ตัว ฉัน

ข้อมูลเบื้องต้น

ตัว  ฉัน       

ชีวิตคนเราทุกคนเกิดมาบนโลกใบนี้  ล้วนมีความหลากหลาย ความคิดแตกต่างกันออกไป   ดั่งเช่นป่าไม้หลายรูปลักษณ์ หน้าตาสวยงามไม่เหมือนกัน   ตัวเราเองก็เหมือนกัน เกิดต่างพ่อต่างแม่ ล้วนมีความคิดที่ไม่เหมือนกับคนอื่นในสังคมนี้  ทำไมต้องเอาตัวเขาเองมาตัดสินเราด้วยล่ะ เราจะเล่าให้ฟัง   ก่อนอ่านนั้นนิยายเรื่องนี้ ต้องบอกว่าเป็นเรื่องที่จริงบางส่วนเท่านั้น ซึ่งเป็นเรื่องจริงของฉันและฉันได้เพิ่มอรรถรสให้สนุกมากขึ้น 

ฉันนั้นเกิดมาในวันที่พ่อและแม่ต่างอยู่ในภาวะอารมณ์ที่ไม่สู้ดีนัก เขาทั้งสองทะเลาะกันจะไม่อยากจะมองหน้ากัน ไม่อยากจะหายใจเอาอากาศเข้าปอดในสถานที่เดียวกัน    แม่ฉันจึงอุ้มท้องหนีพ่อ  ไม่ยอมให้พ่อเจอหน้าเลย จนกระทั่งถึงเวลาที่ครบกำหนดคลอด และเติบโตขึ้นมา บอกเลยว่าแม่ไม่ยอมให้พ่อคนนี้เจอหน้าลูกเลย ไม่ให้จับต้องสัมผัส และคอยบอกย้ำเสมอว่า พ่อไม่พ่อของเด็กคนนี้ พร้อมบอกฉันว่า อย่าไปเจอหน้าพ่อนะ อย่าคุยกับเขานะ ทำให้ฉันรู้สึกว่าความรักของพ่อกับแม่ทำไมช่างเจ็บปวดเหลือเกิน  ฉันไม่อยากอยู่เป็นตัวสร้างปัญหาให้เขาทั้งสอง และอยากเดินออกจากตรงนี้ไปสักที  ไม่อยากอยู่จมกับปัญหาเหล่านี้อีกเลย

ผ่านมาไม่นาน ฉันก็พยายามทำตามที่แม่สั่งทุกอย่าง คิดตามที่แม่บอกทุกอย่าง เพื่อความสบายใจของแม่ และอยู่ไปวันๆๆ  ไม่ต้องคิดอะไรมากมาย เพื่อที่จะใช้ชิีวิตของตัวเองได้ง่าย เดินตามเส้นทางที่เขาได้วางหมากไว้ ไปทางซ้ายก็ซ้าย  ไปขวาก็ขวา  อะไรอยู่อย่างนั้น จนแม่และพ่อต่างก็มีชีวิตครอบครัวใหม่ทั้งคู่   ทำให้ฉันยืนมองภาพอบอุ่นที่เขาทั้งสองกอด  ดูแล ลูกๆๆ เขาทั้งสอง   ในใจฉันมีแต่ความเจ็บปวด ความเสียใจมากมายกลั่นออกมาเป็นภาพที่ไม่น่าจดจำเลย  โดยเฉพาะแม่นั้นเขารักลูกเขามากทนุถนอม และหยิบยื่นสิ่งดีๆๆ ให้ตลอดเวลา  ต่างกับฉันนั้นเอาแต่สิ่งของที่เหลือๆๆ และเขาไม่ต้องการแล้วมาให้ตลอด  อีกอย่างหนึ่งนั้น  ตอนฉันเกิดแม่เขาไม่ได้เลี้ยงดูนะ เขาให้ตายายเป็นคนดูแลพร้อมรับรองเป็นลูกของตายาย  เมื่อสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น ทำให้ตัวฉันเกิดการต่อต้านและไม่ยอมเดินตามเส้นทางเขาอีกต่อไป  ฉันจึงทะเลาะกับแม่ เถียงแม่ทุกอย่าง และเป็นตัวปรปักษ์อย่างเงียบๆๆ  นิสัยฉันก็เปลี่ยนเป็นคนเงียบมากยิ่งขึ้นไปอีก   ไม่พอใจอะไรก็จะไม่พูด และคอยเก็บเกี่ยวทุกเรื่องราวที่ผ่านมาในชีวิต  จนหลอมละลายเป็นคนโลกส่วนตัวสูง และไม่ชอบไปเที่ยวในสถานที่ที่เขามีความสุข เก็บตัวอยู่คนเดียว  เวลาเขาชวนไปเที่ยวก็จะบอกปฎิเสธทุกครั้งเสมอ    จนถึงวันที่ทะเลาะกันหนักมากด้วยเรื่องการเรียนนัั้น  เขาส่งลูกใหม่เขาไปโรงเรียนที่ดี ดูไฮโซ  แต่ฉันเขาบอกว่าเรียนที่บ้านก็พอ เงินไม่จ่ายค่าเทอม ฉันก็เสียใจนะตอนนั้น แต่ตอนนี้ไม่แล้ว คงจะดีเหมือนกันนะ ไม่ต้องติดค้างอะไร   จนเขาพลั้งปากออกมาว่า ฉันเป็นคนที่เขาพึ่งพาอะไรไม่ได้ เลี้ยงดูแลเขาไม่ได้  มีแต่สร้างปัญหาให้เขานั้น ถ้ารู้เป็นแบบนี้ เขาคงไม่อยากคลอดเราออกมาเลย คำพูดนี้ฉันได้ยินถึงกับสะอึ้ง และร้องไหออกมาภายในใจที่อ่อนแอ ฉันไม่คิดว่าถึงเขาจะไม่รักฉัน   ไม่ต้องการฉันเลยก็ตาม ถ้าไม่พูดออกมาก็ยังไม่เจ็บ ยังมีความหวังว่าคงยังรักฉันบ้าง  แต่นี้เหมือนฟ้าถล่มลงมาตรงหน้า เขาคงไม่รักฉันอย่างแท้จริง  ตั้งแต่วันนั้นมาความคิดฉันได้เปลี่ยนไปอีกครั้ง    จากเงียบ  กลายเป็นสันโดษ  ไม่เห็นใจใคร ไม่รักใคร   ไม่อยากได้ของอะไรใคร ไม่อยากทำอะไรก็ไม่อยากทำเลย   กลายเป็นเย็นชา  ไม่อยากยุ่งกับใครอีกเท่าตัว  

วันเวลาผ่านไป เข็มนาฬิกาทำงานทุกวัน ฉันเองก็เดินใช้ชีวิตต่อไปตามที่ตัวเองเลือกเดิน   และเริ่มที่จะไม่ถูกใจเขาอีกเหมือนเดิม ฉันเริ่มทำตัวไม่ดีตามคนอื่น และทำในสิ่งที่คิดว่ามันผิดมากมาย จนตัวฉันเองรู้ว่ามันเลยเถิดมากแล้ว  ความรู้สึกถูกผิดในใจฉันเริ่มเตือนสติและสั่งให้ฉันหยุดทำมัน     ฉันจึงหยุดทำ แล้วคิดใหม่ว่า ทำเพื่ออะไร ประชดใคร ถึงจะประชดใครก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอก  แต่ฉันก็ได้พลาดไปแล้ว ฉันหันไปมองคนที่เลี้ยงดูฉันมา ฉันทำให้เขาเสียน้ำตา  ฉันไม่สนใจคนอื่นหรอกว่าเขาจะคิดเห็นอะไรกับตัวฉัน  ฉันสนแต่คนที่เลี้ยงดูฉันเท่านั้น ฉันจึงบอกเขาทุกเรื่องที่ฉันทำลงไป  และเขาก็บอกว่า อย่าทำมันอีกนะพร้อมแก้ไขปัญหาของฉันด้วย  

สำหรับพ่อของฉันนั้น ฉันจะบอกว่าถึงท่านไม่ได้ดูแลฉัน แต่ก็เป็นคนที่เข้าใจตัวฉันมากที่สุด  คอยบอกคอยตักเตือนฉันทุกเรื่อง  อยู่เคียงข้างทุกเวลาไม่ว่าเวลาใด ฉันนึกถึงท่านเสมอทุกเวลา แต่ฉันเข้าใจนะ ว่าตัวท่านเองก็ต้องรับผิดชอบครอบครัวของท่าน ท่านไม่เคยสร้างคำว่าแตกต่างในการรับผิดชอบลูกคนนี้ อยู่กับท่านมีแต่ความสบายใจเท่านั้น  แต่วันนี้ท่านไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้แล้ว ถึงเวลาท่านไปสบายแล้ว    แม่ฉันนั้นยังเหมือนเดิม แต่ฉันต้องปรับตัวใหม่และทำเท่าที่ได้ให้ได้เท่านั้น  รับความจริงตรงหน้าให้ได้มากที่สุด  ทำใจให้เข้มแข็งขึ้น และได้บอกตรงๆ กับท่านไปว่า ฉันจะเอาแบบนี้นะ ไม่อยากให้ท่านเข้ามากะเกณฑ์บังคับชีวิต   ไม่อยากมีปัญหาเกิดขึ้นกับตัวฉันอีก

ตัวฉันเองนั้นเคยอยู่ในความคิดที่มืด จุดที่แทบจะเดินออกไม่ได้จากปัญหานั้น แต่ตอนนี้ก็เดินออกมาได้แล้ว แต่ก็ยังเป็นคนที่รักความสันโดษเช่นเดิม ชอบอิสระ  ไม่ยุ่งวุ่นวายกับใครมากมาย มีเพื่อนไม่มาก แต่ชอบคนที่ตรงที่สุด ชอบอะไรที่โล่งโปร่งสบายตาสบายใจมาก   และเดินทางในเส้นทางที่ถูกต้องมากที่สุด แต่สำหรับสายตาคนอื่นๆ เขาไม่พอใจ ไม่ชอบใจ  มองว่าเป็นสิ่งที่สนุก ไร้สาระ  ฉันไม่โกรธนะ ฉันจะทำต่อไป สำหรับสิ่งที่ผ่านมาในวัยเด็กนั้น ฉันมองว่าเป็นอะไรที่คุ้มค่ามากนะ ประสบการณ์ที่คนอื่นไม่อยากจะเจอ  แต่รู้ไหมมันจะสร้างความแข็งแกร่งให้ตัวฉันมาก ฉันจะจดจำมันตลอดไป  ถ้าใครยังเจอเช่นนี้ ช่วยหันมารักตัวเอง อย่าทำร้ายตัวเองเหมือนฉัน และจงใช้สติกับสิ่งเหล่านี้ให้มากที่สุด   รู้หรอกว่าไม่มีใครเขาอยากเจอกันทั้งนั้น แต่คงไม่มีใครหนีเส้นทางที่ได้ถูกกำหนดได้หรอก    

ตัวฉัน จะบอกว่า   เส้นทางชีวิตถูกกำหนดวางไว้  ฉันคงหลีกหนีไม่พ้น ฉันเคยทำมันแล้ว  แต่ก็ย้อนกับมาที่เดิม  สิ่งที่ฉันสื่อนั้น ฉันไม่ได้หวังว่าทุกคนจะเข้าใจในตัวฉัน แต่อยากบอกว่าคนทุกคนเกิดต่างพบเจอเหุการณ์ที่แตกต่างกัน ทั้งร้ายและดี  บางคนเจอสิ่งที่ดีมา ทำใหเขามองโลกใบนี้อีกแบบ แต่ฉันเจอแบบร้ายมาฉันจะมองแบบนี้ ดังนั้นฉันจะบอกว่าต่างคนต่างจิตต่างใจกัน   ต่างสังคม ต่างมุมมอง  ต้องเอื้ออารีต่อกันและกัน  เอาใจเขามาใส่ใจเรา ทำให้สังคมน่าอยู่อีกต่อไป   สุดท้ายนี้ ถ้าใครเจอแบบฉัน ช่วยบอกหน่อยและใครมีความคิดเห็นอะไรต่างจากนี้มาบอกได้นะ   

 แค่อยากพูดออกมาบ้าง