Kissing you baby~ ไอ้เด็กนี่วอนโดน(รัก)ซะแล้ว!!

Lupins.(ลูปินส์)
"หน้าหวาน สันดานแย่ ตอแหลแต่น่ารัก >_^ "






Fenies(ฟีเนียส)
"ผมมันเด็กอ่อนหัด แต่น่าฟัดชิมิล่า ^o^"





Aomam(อ๋อมแอ๋ม)

"กินเด็กแมร่งเป็นอมตะ และก็จะกินต่อไป -...-"






Boy(บอย)
"ไม่จริงที่ใครว่าคนแก่หนังเหนียว เพราะผมเคยเคี้ยวแล้ว  นุ่มลิ้นจะตาย"






Tee(ธีร์)
"เรื่องแย่งของคนอื่นผมถนัด ใครกล้าขัดเดี๋ยวเจอกัน!!"





Playfah(ปลายฟ้า)
"สาวหวานสิดี เห็นอย่างนี้สตอเบอรี่เรียกแม่"




"ประสบอุบัติเหตุ!!!"

ฉันยกมืออุดหูตัวเองทันที เมื่อเพื่อนตัวดีอุทานเสียงดังลั่นขณะที่คุยโทรศัพท์อยู่

"นี่แกเบาๆหน่อยก็ได้ สงสารคนที่ถือสายอยู่ว่ะ"

มันหันมามองหน้าฉันแวบนึง ก่อนจะกลับไปทำหน้าเครียดกับมือถือเหมือนเดิม

"แล้วจะทำไง บ้านหนูไม่ใช่ศาลาพักใจนะแม่ ที่จะให้ใครมาอยู่ก็ได้!!"

แม้เสียงจะเบาลง แต่น้ำเสียงก็ยังตะคอกตะคั้นอยู่ดี รับรางวัลลูกดีเด่นด้านการตะคอกใส่

แม่ให้ดีมั๊ยเนี่ย = =?

ฉันหยิบหูฟังมายัดใส่รูหูตัวเอง และเปิดเพลงทันที เผื่อจะกลบเสียงยัยเพื่อนจอมโวยวาย

นี้ได้

"โธ่แม่..เขาเป็นแค่เพื่อนบ้านจะสนใจอะไรนัก เขาตายไปแล้วนะแม่ ปล่อยๆไปเหอะ

เดี๋ยวก็มีคนมาช่วยเหลือเอง"

ดู๊..ดู เสียงมันยังทะลุผ่านเข้าหูฉันมาจนได้

"โอเค..ก็ได้ เดี๋ยวหนูลองคิดดูก่อน"

เสียงมันค่อยๆอ่อนลงเหมือนเหนื่อยใจกับอะไรบางอย่าง ก่อนจะวางสายจากคุณหญิงแม่

แล้วเดินมากระชากหูฟังฉันออก

"ทำอะไรของแกเนี่ย ยัยอ๋อมแอ๋ม!!"

ฉันตวาดใส่มันนิดๆ ก็ดูสิ มันทำท่าทางไร้มารยาทใส่ฉัน ทั้งๆที่ฉันมารยาทดีมาก ^^"

"ยัยลูปินส์.."

"ว่า?"

"แกช่วยอะไรฉันหน่อยดิ.."

"ช่วยอะไรอ่ะ?"

"ฉันรู้ว่าแกรวย แกสวย  แกโค-ต-ร ใจดี.."

แล้วมันเกี่ยวอะไรกันวะ ' '?

ฉันจ้องหน้ายัยอ๋อมแอ๋มนิ่งๆ ยัยนี่ชอบพูดอะไรไม่เคลียร์อยู่เรื่อยเลย

"ช่วยรับเด็กไปเลี้ยงแทนฉันที!!"



Meet~


กรีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส วันนี้ลงคาแร็คเตอร์แต่ละคนก่อนนะคะ
แล้ววันต่อไปเนื้อเรื่องแซ่บๆเตรียมจ่อคิว กิกิ ><
ใครรักเด็กเชิญทางนี้ค่ะ เพิ่งแต่งแนวนี้เป็นครั้งแรก ฝากเม้น-โหวตติชมด้วยนะคะ
รักคนอ่านทุกคน จุฟฟฟ >3<