หนอนหนึ่งตัว

ข้อมูลเบื้องต้น

                เช้าวันที่สดในในขณะที่เด็กน้อยกำลังอ่านหนังสือเล่นหนึ่งบนโต๊ะม้าหินอ่อนในสวนหลังบ้าน คุณแม่ของเธอที่กำลังชื่นชมแปลงผักสวนครัวของท่านพร้อมกับมีสุนัขหนึ่งตัวที่วิ่งตามคุณแม่ไปมา บางทีมันก็วิ่งไล่ผีเสื้อที่มาตอมดอกไม้ในสวน จู่ๆ คุณแม่ก็เรียกเด็กน้อยจากด้านหลัง

“ลูกรัก แม่มีบางอย่างให้ดู”

เธอเดินไปหาลูกสาวพร้อมกับใบตองสีเขียวสดที่ท่านเพิ่งฉีกมันมาหมาดๆท่านวางใบตองลง มันม้วนเล็กน้อยในนาทีแรกที่ใบตองถูกปล่อยออกจากมือ เด็กน้อยแปลกใจว่าคุณแม่ของเธอต้องการให้เห็นอะไร แต่เมื่อเธอมองดูดีๆเธอจึงเห็นว่าในนั้นมีหนอนตัวหนึ่งซ่อนอยู่ มันตัวอ้วนกลม ลายบนหน้ามันเหมือนหมูเชียวล่ะ

“แม่คะนี่มันคุณหนอนผีเสื้อนี่...หนูเคยเลี้ยงค่ะ”

 เด็กน้อยทำท่านึก และ บอกคุณแม่ไปแบบนั้น ท่านขมวดคิ้วเล็กน้อย

“เจ้านี่กินใบมะกรูดของแม่อยู่ในสวน”

“หนูเลี้ยงคุณหนอนได้ไหมคะ”

“เลี้ยงยังไงคะลูก” 

ท่านถามลูกสาว เด็กน้อยจึงวิ่งไปเก็บขวดแก้วทรงสูงที่ล้างคว่ำไว้มาชูให้ท่านดู คุณแม่ขมวดคิ้วอีกครั้ง แล้วกล่าวต่อว่า

“เดี๋ยวเค้าก็ตายพอดีค่ะ ใส่ไว้แบบนั้น”

“แต่ว่าเค้าจะตายนะคะ ถ้าอยู่ข้างนอก หนูสัญญาค่ะว่าจะเลี้ยงเค้าอย่างดี นะคะๆ”

 เด็กน้อยออดอ้อนคุณแม่ของเธอ คุณแม่ยิ้มบางๆก่อนจะลูบหัวลูกรัก เด็กน้อยดีใจกระโดดโลดเต้น เธอจับเจ้าหนอนผีเสื้อใส่ขวดแก้วทรงสูงก่อนจะเดินไปเด็ดใบมะกรูดสองสามใบมาใส่ตามลงไป แล้วปิดผนึกปากขวดด้วยกระดาษทิชชู่ที่เจาะรูไว้แล้ว

                เมื่อถึงเวลาเข้านอนของเด็กน้อย เธอเอาแต่จ้องมองหนอนในขวดแก้วใบนั้น เธอสังเกตว่าเจ้าหนอนตัวนี้มันไม่ยอมกินใบมะกรูด เธอไม่เข้าใจ และยังคงไม่เข้าใจว่า ทำไมมันถึงเอาแต่ปีนไปถึงยอดใบมะกรูด ที่ปลายของใบนั้นแตะอยู่ที่ปากขวดแล้วขยับตัวชูหัวของมันไปมา

เธอคิดว่า...

...สงสัยมันคงไม่ชอบกินใบที่เราเอามาให้มั้ง...

แล้วเด็กน้อยก็เลิกสนใจ เธอผลอยหลับไป

“กินสิเจ้าหนู ทำไมเอาแต่นอนล่ะ”

เสียงของใครบางคนปลุกให้เธอตื่น เด็กน้อยลุกจากที่นอนนุ่มๆ เธอขยี้ตาแล้วมองรอบๆห้อง มีอาหารวางอยู่บนโต๊ะข้างๆเตียงของเธอ ห้องนอนของเธอกลับกลายเป็นห้องสี่เหลี่ยมกระจกใสแคบๆ ด้านนอกกระจกใส มีคนมากหน้าหลายตามามุงดูเธอ เธอตื่นกลัว หยิบผ้าห่มบนที่นอนมากอดไว้

“แม่คะ....คุณแม่ขา” เธอตะโกนเสียงดังลั่น

“อ้าวไม่กินล่ะ...ไม่ชอบหรอ...นั่นไงของที่เธอชอบ”

 เสียงจากคนด้านนอกคนหนึ่งพูดใส่เธอ เด็กน้อยน้ำตาคลอ เธอตื่นกลัว เธอคิดถึงแม่ แต่ไม่ว่าจะร้องไห้หนักสักแค่ไหน เหล่าคนที่มุงดูเธอนั้นกลับไม่ได้สนใจเธอ พวกเค้าแค่จ้องมองมาที่เธอ ดูเธอว่าจะกินอาหารหรือไม่   แล้วก็ถามคำถามเดิมๆซ้ำวนไปวนมา

“ลูกรัก...ลูก...ตื่นเถอะค่ะ”

เสียงที่คุ้นเคยทำให้เด็กน้อยหยุดร้องไห้

เธอสะดุ้งตื่น และเห็นว่า คุณแม่กำลังปลุกเธอ เด็กน้อยกระโจนกอดคุณแม่ของเธอ ท่านมีท่าทีแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็จุมพิตเด็กน้อยในอ้อมกอด จากนั้นเด็กน้อยจึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดในฝันให้คุณแม่ฟัง คุณแม่ยิ้มบางๆ แล้วลูบหัวลูกสาวสุดที่รักของท่านแล้วกล่าวกับลูกน้อยว่า

“เห็นไหมคะลูก ขนาดลูกยังไม่ชอบโดนกักขัง หรือ โดนจ้องมองเลย ต่อให้มีของกินที่ลูกชอบ หรือ ของเล่นที่ลูกชอบมาวางมากมายแค่ไหน ลูกก็ไม่ชอบ ใช่ไหมคะ”

คุณแม่มองไปที่ขวดโหลที่ใส่หนอน

“ก็เหมือนกับหนอนในขวดแก้วตัวนั้น”

เมื่อฟังจบเด็กน้อยวิ่งไปเอาขวดแก้วใบนั้น

“จะไปไหนคะลูก” คุณแม่หันไปถามทันที พร้อมยิ้มน้อยๆ

“พาคุณหนอนไปพบกับอิสระค่ะ”

รักใครเรารักได้       แต่อย่าสร้างกรอบให้เค้าอยู่

ปล่อยให้เค้าเป็น    “อิสระ”   แล้วเลือกทางเดินของตนเอง

By

Victoryart