[EXO-SeKai] Game Boy นายติดเกม

ข้อมูลเบื้องต้น

Game Boy

เซ – ไค

อยากได้เต็มๆทิ้งเมลไว้นะครับ

ชายโร

@Romear103

❀ Supercell M u s i c ' B u r n

เนื้อเรื่อง

Game Boy

นายติดเกม

เซ – ไค

“ฮูนนนนนนน”

เสียงเรียกคลอเคลียดังอยู่กรายๆ ขณะที่อีกคนยังกดแป้นคอมรัวๆ   

“อืม”

เสียงตอบรับกลับเบาๆ  ขณะอีกฝ่ายกำลังโจมตีฝ่ายตรงข้ามด้วยมีดสั้นในจอ

“ไปนอนกันเถอะ  ง่วงแล้ว”

อีกคนว่าก่อนจะเอาหัวมาถูกๆไหล่คนติดเกมงอมแงม

“จงอินไปนอนก่อนดิ  เดี๋ยวเราตามไป”

เสียงตอบกลับมาแต่ตาอีกคนยังมัวอยู่ที่จอคอมหนุ่มขี้เซามุ้ยหน้าลงก่อนจะเดินไปหยิบนมไปอุ่นกินแล้วกลับมานั่งที่พื้นหรมหน้าทีวี

“บราวน์  ไปนอนไปตาจะปิดแล้วเนี่ย”

เสียงจากพี่ชายตากวางว่าก่อนจะส่งมือยีหัวจงอินเบาๆ  หนุ่มน้อยหมีบราวน์ก้มลงลิ้มชิมนมต่อไม่ได้ว่าอะไร  พี่ชายตากวางก็เดินเลยไปห้อนครัวก่อนจะเดินกลับออกไปห้องตัวเอง

ตอนนี้ก็เที่ยงคืนแล้ว  ทั้งห้องนั่งเล่นตอนนี้มีเพียงเขาที่อยู่หน้าจอทีวีและอีกคนที่นั่งเยื้องออกไปนิดหน่อยเล่นเกมอยู่โต๊ะกินข้าวไม่ยอมขยับกับแม๊คบุ๊คตัวโปรด  จะมีพี่ๆเดินออกมาเอาโน้นเอานี่บ้างประปราย

“เซฮุนอ่า  ดึกแล้วนะ  ไปนอนกันปะ”

คนตาเกือบปิดว่าก่อนจะวางแก้วนมที่กินได้เพียงครึ่งแก้วบนโต๊ะกาแฟ

“ไปนอนก่อนเถอะ”

เสียงที่พูดมายังคงใช้น้ำเสียงโทนเดิมและตาก็ยังไม่ได้ละไปจากที่ตรงหน้า

เอาละ  คิดแล้วก็ทำเลยแล้วกัน  จงอินเดินเข้าไปใกล้ๆก่อนจะจูบลงคอยาวตรงหน้าแต่อีกคนแค่ใช้มือเพียงข้างเดียวพลักหน้าเขาออกแค่นั้น   จงอินยังคงไม่ละความพยายามยื้อหน้าเข้าหาก่อนจะบดบังทัศนียภาพข้างหน้าเซฮุนต่อ

“อย่ากวนหน่าจงอิน  เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย”

นอกจากจะไม่สนใจแล้วยังโดนดุด้วย  อุตส่าห์จะได้นอนแต่หัววัน(?) ก็แค่อยากนอนกอดกัน  มองหน้ากัน  แล้วคุยกันบ้างแค่นั้น  แต่คนตรงหน้าให้เขาไม่ได้เลยหรอ  เวลาเรายิ่งไม่ค่อยมีอยู่  สองขาเดินมานั่งที่เดิมก่อนจะนั่งลงกินนมที่เริ่มเย็นจนหมดแก้วแล้วไปล้าง  ถอนหายใจเบาๆก่อนจะเดินผ่านห้องนั่งเล่นไม่ลืมที่จะมองอีกคนก่อนปิดประตูห้องหายไป

ตื่นเช้ามาโคดี้นูนาและผู้จัดการก็โผล่มาแล้ว  จงอินโดนปลุกขึ้นมาก่อนจะเดินไปอาบน้ำก็มองดูอีกคนที่ยังคงหลับสนิท  เมื่อคืนเล่นถึงตอนไหนเนี่ย?  คิดไปก็แค่นั้นสองขาลากตัวเองออกไปทำธุระส่นตัวพร้อมกับคนอื่นที่กำลังทำอยู่

“อ่าวพี่คริส  พี่ลู่หาน  พี่เทา  พี่แบคฮยอน  พี่เลย์  ไม่เข้าไปหรอ”

จงอินว่าขณะเดินไปอาบน้ำก็เห็นพวกพี่ๆ กำลังคุยกันอยู่ไม่เข้าไปสักที

“เขาไปเจอทีนดีโอพอดีดิ  นายเข้าไปได้แล้วจะได้ออกมาให้พวกพี่เข้าไปบ้าง  พวกนั้นอยู่ข้างในนั้นแหละ”

พี่แบคฮยอนคนกลัวเมียว่า  ผมเลยแง้มประตูเข้าไปไม่พ้นสายตาพวกที่เหลือเหลือบๆเข้ามาด้วย 

พวกที่อาบข้างในก็พวกพี่คยองซู  พี่เฉิน พี่ชานยอล  พี่มินซอก  บางคนก็กำลังแต่ตัวอยู่ก็มี  ผมเลยรีบทำกิจกรรมตัวเองบ้าง  ที่พวกเราอาบกันเป็นเซตแบบนี้เพราะห้องน้ำเป็นแบบอาบน้ำรวมนั้นแหละครับ  กระจกนี่ใสมองทะลุเปราะโปร่งมาก

ผมออกมาพอๆกับพี่คยองซูแล้วเดินไปหาโคดี้นูนาและผู้จัดการเพื่อคุยถึงกิจกรรมวันนี้  ในห้องมีพี่จุนมยองที่กำลังเซตผมอยู่ผมเลยเดินเลยไปเปิดดูนมมากินรอไม่ลืมที่จะเวฟให้คนอื่นๆด้วย  ระหว่างนั้นเราก็คุยเล่นกันไปเพื่อรอสมาชิกคนอื่นๆ  ผมมองไปยังประตูห้องที่ปิดสนิทอยู่แต่ก็ไม่ได้เดินไป 

ก็คนมันโกรธนิหว่า

“จงอินไปปลุกเซฮุนดิ”

พี่จงแดใช้ขณะนั่งลงแล้วมองดูสมาชิกทั้งหมดว่าครบรึยัง  เพราะบางที่ผู้จัดการกับโคดี้ก็ดูแลไม่หมด 

“ไม่เป็นผมไม่ได้หรอครับ?”

แค่นั้นและครับพี่จงแดก็เดินมาหาผมเลย

“ทำไม  พวกนายเป็นอะไร  ทะเลาะกันหรอ?  โกรธไรกันหรอ?”

“…….ก็เปล่าครับ  ผมแค่ขี้เกียจ”

“แล้วไป  นายอะไปเลย”

พี่จงแดว่าผมเลยจะลุกขึ้นแต่พี่ชานยอลที่เดินมาจากทางห้องน้ำได้ยินก่อนเลยเดินเลยไปให้พร้อมโปกมือเป็นสัญญาณว่าไม่ต้องแล้วเดี๋ยวไปเอง  สักพักพ่อหนุ่มแวมไพร์ก็เดินออกมาพร้อมผ้าขนหนู 1 ผืน  ผมมองตามไปจนลับสายตา

“โห  ไม่ได้แล้วนะ  เล่นเยอะไปแล้ว  เมื่อวานไม่มีใครไล่เซฮุนไปนอนรึไง”

จุนมยองว่าขณะเห็นน้องชายคนเล่นเดินผ่านไป

“ผมเรียกแล้ว  แต่เจ้าตัวก็ไม่ยอมไป”

ผมว่าก่อนจะก้มตัวลงนอนตักพี่มินซอก  นุ่มจัง  ฟินเลย  ขอนอนต่อแล้วกันนะ  ผมคิดก่อนจะปิดตาลง  เสียงพูดยังคงได้ยินผ่านหูก่อนที่สติผมจะหายไป  รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนมีคนมาเขย่าตัวผมแล้ว

“จงอิน  ถึงหน้าตึกแล้ว”

พี่ชายใจดีตัวเล็กอย่างคยองซูว่าผมลืมตาขึ้นมาก่อนจะพบว่าตัวเองกำลังพิงหัวบนไหล่เซฮุนอยู่ส่วนเจ้าตัวก็เอนหัวไปที่กระจก

“ครับๆ”

ผมว่าก่อนจะเขย่าคนขี้เซาวันนี้แทนผมที่นั่งข้างๆ  ดวงตาคมลืมขึ้นมาก่อนจะหยิบเอาหมวกแก็บมาสวมหัว 

ว่าแต่ใครพาผมมาที่รถ?  แต่ก่อนหน้านั้นผมต้องลงรถให้ได้ก่อน  วันนี้พวกแฟนคลับมาเยอะมาก  เราเลยต้องระวังสุดๆ  คือผมก็ไม่ได้กลัวหรอกนะครับ  ดีใจมากกว่า  แต่ตั้งแต่ที่ผมเจอเหตุการณ์ที่สนามบินจีนวันนั้นผมก็ยังเกร็งๆอยู่บ้าง     

“ลงไปแล้วฉันจะอยู่ข้างหลังนายเอง”

เสียงมาจากข้างหลังทำให้ผมพยักหน้าเข้าใจก่อนจะลงรถตามคนข้างหน้าไป  ผมรับของขวัญจากแฟนๆที่ยื่นให้ดักหน้าแล้วรีบเดินเข้าไป  ก่อนจะถอนหายใจเมื่อเดินเข้าตึกมาได้

“นี่ๆ  พี่เทารู้ปะใครพาผมมาขึ้นรถอะ”

ผมเดินเนียนๆไปหาพี่เทาที่เอาผ้าพันคอปิดแทบจะบังใบหน้าเนื่องจากยังไม่ได้แต่หน้าเลยห่อตัวเองเป็นมัมมี่มาซ้อม

“ผัวแกไง”

พี่เทาว่า  พี่คริสเลยโบกหัวพี่เทาไปทีหนึ่ง

“ใครสอนแกพูดไอ้เทา  เฮียไม่เคยสอนแกพูดคำหยาบนะ  เป็นเด็กเป็นเล็ก”

“พี่แบคฮยอนสอน   ก็แฟนนายไง  เดินมาเห็นนายนอนหนุนตักพี่มินซอก  ก็ทุกคนว่าจะปลุก  มันเลยบอกว่าไม่ต้อง  จะอุ้มนายลงไปขึ้นรถเอง”

แค่นั้นแหละครับผมรู้สึกความร้อนมาสุมที่หน้าเลย 

หายโกรธแล้วครับบอกเลย  เขินแทน……..

ทั้งวันผมก็ซ้อมเต้นเพลงใหม่กับทุกคนนั้นแหละครับ  ไม่รู้เป็นไร  โคตรเขินเซฮุนมันเลยเวลาเต้นไปมองกระจกไป  ผมเลยหันออกไปทางอื่นบ้างไม่อยาก อายคอนแทรก กับ มัน  ก็คนมันเขิน  ไอ้บ้า!!

“โอเค  เราพักทานข้าวก่อนนะหลังจากนั้นก็แยกซ้อมกันก่อนตอนเย็นมาคุยกันอีกที”

พี่จุนมยองว่า  ผมเลยเดินไปนั่งรวมกลุ่มก่อนจะสั่งอาหาร  เซฮุนสั่งเสร็จก็เดินไปนอนที่โซฟาเลยครับ  ผมเลยเดินไปนั่งด้วยไอ้คนที่นอนอยู่ส่งมือมากอดเอวผมล้มลงมานอนข้างๆ  ไอ้บ้านี่!!  ไม่อายพี่ๆรึไงวะ

“เป็นไรอะ  โกรธเรื่องเมื่อวานอยู่หรอ?”

ดวงตาคมมองดูผมก่อนจะเอามือลูบใบหน้าแผ่วเบา

“ไม่โกรธแล้ว”

ผมว่าก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น  ทำอะไรคนเยอะแยะไอ้บ้า

“แล้วทำไมตอนเต้นไม่มองหน้า”

เซฮุนว่า

“เปล่า”

ผมว่าอย่างเฉไฉ  เซฮุนเลยจับหน้าผมหันกลับมา

“งั้นเป็นไร”

เจ้าตัวว่า  ผมมองดูหน้าตาก่อนจะเฉไฉไปเรื่องอื่น

“ก็วันนี้นายไม่หล่ออะ  หลุมตาดำเป็นพี่จื่อเทาเลย”

นั้นแหละครับ  เจ้าตัวรีบเดินไปส่องกระจกเลยก่อนจะเดินไปถามคนอื่นๆ

“มันดูหน้าเกลียดขนาดนั้นเลยหรอ  ขนาดปิดทับด้วยบีบีมาแล้วนะเนี่ย”

นั้นครับยังไม่หายสงสัยอยู่ 

สงสัยต่าไปแล้วกันนะ

“อืม”

ผมว่าก่อนจะเดินออกไปหาอาหารที่สั่งมาแล้ว  พอแยกย้ายไปซ้อมผมก็เดินไปห้องซ้อมร้องครับ  เพราะพี่ๆนัดติวให้ในการใช้เสียงโดยพี่ชางมินมาดูด้วย  ส่วนเซฮุนต้องติดพี่ชานยอล  พี่จงแด  พี่ดีโอเรื่องเต้น  เพราะแร็ฟสามารถฝึกกับพี่ชานยอลได้

ตกดึกมาเราถึงได้ทานข้าวแวะกลับหอ  ผมเข้าคิวอาบน้ำเสร็จแล้วก็เดินมานั่งโซฟาพร้อมเอาผ้าผืนเล็กขึ้นมายีหัวไปด้วยดูรายการเพลงไปด้วย  พี่เลย์เดินมาเลยยีหัวให้ผมก่อนจะบอกให้ไปเบาผมห้องพี่แก  เดี๋ยวเป็นหวัด  ผมก็เดินเอื่อยๆ ไป  ซ้อมร้องเพลงทำไมมันเหนื่อยอย่างนี้เนี่ย  ผมเดินมาหนุนตักพี่เลย์แล้วให้พี่แกเป่าหัวให้อย่างสบายอารมณ์  ฟินมากกก  เหมือนอีกนิดผมจะหลับแล้วแต่มีคนเปิดประตูเข้าห้องมาก่อนนี่แหละ

“หลับไปแล้วหนะ”

พี่เลย์ว่า

“จงอิน…..”

“ไม่ต้องหรอกครับเดี๋ยวผมอุ้มเอง”

ฟังเสียงผมก็รู้ว่าใคร  อะไรเมื่อกี้ยังเห็นนั่งเล่นเกมอยู่เลย 

ผมแกล้งทำเป็นนอนพอถึงห้องผมเลยมุดหน้าเข้าหมอนก่อนจะคราง งึมงัม  แต่มือดึงชายเสื้ออีกคนไว้ตอนที่ก้มวางผมลงนั้นแหละ

“ทำอะไรหึเด็กช่างยั่ว  เดี๋ยวเจอ”

เซฮุนว่าก่อนจะลูบมือผ่านใบหน้าคนแกล้งนอน 

“เปล่ายั่วซะหน่อย”

ผมก่อนจะโน้มใบหน้าอีกคนลงมากดจูบเบาๆที่แก้มกร้านเลยไปงับเบาๆที่ใบหูนิ่ม 

“หึหึ”

เซฮุนหัวเราะก่อนจะฉกกลืนริมฝีปากหยัก  เรียงลิ้นร้อนของคนข้างใต้เกี่ยวตวัดไปมาตอบสนองตน  ริมฝีปากไม่ปล่อยให้แลกลิ้นเท่านั้นยังค่อยๆเบี่ยงให้ได้องศาก่อนจะผละออกมา  ดวงตาคมเหมือนคิดอะไรออกจงอินมองดูดวงตาคมที่เฉไปอีกข้างเลยโน้มคออีกคนลงมาเกี่ยวตวัดลิ้นกันต่อ  ดวงตาคมปิดลง  ร่างข้างใต้ค่อยๆถอดเสื้อกล้ามออกก่อนจะเริ่มถอดบ๊อกเซอร์ตัวเอง 
 

“น่ารัก  แบบนี้ต้องให้รางวัล”

.   

 .

 .

 .
.
.
.

เซฮุนก้มลงจูบขมับจงอินก่อนจะหยิบเสื้อผ้ามาสวมแล้วเดินออกมาเพื่อเอากะละมังกับผ้าชุบน้ำ    

“อ้าวเซฮุนไม่มาเล่นเกมต่อหรอ?”

พี่แบคฮยอนว่าขณะหยิบเอาน้ำขึ้นมาดื่ม  เซฮุนยิ้มให้ก่อนจะกดปิดแม๊คบุ๊คแล้วตอบกลับไป

“ตอนนี้มีอะไรให้ผมติดยิ่งกว่าเกมแล้วละครับ”

!!

“เออ  เลิกติดได้ก็ดี  เสียสุขภาพหมด  ว่าแต่แกติดอะไรวะ”

“ติดหมีบราวน์”

“อ๋อออออออ………………………..ไอ้กระต่ายโคนี่”

พี่แบคฮยอนยิ้มอย่างมีเลสนัยกลับมาทันที 

แหมน้องเรานี่มันหื่นจริงๆ รอยตามไหล่และรอยกัดที่กล้ามแขนจนแทบจมเขี้ยวคงไม่ต้องบอกว่าผ่านอะไรมา  หูยยยคิดแล้วก็อยากมีโมเม้นแบบนี้กับคยองซูบ้าง

“พี่แบคฮยอนเอาน้ำมาให้ผมยัง”

นั้นพูดถึงก็มาพอดี  จัดเลยดีไหมเนี่ยวันนี้

“จ้าจ้า  ไปเดี๋ยวนี้แหละจ้าคยองซูจ๋า!!!!!”

……………………………………………………………………………………………………………….

ฟิคชั่ววูบ555

ชายโร

@romear103

❀ Supercell