เช้าวันที่อากาศสดใส แสงแดดอ่อนๆค่อยๆสาดส่องเข้ามาผ่านม่านบางๆ ร่างสูงค่อยๆบิดขี้เกียจ และลืมตาตี่ๆของเขาขึ้น
ตึ้งดึ้ง !!! "เอ๊ะ! ใครส่งข้อความมานะ" ร่างสูงเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แก้มป่องๆสองข้างของเขาค่อยๆแดงขึ้น ตอนนี้เขารู้สึกเขินและดีใจมาก เพราะข้อความนั้นส่งมาจากคนที่เขาแอบชอบตั้งแต่แรกเจอ จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก 'พี่ฐา. . .'
'มอนิ่งนะค่ะ กอล์ฟที่รัก :P'
'มอนิ่งค่ะ พี่ฐาที่รัก' >/////< นั่งจ้องอยู่นานกว่าจะตัดสินใจกดส่งไป ตอนนี้ใจของเขาจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว ทำไมใจเต้นแรกอย่างนี้นะ
ระหว่างที่ร่างสูงกำลังนั่งเขินอยู่นั้น... ก็มีสายเข้า
"เฮ้ย! พี่ฐา" >/////< ร่างสูงค่อยๆสไลด์เพื่อรับสาย
"ฮัลโหลว กอล์ฟจ๋าาาาา..."
ปลายสายทำเสียงออกอ้อนขนาดนี้ ร่างสูงยิ่งหน้าแดงเข้าไปใหญ่
"ฮ...ฮ...ฮาโหลว พี่ฐา โทรมาหากอล์ฟแต่เช้ามีอะไรหรอค่ะ"
"ก็คิดถึงอ่ะ โทรหาไม่ได้หรอ"
เพราะแบบนี้ไงกอล์ฟถึงรักพี่ พี่น่ารักขนาดนี้ใครจะทนไหวกันเล่า
"ได้ค่ะ คิดถึงกอล์ฟด้วยหรอ" ร่างสูงแกล้งทำงอน
"คิดถึงสิ อาทิตย์หน้าว่างไหม"
"ว่างค่ะ"
"ไปเที่ยวกันนะ พี่อยากเที่ยวดอย"
"โอเคค่ะ กอล์ฟมีบ้านพักตากอากาศอยู่ที่น่าน พี่สนใจไหม" ระหว่างที่พูด ใจของร่างสูงแทบจะทะลุออกมาข้างนอก ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะได้ไปเที่ยวกันเธอคนนี้ พี่ฐา...
"น่านหรอ น่าสนแฮะ"
"ถึงน่านเป็นจังหวัดเล็กๆแต่ก็มีสถานที่ท่องเที่ยวเยอะเลยนะ"
"งั้นโอเคตามนี้นะ เดี๋ยวเอารถพี่ไป วันจันทร์เจอกันนะค่ะ"
"โอเคค่ะ" >/////<
หลังจากวางสายร่างสูงแทบอยากจะตะโกนออกมาดังๆ เขาเฝ้ารอวันเวลา จนในที่สุดก็วันจันทร์สักที
.
.
.
.
.
ปี้นนนนนๆๆ รถปอร์เช่สุดหรูได้ขับมาจอดหน้าบ้าน 'อดุลยาเมธาสิริ'
"รอนานไหมค่ะ"
"ไม่หรอก ของกอล์ฟมีแค่กระเป๋าใบเดียวเองหรอ"
"ค่ะ อย่าบอกนะว่าพี่ฐาขนมาหมดตู้อ่ะ"
"แฮ่ๆ :P ก็พี่ไม่รู้จะใส่ตัวไหนนิ่ เลยเจอตัวไหนก็หยิบมาเลย"
"จะย้ายบ้านกันหรือไง" ร่างสูงอดที่จะกวนร่างเล็กไม่ได้ ก็คนมันน่ารักอ่ะ น่าแกล้ง
"ได้ยินนะ ไปเลยไปขับรถเลย งอนเล่า แบร่ -^-" ร่างเล็กทำหน้างอแง
"โอ๋เอ๋ๆ ดีกันนะค่ะ" ร่างสูงยกนิ้วก้อยขึ้นมาง้อ
"เชอะชิชะ 55555555"
"หัวเราะแบบนี้หายงอนแล้วใช่ไหมค่ะ"
"ยังนะ ไปขับรถเลย"
"โอเคครับผม! คุณผู้หญิง" ^_^
"โอ้ยยยยย! เมื่อยจังเลย" ร่างเล็กบ่นพร้อมบิดขี้เกียจ
"ขับก็ไม่ได้ขับ ยังบ่นอีกนะ" ร่างสูงทำหน้ามุ้ย
"โอ๋ๆ ก็คนมันเมื่อยอ่า" น่าเล็กเอามือหยิกแก้มร่างสูงอย่างน่ารัก
"ป่ะๆ เข้าไปในบ้านกัน" ร่างสูงขนของทั้งหมดเข้าบ้าน ส่วนร่างเล็กนั้นรีบวิ่งหายไปไหนก็ไม่รู้ เล่นเป็นเด็กเลยจริงๆ...
"โฮ้! กอล์ฟ นี่ห้องใครอ่ะ วิวตรงระเบียงสวยมากเลย"
"ห้องกอล์ฟเองอ่ะพี่ฐา" ^_^
"ห้องกอล์ฟหรอ งั้นเราก็นอนห้องนี้อ่ะดิ เย้ๆ!!!"
ร่างสูงอดยิ้มกับความน่ารักของร่างเล็กไม่ได้ ความน่ารักของร่างเล็กนั้นทำให้เขาอยากเก็บเธอเอาไว้ ไม่อยากให้เธอเป็นของใคร 'พี่ฐา... ถ้ากอล์ฟเผลอบอกรักพี่ไป พี่จะโกรธกอล์ฟมั้ย พี่จะเกลียดกอล์ฟรึเปล่า'
"กอล์ฟ... กอล์ฟๆๆ" ร่างเล็กตะโกนใส่ร่างสูง ทำให้ร่างสูงหลุดจากภวังค์
"ค่ะๆ พี่เรียกกอล์ฟหรอ"
"ก็ใช่นะสิ เหม่อถึงใครอยู่หรอ อิอิ"
"เหม่อถึงพี่ฐาอยู่อ่ะ" >/////<
"เย้ยยยยย ปากหวานนะเราอ่ะ"
"เคยชิมแล้วหรอค่ะ รู้ว่าหวานอ่ะ"
"ก็อยากลองชิมอยู่นะ ไหนชิมสิหวานจริงรึเปล่า"
"ป่ะ เดี๋ยวกอล์ฟพาไปเดินดูแต่ล่ะห้องนะ" ร่างสูงหลบหน้า แก้อาการเขิน ไม่ต้องบอกก็รู้ตอนนี้แก้มขาวๆใสๆเริ่มแดงอมชมพูขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
"กอล์ฟไม่สบายรึเปล่าค่ะ หน้าแดงด้วยอ่ะ ไหนลองวัดไข้สิ" ร่างเล็กพยายามเขย็งจะเอาหน้าผากของตนไปแตะของร่างสูงแต่ดันเสียการทรงตัวล้มลงทับร่างสูง ตอนนี้ร่างเล็กอยู่ในอ้อมกอดของร่างสูง ทั้งสองจ้องตากันอยู่นาน
"เอ่อะเ่อ่อออออ..."
"กอล์ฟ พี่ขอโทษนะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ" ความจริงอยากตอบว่าอยู่แบบนี้นานๆก็ได้นะค่ะ
หลังจากที่สองคนเดินสำรวจแต่ล่ะห้องเรียบร้อย. . .
"พี่อาบน้ำก่อนเลยนะ เดี๋ยวกอล์ฟไปทำกับข้าวรอ"
"โอเคค่ะ"
วันนี้ร่างสูงมีความสุขมากเลย ไม่คิดเลยว่าจะได้มาเที่ยวด้วยกัน 'ขอบคุณฟ้าที่ทำให้กอล์ฟได้เจอพี่ฐา ดวงใจของกอล์ฟ'
"กอล์ฟค่ะ ตอนกลางคืนนี่หนาวเนอะ"
"เราไปผิงไฟกันไหม กอล์ฟก่อไว้ตรงสวนหลังบ้าน"
"ดีจังเลย ถ้าใครได้กอล์ฟเป็นแฟนนี่โชคดีมากเลยเนอะ เทคแคร์ทุดอย่างเลย"
"ไม่ขนาดนั้นหรอก ฮ่าๆ" ร่างสูงหน้าแดงขึ้นมาอีกแล้วแต่เขารีบหันหนีเพื่อไม่ให้ร่างเล็กเห็นอาการเขินของเค้า แล้ววิ่งหนีไป
"กอล์ฟ รอพี่ด้วย...กอล์ฟ"
"..."
"กอล์ฟอยู่ไหนอ่ะ พี่ไม่เล่นนะ พี่กลัว..."
"..."
"ฮื้อๆๆ..."
"จ๊ะเอ๋! 5555555555" ร่างสูงหลังจากที่ซ้อนตัวอยู่หลังตู้กระโดดลงมาแกล้งร่างเล็ก
"อร๊ายยยยย! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด..." ร่างเล็กด้วยความตกใจ มือไม้เร็วเผลอไปผลักร่างสูงหัวไปชนตู้
"โอ้ยยยยย! ฮรึก..."
"พี่ขอโทษนะ เลือดออกด้วยอ่ะ เดี๋ยวพี่ทำแผลให้นะ"
.
.
.
.
.
พู๊ววววว... "อ่ะ...หายแล้วนะค่ะคนเก่ง" ร่างเล็กเป่าหน้าผากร่างสูง
ร่างสูงมองหน้าร่างเล็กอยู่นานและเหมือนร่างเล็กจะรู้ตัว
"ไหนๆ ไหนบอกว่าจะพาพี่ไปผิงไฟไงค่ะ"
"ค่ะ ตามกอล์ฟมานะ" ร่างสูงเดินจูงมือร่างเล็กมาที่สวนหลังบ้าน 'พี่ฐา... พี่ดีกับกอล์ฟมาก กอล์ฟรักพี่ กอล์ฟรักพี่ พี่ได้ยินมั้ย' ร่างสูงได้แต่คิดในใจ ไม่กล้าพูดมันออกไปเพราะกลัวอีกฝ่ายไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกัน
.
.
.
.
.
"ข้างนอกนี่หนาวเนอะ" ร่างเล็กพูดและเขยิบมากอดร่างสูง
ร่างสูงไม่ได้พูดอะไร เขาอยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้ ตรงที่ที่มีแค่กอล์ฟฐา. . .
หันมาอีกทีร่างเล็กก็นอนอ้าปากหวอ เห็นแล้วก็อดขำไม่ได้
"คนหลับอะไรยังดูดี" ร่างสูงค่อยๆอุ้มร่างเล็กเข้ามานอนในห้อง คืนนี้จะเป็นคืนที่ร่างสูงหลับฝันดีที่สุด เพราะมีคนที่เขารักสุดหัวใจนอนอยู่ข้างกัน
"เช้าแล้วนะค่ะ ตื่นได้แล้ว" ^_^
"อื้อ...ขอนอนอีกนิดนะ"
"วันนี้กอล์ฟจะพาไปเที่ยวนะ"
"จริงหรอค่ะ ที่ไหนอ่ะ" ร่างเล็กรีบลุกขึ้นมาจากที่นอน ราวกับตัวติดสปิงแหนะ
"เรื่องเที่ยวนี้เร็วเลยนะ 5555555" ร่างสูงอดที่จะกวนไม่ได้
"ก็คนเค้าอยากเที่ยวนิ รอพี่ก่อนนะ" ร่างเล็กรีบกระโดดลงจากเตียงตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำ
"โอเคค่ะ กอล์ฟรอพี่ฐาเสมอนะ"
"ถึงแล้ว วัดภูมินทร์ ที่นี้เค้ามีเรื่องเล่าด้วยนะ"
"เรื่องอะไรหรอค่ะ" ร่างเล็กถามด้วยความอยากรู้
"มีชายหญิงคู่หนึ่งหรือปู่ม่านย่าม่าน ชายหนุ่มและหญิงสาวในสุดแต่งกายแบบพม่า ในอิริยาบทยืนข้างกัน ฝ่ายชายจับบ่าหญิงสาวแล้วใช้มือป้องปากกระซิบถ้อยคำบางอย่างข้างๆหู แต่ก็ไม่มีใครรู้เลยว่ากระซิบว่าอะไร แต่แววตากรุ้มกริ่มคาวว่าไปทางโรแมนติก จึงมีคนแต่งกลอนและตั้งชื่อภาพว่ากระซิบรักบันลือโลก..." ในระหว่างที่ร่างเล็กเผลอร่างสูงก็เอามือป้องปากและกระซิบข้างหูร่างเล็กว่า
"กอล์ฟไม่รู้หรอกนะว่าเค้ากระซิบว่าอะไร แต่กอล์ฟจะกระซิบว่า กอล์ฟรักพี่ฐา นะค่ะ"
"ห๊ะ!" ร่างเล็กหันมาแต่ดันอยู่ในระยะที่ใกล้กันมากจมูกของร่างสูงโดนแก้มใสๆของร่าเล็ก ร่างเล็กรีบสะดุ้งออกมา
"เมื่อกี้กอล์ฟพูดว่าอะไรนะค่ะ"
"อ่อ... กอล์ฟจะบอกว่า กอล์ฟหิวแล้วไปหาอะไรกินกันนะ" ทำไมนะทำไมไม่บอกไป ร่างสูงได้แต่บ่นและโกรธตัวเองคนเดียวในใจ
"วันนี้สนุกมากเลย ขอบคุณนะค่ะที่พาพี่เที่ยว"
"ค่ะ กอล์ฟมีความสุขนะที่เห็นพี่มีความสุข"
"กอล์ฟน่ารักจัง"
"กอล์ฟน่ารัก แล้วรักกอล์ฟรึเปล่าล่ะค่ะ" ถึงแม้น้ำเสียงจะกวนๆแต่ก็แอบแฝงความเขินปนจริงจังไปเล็กน้อย
"รักสิค่ะ กอล์ฟล่ะรักพี่รึเปล่า"
"ระ...รักค่ะ" >/////<
"ถ้าคนนั้นรักพี่แบบที่กอล์ฟรักพี่ก็ดีสินะ"
ตอนนี้ร่างสูงรู้สึกชาไปทั้งตัว แทบล้มทั้งยืน ความเข้มแข็งที่มีมันหายไปหมดแล้ว พี่มีคนที่พี่รักอยู่แล้วหรอ เขาพยายามกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหล เหมือนมีมีดเล่มใหญ่มาแทงตรงกลางใจของเขา
"คะใครหรอค่ะ" น้ำเสียงเริ่มสั่น แต่ด้วยความอยากรู้ว่าใครเป็นคนโชคดีคนนั้นจึงถามออกไป
"พี่โน่น้ะ เค้าเป็นรุ่นพี่ของพี่เอง"
"รู้จักกันมานานรึยังค่ะ" TT.TT
"ก็สักพักแล้ว เค้าเป็นคนที่มีเสน่ห์มากเลยนะ เค้าคอยช่วยพี่ทุกเรื่องเลย เค้าดีกับพี่มาก แต่วันนึงเค้ามีแฟน พี่ไม่เข้าใจอ่ะกอล์ฟ พี่ไม่ดีตรงไหน ฮื้อออๆๆ..." ร่างเล็กน้ำตาเริ่มคอ แต่คนที่เจ็บกว่าคือร่างสูง เขาไม่อยากเห็นคนที่เค้ารักร้องไห้ ผู้ชายคนนั้นเป็นใครมาจากไหนมาทำให้คนที่เขารักเจ็บได้ยังไง...
"พี่ชวนกอล์ฟมาเที่ยวเพราะพี่ไม่อยากเจอหน้าเค้าใช่ไหม เค้าจะหลบหน้าเขาใช่ไหม"
"พี่ไม่อยากเจอเค้า พี่ยังทำใจไม่ได้ ทำไมเค้าต้องทำกับพี่แบบนี้ด้วย ทำไม"
"พี่นอนพักก่อนนะ ดึกมากแล้ว อย่าร้องนะค่ะ พี่ยังมีกอล์ฟอยู่นะ"
"อื้ออออ..."
ร่างสูงนอนไม่หลับ ข่มตานอนยังไงก็นอนไม่หลับ ทำไมกัน ทำไมพี่ต้องมาเล่น มาแกล้งกอล์ฟด้วย ทำเหมือนพี่มีใจให้กอล์ฟ ทั้งที่ใจพี่มีแต่เค้าคนนั้น แล้วที่พี่ชวนกอล์ฟมาเที่ยวเพราะพี่แค่อยากหลบหน้าเค้าเท่านั้นหรอ พี่คงไม่ได้อยากมาเที่ยวกับกอล์ฟจริงๆสินะ คนที่ดูเข้มแข็งในวันนี้ไม่มีอีกแล้ว น้ำใสๆเริ่มไหลออกจากตาอีกครั้ง 'ถ้าไม่คิดอะไร อย่ามาหลอกให้รักกันเลย...'
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น