ในวันที่ "รัก" ไม่มี "เรา"

เรื่องนี้เริ่มเขียนช่วงปี 2559 ในชื่อเพราะรักคือเธอ เป็นเพราะอุบัติเหตุทางอารมณ์และความคิด = ไรท์เตอร์บล็ฮก จึงไม่ได้ลงจนจบ มาครั้งนี้รีไรท์ใหม่ จบแล้วค่ะ พร้อมแล้วที่จะให้ทุกคนอ่าน  มี NC อ่อ นิดนึง แหะ :)

ปล. เปลี่ยนชื่อเพราะเดี๋ยวจะมีเป็น E-Book ค่ะ แล้วไรท์แต่งแล้วดองไปนานเกินนนนนน ชื่อเรื่องเดิมมีนักเขียนท่านอื่นใช้ไปก่อนแล้วจ้า ^^" 

---------------------------------------------------------------

ลงให้อ่าน 10-12 ตอนนะคะ เดี๋ยวมีอีบุ๊ค

คัทซีน แหะ

หญิงสาวปล่อยให้เขากอดเอาไว้ ไม่มีเหตุผลที่เธอจะผลักไส ในเมื่อตอนนี้อ้อมกอดของเขาทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมา ชนาเมธหยิบเบียร์แล้วผลักปิดตู้เย็น ก่อนจะดันตัวเธอไปชิดกับเคาน์เตอร์ทำอาหารเล็ก ๆ ด้านข้าง ร่างสูงแนบชิดตัวเธอ ชายหนุ่มวางกระป๋องเบียร์ลงด้านข้าง แล้วดึงน้ำเปล่าจากมือเธอมาเปิดขวด

แทนที่จะให้หญิงสาวดื่มเอง เขากลับจ่อปากขวดกับริมฝากปากของเธอแล้วค่อย ๆ ป้อน กรดาถูกเขาล่อลวงไปเรียบร้อยแล้ว...

เธอดื่มน้ำที่เขาป้อนให้ แต่เพราะเขาหนักมือเกินไป เธอจึงสำลักเล็กน้อย น้ำส่วนหนึ่งไหลที่มุมปาก มือใหญ่เลื่อนขึ้นมาเช็ดให้ เขายกเบียร์กระป๋องที่เปิดตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ยกขึ้นดื่มทั้งที่มือใหญ่ยังวุ่นวายเช็ดน้ำให้เธอ

“ต่อไหม” เขาถามสั้น ๆ กรดาก็รู้ทันทีว่าเขาหมายถึงอะไร

ต่อไหม...คือ สานต่อจากเรื่องครั้งก่อนไหม

“...”

ไร้คำตอบจากกรดา ชายหนุ่มไม่รอช้าเขากระดกเบียร์รวดเดียวหมด มือใหญ่ประคองใบหน้าของเธอเอาไว้ แล้วกดจูบลงมา...

รสชาติจูบครั้งนี้มีกลิ่นเบียร์...

กรดาค่อย ๆ ยกมือขึ้นคล้องคอของเขาเอาไว้ ชนาเมธเหมือนได้รับคำตอบตกลงจากหญิงสาวจึงไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย เขาปัดกระป๋องเบียร์เปล่าให้พ้นทาง ก่อนจะยกตัวเธอขึ้นนั่งบนเคาน์เตอร์บาร์ด้านหลัง ถอดเสื้อเชิ้ตคลุมตัวสั้นของเธอออก ตามด้วยเสื้อยืดที่เธอสวมก็หลุดออกไปด้วย เนื้อตัวที่เกือบจะเปลือยเปล่าของเธอถูกห่มทับด้วยกายแกร่ง ที่บัดนี้ถอดท่อนบนออกแล้ว

ชนาเมธสมบูรณ์แบบจริง ๆ ...

เขาจูบเธอหนัก ๆ ก่อนที่จะผละออกไป ดวงตาสีดำสนิทราวกับมีเปลวเพลิงเต้นเร่าอยู่ในนั้น สองมือของเขากักตัวเธอเอาไว้ ก่อนจะล้วงกระเป๋าหยิบมือถือขึ้นมากดปิดเครื่อง แล้วโยนไปด้านหลังอย่างไม่ใส่ใจ

“ครั้งนี้จะไม่มีอะไรมาขวางได้แล้ว” เสียงของเขาแหบพร่า และมันก็ทำให้กรดารู้ว่าเขาตื่นตัวสุด ๆ แล้ว

-------------------------------------------------------------

"กรดา" คิดว่าโลกของเธอใหญ่เท่า 4X4 เมตร มีที่เก็บเพียงแค่โต๊ะ เตียง ตู้ และลมหายใจของเธอ ทุกตารางนิ้วทุกจับจองด้วยสิ่งไร้สาระ ไม่มีที่ว่างให้ใครก้าวเข้ามา ทว่าการปรากฎตัวของเขาทำให้โลกของเธอเปลี่ยนไป...

"ชนาเมธ" คิดว่าตนเองเข้มแข็ง ไม่ว่าเรื่องราวจะร้ายแรงแค่ไหน บาดแผลวัยเด็กจะมากมายเพียงใด เขาเชื่อว่าตนเองทนได้ เอาชนะมันได้ตลอดมา ทว่ามันกลับทำให้เขาเป็นคนที่เย็นชาลึก ๆ อยู่ข้างใน ภายนอกยิ้มแย้ม ทว่าภายในกลับว่างเปล่า จนกระทั่งได้เจอเธอ...

ว่ากันว่าความรู้สึกทำให้ "โลก" ของคนสองคนไม่เท่ากัน เวลา ระยะทาง น้ำในแก้ว รสชาติของกาแฟแก้วนั้น ความน่ากลัวของคลื่นลม หรือความสดใสหลังวันที่ฝนตกหนัก แต่ความรู้สึกไม่เท่ากันเปรียบเหมือนแรงดึงดูดมหาศาล

หลายครั้งความรู้สึก "ไม่เท่ากัน"

กลับนำมาซึ่ง....

การ "เติมเต็ม"ซึ่งกันและกัน

กรดากับชนาเมธก็เช่นกัน...

หลาย ๆ คนก็เช่นกัน...