ความทรงจำของรักแรก

โอ๊ย

เฟิร์นเป็นอะไรหรือเปล่าลูก เสียงแม่ถามมาเมื่อได้ยินเสียงของฉันร้องด้วยความเจ็บปวด

เปล่าค่ะ หนูแค่สะดุดล้มแค่นั้นเอง แล้วก็ไม่ได้เป็นอะไรมากด้วยค่ะ ทั้งที่บอกแม่ไปอย่างนั้นแต่ที่จริงแล้วเจ็บมาก แต่ก็ต้องบอกไปอย่างนั้นเพราะกลัวจะโดนแม่ว่าอีก แล้วฉันก็รีบวิ่งลงบันไดมาด้วยความรวดเร็ว

แม่คะวันนี้หนูออกไปข้างนอกกับกานต์ และเอกนะคะ เดี๋ยวเย็น ๆ จะกลับค่ะ

จ๊ะ เฟิร์นว่าง ๆ หนูก็พากานต์กับเอกมาที่บ้านบ้างนะ แม่คิดถึง จะไม่ให้แม่คิดถึงสองนั้นได้ไงหล่ะ ก็สองคนนั้นไม่มาที่บ้านฉันเป็นเดือนแล้ว

ได้ค่ะ งั้นเย็นนี้หนูจะพาสองคนนั้นมาหาแม่นะคะ หนูไปแล้วนะคะเพราะหนูสายมากแล้ว แล้วฉันก็รีบวิ่งออกจากบ้าน ไม่งั้นนะเพื่อนบ้านั่นต้องฆ่าฉันตายแน่ ๆ เลย

แล้วทุกอย่างก็เป็นเหมือนที่ฉันคิดไว้ไม่มีผิด วันนี้ฉันต้องตายแน่ ๆ เลย ก็ดูหน้าเพื่อนฉันตอนนี้สิเหมือนก็กินคนได้ทั้งคนเลย

เฟิร์นแกทำอะไรอยู่ว่ะ พวกฉันมารอแกตั้งนานแล้วนะ กานต์ถามฉันด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกได้ว่าโมโหหิวสุด ๆ

กานต์แกก็อย่าว่าเฟิร์นมันสิ เพราะเราสองคนก็เพิ่งมาถึงเองไม่ใช่เหรอ เอกบอก และนั่นแหละที่ทำให้ฉันยิ้มออก

ยัยกานต์เพื่อนบ้าทำไมแกชอบว่าฉันอยู่เรื่อยเลย ทั้ง ๆ ที่แกก็เพิ่งมาถึง ฉันแกล้งทำหน้างอนเพื่อน

ฉันก็แค่ล้อแกเล่นนิดเดียวเอง ตอนนี้หาอะไรกินกันก่อนมั้ยเพราะฉันหิวมากแล้ว พอโดนจับได้ทีไรก็เป็นอย่างนี้ทุกทีเลยเพื่อนฉัน แล้วเราสามคนก็เริ่มปฎิบัติการสั่งอะไรมากินด้วยความรวดเร็ว

หลังจากกินอิ่มแล้วเอกก็ชวนกันไปร้องคาราโอเกะอีก เพราะวันนี้เป็นวันเกิดของเอก ฉันกับกานต์เลยต้องตามใจเอกเขาหน่อย ปกติเราจะไม่ค่อยตามใจเอกนะถึงยังไงเอกก็เป็นผู้ชายที่จะต้องตามใจผู้หญิงอย่างเราสองคนมากกว่า

เฮ้ย! พวกแกอย่าลืมนะว่าวันนี้แม่บอกให้ฉันพาพวกแกไปที่บ้านด้วย แม่บ่นว่าคิดถึงแกสองคนมาก ฉันหันไปบอกเพื่อนมานึกขึ้นได้ในสิ่งที่แม่บอกก่อนออกจากบ้าน

ได้เลย เพราะฉันเองก็คิดถึงแม่เหมือนกัน ไม่ได้เจอกันนานแล้ว กานต์หันมาบอกฉันที่ตอนนี้กำลังวิ่งตามสองคนนั้นอยู่

พวกแกสองคนรอฉันด้วยสิ ฉันเหนื่อยแล้วนะเล่นเป็นเด็ก ๆ ไปได้ ฉันตะโกนบอกแต่ใช่ว่าสองคนนั้นจะหยุดง่าย ๆ แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดว่าจ้ะกิดก็เกิดขึ้นจนได้ เมื่อฉันวิ่งไปชนกับใครคนนึงเข้าอย่างจัง

ขอโทษค่ะ ฉันกล่าวคำว่าขอโทษทั้ง ๆ ที่ยังก้มหน้าอยู่

ไม่เป็นไร แต่คราวหลังก็ระวังหน่อยนะ ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้น ฉันเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า แต่ให้ตายเถอะเขาช่างเป็นผู้ชายที่ดูดีจริง ๆ เลย เหมือนพระเอกละครยังไงยังงั้น เฮ้ย! แล้วฉันกำลังมาคิดอะไรอยู่เนี้ย ป่านนี้เพื่อนตัวแสบไปถึงไหนกันแล้วนะ สงสัยต้องรีบไปด่วนแล้วหล่ะถ้าขืนอยู่นานมีหวังได้ตกหลุมรักใครแถวนี้แน่

ขอโทษจริง ๆ นะคะ ฉันขอตัวก่อนค่ะ

จะรีบไปไหนเหรอ ท่าทางรีบร้อนจังเลย

พอดีเพื่อนวิ่งหนีเฟิร์นค่ะ เลยต้องรีบตามเพื่อนไปให้ทันไม่งั้นเฟิร์นโดนเพื่อนด่าแน่เลย เฟิร์นต้องรีบไปแล้วนะคะ แล้วฉันก็รีบวิ่งไปจากตรงนั้นทันทีโดยไม่ได้สนใจเสียงที่ดังอยู่ข้างหลัง

ว่าแต่สองคนนั่นหายไปไหนนะทำไมไม่เห็นเลย อย่าบอกนะว่าเพื่อนที่แสนดีจะกลายเป็นเพื่อนที่ใจร้ายของฉันไปแล้วในตอนนี้ ฉันวิ่งต่อไปอีกสักพักก็หยุดมองหาเพื่อนแต่มองไปทางไหนก็ไม่เห็นจะมีวี่แววของเพื่อนใจร้ายเลย

ให้ตายเถอะอย่าให้ฉันเจอนะไม่งั้นเจอดีแน่ แต่แล้วความคิดของฉันก็หยุดอยู่แค่นั้นเมื่อได้ยินเสียงใครคนนึงพูดขึ้น

นี่เธอ! ฉันเรียกเธอแล้วทำไมไม่หันมา อย่าบอกนะว่าเธอหูตึงน่ะ ผู้ชายคนนั้นนั่นเอง ว่าแต่เขาจะตามฉันมาทำไมนะ อย่าบอกว่าเขาสนใจฉัน

ปะ..เปล่า แต่ว่านายมีอะไรเหรอถึงได้ตามฉันมา

ก็เธอทำของตก ฉันก็แค่จะเอามาคืนให้ แล้วเขาก็ยื่นกระเป๋าตังค์ให้ ฉันรับมาทั้ง ๆที่ยังงงอยู่ว่าไปตกตั้งแต่ตอนไหนกัน

ขอบใจนะ

ไม่เป็นไรหรอก แต่ว่าเธอเจอเพื่อนรึยังหล่ะ

ยังเลย ไม่รู้ว่าสองคนนั้นหายตัวไปไหนแล้ว

งั้นเดี๋ยวฉันช่วยเธอหาแล้วกัน

นายจะมาช่วยฉันหาได้ไง ก็นายยังไม่เคยเห็นเพื่อนฉันเลยนะ นายคนนี้ก็พูดแปลกคนยังไม่เคยเห็นหน้ากันแล้วจะมาช่วยหาได้ไง ถึงนายเจอเพื่อนฉันนายก็ไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นเพื่อนของฉัน

นั่นมันก็จริงของเธอ งั้นฉันเดินเป็นเพื่อนเธอแล้วกัน

ไม่เป็นไรหรอก ขอบใจนะที่เอาของมาคืนให้น่ะ เดี๋ยวฉันไปก่อนนะ แล้วฉันก็เดินจากมา ถ้าขืนอยู่นานกว่านี้ฉันอาจจะเป็นลมล้มลงตรงนั้นก็ได้ คนอะไรไม่รู้เท่ห์มากเลยอ่ะ