Love never felt so good ได้ฤกษ์พริ้มรัก

ความรักธรรมดาของผู้ชายมีปม ผู้กองหนุ่ม (ที่ใกล้จะแก่) ทีมสายสืบ พ่วงตำแหน่งพ่อหม้ายลูกติดที่ไม่โฟกัสเรื่องความรักขอจับแต่ผู้ร้าย แต่กามเกพที่มาในนามลูกอยากแผลงศร แก่ครูอนุบาลสาว ความรักอบอุ่นฉบับค่อยๆ รักก็เริ่มขึ้น 

“ครูพริ้มอึดอัดเหรอครับ เตอร์พูดผิดตรงไหน ก็พ่อไม่มีแฟนจริงๆ เพื่อนเตอร์ทุกคนนะ ชมพู่ ปานใจ กล้า พ่อแม่เค้าทุกคนมีแฟนกันหมด มีแต่พ่อฤกษ์นี่แหละไม่มีแฟนเหมือนคนอื่น ทำให้เตอร์ไม่มีแม่ด้วย แล้วถ้าพ่อไม่มีแฟน พ่อก็จีบครูพริ้มได้” คราวนี้สายตาทั้ง 8 คู่ พุ่งตรงไปที่ ‘พ่อฤกษ์’ ว่าจะโต้กลับบุตรชายอย่างไร

ไม่ใช่แค่เรื่องอยากให้เค้ามีแฟนสินะ แต่เป็นเรื่อง ‘แม่’

ก่อฤกษ์เคยสงสัยว่าวันแบบนี้จะมาถึงเมื่อไร วันที่ลูกชายเค้าจะสงสัยว่าทำไมถึงไม่มีแม่เหมือนคนอื่น ที่ผ่านมาก่อฤกษ์ไม่เคยโกหกเรื่องแม่ หากลูกถามก็ตอบไปปกติว่าเลิกกันบ้าง ไม่ได้อยู่ด้วยกันบ้าง เชื่อว่าเด็กชายไม่เข้าใจทั้งหมดหรอก แต่สะสมเรื่องราวเอาไว้ เชื่อว่าวันนึงพัทธดนย์จะค่อยๆ เข้าใจ และมองว่ามันคือเรื่องปกติของชีวิต และมันจะไม่เป็นแผลในหัวใจเพราะเค้าจะไม่โกหกและใช้ความรักของตัวเองโอบกอดลูกชาย

ก่อฤกษ์เดินตรงเข้าหาลูกชายช้าๆ นั่งชันเข่าให้ระดับสายตาใกล้กัน ก่อนจะพูดเบาๆ พอให้ได้ยินกันสองคน แต่อาจเพราะสวนของพริมรสเงียบเกินไป ทำให้บทสนทนาเบาๆ ของสองพ่อลูกเผื่อแผ่ไปถึงผู้หญิงอีก 3 คนด้วย

“พ่อขอโทษนะครับที่ทำให้เตอร์ไม่มีแม่เหมือนคนอื่น แต่ครูพริ้มไม่ได้ชอบพ่อเหมือนที่ครูพริมรสชอบพัตเตอร์นะครับ พัตเตอร์ไม่ชอบถูกบังคับใช่มั้ย ครูพริ้มก็ไม่ชอบเหมือนกัน เพราะฉะนั้น จะไม่มีใครจีบใครครับ และการจับคู่ให้คนอื่นเนี่ยนะ มันจะทำให้ครูพริ้มเค้าอึดอัดนะ ถ้าพ่อบอกคนอื่นว่าเตอร์ชอบน้องชมพู่บ้าง เตอร์จะรู้สึกยังไง หืมมมม”

“เตอร์เข้าใจแล้วครับ แต่ถ้าพ่อชอบครูพริ้มทีหลัง ค่อยจีบก็ได้ครับ”

หมายเหตุ: เนื้อหาทั้งหมดในเรื่องนี้เป็นเรื่องแต่ง สถานที่ องค์กร กฎระเบียบใต้องค์กร ล้วนเขียนขึ้นทั้งหมด ไม่จริงกับกฎระเบียบแต่สมจริงในตรรกะคนเขียนงับ