The time ผมรักคุณ

       บทนำ

"อาย เธอต้องทำได้"

ทำยังกะว่าเป็นบ้าพูดกับตัวเองในกระจกก็เป็น วันนี้เปิดเรียนวันแรกก็ต้องให้กำลังใจตัวเองกันหน่อยอ่ะนะ

"เราอยู่ปี 3 แล้วนะ มันมาจากความพยายามของเธอ เธอต้องทำได้"

ในความจริงฉันต้องอยู่ปี 2 แต่จากความฉลาดอ่ะนะ เลยสอบเทียบเอา เก่งจริงๆเลยฉัน(ยังกล้าชมตัวเองอีก)

หลังจากบ้ากับตัวเองอยู่หน้ากระจกเสร็จแล้วฉันก็ออกไปมหาวิทยาลัย

  ที่มหาวิทยาลัย...

เดี๋ยวนี้เด็กมันมีรถคนละคันเลยนะ ที่จอดรถเลยเต็มหมด อ้ายย!!! นั่นไงที่จอดรถ มีที่จอดแล้ว อ้ายย!!! รถใครอ่ะ แย่งที่จอดรถฉันได้ไง ฉันกำลังเอารถเข้าไปแล้วนะ ขอดูหน้าหน่อยเถอะ

"นี่!!! คุณค่ะ" พร้อมเคาะกระจกรถ

"ครับ ขอโทษนะครับผมรีบจริงๆ"

"อ้าว!!! ทำงี้ได้ไง"

พูดยังไม่ทันจบเลย นายคนนั้นก็วิ่งหนีฉันไป วิ่งเข้าไปในตึกเรียน อย่าให้เจอหน้าอีกนะ ไปหาที่จอดรถใหม่ดีกว่า

หลังจากได้ที่จอดรถแล้ว ฉันก็เข้าตึกเรียน

"อ้ายย!!! คิดถึงแกที่สุดเลย" ยัยจ๊ะจ๋าเพื่อนสนิทที่สุดของฉันเลยหละ ยัยนี่เป็นเพื่อนอีกคนที่สอบเทียบมาเหมือนกับฉัน มียัยนี่เป็นเพื่อนคนเดียวแล้ว ณ วินาทีนี้

"ฉันก็คิดถึงแก ขอโทษนะที่มาช้า เพราะมีคนนิสัยแย่แย่งที่จอดรถอ่ะ"

"ไม่เป็นไรแก ไปมี่ห้องกันเถอะ"

"อืมๆ ก็ดีเหมือนกัน ไปแนะนำนำตัวกับพี่ๆที่ห้องดีกว่าเนอะ"

"โอเค แต่เดี๋ยวก่อนนะ นั่นน้องบอมหนิ"

"ใครหรอแก?? มีแต่ผู้หญิงรุมล้อม"

"น้องคนนี้ชื่อ บอม เป็นคนที่กะหล่อนนิดๆ เรียนก็ดี ลูกเจ้าของร้านเพชรอีกต่างหาก เลยเป็นที่ต้องการของผู้หญิงหลายๆคน อีกอย่างเล่นบาสฯก็เก่ง เคยเป็นตัวแทนโรงเรียนตอนอยู่ม.ปลายด้วย"

"นี่!!! ฉันถามแกนิดเดียว คำตอบยาวยังกะหางว่าวเลยนะ แต่หน้าน้องอะไรนั่นหน้าคุ้นๆนะ"

"ตั้งแต่รุ่นน้องเปิดเรียนแกยังไม่ได้มาที่มหาวิทยาลัยเลยหนิ คงจำคนผิดมั้งแก"

"ฉันจำได้และ ก็ไอ้คนที่มันแย่งที่จอดรถฉันเมื่อเช้านี่เอง"

"อย่างน้องบอมเค้าเนี่ยนะ แน่ใจหรอ??"

"หน้าอย่างนี้่เลยแก"

"หน้าหล่อๆ ผิวขาวๆ อย่างนี้อ่ะหรอ??"

"นี่!! ใจลอยไปถึงไหนแล้วแกเนี่ย ไปเถอะ เสียเวลา"

"ก็ได้"

ยัยเพื่อนบ้าแทนที่จะแสดงความคิดเห็นซักหน่อยว่าแย่งที่จอดรถคนอื่นมันไม่ดี แต่กลับชมว่าเขาหล่อ ผิวขาว ให้ตายเถอะเพื่อคนนี้

   ที่ห้องเรียน

"สวัสดีค่ะพี่ๆทุกคน หนูชื่อ อายคะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ"

"ฝากใจไว้ที่พี่ก็ได้นะครับ ฮิ้ว~~~" พี่ๆเขาแซว

"ไม่ดีกว่าค่ะ" แค้นนัก

"พอเลยแกอย่างไปหาแซวน้องเขาหลาย" พี่อ้นหัวหน้าห้องว่าให้

"ครับท่านหัวหน้า" พี่คนที่แซวเมื่อกี๊ตอบรับ พร้อมยิ้มๆอย่างเป็นมิตร เหมือนจะบอกว่า เมื่อกี๊พี่ล้อเล่น

"คะ ส่วนหนูชื่อ จ๊ะจ๋าคะ โสดสนิท ไม่มีแฟน ยินดีทร่ได้รู้จักพี่ๆทุกคนนะคะ" ออกตัวแรงจริงๆยัยนี่

"ว้าว สุดยอดเลยน้อง" พี่ๆผู้หญิงชม

"เอาหละครับ นี่คือน้องสองคนที่สอบเทียบมาจากปี 1 ที่ผมเคยเล่าให้ฟัง ยังไงเราก็แนะนำน้องๆในเรื่องการเรียนและเป็นที่ปรึกษาให้น้องเค้าหน่อยแล้วกันนะ" พีี่อ้นสุดหล่อเค้าน่ารักจริงๆเลยอ่ะ ><

"ได้ๆ ไม่มีปัญหา" พี่ๆทุกคนในห้องขานรับด้วยความพร้อมเพรียง

"ขอบคุณมากๆนะคะ" เราสองคนต่างพากันขอคุณ

   Bom's part

"ครับๆ ขอบคุณครับ" อย่างเหนื่อยเลย มีแต่คนเอาของมาให้ขอถ่ายรูปด้วย คนมันหน้าตาดีก็อย่างงี้อ่ะนะ

"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"

"ได้ค่ะ ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้มารยาทดี๊ดี" เสียงผู้หญิงทั้งหลายที่มารออยู่ตึกเรียน

ผมรีบวิ่งขึ้นไปที่ห้องอีกครั้ง ก็เมื่อเช้าอ่ะต้องรีบมาส่งงานเกือบไม่ทันแหนะ แต่รู้สึกผิดอยู่นะที่เมื่อเช้าแย่งที่จอดรถผู้หญิงคนนึง ดูท่าทางเขาคงจะรีบอยู่เหมือนกัน ถ้าเจอคราวหน้าจะต้องขอโทษเธอให้ได้เลย

"นี่ๆ บอมแกดูสิ พี่สองคนนี้เขาโคตรเก่งเลยสอบเทียบขึ้ั้นปี 3 ทั้งที่ยังไม่ได้เรียนปี 2 เลย ลุงแกนี่กล้าเสี่ยงจริงๆเลยนะ ที่ยอมให้พี่เขาเลื่อนชั้น ประหยัดเวลาไปตั้งปีนึง นี่แหละไอดอลของกู"

"จริงอ่ะ มีงี้ด้วยหรอ ไหนเอามาดูดิ เห้ย!! นี่มัน" ผู้หญิงคนที่แย่งที่จอดรถเมื่อเช้าหนิ

"มงมันอะไร พี่สาวสุดสวย แถมเป็นไอดอลกูนะ พูดให้มันดีหน่อย"

"กูขอโทษแล้วกัน"

กรี้ง~~~~~

"เริ่มเรียนได้แล้วค่ะ นักศึกษาทุกคน"

ถึงเวลาเรียนแล้วสินะ อยากจะไปขอโทษพี่เขาจัง