สายใย....แห่งรัก

ลำดับตอนที่ #6 : ไร้เงา

6

คุณเพียงพรเดินกระสับกระส่ายไปมาอยู่หน้าห้องฉุกเฉินอย่างร้อนรน โดยมีเด็กบัวนั่งหน้าซีดอย่างเป็นห่วงนายของตนอยู่ใกล้ๆ แต่ก็ยังไม่มีวี่แวที่ใครจะเดินออกมาจากห้องกระบานใหญ่นั้นสักที

“ ยายแพรเป็นยังไงบ้างคุณ “ นายเจนภพกับธนพตน์เดินลิ่วเข้ามาหา ทั้งสองคนอย่างเป็นห่วง เมื่อเห็นหน้าสามีคุณเพียงพร ก็น้ำตารื้อขึ้นมาทันที ร้อนใจ เป็นห่วงหลานเสียเหลือเกิน ถ้าแพรลดาเป็นอะไรไป เห็นทีท่านต้องขาดใจตายเสียแน่แท้เชียว

“ หมอยังไม่ออกมาเลยค่ะ เข้าไปตั้งนานแล้ว “ น้ำเสียงสั่นอย่างอย่างจะควบคุมแล้วในเวลานี้ นายเจนภพจึงรั้งร่างภรรยาเข้ามากอดเอาไว้อย่างปลอบโยน

“ แพรเป็นอะไรกันแน่บัว ทำไมไข้ขึ้นจนถึงกับช็อคไปได้ “ ธนพตน์หันมาถามเด็กบัวอย่างแปลกใจ เพราะไม่รู้ว่าก่อนที่น้องสาวจะล้มป่วยนั้น เธอได้จมน้ำเกือบตายมาแล้ว

“ บัวก็ไม่ทราบค่ะ อยู่ๆ เมื่อคืนคุณพัตน์ก็ไปปลุก ให้บัวมาค่อยดูแลคุณแพร บอกว่าคุณแพรไม่สบาย บัวเข้าไปก็เห็นคุณแพรหลับสนิทไปแล้ว พอเช้ามาก็ตัวรุ่มๆ อย่างที่เห็นกันนั่นแหล่ค่ะ “ เด็กบัวสาธยายอย่างไม่รู้ต้นสายปลายเหตุจริงๆ

“ พตน์ลองโทรถามพี่เราซิ เพื่อจะรู้ว่าแพรเป็นอะไร “ นายเจนภพหันมาบอกบุตรชาย อย่างไม่คิดจะรอคอยคำตอบจากแพทย์ที่ทำการรักษาแพรลดา อย่างน้อยดนุพัตน์อาจจะให้ความกระจ่างได้ก่อน

“ หลานสาวฉันเป็นอะไรไปค่ะหมอ “ คุณเพียงพรเดินเข้าไปหานายแพทย์หนุ่มที่ก้าวออกมาในทันที ทุกคนจึงหันมารอคำตอบอย่างร้อนใจไม่แพ้กัน ธนพตน์ที่ตั้งหาจะโทรหาพี่ชายก็ชะงักลงทันควัน

“ ไข้ขึ้นสูงเพราะปอดติดเชื้อ เลยทำให้คนไข้หมดสติไป คงต้องให้พักรักษาตัวในดรงพยาบาลซักระยะ ถึงจะปล่อยให้กลับบ้านได้นะครับ ตอนนี้คนไข้ยังไม่ได้สติครับ แต่ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงแล้วล่ะครับ “ คุณหมอหนุ่มยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ก่อนจะเดินจากไป

แพรลดาถูพามาพักในห้องผู้ป่วยพิเศษในวันถัดมา โดยมีคุณเพียงพรคอยดูแลอยู่ไม่ยอมห่าง ตลอดเวลาที่พักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาล มีนายเจนภพกับธนพตน์พลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันเข้ามาเยี่ยมเยียนไม่ขาดเลยซักวัน แต่สายตาของแพรลดากลับเฝ้ามองและรอคอยใครอีกคน ที่น่าจะมาด้วยเหมือนกัน แต่ก็ไม่มีแม้เงา

ดวงตาคู่สวยหม่นเศร้าไม่ร่าเริงอย่างเคย จนคนใกล้ชิดอดเป็นห่วงไม่ได้ และคนที่จับอารมณ์นี้ได้เร็วที่สุดก็เห็นจะเป็นธนพตน์ ที่แวะมาเยี่ยมน้องสาวในตอนเช้าของวันนี้ ที่มารดาของเขาติดธุระไม่สามารถมาได้ จึงกำชับให้เขามาแทน “ เกิดอะไรขึ้นกับแพรลดากันแน่ ทำไมถึงได้ดูโศรกเศร้าถึงเพียงนี้ “ ชายหนุ่มคิดขึ้นอย่างสงสัย ร่างสูงค่อยๆ ก้าวเข้ามาจนติดเตียงผู้ป่วย คนที่ใจนั่งลอยไปแสนไกล ก็ยังไม่มีทีท่าจะรู้สึกตัว

“ แพร “ ฝ่ามือกว้างโบกไปมาตรงใบหน้าเนียนอย่างต้องการเรียกสติที่หลุดลอยให้กลับคืนมา

“ พี่พตน์ “ ใบหน้าซีดเซียวหันมามองพี่ชายอย่างเหนื่อยอ่อน จนคนมองถึงกับขมวดคิ้วมุ่น ด้วยไม่เข้าใจในท่าทีของน้องสาวในยามนี้เลย

“ เป็นอะไรไปหรือเปล่า ทำไมทำหน้าไม่ไดีเลย “ คำถามที่มีความห่วงใยอยู่เต็มเปี่ยม ทำให้แพรลดาต้องยิ้มจางๆ ออกมา แต่มันก็ไม่สดชื่นอย่างที่เคยเป็น หัวใจตอนนี้มันร่ำร้องเรียกหาใครบางคนมากมายเสียจน เธอแทบจะทนแบกรับความรู้สึกนี้เอาไว้ไม่ไหว

“ วันนี้ทำไมมาแต่เช้าคะ “ ถามออกไปเพื่อให้พี่ชายละสายตาสงสัยใคร่รู้จากใบหน้าของตนเสียที

“ วันนี้คุณแม่ติดธุระคงมาค่ำๆ เลยสั่งให้พี่แวะมาดูเราก่อน แล้วนี้เราเป็นยังไงบ้าง รู้สึกดีขึ้นขึ้นมั้ย “ มือหนายกขึ้นสัมผัสหน้าฝากมนอย่างต้องการความแน่ใจ ว่าคนแพรลดาไม่ได้ขึ้นสูงจัด จนออกมาการเพี้ยนๆ อย่างที่เขาเห็น

“ ไม่มีไข้แล้ว แต่ยังมึนๆ อยู่ อีกไม่กี่วันก็คงกลับบ้านได้แล้วล่ะ “ แพรลดาจับมือแข็งของพี่ชายวางแปะลงบนเตียง พร้อมกับยิ้มขันท่าทางเดือดร้อนของธนพตน์

“ งั้นเหรอ… “ ธนพตน์รับคำอย่างไม่วางใจในอาการของคนตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย

ธนพตน์อยู่คุยกับแพรลดาอยู่พักใหญ่ ก่อนจะลุกออกไป เพราะตอนสายเขามีนัดกับตัวแทนบริษัทประกัน ที่จะเข้ามาเคลียร์การจ่ายประกันของเรือที่เกิดอุบัติเหตุ และวันนี้เขาก็มั่นใจเหลือเกินว่า คำตอบที่ได้คงจะเป็นที่พอใจกว่าเมื่อสามวันก่อน แพรลดามองตามร่างพี่ชายคนรองออกไปจนประตูห้องปิดสนิทลง ฤทธิ์ยาที่กินเข้าไปเมื่อครู่ทำให้หัวสมองเริ่มทำงานช้าลง ดวงตาหนักอึ้งแล้วก็ต้องปิดสนิทไปในที่สุด

ใบหน้าขาวเนียนของผู้จัดการฝ่ายดูแลลูกค้าของบริษัทประกันชื่อดัง แย้มยิ้มขึ้นอย่างเป็นปกติวิสัย เมื่อลูกค้าคนสำคัญเปิดประตูห้องรับแขกเข้ามา ด้วยใบสีหน้าราบเรียบ บอกชัดว่าการเจรจาที่เกิดขึ้นเมื่อหลายวันก่อนได้สร้างความไม่พอใจให้กับเขาอย่างยิ่ง รอยยิ้มอย่างเป็นมิตรนั้นพลันจะหุบฉับลงในทันที แต่ในใจก็ยังท่องจำถ้อยคำหนึ่งที่จดจำไว้จนขึ้นใจ “ ลูกค้าคือพระเจ้า ไม่มีพวกเขาเราก็จบ “ คาถาปลุกใจที่ถูกสั่งสอนมาตั้งแต่จำความได้เลยก็ว่าได้ กับเด็กสาวที่เติบโตมาท่ามกลางธุรกิจการให้บริการเช่น บุษยรัตน์ นันทยากานต์ ทายาทสาวของ เอ เค. กรุ๊ปประกันภัย บริษัทประกันอันดับต้นๆ ของเมืองไทย

“ บุษยรัตน์ นันทยากานต์ค่ะ ผู้จัดการฝ่ายดูแลลูกค้าของ เอ เค. ดิฉันเข้ามาดูแลการให้ประกันกับบริษัทของคุณ แทนคุณจามรที่ยังพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลค่ะ ดิฉันได้ทราบข้อมูลทั้งหมดจากลูกน้องคุณจามรที่ส่งมาคุยกับคุณเมื่อหลายวันก่อนนี้แล้ว ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ที่ทำให้การเรียกประกันของบริษัทคุณล่าช้า “ หญิงสาวกล่าวแนะนำและขอโทษในสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างคล่องแคล่วไม่ติดขัด เพราะได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี ธนพตน์มองใบหน้าเนียนของนายประกันคนใหม่ของบริษัทตนอย่างประเมินอยู่ในที ก่อนจะผายมือให้เธอนั่งลง แล้วหย่อนกายสูงของตนลงที่โซฟานุ่มตัวตรงข้าม

“ ดิฉันนำข้อมูลประกันทั้งหมดที่ทาง อัศวนาถ ทำเอาไว้มาให้ดูอีกครั้ง เพื่อทำความเข้าใจในข้อตกลงของการเรียกเอาประกัน ไม่ทราบว่าคุณธนพตน์ได้อ่านเอกสารฉบับนี้แล้วหรือยังคะ “ เธอเรียกชื่อชายหนุ่มอย่างกับเคยรู้จักหน้าตากันมาก่อน ทั้งที่จริงแล้วนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเดินเข้ามาในบริษัทอัศวนาถ แต่ด้วยอาชีพที่บีบบังคับทำให้ต้องศึกษาข้อมูลขอลลูกค้ามาพอสมควร ก่อนจะลงสนามจริง มือบางยื่นแฟ้มเอกสารขนาดย่อมให้ชายหนุ่ม ที่ดูท่าจะตั้งด่านปะทะเอาไว้เต็มกำลัง ถ้าขืนเธอพูดเรื่องการปฎิเสธการจ่ายค่าคุ้มครองที่ยังไม่ได้ข้อสรุปนี้ขึ้นมา ใบหน้าสวยใสยังคงแย้มยิ้มอย่างใจเย็น เมื่อเขารับเอกสารนั้นไปเปิดดูชนิดไล่เรียงทุกตัวอักษรอย่างถี่ถ้วน

“ แล้วตอนนี้ผมจะได้รับสิทธ์คุ้มครองอะไรบ้าง “ ชายหนุ่มปิดแฟ้มในมือลง แล้วหันมามองคนตรงหน้าอย่างเข้าใจในถ้อยสัญญาที่เขียนเอาไว้เป็นอย่างดี ถ้าตำรวจสรุปออกมาว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเพราะความผิดพลาดของอัศวนาถเอง เอ เค.กรุ๊ปก็จะไม่ให้สิทธิ์คุ้มครองใดๆ ทั้งสิ้น แต่ถ้าผลที่ออกมามันคืออุบัติเหตุหรือเหตุใดก็ตามแต่ที่ไม่ใช่ความผิดพลาด เอ เค. กรุ๊ป จะรับผิดชอบในค่าเสียหายทั้งหมด

“ ในขั้นต้น ทางเราจะส่งทีมสำรวจเข้ามารวบรวมข้อมูลการขนส่งสิ้นค้าในเรือลำนั้นก่อน ส่วนเรื่องสินค้าที่เสียหายเราจะร่วมรับผิดชอบให้ครึ่งหนึ่ง ตามที่ระบุไว้ในสัญญาประกัน และถ้าผลการรวบรวมข้อมูลออกมาว่าเรื่องในครั้งนี้เป็นอุบัติเหตุ ทางเราจะชดใช้ค่าเสียหายทั้งหมดให้ตามมูลค่าประกันที่ได้ตกลงกันเอาไว้ค่ะ “ น้ำเสียงหวานใสฉะฉานในการบ้านที่ทำมาอย่างดี และละเว้นการชี้แจงในส่วนที่อาจจะทำให้ลุกค้าเบรคแตกเอาไว้ นั่นคือถ้าผลพิสูจน์ออกมาเป็นเพราะอัศวนาถเอง เงินที่ เอ เค. จ่ายให้ครึ่งหนึ่งนั้นก็จะต้องได้รับการชดใช้คืนเหมือนกัน ถึงแม้ข้อสรุปที่ได้จะไม่ค่อยถูกใจะธนพตน์เท่าที่ควร แต่เหตุผลที่ได้รับก็ทำให้ชายหนุ่มทำใจที่จะยอมรับได้

มากกว่าครั้งก่อน ที่นายหน้าประกันเอาแต่บ่ายเบี่ยงการตัดสินใจอย่างเดียว และคอยให้ผลการพิสูจน์หลักฐาน

ออกมาก่อน

“ ผมหวังว่าครั้งหน้าเราคงไม่ต้องเสียเวลา ตกลงพูดคุยกันหลายรอบนักนะครับ กว่าจะตกลงกันรู้เรื่อง “ ชายหนุ่มกล่าวเสียงเรียบเป็นเชิงตำหนิการบริการของ เอ เค. อยู่ในที ใบหน้าหวานที่ยิ้มเย็นอยู่นั้นเยียบเย็นลงทันที

“ ค่ะ “ เสียงเรียบกล่าวตอบอย่างรู้สึกไม่พอใจนิดๆ แต่ก็ยังคงรักษาบทบาทหน้าที่ของตนเองไว้บนใบหน้าได้เป็นอย่างดี ในใจนึกตำหนิลูกน้องคนที่ส่งมาอย่างหงุดหงิด ตั้งแต่ทำงานมาไม่เคยมีใครตำหนิกันอย่างไม่เกรงใจแบบนี้มาก่อนเลย

“ ตกลงตามนี้ ผมจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายครึ่งหนึ่งไปก่อน แล้วเมื่อผลการสอบสวนออกมาเมื่อไหร่ ก็ช่วยส่งคนที่สามารถตกลงและตัดสินใจได้ มาคุยกับผมอีกที “ ชายหนุ่มว่าพลางชำเรืองมองสายตาคมที่เชิดขึ้นน้อยๆ อย่างไม่พอใจ ของนายประกันคนสวยอย่างคนที่จับอารมณ์ของคู่สนทนาได้ดี

“ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว…ดิฉันต้องขอตัวก่อน แล้วพรุ่งนี้จะส่งคนมาขอข้อมูลของสิ้นค้าที่ไปกับเรือลำนั้น “ ริมฝีปากบางหยักยิ้มเย็น แต่ดวงตาวาวโรจน์ไม่ยิ้มตาม ปลายคางมนเชิดขึ้นอย่างรั้นๆ รวบเอกสารตรงหน้าแล้วลุกขึ้นยืนอย่างมาดมั่น ตามนิสัยที่หัวดื้อ ถือดี ที่หักเท่าไหร่ก็ไม่ค่อยยอมลดดีกรีลงได้เลย

ธนพตน์มองตามร่างที่ก้าวเดินฉับๆ ออกมาอย่างรู้สึกขำๆ กับนายประกันสาวมือใหม่ ที่ริอ่านมาต่อกรเจรจาการค้ากับเขา ข้อมูลที่หญิงสาวนำมาเสนอ ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ เพียงแต่เขาต้องการจะสั่งสอนให้ เอ เค. กรุ๊ป ได้รู้ถึงความสำคัญในการใส่ใจปัญหาของลูกค้าบ้าง ไม่ใช่ว่ามีหน้าแค่รับค่าประกันไป แต่พอเกิดปัญหาก็บ่ายหน้าหนี บอกแต่ให้ค่อยนั่นคอยนี่ แล้วสุดท้ายคนที่ต้องรับภาระทั้งหมดก็ไม่พ้นผู้ทำประกันอยู่วันยังค่ำ อัศวนาถเซ็นสัญญาประกันภัยกับ เอ เค กรุ๊ป ด้วยทุนประกันมหาศาล เขาควรจะได้รับการดูแลอย่างสมน้ำสมเนื้อ ไม่ใช่การบอกปัดอย่างขาดความรับผิดชอบอย่างเมื่อวันก่อน