Taboo Sanctuary(Yaoi)

เสียงนกร้องเจื้อยแจ้วรับแสงอรุณที่ค่อยๆแหวกม่านแห่งรัตติกาล ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างเกียจคร้าน กลางวันช่างต่างกับกลางคืนโดยสิ้นเชิง ค่ำคืนนั้นช่างเงียบสงบแล้วน่าหวาดกลัว กลางวันนั่นช่างแสนสดใสนัก ผู้คนในหมู่บ้านทั้งชายหญิงต่างตื่นจากนิทราแล้วเริ่มกิจวัตรประจำวันตามปกติ เช่นเดียวกับชายชราคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ท้ายหมู่บ้านที่มักขึ้นไปเก็บสมุนไพรบนเขาแล้วจะกลับมาตอนสาย ชายชราผู้นี้มีความรู้เวชภัณฑ์จึงเป็นหมอชราที่ดูแลสุขภาพของคนในหมู่บ้าน แต่ไม่มีใครล่วงรู้ว่าชายชราผู้นั้นมาจากไหน รู้เพียงว่าเป็นตาแก่คนหนึ่งที่รักสงบแต่ชื่นชอบธรรมชาติที่นี่จึงลงหลักปักฐาน ณ ดินแดนแห่งนี้

ท่านอีวานขึ้นไปเก็บสมุนไพรเหรอครับ ชายวัยกลางคนที่กำลังแบกกองฝืนที่ถูกผ่าออกเป็นซีกเล็กๆทักทายชายชรานามว่าอีวานซึ่งท่านผู้นั้นก็พยักหน้าเล็กน้อยเป็นคำตอบ

ยาคราวที่แล้วข้าซึ้งในน้ำใจท่านมาก ตอนนี้ลิลลี่ลูกข้าแข็งแรงขึ้นมากแล้ว ไม่ทราบว่าข้าพอจะไปช่วยท่านเก็บสมุนไพรได้หรือไม่ ชายคนนั้นแสดงแววตาที่ขอบคุณอย่างจริงใจแต่เต็มใจที่จะช่วยเหลือแต่ชายชรากลับปฏิสธอย่างสุภาพโดยให้เหตุผลว่าไว้เป็นครั้งจะดีกว่า ชายชราแบกตะกร้าเก่าๆใบใหญ่ใส่หลังแล้วขึ้นเขาไป จริงอยู่การที่ชายชราขึ้นเขาลงเขาทุกวันก็น่าเป็นห่วงสุขภาพของวัยที่ล่วงเลยและผ่านโลกมานาน แต่สำหรับอีวานแล้วนั่นไม่ใช่ปัญหา ชายชราเด็ดต้นเนตเทิลใส่ตะกร้าเพื่อเอาไปทำยารักษาโรคผื่นค้นของเด็กๆในหมู่บ้าน

เร...ออกมาเถอะ ชายชราพูดขึ้นมาลอยๆราวกับพูดกับสายลมก็ไม่ปาน สักพักร่างเด็กหนุ่มผมทองสว่างไสว ดวงตาสีฟ้าสุกใส สวมอาภรณ์สีขาวสะอาดตา ปีกกางหลังสีขาวเหมือนสีของหิมะแรก เด็กหนุ่มนิ่วหน้าเล็กน้อยที่โดนจับได้

ท่านกาเบรียล กลับสวรรค์เถิด เรย่อตัวลงตรงหน้าชายชรา เรรู้ดีว่านี่คือร่างจำแลงเท่านั้น

เรายังกลับไปไม่ได้หรอก มีอะไรมากมายให้ทำที่นี่ ชายชราเด็ดต้นเนตเทิลต่อไปโดยไม่สนใจเด็กหนุ่มตรงหน้า

แต่ว่า...

เร...เราเป็นผู้ที่ถูกส่งมาสอดส่องความเป็นไปในโลกมนุษย์ และพวกเขาต้องการผู้ชี้ทางไปยังแสงสว่าง เจ้าจะให้ข้านิ่งดูดายแล้วจากเขาไปงั้นหรือ ชายชราบ่นพึมพำ มือเหี่ยวย่นดึงรากเนตเทิลต้นแล้วต้นเล่า

ท่านกาเบรียลทั้งที่ท่านมีอำนาจรักษาอย่างไร้ขีดจำกัด ทำไมท่านถึงมัวแต่เก็บสมุนไพรเช่นนี้ เด็กหนุ่มสัมผัสดอกตูมสีเขียวเพียงแผ่วเบา มันก็ผลิบานกว่าเป็นดอกไม้สีเหลืองดอกเล็กน่ารัก

เรเอย...หากเราไม่อยู่เคียงข้างพวกเขาแล้ว เขาเหล่านั้นจะได้มีความรู้ในภายภาคหน้า

ฝากไว้เฉยๆน่ะ