู้ร่วมคิดครับคนร้าย คุณจะไม่มีความผิดใดๆทั้งสิ้น....”

“ขอบคุณมากฮะ พี่คริส....” เทาเอ่ยขอบคุณคริส ก่อนคริส จะลุกขึ้นกล่าวอำลา ทั้งสามคนแล้วเดินออกจากห้องไป ดีโอรู้สึกตัวขึ้นมาได้ว่า เทาเรียกผู้ชายคนนั้นว่า คริส ดีโอจึงรีบตามร่างสูงที่ออกจากห้องไปทันที

 
++++++

[เดี๋ยวครับ!!!คุณคริส]

ดีโอ วิ่งตามร่างสูงมา แล้วคว้างแขนเสื้อของคริสเอาไว้ได้

“มีอะไรเหรอครับ?...” คริสหันมามองดีโอ

“...คุณคือ อู๋ฟาน  คนที่บริจาคเลือดให้น้องผมใช่ไหม?...” ดีโอเอ่ยถาม ในขณะที่ คริสเกาหัวงงๆเล็กน้อย  สีหน้าดีโอเริ่มลุ้นเมื่อ คริสกำลังจะตอบกลับมา

“....เออ....ถ้าบริจาคเลือดล่ะก็...ใช่ครับ ว่าแต่ น้องคุณเป็นคนได้รับเลือดเหรอครับ...ดีจริงๆ 55+”

ดีโอยิ้มกว้าง เมื่อได้รับคำตอบจากร่างสูงตรงหน้า ก่อนจับมือ คริส และก้มหัวขอบคุณ คริสหลายรอบจน คริสเกรงใจจนต้องตอบว่าไม่เป็นไรไปพร้อมๆกัน

[คริส! เองทำไรอยู่ตรงนั้นวะ?........กลับบ้านเองเหอะ....เหมยลี่โทรจิกแล้ว]

เสียงมินซอกเรียก คริสอยู่แถวๆ เคาเตอร์ประชาสัมพันธ์ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากจุดที่คริสและดีโอ ยืนอยู่ คริสหันไปโบกไม่โบกมือให้เพื่อน ก่อนจะกล่าวลา ดีโออีกครั้งแล้วเดินจากไป

++++++++++++++
 

 

ขณะที่ คริสขับรถ กลับบ้าน

 

“คริส เมื่อกี้เองคุยกับใครวะ” มินซอกถามขึ้น

“...อ๋อ...ข้าไม่รู้จักหรอกนะ แต่เค้าคงเป็นพี่ชายของเด็กที่ข้าไปบริจาคเลือดให้น่ะ”

“หึหึ...หรา...ข้าก็นึกว่าจะมากกว่านั้น  ช่วงนี้เองชอบโผล่มา รพ. บ่อยๆ นี่หว่า ข้าหวงนะเว้ย”

คริสหันมามองมินซอกงงๆ ในขณะ เฉินที่นั่งเงียบอยู่หลังรถถึงกับสะดุ้งกับคำพูดผ่านๆที่เหมือนไม่มีอะไรเมื่อกี้ แต่มันชักที่ 3 พยางค์หลังของประโยค

“ซิ่ว ! เองเป็นไรมากเปล่าวะเนี่ย หวงข้าทำไมวะ ทำยังกับข้าเป็นเมียเองงั้นแหละ 55”

“ก็ถ้าเป็นได้ก็ดีสิวะ.......เพราะข้าน่ะ....ชอบ!”  ขณะที่มินซอกจะพูดอะไรออกไปมากกว่านี้ เฉินถือโอกาส เอามืออ้อมเบาะที่นั่งของมินซอก มาปิดปากให้เพื่อนตัวอ้วน อย่างไร้เหตุผลก่อนจะตัดบทเปลี่ยนเรื่องไปดื้อๆ

“5555555+ คริส ข้าเพิ่งนึกได้ ว่ะ ว่าเมื่อไหร่แกจะรีบๆ เคลียร์ปัญหาเรื่องเหมยลี่ให้จบๆไปซะทีอะ หล่อนขยัน ส่งข้อความมาคุมเองแบบนี้ พวกข้าสองคนเดือดร้อนนะเว้ย ดูสิ เมจเซจเข้าเครื่องข้า 95 ข้อความแล้วน้า~”

(มินซอกดิ้นพรวดพราด พยายามแงะมือของเฉินออก)

“เออใช่ๆ.....ข้าก็มัวแต่ตามสืบคดี จนลืมเรื่องนี้ไปเลยว่ะ 5555+ ขอบใจเฟ้ย ที่เตือนข้า”

ไออ้วน! แกคิดจะพูดตรงๆแบบนี้ เลยรึ รู้ไหมว่าข้าเจ็บนะเว้ย...

+++++++++++++++++++++++++50% END +++++++++++++++++++++++++

จาก ไรท์เตอร์ ตี๋

ผมกลับมาอัพให้แล้วครับ จะปิดเทอม แล้ว หายไปนาน รีดเดอร์คงรอนานแน่ๆ ผมต้องขอโทษนะครับ
ไรท์เตอร์แต่ละคน งานวุ่นไปหมดเลยครับ 55+ แต่ผมว่างคนเดียว เลยอัพ ตอนที่ 19 ให้ จบๆ
ให้รีดเดอร์เดากันต่อไป 555+ มี ตอนพิเศษด้วย จะทยอยอัพมาเรื่อยๆครับ ถ้าผมว่าง ตอนนี้ ไรท์เตอร์มี 2 คน แต่รินดูเหมือนว่าจะยังไม่ค่อยมีเวลาอัพ นิยายเท่าไหร่ ผมเลยให้หล่นอลงมือแต่ง ตอนพิเศษ
(ห้ามพลาดนะครับ)
ออกมาให้ ส่วนผมจะเป็นคนลงเองครับ อาจจะชักช้าลีลานิสหน่อยไม่ เร็วเท่าพวกพี่เทียร์พี่วิท ก็ต้องขออภัยด้วยนะคร๊าฟ~~~~~~~~~~  ขอบคุณ รีดเดอร์มากครับ ที่ติดตามอ่านมาจนถึงตอนนี้  ♥


EXO ใกล้คัมแบคแล้ว พวกผมจะลงตั้งแต่ ตอนที่ 20 -25 ทันทีครับ !!