Can You Hear My Voice? เพียงเสียงกระซิบ {Vampire&wolf}

เสียงกระซิบก่อนค่ำคืน...

            อากาศหนาวเหน็บแผ่จับขั้วหัวใจ การเคลื่อนไหวของสิ่งมีชีวิตหยุดชะงักและกลับสู่สภาวะจำศีลอย่างมิอาจหลีกเลี่ยงได้ ทว่าสิ่งที่ยังคงเคลื่อนไหวแม้อากาศจะหนาวเย็น สัตว์นักล่าสี่ขาตำนานแห่งพงไพร คมเขี้ยวและสัญชาตญาณการเอาตัวรอดเป็นที่เลื่องลือ ‘หมาป่า’

            “ตั้งแต่เจ้านั่นล้ำเข้ามาในดินแดนของเรา จำนวนอาหารของเราก็ลดจำนวนลงอย่างรวดเร็ว เป็นอย่างนี้ต่อไปสักวันคงได้ล่ากันเอง ฉะนั้นจงแสวงหาดินแดนใหม่แล้วรีบกลับมารายงาน ฝูงของเราต้องหวังพึ่งพวกเจ้าแล้ว”ร่างสีดำขลับนั่งอย่างองอาจบนก้อนหินใหญ่ สายตาคมกริบกวาดมองหมาป่าสามตัวเบื้องหน้า

            “ขอรับ!”ทั้งสามรับ

            “หากไร้ซึ่งดินแดนใหม่ เราคงต้องเปิดศึกกับพวกมัน ข้าไม่อยากให้เราต้องเผชิญกับความสูญเสีย ตอนนี้ฝูงของเรามีแต่พวกเกิดใหม่ หมาหนุ่มอย่างพวกเจ้ามีไม่มาก ที่มีก็ไร้ศักยภาพที่จะชิงชัยเหนือพวกมันได้”สายคมไล่มองไปยังตัวอื่นๆที่มอบอยู่บนที่ระยะต่ำกว่าสามตัวตรงหน้า

            “ท่านพ่อไม่ต้องห่วง พวกข้าจะแสวงหาดินแดนใหม่เพื่อฝูงเราให้จงได้”หนึ่งในสามเอ่ย

            “จงรีบไป ความอยู่รอดของฝูงประวิงเวลาได้ถึงเหมันต์หน้าเท่านั้น”

            “วางใจได้ พวกข้าจะกลับมาทันแน่นอน”

            หนึ่งในนั้นทิ้งท้ายด้วยสายตามุ่งมั่น ก่อนจะออกวิ่งสู่เส้นทางอันแสนยาวไกลพร้อมกับอีกสองตัวที่เหลือ ทัศนียภาพที่เห็นจากจุดที่พวกมันอาศัยอยู่มาตั้งแต่เล็ก มองลงไปยังดินแดนที่ต่ำกว่าเป็นเพียงภาพสีเบลอที่มิอาจระบุสิ่งใดได้ชัดเจน ทว่าในความไม่ชัดเจนยังคงมีสีสันแห่งความหวังระบายอยู่ให้เห็นลางเลือน แม้จะไกลลิบเกือบสุดสายตา หากยังไม่สิ้นหวัง สักวันคงจะได้ดั่งหวัง เพราะเชื่อว่าเป็นเช่นนั้นสี่ขาจึงได้ออกวิ่งไปในเส้นทางที่ไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไร แต่ส่วนลึกภายในของสัญชาตญาณกำลังร้องเตือน การเปลี่ยนแปลงครั้งใหม่กำลังมาเยือนในไม่ช้าและสิ่งๆนั้นจะทำให้ชีวิตของพวกมันเปลี่ยนไปตลอดกาล...

‘..ความภักดีของข้ามีให้เจ้าเพียงผู้เดียว..’

โปรดติดตาม...