ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
มาเฟียหนุ่มมองเรือนร่างที่ถูกหุ้มห่อด้วยเนื้อผ้านุ่มนิ่ม ตัวเสื้อรัดรึงพุ่มทรวงหล่อนจนเห็นเป็นรูปทรงชัดเจน เขาเลื่อนมือที่ไล้อยู่ปลายคางลงมาตามแนวลำคอ ลากมันลงหาเนินอกที่ยังถูกปกคลุมด้วยเดรสตัวสวย
“ผมไม่เคยยุ่งกับชุดของผู้หญิงคนไหน ตราบใดที่เจ้าหล่อนต้องถอดมันทิ้งบนเตียง แต่ว่า...บอกตามตรง ไม่ชอบนะ ชุดนี้ของคุณ”
“มันไม่ได้โป๊สักนิด ดูสิ...ปิดตั้งแต่คอยันเข่า” เธอเถียงด้วยความจริง รู้สึกอยากหลับสักงีบเพราะเริ่มปวดหัวตุบๆ
“ก็ดูอยู่นี่ไง และก็เห็นว่ามัน...รัดรูปเกินไป มองแล้วรู้สึก...กระหาย...ยังไงชอบกล”
ชัชรินทร์กลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเฝือเต็มที สถานการณ์ชักไม่ปลอดภัยแล้ว
“กระหายน้ำเหรอ หิวน้ำหรือเลฟ”
“เปล่า...หิวคุณ”
“ไม่...อย่านะเลฟ ฉัน...อาการไม่ค่อยดี ฉันเพลีย” ชัชรินทร์สารภาพ เนื้อตัวเธอสั่นสะท้านอย่างยิ่งเกรงด้วยยังรู้สึกถึงกลิ่นซิก้าฉุนๆ แต่เลฟหาได้สนคำห้ามปราม เขาเลื่อนมือขึ้นมาที่ลำคอของเธอ กำมันไว้หลวมๆ แล้วรั้งเข้าหาตัว ใบหน้าเธอเลยถลาไปหาเขา พาริมฝีปากที่กำลังเผยออ้าไปยั่วยวนเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ
“ดีแล้ว เพลียมากๆ จะได้ไม่มีแรงดิ้น”
“ไหนว่าจะให้เวลา ฉันขอเวลา เลฟ...ได้โปรด”
เลฟแตะต้องแต่ริมฝีปากที่กำลังขยับขึ้นลงของชัชรินทร์ ปากนุ่มๆ สีกลีบกุหลาบนั้นทำให้เขาอดทนได้ยากนัก
“เปลี่ยนใจแล้ว”
“หือ?”
“ผมอยากมีเซ็กซ์กับคุณ ตอนนี้”
******
เลฟ มาร์ติเนซ
ชัชรินทร์ ชนัญธา
********************************
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ขอบคุณคอมเมนต์นะคะ ^/\^
เลฟแกมั่นหน้ามั่นกระโปกว่าเขาจะชอบเหมือนผู้หญิงคนอื่นเอาอะไรมาคิดย่ะ(ถึงจะคิดถูก)ก็เถอะ ฉันหมั่นไส้แก
มารอลุ้้น เกิดอะไรขึ้นกับชัชรินทร์ รอไรเตอร์มา up ต่อ
เลฟจะมีโอกาสได้ชิมสินค้าของพี่ชาย? มารอุ้น
เมื่อสาวใช้ สามคน สามคนของอเล็กซ์ สามคนซ้ำกันต่ะ
รอไรท์มา up ต่อ