ชีวิตที่ต้องมีแต่ก้าวเดิน

ข้อมูลเบื้องต้น

ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่านี้เป็นเรื่องราวชีวิตของแฟนเพื่อน ซึ่งฉันก็ไม่นึกว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นในชีวิตจริง เหมือนคำว่าชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร จึงอยากเอามาเขียนชีวิตตัวละครทุกคนเรียนอยุ่ที่สถาบันแห่งหนึ่งบนถนนพัฒนาการ [แฟนเพื่อน = ฟ. เพื่อน = บ.]

เนื้อเรื่อง

เข้าเรื่องเลยละกัน ตอนแรกที่ฉันเจอเขา(แฟนของเพื่อน) เขาเป็นคนร่าเริงมาก เป็นคนสนุก ตลก ดูจากรอยยิ้มของเขาดูไม่น่าจะเป็นคนที่มีความทุกอะไรเลย หลังจากนั้นสองสามวันเพือนฉัน(แทน บ.ละกัน) เขาบอกว่า ฟ.จะแอดเข้า มอ.แถวบางแสน ฉันเลยถามว่า"ทำไม่ละอยู่ที่นี่ก็ดีอยุ่แล้วนิ" บ.ก็บอก"มันไม่มีตังจ่ายค่าเทมอ เพราะมันหาเงินเรียนเอง" ฉันก็เกิดสงสัยเลยถามต่อ "แล้วทำไมถึงหาเงินเองละ" บ.บอก"แม่มันไม่ได้ให้เงินมาตังแต่ม.ปลายแล้ว" เรื่องหลังจากนี้ทำให้ฉันอึ้งในความพยายามเขา ฟ.สุดๆ ตอน ม.4พ่อของฟ.เป็นคนเจ้าชู แม่ของฟ.เลยอย่าลางกัน แล้วแม่ฟ.ก็เอาฟ.ไปยุด้วย ฟ.เลยต้องแยกจากพ่อไปหลังจากนั้นสักปีนึงได้ แม่ของฟ.แต่งงานใหม่ แล้วก็มีลูก ทำให้พักหลังแม่ของฟ.ให้ความเอ็นดูกับน้องคนละพ่อของฟ.มากกว่า (ในส่วนนี้ไม่อยากจะถามเจ้าตัวว่ารู้สึกอย่างไร เพราะมันจะลำเส้นเกินไป) เพราะงั้นแม่ฟ.ก็ไม่ค่อยจะส่งเสียให้เรียนแล้วก็ต้องทำงานพิเศษหาเงินเอง จึงเป็นเหตุผลที่ให้ต้องย้ายไป ม.แถวบางแสนเพราะราคาถูกกว่าที่นี้ บ.บอกว่าฟ.ทำงานพิเศษหลายอย่างมาก แต่ก็ยังมีเวลาให้ บ.อยุ่เสมอเลย ฟ.เป็นคนที่โชคดีมากเลยที่มี บ.เป็นแฟน เพราะคบกันมาตั้งแต่ม.5 ผ่านช่วงวิฤกิตมาด้วยกันค่อยอยุ่ช่วย ค่อยอยุ่เป็นกำลังใจให้ ฟังแล้วก็โรแมนติกมากพวกเขามีวันครบรอบกันด้วย ฟ.เองก็ไม่เคยลืมวันครบรอบเลย ซื่อของขวัญมาให้ตลอด แต่มีบางที่ ฟ.แอบมีกิ๊กสงสัยจะติดนิสัยจากพ่อ แต่ก็เอาเถอะ ชีวิตที่ยิ่งกว่าละครของ ฟ.นั้นจะเป็นยังต่อก็ต้องดูกันต่อไปในอนาคตว่า ฟ.จะสามารถ ผ่านชีวิตของตัวด้วยตัวเองอย่าแท้จริงหรือไม่แต่สำหรับคงต้องจบลงเพียงเท่านี้..... ขอบคุนคะ
(เรื่องนี้ไม่ได้มีเจตนาจะต่อว่าหรือหมิ่นประมาทบุคคลใด) The Jupiter