คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ::Alternate Love:: One
ติ๊ดๆติ๊ดๆติ๊ดๆ
เสียงนาฬิกาที่วางอยู่บนเตียงดังขึ้นปลุกให้หนุ่มผิวสีแทนที่กำลังหลับอยู่ต้องขมวดคิ้วอย่างขัดใจที่ถูกปลุกด้วยเสียงดังมือเรียวของเขาเริ่มควานหานาฬิกาเจ้ากรรมที่ร้องดังไม่หยุด
“อื้มมม...”
ตุ๊บ!
“โอ๊ย!!!”ร่างของเขาที่กำลังพลิกตัวกลับไปอีกด้านแต่เพราะเตียงนั้นแคบเกินไปทำให้เขาตกจากเตียงกระทบพื้นอย่างแรง ยิ่งเพิ่มความหงุดหงิดเข้าไปใหญ่
เปลือกตาค่อยๆเปิดขึ้นพบกับสภาพห้องที่ไม่คุ้นตา
นี่ไม่ใช่ห้องของเขา...
คำแรกที่ผุดขึ้นมาในสมอง เขาเริ่มกวาดตามองไปรอบๆ
ห้องที่ขาวสะอาดของทุกอย่างจัดวางอย่างเรียบรอยบ่งบอกถึงความมีระเบียบของเจ้าของห้องแล้วสายตาที่กวาดมองไปจนทั่วก็ไปหยุดอยู่ตรงกระจกที่อยู่ข้างตัวเอง
เมื่อเห็นเงากระจกชัดๆเขาถึงกับต้องถลึงตามองเงาในกระจกนิ่ง
ไม่จริง...นั่นมัน...
มือเรียวรีบจับหน้าตัวเองพร้อมกับลูบไปมาอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง
“ไม่...ไม่จริง!!” นี่ไม่ใช่ร่างของเขา แต่เป็นร่างของใคร? ใครก็ได้ที่เขาไม่รู้จัก!!
ไวเท่าความคิด!! สมองของเขาก็เริ่มประมวลผลกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
แล้วร่างของเขาล่ะ...?
“เวรแล้วไง แทคอุน” สิ้นเสียงสบถ ร่างบางก็รีบวิ่งไปเปิดประตูเพื่อกลับบ้านของตัวเอง
แทคอุนรีบวิ่งอย่างไม่มีทีท่าว่าจะเหนื่อย
จนมาถึงบ้านที่เจ้าตัวอยู่ก็พบกับแม่บ้านทำความสะอาดของบ้านเขาเอง
“มาหาคุณหนูจองหรอค่ะ?คือคุณหนูยังไม่ตื่นเลยค่ะค่อยมา...”ยังไม่ทันที่แม่บ้านจะพูดจบ
แทคอุนก็รีบเดินเข้าบ้านไปทันทีโดยไม่สนใจที่จะฟังแม่บ้านพูดอธิบายเลยสักนิด
เขาเดินเข้าไปแล้วเดินตรงเข้าห้องตัวเองอย่างชำนาญทาง
ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็พบว่ามีแต่เตียงที่ว่างเปล่าไร้ร่างของตัวเองที่เขาคาดว่าจะนอนอยู่ที่เตียง เจ้าตัวจึงตัดสินใจเปลี่ยนทิศทางไปยังที่อื่นแทน
ขณะที่กำลังจะก้าวขาออกจากห้องไปดันต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงของตกดังมาจากในห้องน้ำ
แทคอุนจึงไม่รอช้าที่จะเดินไปเปิดประตูห้องน้ำ
“เฮ้ย!!!”
“นั้นมันฉัน...”
ฮัคยอนที่อยู่ในร่างของตัวเองพูดเสียงสั่นเมื่อเห็นตัวเขาเองยืนอยู่ตรงหน้า
“ฉันควรถามนายมากกว่า ว่านายเป็นใครกล้าดียังไงมาอยู่ในร่างฉัน”แทคอุนที่อยู่ในร่างของฮัคยอนตอนนี้เลิกคิ้วมองหน้าของตัวเขาเองที่ตอนนี้ไม่ใช่เขาอยู่ในร่าง
“ฉันจะไปรู้เหรอ! นายก็อยู่ในร่างฉันเหมือนกันนี่!”
“เอาร่างฉันคือมา!”แทคอุนพุ่งเข้าไปกระชากคอเสื้อของฮัคยอน
แม้ว่าจะเป็นร่างของเขาก็ไม่สน
“นายต่างหากที่ต้องคืนร่างให้ฉัน”ฮัคยอนผลักแทคอุนเซถอยหลัง
“นี่แกกล้าผลักฉันเหรอ!”
“เอาสิจองแทคอุน ตอนนี้ฉันอยู่ในร่างของนาย
นายคิดว่าตัวนายที่อยู่ในร่างฉันจะเอาชนะได้งั้นเหรอ”คำพูดของฮัคยอนทำเอาแทคอุนถึงกับนิ่ง
ใช่ทั้งแรงและกำลังตอนนี้เขาสู้คนตรงหน้าไม่ได้เลยสักนิด
ฮัคยอนเห็นท่าทีที่นิ่งไปของแทคอุนจึงเอ่ยปากถาม..
“เอาเวลาที่ทะเลาะกันไปคิดหาวิธีแก้ดีกว่าไหม?”
“นายชื่ออะไร?”
“ห๊ะ?”
“ฉันถามว่านายชื่ออะไร?”
“นี่นายไม่รู้จักฉันจริงๆเหรอ?”
“ถ้ารู้จักจะถามไหม?”แทคอุนพูดพร้อมกับเดินไปนั้งโซฟาหรูขนาดใหญ่
จริงๆเพื่อนในโรงเรียนของเขาไม่มีเลยสักคนเดียวและเขาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องผูกมิตรกับคนในโรงเรียนซะด้วยซ้ำ
“ชาฮัคยอน ห้องหน้าห้องของนาย”
ฮัคยอนเชิดหน้าขึ้นพูดและมองคนที่นั่งอยู่โซฟาแต่ว่าทางท่าและการกระทำแบบนั้นมันช่างขัดกับบุคลิกและท่าทางของร่างสูงที่เขาใช้ร่างอยู่
“นายเนี่ยนะ?”
“ทำไม?”
“ไม่น่าเชื่อ”น้ำเสียงพูดนิ่งเรียบๆพร้อมกับหันไปมองเงาสะท้อนของหน้าต่างเพื่อมองหน้าของคนที่เขาอาศัยร่างอยู่ตอนนี้
ปากเสียชะมัด!
“โอเค พอๆฉันยังไม่อยากทะเลาะกับนายตอนนี้”ฮัคยอนพูดขึ้นพร้อมกับถอนหายใจมันไม่ใช่เวลาที่พวกเขาต้องมาทะเลาะกันในตอนนี้
“นายจะเอายังไง”เขาถามอีกครั้งโดยที่มองคนตรงหน้าที่กำลังใช่ความคิดตัวเอง
“ฉันมีวิธี”
ร่างบางผิวสีน้ำผึ้งก็ลุกขึ้นแล้วเดินตรงไปที่โรงรถ
โดยมีร่างสูงผิวขาวรีบวิ่งตามมาติดๆมันคงดูเข้าใจยากนักที่บอกว่ามีวิธีแต่กลับเดินมาหารถคันหรูที่อยู่อยู่ในโรงรถ
ไอ้รถคันนี้ที่ชนเรานี่...
“วิธีอะไรของนาย”ฮัคยอนถามขึ้นเมื่อเห็นร่างสูงกดปลดล็อกรถ
แต่คำถามที่เขาถามไปนั้นดูจะเป็นเพียงคำถามที่เข้าหูซ้ายทะลุหูขวาเมื่อคนตรงหน้าตอบคนล่ะอย่างกลับคำถามของเขา
“นายขับรถเป็นไหม?”
“ไม่เป็น”เมื่อได้คำตอบจากคนตรงหน้าแทคอุนก็เปิดประตูเข้าไปนั้งในที่คนขับทันที
“เฮ้! เดี๋ยว! นายจะไปไหน!”
“ไปหาวิธีแก้ไง”อีกครั้งที่ฮัคยอนขมวดคิ้วเป็นปมกับคำตอบของแทคอุน
“ยังไง?”
“ขึ้นรถสิ เดี๋ยวรู้เอง”ถึงแม้จะไม่เข้าใจคำพูดของคนตรงหน้าแต่ฮัคยอนก็ยอมทำตามอย่างว่าง่าย
"คาดเข็มขัดด้วย" เมื่อฮัคยอนพาร่างขาวๆ(?)ของตนเองขึ้นรถ ก็โดนคำสั่งจากอีกฝ่ายที่อยู่ในร่างของเขาทันที
"สั่งจริง" ฮัคยอนบ่นอุบ
"นี่ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้น ฉันไม่ทำหน้าน่าเกลียดแบบที่นายทำอยู่หรอกนะ" เสียงที่คุ้นหูดังขึ้นมาอีก
โอ้ยย!!
นี่เขาต้องมาได้ยินเสียงของตัวเองที่กำลังดุตัวเองหรือเนี่ย!
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!!
ฮัคยอนอยากจะบ้าตาย
ฮัคยอนเหลือบมองบุคคลที่กำลังขับรถอยู่
เขากำลังมองตัวเองขับรถอยู่ นี่มันคือประสบการณ์ใหม่หรือยังไง
"มองอะไร? ไม่เคยเห็นตัวเองหรออ!?" เสียงอันกวนประสาทดังมาจากปากของบุคคลที่อยู่ในร่างของเขา
ด้วยความที่ขี้เกียจต่อความยาวยืดกับอีกฝ่ายฮัคยอนจึงเลือกที่จะเงียบแทน เมื่อไม่มีอะไรทำฮัคยอนจึงเริ่มทำการสำรวจร่างของอีกฝ่ายที่ตัวเองอาศัยอยู่
ทำไมอีตาหมอนี่ถึงขาวกว่าเขานะ? โลกนี้ช่างไม่ยุติธรรม!!
"ทำไม?อิจฉาที่ฉันขาวกว่านายหรอ?"
ฉึก!
ถ้อยเขาจากอีกฝ่ายบาดลึกเข้าไปในใจของฮัคยอนเลยทีเดียว ทำไมต้องพูดถึงปมด้อยของเขาด้วยเนี่ย!!
แทคอุนในร่างฮัคยอนเหลือบมองร่างของตัวเองที่โดนอีกฝ่ายทำหน้าประหลาดๆอยู่
ให้ตายเถอะ!! เขาสาบานได้ว่าเขาไม่เคยทำหน้าน่าเกลียดแบบนั้นนะ
"ขอร้องหล่ะ ถ้าไปถึงนายไม่ต้องทำหน้าประหลาดแบบนั้นเลยนะ ภาพลักษณ์ของฉันเสียหายหมด" ฮัคยอนฟังคำของอีกฝ่ายก็ได้แต่ทำเสียงฮึดฮัดไม่พอใจ
แต่ทำไงได้หล่ะ? เขาต้องกลับร่างของเขาให้ได้!!
หวังว่านายจะมีวิธีดีๆนะ...แทคอุน
รถคันหรูจอดอยู่ตรงหน้าประตูบ้านหลังหนึ่ง
ซึ่งบ้านหลังนี้อาจใหญ่เกินกว่าจะเรียกบ้านด้วยซ้ำ!!
แม่บ้านรีบวิ่งมาเปิดประตูบ้านทันที ก่อนที่รถคันหรูจะค่อยๆขับเข้าไปจอดในบ้านอย่างคุ้นเคย
“นี่บ้านของใคร”ฮัคยอนเอ่ยปากถามคนข้างโดยที่สายตายังคงจ้องบ้านอ้าปากหวอ
แต่แทคอุนก็ไม่ได้ตอบอะไรเขาเปิดประตูลงมาจากรถของตัวเองทำให้ฮัคยอนรีบเปิดประตูลงตาม
“สวัสดีค่ะ คุณหนูแทคอุนตอนนี้คุณหนูแจฮวานยังไม่ตื่นนอนเลยค่ะไม่ทราบว่ามีธุระด่วนอะไรหรือเปล่าค่ะ”คำพูดของแม่บ้านที่พูดกับเขาทำเอามึนตึ๊บ
เขาไม่ใช่แทคอุน
“เออ...คือผม..”
“ปลุกแจฮวาน แล้วบอกว่าเพื่อนซี้ของเขากำลังรออยู่ข้างล่าง" เสียงเรียบๆที่มาจากร่างบางที่ยืนอยู่ข้างๆนั้นดังขึ้นมาก่อนที่จะจับมือฮัคยอนในร่างของเขาให้เดินตามไปติดๆ
แทคอุนและฮัคยอนนั่งรอเจ้าของบ้านที่ยังไม่ตื่นมาจนเกือบครึ่งชั่วโมงในห้องรับแขกสุดหรูที่จัดเรียงได้อย่างลงตัว
ทั้งขนสัตว์อย่างหรูที่แขวนไว้บนผนัง
ภาพวาดจากศิลปินชื่อดังที่ฮัคยอนเคยได้ยินชื่อเสียงเรียงนาม
และอีกมากมายหลายอย่างที่มูลค่าของแต่ล่ะชิ้นคงไม่ต่ำกว่าเจ็ดหลักแน่นอน
ว่าแล้วฮัคยอนก็เริ่มนั่งตัวเกร็งจนทำให้คนนั่งข้างๆหันมามอง
“นี่”
“อะไร”
“นายเลิกนั่งหนีบแบบนั้นในร่างฉันได้แล้ว”แทคอุนจ้องไปที่ท่านั่งของฮัคยอน
เขาจะไม่ว่าอะไรสักนิดถ้าฮัคยอนไม่ได้อยู่ในร่างของเขา
แต่นี่เล่นอยู่ในร่างของเขาแล้วทำท่าทางน่าเกลียดๆไม่สมเป็นเขาแบบนี้เป็นใครก็คงรับไปได้แบบเขา
“ทีนายยังนั่งไขว่ห้างในร่างฉันได้เลย”
“เรื่องของฉัน”ฮัคยอนถลึงตาใส่คนตรงหน้าทันที
“ว่าไงครับคุณชายจองแทคอุน คิดถึงผมถึงขนาดมาหาตั้งแต่เช้าเลยเหรอครับ”หนุ่มร่างสูงโปร่งจมูกโด่งป็นสันสวยใบหน้าราวกับไม่ใช่คนเกาหลีเดินมาพร้อมสวมชุดนอนสีพื้นมองที่ร่างของแทคอุนก่อนที่จะล่ะสายตามองไปที่ร่างของฮัคยอน
“โอ๊ะมีแขกด้วยเหรอ เด็กเมื่อคืนหรือไง”ว่าแล้วแจฮวานก็เดินตรงไปหาร่างของฮันยอนทันทีแล้วเอามือเชยคางขึ้นโดยที่ไม่ขออนุญาติเจ้าตัวแต่อย่างใด
“น่ารักนี่หว่า...ไหนดูสิ...”
เพรี้ยะ!!!
“อีแจฮวาน!!”มือเรียวปัดมือของแจฮวานออกอยากแรงทำเอาฮัคยอนที่อยู่ในร่างแทคอุนถึงกับอึ้งการกระทำนั้นแต่แจฮวานกลับยิ้มออกมาอย่างถูกใจ
“เล่นตัวซะด้วย”
“นายอยากโดนฉันฆ่าหรือไง!”
"เด็กนายโหดนะแทคอุน" แจฮวานหันไปบอกเแทคอุนโดยที่ไม่รู้ว่า นั่นไม่ใช่เพื่อนของเขา
ฮัคยอนในร่างของแทคอุนได้แต่ส่งยิ้มแหยๆกลับไป
จะให้เขาบอกยังไงหล่ะ ว่านี่ไม่ใช่เพื่อนของเขา
ฮัคยอนส่งสายตาไปหาแทคอุนที่กำลังนั่งมองเพื่อนของตัวเองด้วยสายตาหงุดหงิดอยู่
นี่เขาทำหน้าแบบนั้นได้ด้วยหรอ?ตลกชะมัด!
"แจฮวาน!! ถ้านายยังไม่อยากตายก่อนไวอันควรก็หันมาคุยกับฉัน!" เสียงอันดังหลุดออกมาจากปากของบุคคลที่อยู่ข้างหลังทำให้บุคคลทั้งสองที่ได้ยินสะดุ้งขึ้นมาเล็กน้อย
"เด็กนายนี่ติดนิสัยโหดๆมาจากนายด้วยหรอวะ?แทคอุน"
สิ้นเสียงแจฮวานก็ได้รับแรงถีบอย่างแรงจากชายร่างบางแทน
ผลั๊วะ!!
"โอ๊ย!!"
"ติดนิสัยบ้าอะไรของนาย!!?ฉันอ่ะแทคอุนเพื่อนแก"
แจฮวานหันไปมองร่างบางด้วยสายตาตกตลึง แต่ทันใดนั้นเจ้าตัวก็ระเบิดหัวเราะออกมาอย่างขำสุดขีด
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆแทคอุนเนี่ยนะ!?ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เด็กนายนี่เล่นมุกได้โคตรจี้เลยหว่ะ"
ท้ายประโยคแจฮวานหันไปพูดกับฮัคยอนที่อยู่ในร่างแทคอุน ส่วนเจ้าตัวก็ได้แต่ส่งยิ้มแหยๆกลับไป
"เอ่อ..คือ..ฉันไม่ใช่แทคอุนหรอกนะ" ฮัคยอนในร่างหนาเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงหวั่นๆ
แจฮวานเบิกตากว้างมองสลับไปมาระหว่างแทคอุนกับฮัคยอน
สลับร่างหรอ?
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!
"เป็นไปไม่ได้..." แจฮวานบ่นพึมพัมอย่างเหลือเชื่อ
"แต่มันเป็นไปแล้ว..." แทคอุนในร่างบางเอ่ยตอบกลับมา ส่วนเจ้าของร่างตัวจริงก็ได้แต่พยักหน้าขึ้นลงเพื่อยืนยันว่าเป็นเรื่องจริง
"เกิดมาแจฮวานก็เคยพบเรื่องประหลาดๆแบบนี้เป็นเรื่องแรกนี่แหละ" แจฮวานบ่นอุบ นี่เขาก็เริ่มที่จะปวดหัวตุบๆแล้วเนี่ย
แจฮวานหันไปมองร่างบางผิวสีแทนที่นั่งไขว่ห้างอยู่ พร้อมชี้นิ้วไปทางร่างนั้น
"สรุปนายก็คือแทคอุน?" แทคอุนพยักหน้าเป็นคำตอบ แจฮวานจึงไล่นิ้วที่ชี้ของตนไปยังอีกฝั่ง พร้อมถามคำถามบุคคลที่อยู่ในร่างเพื่อนของเขา
"งั้น...นายเป็นใคร?"
"ฉันฮัคยอน เป็นหัวหน้าห้องของแทคอุน" ร่างหนาเอ่ยตอบกลับมา
"แล้วจะทำยังไงกันดี?" แจฮวานหันไปถามบุคคลทั้งสองอย่างจนปัญญา
"ฉันจะไปรู้หรอ? นายนั่นแหละต้องช่วยฉัน" แทคอุนในร่างบางเอ่ยตอบกลับมา แจฮวานยกนิ้วขึ้นมาชี้ตัวเองก่อนจะพูดขึ้นมาว่า
"ฉันเนี่ยนะ?"
นี่ขนาดไม่ได้อยู่ในร่างตัวเอง แทคอุนก็ยังทรงอำนาจไม่เปลี่ยนเลยนะ
"แล้วจะให้ฉันช่วยยังไง ฉันไม่ใช่หมอผีนะโว้ย เรื่องนี้ฉันก็เพิ่งเคยพบเคยเจอนี่แหละ"
"แล้วจะทำยังไงดีละเนี่ย" ฮัคยอนที่นั่งเงียบมานานเอ่ยขึ้นมาบ้าง
แจฮวานนั่งคิดอยู่อึดใจจึงพูดขึ้นมาว่า
"ฉันมีอยู่วิธีเดียวที่คิดออกก็คือ..."
"คือ..?" ฮัคยอนเอ่ยถามด้วยความสงสัย
"พวกนายทั้งสองต้องไปอยู่ด้วยกัน!"
แจฮวานเอ่ยขึ้นมาด้วยความมั่นใจ
"อยู่ด้วยกันเนี่ยนะ!!!!" บุคคลที่สลับร่างทั้งสองตะโกนขึ้นมาด้วยความตกใจ
แจฮวานจึงอธิบายให้เข้าใจ
"ก็นายทั้งสองอยู่ด้วยกันไปก่อน ไม่แน่คืนนี้นายทั้งสองอาจจะสลับร่างกลับก็ได้ ฉันก็คิดวิธีออกเท่านี้แหละ หรือว่าพวกนายมีวิธีอื่นล่ะ?" แจฮวานเหลือบไปมองบุคคลทั้งสองที่นิ่งเงียบ
"เห็นมั้ย พวกนายก็คิดไม่ออกเหมือนกันแหละ ทำตามวิธีฉันไปก่อน พวกนายต้องไปอยู่ด้วยกัน ส่วนวิธีต่อไปค่อยว่ากันอีกทีเพราะฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน"
"ก็ได้ ฮัคยอนกลับ!" แทคอุนลุกขึ้นมาก่อนที่จะลากแขนของร่างของเขาเองที่อีกฝ่ายอาศัยอยู่ให้ลุกตามขึ้นมา
ฮัคยอนหันไปโค้งให้แจฮวานที่นั่งยิ้มมาทางพวกเขา
เห็นแทคอุนโค้งให้เขานี่โคตรแปลกตาเลย ถึงนั่นจะไม่ใช่แทคอุนจริงๆก็ตามที
แทคอุนพาฮัคยอนมาที่รถของตัวเอง พร้อมสั่งให้อีกฝ่ายขึ้นรถ
"ฮัคยอน ขึ้นรถ! วันนี้นายต้องไปอยู่กับฉันก่อน เข้าใจมั้ย?"
"อือ" ฮัคยอนในร่างแทคอุนตอบกลับมาพร้อมก้าวขาขึ้นไปนั่งในรถทันที
ส่วนแทคอุนก็รีบออกรถพร้อมบึ่งออกไปจากบ้านแจฮวานอย่างรวดเร็วโดยที่มีเสียงแจฮวานตะโกนตามหลัง
“นี่! ถ้าฉันหาวิธีได้จะติดต่อไปนะ!”ร้อยยิ้มทะเล้นปรากฏใบหน้าของแจฮวาน
ให้ตายเถอะอย่างกับละครอะไรแบบนั้น...ตอนจบพระเอกนางเอกคู่กัน
“มันจะเป็นละครรักหวานซึ้งหรือเปล่านะลุ้นจัง..อา..ไปอาบน้ำดีกว่า”ว่าแล้วชายหนุ่นในชุดนอนก็เดินเข้าบ้านไปพร้อมกับร้อยยิ้มบนหน้า
รถที่เพิ่งขับออกมาเร่งความเร็วเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
จุดหมายปลายทางก็คือ...หอของฮัคยอน
"นายมาที่นี่ทำไม?" ฮัคยอนเอ่ยถามด้วยความแปลกใจเมื่ิอพบว่าแทคอุนนำรถเข้ามาหยุดอยู่ที่หน้าหอพักของเขา
"มาเก็บของ"
"เก็บของ?"
"ก็ของๆนายอยู่ที่หอ หนังสือเรียน เสื้อผ้า อะไรหลายๆอย่างก็อยู่ที่หอหมด จะไม่เอาไปหรือไง?" ฮัคยอนพยักหน้าอย่างเข้าใจพร้อมรีบก้าวเข้าไปในหอพักทันที
"เดี๋ยว!?"
"อะไร?" ฮัคยอนหันมาถามด้วยความสงสัย
"ลืมไปแล้วหรอว่าเราสลับร่างกันอยู่ นายอยู่ในร่างฉัน ขืนเข้าไปแบบนี้คนอื่นก็แปลกใจกันพอดี ว่าทำไมคนที่ไม่อยู่ในหอพักจึงเดินเข้ามาในหอพักได้"
"มันก็จริง..."
"งั้น...ฉันเข้าไปด้วยละกัน ยังไงฉันก็อยู่ในร่างของนาย ไม่มีใครสงสัยแน่นอน"
ว่าแล้วแทคอุนกับฮัคยอนก็เดินขึ้นไปยังห้องพักของฮัคยอน ฮัคยอนรีบเก็บสิ่งของที่จำเป็นเข้ากระเป๋าก่อนออกมาหาแทคอุนที่อยู่ในร่างของเขา ที่กำลังยืนรอรออยู่
"เสร็จแล้ว" ฮัคยอนเอ่ยบอกบุคคลที่ยืนอยู่ สายตาของร่างที่แทคอุนอาศัยอยู่จ้องไปยังกระเป๋าใบขนาดกลางที่อีกฝ่ายถือมา
"หมดแล้ว?" แทคอุนถามด้วยความสงสัย
"ของฉันมีไม่เยอะหรอก อ๊ะ! อีกอย่างฉันก็อยู่ในร่างของนาย เสื้อผ้าทั้งหลายฉันก็ใส่ของนาย ไม่เห็นจำเป็นต้องเอาอะไรไปมากเลย" ฮัคยอนในร่างแทคอุนเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม
รอยยิ้มของแทคอุนที่แทคอุนก็ยังไม่เคยเห็น
"นายมีสิทธิ์อะไรมายิ้มในร่างของฉัน" แทคอุนพูดใส่ฮัคยอนที่ยืนยิ้มในร่างของเขาอยู่
"แล้วนายมีสิทธิ์อะไรมาทำหน้าบึ้งในร่างของฉันล่ะ? "ฮัคยอนเอ่ยแทรกขึ้นมาบ้าง เขาจะยิ้มใครจะทำไม?
"ฉัน! ไม่! ชอบ!" แทคอุนเน้นเสียงหนักใส่อีกฝ่าย ฮัคยอนก็ไม่ยอมแพ้
"ฉัน! ก็! ไม่! ชอบ! เหมือน! กัน!" พูดจบฮัคยอนก็ถือกระเป๋าของตัวเองลงมา
ขี้เกียจทะเลาะกับอีกฝ่ายอีก! เสียเวลา!
เมื่อมาถึงรถฮัคยอนก็ขึ้นไปนั่งทันที ส่วนอีกฝ่ายที่เดินตามมาติดๆ ก็ขึ้นไปบนรถพร้อมขับออกไปทันที
รถคันหรูเข้าไปจอดที่บ้าน พร้อมหนุ่มร่างบางที่ลงมาจากฝั่งคนขับ ส่วนอีกฝั่งก็ปรากฏให้เห็นหนุ่มร่างหนาที่ลงมาพร้อมกับกระเป๋าขนาดพอดี
นี่ก็เพิ่งสังเกตชัดๆว่าบ้านของอีตานี่ก็ใหญ่เหมือนกัน
ลูกคนรวยหล่ะสิ?
"หยุดทำหน้าตลกๆในร่างฉันได้แล้ว แล้วก็ถือกระเป๋าตามฉันมา" ความคิดของฮัคยอนสะดุดลงเมื่อได้ยินเสียงอีกฝ่ายพูดออกมา
ทั้งๆที่นั่นมันเป็นเสียงของเขาแท้ๆ แต่เขากลับรำคาญเสียงตัวเองก็วันนี้แหละ
"นายต้องมานอนห้องเดียวกับฉัน!!" แทคอุนเอ่ยขึ้นมาเมื่อมาถึงห้องนอนของตัวเองแล้ว
ห้องเดียวกับที่ฮัคยอนตื่นมาตอนเช้านั่นแหละ
"แล้วทำไมต้องห้องเดียวกันด้วย?"
"ข้อแรก ห้องรับแขกอื่นๆยังไม่ได้ทำความสะอาด
ข้อสอง เผื่อจะทำให้เราสลับร่างกันง่ายขึ้รน
และข้อสาม ฉันไม่ไว้ใจให้ร่างของฉันอยู่กับนายหรอกนะ!"
เมื่อได้ยินเหตุผลข้อสุดท้าย ฮัคยอนจึงตวัดสายตาไปยังอีกฝ่ายอย่างโกรธเคือง
"นายคิดว่าร่างกายนายน่าสนใจว่างั้น?"
"ก็น่าสนใจกว่าร่างดำๆ ตัวแห้งๆเหมือนคนขาดสารอาหารแบบนายอะนะ"
ปากเสียที่สุด!
"ไอบ้าแทคอุน! ฉันเกลียดนาย!"
"คิดว่าฉันชอบนายมากหรอ?ฮัค! ยอน!"
ฮัคยอนได้แต่ทำหน้าไม่พอใจ แต่ก็มีเสียงหนึ่งดังขัดขึ้นมา
ครอก~
โอ้ย!! ท้องจะมาร้องอะไรตอนนี้ อับอายจริง!
แทคอุนที่ได้ยินเสียงประหลาดๆจึงหันมาทางอีกฝ่ายที่กำลังตะโกนใส่เขาว่า
"หิว!!"
น่าเกลียดชะมัด!
แทคอุนได้แต่คิดในใจ แต่ก็กระชากร่างของเขาเองที่อีกฝ่ายอาศัยอยู่มายังห้องอาหาร
โชคดีที่แม่บ้านเตรียมอาหารไว้ให้หมดแล้ว
"กินสิ" แทคอุนหันไปบอกอีกฝ่ายที่ยืนกลืนน้ำลายเอี๊อกๆอยู่
"ขอบใจ" ฮัคยอนตอบกลับไปและเริ่มลงมือทานอาหารที่อยู่ตรงหน้า
อร่อยชะมัด!
แทคอุนเหลือบมองอีกฝ่ายที่กินอาหารด้วยความเอร็ดอร่อยเสียเต็มประดาจึงลงมือกินบ้าง
เมื่อทานอาหารเสร็จแทคอุนกับฮัคยอนก็กลับมายังห้องนอน
"นายจะทำอะไร!" ฮัคยอนเอ่ยอย่างตกใจเมื่อเห็นว่าแทคอุนกำลังจะถอดเสื้อผ้าของเขา ถึงแม้ว่าเขาจะอยู่ในร่างนี้ก็เถอะ!
TBC
ความคิดเห็น