ช่อพราว

   สายลมพัดพา กลิ่นดอกไม้นานาช่วยให้เราลืมวันเวาลา นานเท่าไหร่แล้วที่เราใช้ชีวิตมีความสุขในทุกๆวัน อยู่กับครอบครัว หน้าที่การงานดี ยิ้ม หัวเราะ เที่ยว กินอาหารอร่อย ทุก ๆ อย่างดีไปหมด ชีวิตคนเราก็ควรพอใจได้แล้ว   

แต่ทุกครั้งที่จะหลับตานอนในทุก ๆ คืนกับเหมือนมีสิ่งหนึ่งที่ขาดหายไป พยายามคิดทบทวนว่าสิ่งไหนกันที่เรายังขาด สิ่งที่เราเป็นเขาเรียกว่าอะไรนะอาการแบบนี้ คิดย้ำ ๆ วนเวียนอยู่กับความรู้สึกที่ดิ่งลงไป จนสุดท้ายก็พบ….

อาการที่เรากำลังเป็น ก็คือ ความเหงา มันกำลังกัดกินตัวเราให้เล็กลง ในยามค่ำคืนที่เงียบเหงา มันช่างเหงาจนไม่อยากอยู่ต่อแล้ว …

แต่การจะรักใครสักคน มันช่างยากเหลือเกิน 

https://th.phoneky.com/wallpapers/?id=w40w774874#gsc.tab=0