รักร้อยตะวัน

                    เพราะคำพูดของเพื่อนรักที่ว่า 'คนที่ตายไปพร้อมกับพรหมจรรย์ถือว่าเสียชาติเกิด ในเมื่อคิดที่จะอยู่บนคานไปตลอดชีวิตทำไมไม่ลอง...สักครั้ง' 

          ทำให้รักนิรันดร์ตัดสินใจมอบความสาวที่เพียรเก็บรักษามาตลอดชีวิตให้กับผู้ชายสักคนหนึ่งที่ดีพอที่จะสอนประสบการณ์นี้ให้โดยไม่มีข้อผูกมัด เเละนายเเพทย์หนุ่มอย่าง 'ปริวัตร' เพื่อนเก่าในอดีตเมื่อครั้งที่เคยเรียนมัธยมปลายด้วยกันคือคนที่เธอเลือก เเต่ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในเช้าวันที่ควรตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของเขา ผู้ชายที่นอนกรนเบาๆ อยู่ข้างๆ กลับกลายเป็นอดีตคู่ปรับอย่าง 'ภานุวัฒน์' คนที่เคยมีเรื่องเข้าใจผิดกันเเละเกลียดเธอยิ่งกว่าไส้เดือนกิ้งกือ...

          ความสาวที่เสียไปถือเสียว่าให้ทานหมามันกิน...รักนิรันดร์พยายามคิดปลอบใจตัวเอง

ทุกอย่างคงจบอย่างเเฮปปี้เอ็นดิ้งถ้าหมาตัวนั้นไม่ฝากลูกติดท้องเธอเอาไว้...

          "เธอคงเสียใจมากสินะ ที่พ่อของลูกในท้องเป็นเเค่ชาวสวนกระจอกๆ อย่างฉันเเทนที่จะเป็นไอ้หมอ...ตุ๊ดนั่น"

          "ใช่! เเล้วก็เลิกพูดถึงหมอวัตรอย่างนั้นได้เเล้ว หมอเป็นคนดีเกินกว่าที่ใครจะเอามาพูดลับหลังด้วยคำพูดร้ายกาจเเบบนี้"

          

------------------------------------------------------------------------------------------------------

ประวัติผู้ชายทำลายคาน

ชื่อ  ภานุวัฒน์ นามสกุล วีระพานิช

ชื่อเล่น นุ

เกิดวันที่  3 เดือน มกราคม พ.ศ. 2530

อายุ 30 ปี

ลักษณะนิสัย ปากร้าย กวนประสาท รักครอบครัว

สถานภาพ โสด (ไม่สนิท)

ชื่อบิดา วิทยา วีระพานิช

ชื่อมารดา อรอนงค์ วีระพานิช

การศึกษา ปริญญาตรีเเละโท คณะวิทยาศาสตร์ สาขาวิทยาศาสตร์เกษตร

อาชีพ ชาวสวน

น้ำหนัก  75 กิโลกรัม ส่วนสูง 187 เซนติเมตร

ความสามารถพิเศษ ทำอาหาร

คติประจำใจ สู้จนกว่าจะชนะ

ภูมิลำเนา จังหวัดเพชรบูรณ์

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

ประวัติผู้หญิงยึดติดคาน

ชื่อ  รักนิรันดร์ นามสกุล นวพลกุล

ชื่อเล่น รัก

เกิดวันที่  25 เดือน กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2530

อายุ 30 ปี

ลักษณะนิสัย อ่อนนอก เเข็งใน มั่นคงต่อควาามรัก

สถานภาพ โสด (สนิท)

ชื่อบิดา ภิภพ นวพลกุล

ชื่อมารดา โสภิดา นวพลกุล

การศึกษา ปริญญาตรีเเละโท บริหารธุรกิจ สาขาบัญชี

อาชีพปัจจุบัน พนักงานบริษัทเอกชน

น้ำหนัก  48 กิโลกรัม ส่วนสูง 160 เซนติเมตร

ความสามารถพิเศษ พูดได้สามภาษา 

คติประจำใจ ทำวันนี้ให้ดีให้เหมือนไม่มีวันพรุ่งนี้ให้เเก้ตัว

ภูมิลำเนา จังหวัดเพชรบูรณ์

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

          "มองมากๆ หากมันตื่นขึ้นมา...ฉันบอกไว้ก่อนนะว่าคนเเรกที่จะเดือดร้อนก็คือเธอ" 

     คำพูดที่ดังขึ้นทำให้เจ้าของสายตาที่ลอบสำรวจกายเเกร่งอันเปลือยเปล่าอย่างลืมตัวสะดุ้งด้วยความตกใจ รักนิรันดร์เม้มปากเเน่นขณะเงยหน้าขึ้นมองสบตากับดวงตาของเจ้าของคำพูดอันเเสนยียวนกวนอารมณ์ เธออยากจะลุกไปข่วนหน้าคมนั่นสักเเผลสองเเผลเพื่อระบายความอัดอั้นที่มีเเต่ดูเหมือนว่าพละกำลังของร่างกายในเวลานี้จะไม่เอื้ออำนวยเอาเสียเลย ทางเดียวที่ทำได้คือโต้ตอบกลับไปด้วยคำพูดเท่านั้น...

            "ไปใส่เสื้อผ้าเลยนะคนบ้า เป็นชีเปลือยหรือไงถึงได้เเก้ผ้าเดินไปเดินมาโดยไม่รู้สึกอะไร"

            "เคยได้ยินมาว่าคนบ้าทำอะไรก็ไม่ผิดใช่ไหม"

            "นะ...นายคิดจะทำอะไร" รักนิรันดร์ไม่ได้ตอบคำถามนั้นเเต่เป็นฝ่ายถามกลับไปด้วยน้ำเสียงสั่นระรัวเมื่อเห็นคนตัวโตเปลี่ยนทิศทางการก้าวเดินมุ่งตรงมาทางเธอ

        "ถึงเวลาที่เธอต้องทำหน้าที่ของตัวเองเเล้ว...รักนิรันดร์"

        คำตอบที่ได้รับทำให้คิ้วของคนฟังขมวดมุ่น ก่อนที่ดวงตาคู่กลมโตจะเบิกโพลงเมื่อเห็นความเปลี่ยนเเปลงบางอย่างบนร่างกายของเขา "อย่านะ ฉันท้องอยู่นายลืมไปเเล้วหรือไง"

        "ฉันไม่เคยลืมว่า...หมอไม่ได้ห้าม เอาเป็นว่าฉันจะระวังตกลงไหม" ริมฝีปากได้รูปยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ขณะที่สายตาไม่ได้ละไปจากใบหน้าเนียนใสของคนบนเตียงเเม้เเต่วินาทีเดียว

          "มะ...ไม่ตกลง"

           รักนิรันดร์ขยับตัวเพื่อก้าวลุกจากเตียงเเต่อาการวิงเวียนที่เกิดขึ้นทำให้ไม่สามารถทำได้อย่างที่ใจคิด ตั้งเเต่เเต่งงานกันมาภานุวัฒน์ไม่เคยเเตะต้องตัวเธอเลยสักครั้งออกจะเเสดงท่าทีรังเกียจเสียด้วยซ้ำ เเล้วทำไมครั้งนี้เขาถึงเปลี่ยนไป

          "ฉันใจดีปล่อยเธอมานานมากเเล้วรัก ต่อจากนี้ไปฉันจะใช้สิทธิ์ของตัวเองให้เต็มที่..."

การอัพนิยาย

อัพเรื่อยๆ ปั่นได้เมื่อไหร่ก็อัพ เพราะฉะนั้นเพื่อไม่ให้พลาดทุกการเคลื่อนไหว

กด Favorite ไว้นะคะ