คำสารภาพของฆาตกร (สำนักพิมพ์ตะวันส่อง)

ตอนที่ 2 : นวลเนื้อ

ตอนที่ 1 นวลเนื้อ

ค่ำคืนนี้กับเธอคนแปลกหน้าที่แสนคุ้นเคย คงยากที่จะลืมเลือนแน่นอน ฉันมองแผ่นหลังที่เดินนำหน้าห่างๆ ท่ามกลางสายฝนถึงมันจะสร่างซาความรุนแรงไปบ้างแล้ว แต่ม่านน้ำก็ยังคงบดบังทัศนียภาพในการมองเห็นอยู่ดี ร่างหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเว้นช่องว่างน้อยลง เมื่อฉันพยายามก้าวขาให้ยาวขึ้นพร้อมๆ กับพยายามเก็บเสียงไม่ให้เธอรู้ตัว

โธ่เอ๊ย ฉันไม่น่าเลือกรองเท้าคู่นี้เลยมันหนักเกินไปทุกจังหวะยกขาเท้ามันยึดติดกับโคลนจนเดินไม่ถนัด บ้าชะมัดลื่นจนได้ ดีนะที่ไม่เสียหลัก แต่ที่ไถลลื่นไปจนเกือบถึงตัวเธอแล้วยังเผลอด่าตัวเองดังไปหน่อยนี่สิแย่

เธอคงได้ยินเสียงของฉันถึงชะงักหันหลังกลับมามอง เป็นครั้งแรกที่เราทั้งคู่อยู่ใกล้กันแค่เอื้อม ผิวของเธอสวยจริง ๆ ถึงฉันจะเคยสังเกตมาหลายครั้ง แต่ไม่รู้มาก่อนเลยว่าเวลาที่เธอส่งสายตาหวาดระแวงมา มันจะทำให้เธอดูมีเสน่ห์เหลือเกิน เธอเพ่งมองเหมือนจะหาพิรุธแต่เธอคงไม่เห็นความผิดปกติ ไฟข้างทางคงมีส่วนให้เธอใจชื้นขึ้นบ้างละมั้ง ลงท้ายเธอเพียงแค่ยิ้มให้นิดๆ ตามมารยาทก่อนที่จะหันกลับไป

เยี่ยมโอกาสทองมาแล้ว ฉันสอดมือเข้าไปในกระเป๋าสะพายแล้วจับด้ามไฟฉายขนาดเหมาะมือที่เตรียมไว้ ชักออกมาแล้วฟาดเข้าที่หัวเธอด้านหลังเฉียงเข้าใกล้ขมับซ้าย

“ตุบ”

เธอทรุดตัวลงกุมหัว คาดว่าสมองคงโดนแรงกระทบจากกระบอกโลหะจนมึนงง ต้องรีบหน่อย เดี๋ยวเธอร้องขอความช่วยเหลือมันจะยุ่ง ฟาดเข้าไปที่หัวอีกสักทีแล้วถีบเข้าที่ไหล่ ส่งให้เธอถลาไปนอน เมื่อเธอพลิกตัวเตรียมจะร้องเตะเข้าที่ลูกกระเดือกด้วยรองเท้าหนังหัวเหล็ก เชื่อเถอะมันแรงพอที่จะทำให้คนสลบหรือตายคาเท้าได้ทีเดียว เพราะอย่างนั้นยั้งๆ เท้าไว้หน่อยเอาแค่เจ็บจนร้องไม่ได้ยกมือกุมคอก็พอ

เอาล่ะตั้งสติให้มั่นยืนคล่อมอยู่เหนือเธอเลือกช่วงกลางลำตัวนะ อย่ายืนไปทางเท้าเพราะเธออาจเตะคุณได้เก็บไฟฉายไปได้แล้วมันไม่เหมาะฆ่าคนหลอกยกเว้นคุณเป็นพวกบ้าพลัง 

ฉันดึงขวานออกมา รู้ไหมมันเป็นเครื่องทุ่นแรงที่เหมาะมาก ท่าจับที่ถูกต้องคือใช้มือข้างที่ถนัดจับทางปลายด้ามมันจะช่วยเพิ่มแรงเหวี่ยง มืออีกข้างจับเหนือมือแรกเพื่อช่วยประคองขณะออกแรงฟาดลง คุณอาจจะอยากใช้พวกมีดพร้า แต่ฉันบอกได้เลยว่าขวานเล็งเป้าหมายได้ดีกว่าเยอะ

ตอนฉันยกขวานขึ้นแสงจากฟ้าแลบกระทบเข้าที่ส่วนโลหะเธอคงมองเห็นจากหางตา มือเธอจึงยกขึ้นมาบังหน้าตามสัญชาติญาณพร้อมกับกระทดตัวหนี เมื่อจามลงไปขวานจึงฝากคมตัดผ่านนิ้วก้อยเมื่อมันกระทบแหวนที่นิ้วนางซ้ายจึงเบี่ยงไปโดนนิ้วกลาง แต่ด้วยความแรงที่ไม่เต็มที่ถึงกระดูกหลุดออกจากกัน แต่เนื้อกับหนังบางส่วนช่วยยึดให้ห้อยติดอยู่ได้ เลือดไหลออกมาเหมือนน้ำจากปลายท่อยาง เธอส่งเสียงร้องดังอ้าซึ่งฉันได้ยินไม่ถนัดนัก คงเนื่องจากน้ำลายที่เกิดจากความเจ็บปวดก่อนหน้านี้ท่วมปากและลำคอเธอ 

ก่อนที่เธอจะส่งเสียงได้อีก รอยจามที่สองจึงถูกกระแทกเข้าที่ปากและคางด้านขวา สันขวานมันมีน้ำหนักในตัวทำให้กระดูกฟันและเหงือกแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไหลปนกับเลือดเข้าไปในคอ เท่ากับตอนนี้เธอไม่สามารถเปล่งเสียงได้อีกแล้ว และเนื่องจากขวานไม่คมเหมือนมีดชิ้นเนื้อจึงเหมือนถูกฉีกหลุดออกมา เธอดิ้นทุรนทุรายเป็นปลาช่อนถูกทุบหัว

บ้าจริงเชียวลืมระวังขาให้ดีมันกระตุกถีบเข้ามาที่หน้าแข้ง เจ็บจนโมโหเชียวล่ะ หลบออกมาแล้วจามเข้าที่ขาพับขณะเธอกำลังคลานหนีฟาดเข้าไปสักหลายๆ ทีคุณควรตัดกำลังส่วนขาก่อน เพราะมันมีแรงมากกว่าแขนถึงสามเท่า เมื่อจัดการช่วงล่างจนแน่ใจก็ให้จามเข้าที่หลัง เธอเจ็บจนหงายหน้าขึ้น

ฉันมองอดีตหน้าหวานๆ ของเธอที่ตอนนี้ไม่ได้ดูสวยงามชวนมองอีกแล้ว ดวงตาเหลือกลานใบหน้าบิดเกร็ง มือขวาที่ยังดีอยู่พยายามควานหาอะไรสักอย่างจากพื้นเพื่อช่วยเหลือตัวเอง คุณควรก้าวขาซ้ายไปเหยียบเอาไว้ขณะที่ขาขวาเหยียบที่ท่อนแขนซ้าย

“กึก”

ไหล่เธอคงหลุด ฉันเงื้อขวานสุดแรงจามไปที่ข้อพับขวา คิดผิดจริงๆ ที่เดาว่ามันจะเป็นส่วนที่ตัดขาดได้ง่าย เส้นเอ็นและเส้นเลือดมีมากจนไม่สามารถตัดขาดได้ในครั้งเดียว กระดูกก็แข็งกว่าที่คิดไว้ เธอดิ้นรนอย่างแรงจนยืนไม่ถนัด เอาล่ะยืนให้มั่นตั้งสติแล้วจามลงไปที่เดิมกระดูกหลุดออกเหลือแต่เนื้อ จามอีกครั้งแขนจึงขาด เธอยกแขนที่เหลือเพียงข้อศอกขึ้นมา

แย่ชะมัดกระโดดหลบไม่ทันมันโดนเข้าที่ขากางเกงไม่น่าเลยเลือดคนซักออกยากเสียด้วย จามขวานไปที่ไหปลาร้าสองข้างจนเธอสิ้นฤทธิ์ เอาล่ะได้เวลาจบงานแล้ว

ขวานก็ไม่เลว แต่มันดูรุนแรงแล้วก็หยาบคายกับเธอเกินไป จริงสิมีมีดปีกผีเสื้อติดมาด้วยนี่นาเก็บขวานให้เรียบร้อย ดึงมีดออกมาพร้อมกับกับปลดล็อค อยากลองทำเหมือนในหนังที่คนร้ายตวัดง้างคมแล้วรวบด้ามเข้าด้วยกัน แต่มันดันพลาดโดนมือตัวเอง แย่จัง น่าจะเชื่อที่คนขายบอกว่ามีดสปิงดีกว่า เอาล่ะค่อยๆ ช้าๆ อย่าปาดคอนะเดี๋ยวเลือดจะกระเซ็นมาโดน คุกเข่าลงข้างเธอแล้วมองสบตาเธอเป็นครั้งสุดท้าย 

“นับจากนี้ไปเธอจะมีชีวิตอยู่แค่ในความทรงจำเท่านั้น”

เอ่ยช้าๆ ชัดๆ ล่ะเผื่อว่าเธอจะได้ยิน

ใช้สองมือกุมมีดให้มั่นคงกดลงที่อกข้างซ้าย เธอกระตุกตัวขึ้นมาทำให้มีดจมลงไปสุดด้าม คงเพราะมีดปีกผีเสื้อไม่มีร่องตรงกลางเหมือนมีดเดินป่า ตอนถอนออกมาเนื้อของเธอจึงดูดใบมีดไว้ กว่าจะดึงออกมาได้คิดว่าวิญญาณเธอคงไม่อยู่ในร่างแล้ว

เสื้อยืดตัวสั้นที่สวมอยู่เลิกขึ้นมาเห็นหน้าท้องผิวขาวแต่ไม่เนียนอย่างที่คิด สะดือก็ไม่สวยเอามีดกรีดดูเลือดไหลออกมาตามรอยลาก ฉันสอดมีดเข้าด้านในเสื้อเพื่อตัดให้เปิดออก บราเซียสีดำตัดกับผิวขาวแต่มันเข้ากับสีแดงของเลือดจนคุณแปลกใจเชียวล่ะ บราเซียแบบฟร้อนกดปลดได้ง่าย เนื้ออกดูอวบอิ่มด้านซ้ายเลือดยังไหลรินออกมาเรื่อยๆ

ฉันเอามือขยำอกด้านขวาดู ช่างนุ่มนวลสมกับที่อยากจับมานาน แถมมันยังหยุ่นมือเหมือนเธอยังมีชีวิต หัวนมสีน้ำตาลเข้มคงตั้งชันเพราะความตื่นตัวของร่างกาย มันแข็งสะดุดฝ่ามือตอนลูบผ่าน อา มันช่างให้ความรู้สึกดีจริงๆ ถ้าสัมผัสด้วยปากจะเป็นอย่างไงนะ

ฉันใช้ปลายมีดตัดออกแต่เนื้อนุ่มตัดลำบาก ฉันจึงใช้มือซ้ายดึงส่วนหัวแล้วจึงค่อยๆเฉือนจนขาดเมื่อได้สองข้าง ฉันบรรจงเก็บใส่ถุงเกลือที่เตรียมมามันจะดูดความชื้นให้คงรูปไปได้นาน ว่าแต่ฉันจะทำยังไงกับร่างของเธอดีล่ะอย่าเรียกว่า “ศพ” นะ มันเหมือนเป็นการไม่ให้เกียรติกัน เพราะตอนนี้เธอกับคุณก็คุ้นเคยกันในระดับนึงแล้ว

จริงสิใกล้ ๆ มีแอ่งน้ำที่ฉันเคยสังเกตมาล่วงหน้า มันน่าเหมาะกับกรณีนี้ อย่าบอกนะว่าคุณคิดที่จะเผา ต่อให้จับนั่งยางมันยังเหลือซากเลยเครื่องมืออะไรก็ไม่มี จัดการให้พ้นๆ ไปดีกว่า ลองลากตรงของกางเกงเธอสิคงช่วยลดแรงไปได้หน่อย ให้อุ้มคงไม่ไหว หนักเหมือนกันนะคิดว่าคงสักสี่สิบต้นๆ แต่พื้นดินที่ไม่เรียบทำให้เคลื่อนย้ายลำบาก

เมื่อถึงขอบแอ่งน้ำว่าจะผลักลงไป แต่ฉันเหนื่อยแล้วขออณุญาติถีบอีกสักทีแล้วกัน ร่างเธอไหลลงไปนอนนิ่งรวมกับเศษซากมูลฝอยอื่น ๆ ฝนหยุดตกตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ช่างเถอะอากาศดี ๆ แบบนี้รีบกลับบ้านนอนดีกว่า คืนนี้ฉันจะฝันถึงฟางอีกไหม ฉันจะได้เห็นรอยยิ้มอันอบอุ่นของเธอในฝันไหม 

To be continue.