Love is never returned

ข้อมูลเบื้องต้น

ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี
ติชมกันได้นะค่ะ^^

















:)  Shalunla

เนื้อเรื่อง

     'ซ่า~'

     "แฮ่กๆ"ฝนตก......บ้าจริง!แล้วอย่างนี้จะหาเธอเจอไหม เธอไปอยู่ที่ไหนน่ะ ผมผิดเองที่ทำให้เธอเข้าใจผิด ถ้าตอนนั้นผมไม่ไปคุยกับผู้หญิงพวกนั้น

       1 ชั่วโมงที่แล้ว

      " 'คามิล'เมื่อกี้นายไปคุยอะไรกับพวกนั้น"
      ".......พวกนั้นก็แค่เข้ามาคุยกับผมเฉยๆ"
      "โกหก!!ฉันเห็นเวลานายคุยกับพวกนั้น นายเหมือนจะมีความสุขมากกว่าที่อยู่กับฉัน"
      " 'นามิ'คุณอย่าเอาเรื่องแค่นี้มาทะเลาะกันหน่อยเลย"
      "ก็จริงไหมล่ะ!"
      "ไม่......"ผมยังไม่ทันพูดจบ ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรมาโดนที่หน้าผม

       'เพียะ!!'

      "ฉันเกลียด เกลียดคนอย่างนายที่สุดเลย!"เธอพูดจบก็วิ่งออกไปข้างนอก ผมนึกว่าสักพักเธอจะกลับมาเอง แต่ผมคิดผิด เพราะผ่านไป 30 นาที เธอยังไม่กลับมาเลย ผมเลยออกหาเธอ ผมหาเธอตั้งนานแล้ว แต่ยังไม่เจอเธอแล้ว

        'นามิ'.......คุณไปอยู่ที่ไหนน่ะ ผมเป็นห่วงคุณน่ะ'นามิ'

         ทางด้านนามิ

         ฉันทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย อยู่ๆก็วิ่งออกมา 'คามิล'นายจะหาฉันไหม ฮึก!ไม่สิ ฉันเกลียดเขาไปแล้วนี่ ฉันนี่มันเลวที่สุดเลยเกลียดเขาไปแล้วยังจะให้เขามาหาฉันอีก ฉันนี่มันเลวจริงๆ ถ้าฉันเกลียดเขาไปแล้วจริงๆ ทำไหมล่ะ.......ทำไหมถึงรู้สึกผิดแล้วก็เจ็บ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดนิ แล้วฉันจะร้องไห้ทำไหมล่ะ

         "ฮือๆ........."

         'ปิ๊น ปิ๊น!'

         "กรี๊ดดดดด!!"

         'โครม!'

         'ติ๊ด ติ๊ด~'

         "สวัสดีครับ ใครครับ"
         ' 'คามิล'นี่ฉันเองน่ะ'
         "มีอะไร'อากาเนะ' "
         'คือ.......ตรงสี่แยกเกิดเหตุรถชน'
         ".......แล้ว"
         'คนที่โดนชนคือ........'
         "ใคร?"
         '.......'นามิ' '
         "อะไรน่ะ!!"ผมแทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เพื่อนผมพูด
         ' 'คามิล'.....นี่เรื่องจริง'
         "..........."ผมวางสายไปทันที ผมรีบวิ่งไปที่เกิดเหตุ ภาพที่ผมเห็นคือ 'นามิ'นอนจมกองเลือดอยู่กับพื้น ผมไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เห็น ผมรีบวิ่งเข้าไปกอดร่างเธอไว้ ผมไม่สนว่าเสื้อของผมจะเปื้อนเลือดไหม ผมสนแค่'นามิ'

          "คุณอย่าเป็นอะไรน่ะ"ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่แล้ว ผมร้องไห้ออกมาแทบไม่อยากเชื่อว่าคนที่โดนรถชนคือ'เธอ'
          "คะ.......'คามิล'นายหาฉันเหรอ"
          "ผมรักคุณ เพราะฉะนั้นผมก็ต้องหาคุณอยู่แล้ว"
          "ฉันผิด.......เอง ฉันขอโทษ"
          "ไม่ คุณไม่ผิด ผมผิดเอง"
          "แค่กๆ ฉันคงไม่รอดแล้วล่ะ"เธอไอออกมา ซึ่งแน่นอนเธอไอออกมาเป็นเลือด........
          "คุณต้องรอดสิ"
          " 'คามิล'นายต้องเชื่อในสิ่งที่เห็นบางสิ"
          "ผม........."ผมก้มลงไปประกบริมฝีปากของผมไปไว้ที่เธอ"โชคดีน่ะ......'นามิ' "

           เธอยิ้มให้ผม ก่อนจะค่อยๆหลับตาลง ผมกอดร่างที่ไร้วิญญาณของเธอไว้แน่นขึ้น น้ำอุ่นๆค่อยๆไหลออกจากตาผมเรื่อยๆ ผมไม่คิดว่าเหตุการณ์ครั้งนั้น จะทำให้ผมสูญเสีย.........คนที่ผมรักไป

[The End]

:)  Shalunla