บ้านเช่า สายลม ..

ข้อมูลเบื้องต้น

ชายหนุ่มที่เข้ามาในเมืองกรุงเพื่อตามล่าหาความฝันเเต่เเล้วเขาก็พบกับ...

เนื้อเรื่อง

ไอดิน เด็กหนุ่มที่ใฝ่ฝันอยากเป็นนักร้อง เขาตัดสินใจจากบ้านเกิดเเดนไกลเพื่อมาตามล่าฝันของตัวเอง เเต่สถานะที่บ้านก็ไม่ได้เลิศหรู คนทรัพย์น้อยเลยต้องจำใจเช่าบ้านหลังเล็ก ราคาถูกอยู่ระหว่างรอวันออดิชั่นเเข่งขันร้องเพลง  บ้านเช่าหลังนี้ถูกกว่าทุกๆที่เขาไปสอบถาม ตัวบ้านเเทบจะให้อยู่ฟรีเลยก็ว่าได้เเต่ภายในบ้านนี้สิ เหมือนมีคนอยู่ทุกวันหรือทางเจ้าของบ้านเช่าอาจจะมาทำความสะอาดมันทุกอาทิตย์ก็ได้ใครจะรู้.. กริ๊ง กริ็ง กริ๊ง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ไอดินเดินไปรับโทรศัพท์ คงเดาได้ว่าใครโทรมา..
" สวัสดีครับยาย"
"ดินเอ๋ย เป็นไงบ้างลูก " เสียงปลายสายคือผู้เป็นยายฟังดูเศร้า หลายชายสุดรักสุดห่วงออกจากบ้านมาอยู่เเดนไกล คนเฒ่าคนเเก่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้
"มีบ้านอยู่เเล้วครับ ตอนนี้กำลังจัดของอยู่" ผู้เป็นยายรู้สึกโล่งใจ เมื่อรู้ว่าหลานชายที่รักเเละดูเเลมาเเต่เล็กได้มีที่หลับนอนเเล้ว
"งั้นยายก็ขอให้โชคดีนะลูก" 
"ครับ" เขากดวางสายเเละเตรียมตัวไปอาบน้ำ ล้างหน้า ล้างตัว  ห้องน้ำยังดูใหม่ เเม้ว่าจะมีคราบเล็กน้อย เเต่ภาพรวมก็ยังดูใหม่ เขาคงคิดถูกที่เลืกเช่าบ้านหลังนี้  20 นาที ไอดินก็อาบน้ำเเต่งตัวเสร็จ เขารู้สึดสดชื่นกับการอาบน้ำครั้งนี้ คงเป็นเพราะเขาเดินทางมาไกล ด้วยความเหนื่อย อ่นล้าจากการเดินทาง เขาล้มตัวนอนบนเตียงสีขาวสะอาด..
..ก๊อก ก๊อก ก๊อก..
"คุณค่ะ" ไม่ทันได้หลับตาก็มีคนมาเรียกเขาหน้าประตู เจ้าของบ้านเช่านั้นเอง..
"มีอะไรหรือเปล่าครับ" เขาถามเจ้าของบ้านที่ยืนยิ้มอยู่ข้างหน้าเขา
"บ้านเป็นไงบ้างค่ะ" น้ำเสียงฟังดูอยากรู้เเละสงสัย 
" ก็สบายดีครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ" เขาถามเจ้าของบ้านกลับ ใบหน้าเจ้าของในตอนเเรกดูเป็นกังวลก็มีรอยยิ้มออกมาให้เขาได้เห็น
"ไม่มีไรหรอกค่ะ มาถามเพื่อมีอะไรขาดตกบกพร่อง" เจ้าของบ้านพูดเสร็จก็เดินจากไป ปล่อยให้เขายืนงงกับคำพูดของเธอ เขาเลิกสนใจมันเเละเดินเข้าไปล้มตัวลงเตียงนอน เเละหลับไป...
เช้าวันใหม่ เขาตื่นเเต่เช้าเพื่อออกไปเดินตลาดที่ไม่ห่างจากบ้านเช่าเท่าไหร่ สายตาเเม่ค้าเเละคนที่เดินอยู่ในตลาดจับจ้องมาที่เขา ราวกับว่าเขาเป็นตัวประหลาด เเต่ใครจะสนล่ะ คงเป็นเพราะเขาเป็นคนใหม่ที่พึ่งเข้ามาอยู่ก็เลยไม่ชินล่ะมั้ง..
เขาซื้อของกลับมาบ้านมากมายกะว่าคงกินได้อีกหลายวัน.. เขาใช้เวลาในการทำอาหารไม่กี่สิบนาทีก็เสร็จเเละน่ากินอย่างมาก เขาตักข้าวสวยใส่จานเเละกับข้าวที่พึ่งทำเสร็จใหม่ๆมาวางไว้ที่โต๊ะอาหารหน้าทีวี เขาไม่ลืมที่จะเอาข้าวเเละกับข้าวไปไหว้เจ้าที่เจ้าทางของบ้านหลังนี้ เเม้เขาจะไม่เชื่อเรื่องผีสางเทวดาเท่าไหร่เเต่เขาก็ไม่เคยคิดที่จะลบลู่ เขากลับเข้าบ้านมานั่งกินข้าวพร้อมกับดูทีวีอย่างมีความสุข หลังจากกินข้าวเสร็จเขาไม่ลืมที่จะซ้อมร้องเพลง สายลมเเผ่วเบาพัดผ่านเข้ามาทางหน้าต่าง เขาไม่สนใจมันยังคงร้องเพลงไปเรื่อยๆ สายลมที่พัดเข้ามาเริ่มพากลิ่นเน่าเหม็นเหมือนอะไรตายสักอย่างเข้ามาในบ้านเขา เขาไม่สนใจมัน คงเป็นเพียงกินหนูตายเเถวนี้ล่ะมั้ง เเต่มันไม่ใช่เลย กลิ่นเริ่มเหม็นขึ้นเรื่อยๆ เขาจึงตัดสินใจเดินไปที่หน้าตา บานที่มีลมพัดผ่าน เเต่เเล้ว...เขาก็ไม่พบอะไร นี้เขาเจอดีเข้าเเล้วสิน่ะ เเต่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิดในบ้านนี้สักหน่อยเเต่ทำไมกัน.. ตกเย็น เขารีบอาบน้ำเข้านอน เเม้ว่าวันนี้จะเจอเรื่องร้ายๆนิดหน่อย เเต่การอาบน้ำก็ทำให้เขาสดชื่นขึ้น เขาลืมนอนเเต่หัวค่ำเพราะพรุ่งนี้เขาคิดว่า เขาคงต้องใส่บ้านซะเเล้ว..
เช้าตรู่ เขาลุกขึ้นมาทำอาหารเเต่เช้า เเละสิ่งเเรกที่เขาทำก่อนออกไปใส่บ้านคือถวายอาหารเเหเจ้าที่เจ้าทาง..
" อายุวันโน สุขัง พาลัง" พอใส่บาตรเสร็จ เขาก็รีบไปกินข้าวเพื่อออกไปสมัครร้องเพลง..
เขาเดินทางมายังสถานที่รับสมัคร ผู้คนล้นลามเต็มลาน เขายืนภาวนาขอให้ทันใบสมัครใบสุดท้ายก็ยังดี.. 30 นาทีผ่านไป..
" ขอโทษด้วยนะค่ะ ใบสมัครหมดเเล้วค่ะ" พนักงานสาวส่งยิ้มให้เขา 
" ครับ" เขาต้องรอมันอีกนานเเค่ไหน.. เเละต้องใช้ดวงอีกเท่าใดถึงจะได้เป็นอย่างที่มันฝัน.. สายลมเเรงราวกับพายุ พัดทุกอย่างปลิวลอย ทุกคนต้องใจกับเหตุจนทำอะไรไม่ถูก สายลมค่อยๆเบาลง กระดาษลอยเต็มท้องฟ้าไม่รู้ว่ามันคืออะไร เขาคว้ามันไว้ มันคือใบสมัครร้องเพลง เขาเก็บมันลงในกระเป่าเเละรีบกลับบ้านด้วยความสุข.. 
" จริงหรือลูก" ผู้เป็นยายดีใจกับหลานชายที่ได้ตามฝันตัวเองไปครึ่งทางเเล้ว 
"ครับ" เขาตอบผู้เป็นยายด้วยน้ำเสียงเเห่งความสุข..
" งั้นเเค่นี้นะลูก ทำตามฝันให้ได้น่ะลูก" 
"ครับ" เขากดวาง มองใบสมัครที่ได้มาเพราะความโชคดีของเขา เเละเขาจะขอบคุณยังไงดีล่ะ..สายลมพัดเข้ามาอีกครั้ง เเต่ครั้งนี้เป็นกลิ่นดอกไม้หอม นี้มันยังไงกัน เขาเริ่มไม่เข้าใจซะเเล้วล่ะ.. เข่รีบอาบน้ำนอนเพราะพรุ่งนี้เขาก็ต้องไปเเข่งร้องเพลงเเล้วล่ะ 
ก่อนนอน เขาสวดมนตร์บทเต็มเเละนอนด้วยความสุข.. สายลมยังคงพัดอย่างต่อเนื่องโดยที่เขาไม่รับรู้มันเลย..
เช้าวันใหม่..วันนี้เป้นวันเเข่งขันร้องเพลง เขาตื่นเต้นเเต่ก็ยังไม่ลืมที่จะไหว้เจ้าที่เจ้าทางขอขมาขอพรก่อนออกจากบ้าน..
ที่เเข่งร้องเพลงคนดูบาวตากว่าเมื่อวาน เพราการเเจกใบสมัครมีเพียงวันเดียวเเละคนที่ได้เท่านั้นจึงจะมาร้องเพลงได้ ซึ่งจำนวนก็ไม่มากไม่น้อย เขาได้ที่ไม่ไกลนัก.. 2 ชั่วโมงผ่านไป เขาก็ได้เข้าไปร้องเพลง กรรมการบอกให้เขามาดูผลในวันพรุ่งนี้.. เขากลับบ้านด้วยใบหน้าเเห่งความสุข สุดท้ายเขาก็ได้ทำตามความฝันของตัวเองเเล้วเเม้ว่าเขายังไม่รู้ว่ามันจะได้หรือไม่ได้ เเต่เขาก็มีความสุขเเล้วที่ได้ทำมัน..
" เเข่งเเล้วนะครับยาย"
" เเล้วเป็นไงบ้างจ๊ะ" ผู้เป็นยายถามหลาน 
"ก็ดีครับฟังผลพรุ่งนี้ ยังไงผมโทรไปหาน่ะครับ สวัสดีครับ" เขาวางสาย ก่อนจะล้มตัวนอน วันนี้ไม่มีสายลมพัดเข้ามาเลย เเต่เขาก็รู้สบายเหมือนได้นอนอยู่บนดอกไม้นานาพันธุ์..
วันประกาศเขารีบออกจากบ้านเเต่ก็ไม่ลืมที่จะถวายขิงให้เจ้าที่เจ้าทาง.. ป้ายชื่อผู้ที่ได้รับการคัดเลือกเป็นนักร้องถูกติดไว้ที่บอร์ด หลายๆคนเดินออกมาด้วยสีหน้าผิดหวัง เเต่หลายคนก็มีสีหน้าดีใจ เเละเขาล่ะ จะเป็นยังไง.. เขาเดินเขาไปดูรายชื่อ.. ไอดิน เขากระโดดด้วยความดีใจ เขาทำความฝันสำเร็จเเล้ว เขาทำมันได้เเล้ว..
" ผมทำได้เเล้วครับยาย" ..
3 ปีผ่านไป..
..นักร้องหนุ่มขวัญใจวัยรุ่น ไอดิน เขาได้ซื้อที่ดิน บ้านเข่าหลังนั้นเป็นราคาเเสนถูก เขาทำมันใหม่ให้สวยกว่าเดิม..เเละพายายเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนี้กับเขา..เพราะบ้านหลังนี้ เเละสายลม..ที่ทำให้เขาได้เป็นนักร้อง.. เจ้าของบ้านได้เล่าความจริงให้เขาฟังว่า มีหญิงสาวเข้ามาตามล่าความฝันของตนเองเหมือนกับเขาเเต่กับถูกโจรฆ่าข่มขืนตายเสียก่อน คนที่มาเช่ามักเจอสายลมเเบบเดียวกับเขาเสมอ เเต่ว่าเขาเจอไม่เหมือนใคร กลิ่นดอกไม้ มันเป็นกลิ่นของความ ยินดี...