[Fic/Fate,Priconne] Fate/Connect Rerise

“คุณกำลังอยู่ในความฝัน ไม่ว่าที่นั่นคือที่ไหน มันสมจริง ฝันที่สุดแสนงดงามเลิศล้ำราวจินตนาการ”

เสียงของดาบที่กระทบกันได้ดังก้องไปทั่วทุกหนแห่งที่มีอยู่บนโลกและมิติอีกๆ เสียงเหล่านี้มีทีท่าที่จะดังขึ้นเรื่อยๆและเร็วขึ้นจนเสียงเหล่านี้ได้หายไปตามความเร็วของมัน

ฉับ!

“ที่แห่งนี้เหลือเพียงแค่เธอกับฉันแล้ว! อัศวินนภาเงิน ไม่มีใครมาขวางการต่อสู้ของเราทั้งสองคนได้”สาวหูสัตว์ผมสีขาวสวมชุดดั่งราชินีพูดกับศัตรูตรงหน้าเธอ ศัตรูที่เธอกำลังสู้อยู่นั้นสวมเกราะสีเงินและหมวกเกราะที่มีเขาราวกับปีศาจ ทว่าสภาพร่างกายของเขาตอนนี้นั้นย่ำแย่มาก แขนข้างซ้ายได้ขาดหายไป หมวกเกราะก็มีรอยร้าวขนาดใหญ่ที่ไหลนองไปด้วยเลือด ถ้ามองจากสภาพเขาในตอนนี้ไม่ต่างกับว่าเธอจะเป็นฝ่ายชนะแน่นอน แต่ไม่หรอก

“พล่ามไปเถอะ ไคเซอร์ เธอบังอาจมากเลยที่มาทำร้ายน้องชายฉันและทีมของเขาน่ะ”อัศวินคนนั้นพูดชื่อของเธอออกมาด้วยน้ำเสียงที่โกรธเคืองขั้นสุด ทว่าตัวของอัศวินในตอนนี้เรียกได้ว่าจะตายเต็มทีแล้ว

“คนที่มาขวางทางความปรารถนาของฉัน ก็สมควรจะหายไปให้หมดซะ ไม่ควรจะมาอยู่ต่อหน้าผู้พิชิตที่แท้จริงหรอก”ไคเซอร์เดินมาหาอัศวินก่อนจะค่อยลอยตัวขึ้นและเสกดาบนับร้อยออกมาวนล้อมรอบตัวเธอ

‘ถ้าร่างกายเรายังอยู่ครบ เราคงเอาชนะเธอได้แน่แต่นี่มันก็จะถึงขีดจำกัดของเราแล้วด้วยสิ’ “อะ? อย่างนี้นี่เอง”อัศวินรู้ตัวดีว่าตัวเองใกล้จะถึงขึีดจำกัดตัวเองแล้วแต่ได้หันไปดูร่างของน้องชายตัวเองที่หมดสภาพไป รอบตัวร่างกายมีเส้นวงกลมรอบตัวเอาไว้เป็นสัญญาณอะไรสักอย่างให้อัศวินรู้ตัว

“เตรียมลาโลกใบนี้ไปได้เลย! อัศวินนภาเงิน!”ไคเซอร์เสกดาบสีแดงเล่มนึงออกมา ก่อนจะง้างดาบและยิงลำแสงสีแดงลงใส่อัศวินที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ อัศวินยื่นมือข้างเดียวที่เหลืออยู่พร้อมกับขบตาลงและลืมตาอีกครั้งด้วยดวงตาสีทองที่สว่างจนทะลุช่องว่างของหมวก

I am the bone of my sword Rho aias!

ดอกไม้เจ็ดกลีบผุดขึ้นมาเป็นโล่ป้องกันกับตัวของอัศวิน ทว่ายิ่งเขาพยายามต้านเรื่อยๆ เกราะแขนขวาก็ค่อยๆแตกออกไปแต่ถ้าไม่ทำเขาก็จะไม่มีโอกาสพาตัวน้องชายเขาออกจากเกมแน่

“ในเกมนี้มันไม่มีสกิลแบบนี้ไม่ใช่เหรอ! แกคือใครกัน!”ไคเซอร์ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าที่ตัวของอัศวินยังคงยืนอยู่ได้ แต่ที่น่าตกใจกว่าเวทที่เขาใช้มันไม่มีอยู่ในเกมนี้

“ฉันก็แค่อัศวินคนนึงก็เท่านั้น และก็ลาก่อนล่ะ”อัศวินตอบไคเซอร์กลับไปก่อนจะมีแสงสว่างว๊าปตรงหน้าไคเซอร์ 

“ชนะแล้วสินะ! ในที่สุด ฮ่าๆ!”หลังจากแสงได้ดับลงก็เหลือเพียงแค่ความว่างเปล่าทิ้งไว้ให้ไคเซอร์ ก่อนที่เธอจะหัวเราะด้วยชัยชนะที่ได้รับเพียงแค่ชั่วคราวเท่านั้น. . . . . . . . .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ดีครับทุกคน ต้องขอโทษด้วยที่หายไปยาวเลย พอดีตอนต้นปีเอาซะสาหัสจนไม่ได้มาแตะนิยายตัวเองและเมลล์เก่าของตัวเองจนหายไปแล้วเรียบร้อย ดีหน่อยที่ผมเซฟนิยายไว้ตอนนั้น รวมถึงตอนอื่นๆด้วย เพราะงั้นแล้ว ขอให้มีความสุขกับนิยายนี้ครับ!