คืนที่รักเร่าร้อน

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ชัชรินทร์ไม่รู้ว่าดื่มอะไรเข้าไปบ้างในงานเลี้ยงวันนี้ รู้สึกตัวอีกทีเธอก็อยู่บนเตียงสี่เสา เนื้อตัวร้อนผ่าวไปทั้งร่าง ข้อมือทั้งสองถูกพันธนาการด้วยโซ่ที่ตรึงไว้กับเสาเตียง เธอพยายามปรือตาขึ้นมอง แต่ฤทธิ์แอลกอฮอล์ในร่างก็ทำให้เธอสับสนและมึนงง โอ...ใช่แล้ว เธอเมามากและอเล็กเซย์ก็เมาไม่แพ้เธอ พวกเธอดื่มกันหนักไปหน่อย และเพื่อนผู้แสนดีก็ลากเธอเข้ามาในห้องนี้ พากันล้มหงายบนเตียงนุ่มแล้วจากนั้นภาพก็ตัดไป

เธอจำอะไรไม่ได้ พยายามแลหานาฬิกาสักเรือนท่ามกลางแสงสลัวสีม่วงแดง เห็นนาฬิกาเรือนหนึ่งติดอยู่บนผนังอีกฟาก ให้ตายเถอะ นี่ตีสองแล้ว และเธอยังอยู่ในห้องของอเล็กเซย์

“อเล็กซ์...ฉันต้องกลับห้อง คุณเล่นอะไรกันนี่” ถามเขาแล้วพยายามลุกขึ้นนั่ง แต่ทำได้ยากเมื่อข้อมือถูกตรึงไว้กับเสาเตียง อเล็กเซย์ไม่ตอบเธอ เธอแลหาเขา เห็นผู้ชายคนหนึ่งนั่งจ้องเธออยู่ เธอกะพริบตาถี่ๆ ใจเริ่มสับสน เพราะมั่นใจว่าอเล็กเซย์ไม่มีทางมองเธอด้วยสายตาเช่นนั้น แล้วนะ..นั่น...นั่นน่ะ! อเล็กเซย์ที่เธอรู้จักไม่มีทางสวมสูทสีนี้เป็นแน่

“โอ...ให้ตายเถอะ! เลฟ!?” เธอร้องเรียกคนตรงหน้า เขายิ้มเยาะที่มุมปาก กวาดตามองเธออย่างมีนัยแล้วค่อยๆ ดึงผ้านวมออกจากท่อนล่างของเธอ กระโปรงสั้นเหนือเข่าร่นขึ้นมาถึงโคนขาอ่อน เขามองตาปรอยทีเดียว

“ใช่....ผมเอง ประหลาดใจนะที่คุณมาอยู่บนเตียงผม และต้องขอบใจอเล็กเซย์ที่ล่ามคุณไว้อย่างนี้ ไม่อย่างนั้นตื่นมาคุณคงได้รัวกำปั้นใส่ผมแน่ๆ”

“รู้ก็ดีแล้ว ปล่อยฉัน!”

เลฟยักไหล่ “ผมไม่ได้ล่ามคุณนี่ อยากให้ปล่อยก็พูดกับผมดีๆ สิ” เขาไม่ใช่แค่เอ่ย แต่ไล้ปลายนิ้วไปตามท่อนขาเรียวๆ ของชัชรินทร์

หญิงสาวอ้าปากค้าง รับรู้ได้ชัดเจนถึงไอร้อนจากมือชาย เธอเมาอยู่ และเมาทีไรก็ไม่เหมือนเดิม เธอจะตอบสนองต่อเพศตรงข้ามได้มากกว่าปกติ และนั่นเป็นสาเหตุให้เธอไม่ยอมแตะแอลกอฮอล์มาหลายปี นับตั้งแต่เรียนจบมา กระทั่งเมื่อคืนนี้ที่อเล็กเซย์จอมจุ้นคะยั้นคะยอให้เธอกิน

“อย่านะ...อย่า...”

“ชู่ว์...อเล็กเซย์ไม่ได้บอกเหรอ ใครขึ้นเตียงผมแล้วไม่มีทางได้ลงไปง่ายๆ หรอกนะ หึๆๆ”

******

เลฟ มาร์ติเนซ 

ชัชรินทร์ ชนัญธา

********************************