รักนี้ ชั่งหายาก

ชายหนุ่มรูปงามผู้ถือกำเนิดในตระกูลนักรบอันสูงศักดิ์  เขาเพรียกพร้อมด้วยทรัพย์อันล้ำค่า     เขาคือนักรบที่น่าหวาดหวั่น  ไม่มีผู้ใดกล้าเทียบเคียง เป็นชายที่ทุกคนหวั่นเกรงแม้ในสนามรบ  ชายผู้เก่งกล้า

ไม่มีหญิงใดไม่ปรารถนาในตัวเขา  หากแต่ใจเขานั้นเยียบเย็นดุจเหล็กกล้ากลางฤดูหนาว  ไม่เคยมอบความรักแก่หญิงใด  เขามักเงียบขรึม  โดดเดี่ยวและเศร้าหมอง  ดวงตาดำขลับ  เฉียบคม  บ่งบอกบางสิ่งแก่คนทั่วไป   อันตรายนัก...

เขามักเดินทางท่องไปทั้งเก้าโลกโดยลำพัง  หลีกหนีผู้คน  

วันหนึ่งเขาเดินทางมายังป่าสีเงินอันอยู่ปลายสุดขอบโลก   ลำธารสีเงินรสหวานไหลเอื่อยเชื้อเชิญให้ลิ้มลอง

เมื่อชายหนุ่มก้มลงดื่มน้ำในลำธาร  สายตาเขาก็พลันเห็นเงาสะท้อนของหญิงสาวนางหนึ่งปรากฏอยู่บนผืนน้ำที่ใสปานกระจก 

ริมฝีปากที่แย้มยิ้ม  และท่วงท่าอันงดงามภายใต้อาภรสีขาวบริสุทธิ์  ชายหนุ่มไม่เคยเห็นหญิงใดงามเท่า  แต่เมื่อเงยหน้าจากลำธารเขากลับพบว่ารอบตัวนั้นไม่มีผู้ใดเลย หญิงสาวนางนั้นได้จากไปแล้ว ทิ้งไว้เพียงรอยเท้าบางเบา 

หัวใจที่เคยเยียบเย็นพลันรุ่มร้อน 

ชายหนุ่มรีบติดตามไปทันที   แต่ยิ่งไล่ตามเท่าไหร่ก็ยิ่งห่างไกลออกไปเท่านั้น  ชายหนุ่มลัดเลาะไปตามป่าแม้ดวงอาทิตย์จะลับขอบฟ้า   เขาก็ยังคงติดตามไป  แต่ไม่นานร่องรอยของหญิงสาวก็เลือนหาย ราวกับว่าหญิงสาวนั้นได้แปลงเป็นนกและโผบินไปในท้องฟ้า

ชายหนุ่มเดินทางออกจากป่าทึบด้วยความหม่นหมอง  นับแต่วันนั้น เขาก็ไม่อาจรับรู้ถึงความสวยงามของสิ่งใดอีก  แม้แต่น้ำผึ้งที่หอมหวานเขาก็ไม่รับรู้ถึงความหวานนั้น  ทุกวันชายหนุ่มจะเฝ้าตามหาหญิงสาวไปตามเมืองต่างๆ แต่ไม่ว่าจะเป็นที่ใดก็ไม่พบหญิงที่เขาใฝ่หา 

เพียงปาฏิหาริย์

ในยามที่เขาสิ้นหวัง  ท่ามกลางผู้คนในเมืองใหญ่   เธอ  หญิงสาวผู้งดงามได้ปรากฏต่อเขา  พร้อมรอยยิ้มอันแสนหวาน  หญิงสาวผู้งดงาม  และสูงศักดิ์   ไม่มีชายใดหลุดพ้นจากมนต์เสน่ห์อันลึกล้ำนี้   เขา  ชายเพียงหนึ่งเดียวที่ได้ครอบครองเธอ  หญิงผู้งดงาม

บัดนี้ชายผู้ไม่เคยรักใคร  ไม่เคยเหลียวมองหญิงใด  กลับมอบหัวใจให้หญิงเพียงหนึ่งเดียว   หัวใจของเขามีค่านัก  

เวลา...นำพาเหตุการณ์หลากหลาย

เขาเรียนรู้ว่ารักไม่ใช่สิ่งดีเลย  เขามีความสุขเมื่อได้เห็นร้อยยิ้มของเธอ  รู้สึกอบอุ่นเวลาเธอกอดเขา  และรู้สึกโหยหาเมื่อห่างไกลกัน  เธอเองก็รู้สึกเช่นเดียวกัน   แต่ถึงอย่างนั้นเขากลับกำลังเจ็บปวด  แม้เธอจะร่าเริงสดใสเหมือนแสงอาทิตย์ยามเช้า  แต่ภายในความสดใสนั้นได้แฝงไว้ด้วยเงามืดของดวงตะวัน เธอนั้นไม่รู้จักการให้  ไม่รู้จักการเสียสละ  เธอมีเพียงความต้องการอันไม่มีที่สิ้นสุด  เขาไม่เคยแน่ใจเลยว่าเธอรักเขา  หรือเธอรักสิ่งที่เขามี

        เขารู้สึกเจ็บปวดเมื่ออยู่ใกล้เธอ  แต่เมื่อเธอห่างไกลเขากลับโหยหา  และเฝ้ารอความสดใส  เฝ้ารอร้อยยิ้ม  และอ้อมกอดของเธอ  เรื่องราวดำเนินไปเช่นนี้จากวันเป็นเดือน  จากเดือนเป็นปี  จนหลายปีผ่านไปสุดท้ายหัวใจของเขาก็ไม่อาจทานทนได้อีก   เขาต้องการลืม  ลืมสิ้นทุกสิ่ง  แม้ความต้องการนั้นต้องแลกด้วยลมหายใจก็ตาม

        ชายหนุ่มโอบกอดความตาย  เพียงเพื่อต้องการลบความทรงจำอันเจ็บปวด  แต่ทว่าเขาลืมไปว่าความเจ็บปวดนั้นคือความรู้สึกชนิดหนึ่ง  และความรู้สึกนั้นไม่ได้อยู่ในความทรงจำ  หากแต่อยู่ภายในจิตใจของคนเรา   และสิ่งที่อยู่ในจิตใจก็ไม่อาจลบได้ง่ายเลย   ไม่  แม้ความตาย...

        เมื่อเวลาไหลเวียนผ่านมาอีกครั้ง  ชายหนุ่มลืมตาตื่นจากความตาย  เพื่อเริ่มชีวิตใหม่  เขาลืมสิ้นทุกสิ่งดั่งใจหวัง  แต่เพียงความฝันเท่านั้น 

เขามักฝันเห็นเงาสะท้อนของหญิงสาวนางหนึ่งปรากฏอยู่บนผืนน้ำที่ใสปานกระจก  ริมฝีปากที่แย้มยิ้ม  และท่วงท่าอันงดงามภายใต้อาภรสีขาวบริสุทธิ์   เสียงของเธอนั้นยังตราตรึงอยู่ในใจเขาเมื่อยามตื่น  ข้าอาจไม่เป็นดั่งใจท่าน   แต่ดวงใจข้านั้นเป็นของท่านชั่วนิรันดร์

            ความเจ็บปวดยังคงอยู่

        ข่าวการกลับมาของชายหนุ่มแพร่สะพัดไปทั่ว  ชายผู้กำเนิดจากความตาย  หญิงสาวคนรักยินดีกับข่าวนั้น  และตามหาชายหนุ่ม 

            เมื่อแรกเจอ  ชายหนุ่มยินดีเมื่อพบหญิงคนรักผู้มาจากภาพฝัน   แต่มีความจริงที่เขาต้องค้นหา  เหตุใดเขาจึงปรารถนาความตาย 

เวลาล่วงเลย เมื่อปริศนาคลี่คลาย 

ความคุ้นเคยนำพาความเจ็บปวด  ชายหนุ่มออกเดินทางพร้อมความคำนึงถึงหญิงคนรัก  เขาเดินผ่านทุ่งหญ้า  สายลมโชยพัดกระซิบบอกเขา  ข้าอาจไม่เป็นดั่งใจท่าน   แต่ดวงใจข้านั้นเป็นของท่านชั่วนิรันดร์  ชายหนุ่มเดินทางผ่านทะเลทรายกว้างใหญ่  พรายน้ำฉายภาพหญิงคนรัก เธอยิ้มให้เขาก่อนสะบัดพลิ้วหายไปในสายลม 

ใบไม้ที่ร่วงหล่นเอ่ยต่อเขา  เส้นทางที่เจ้าเลือก   บ่งบอกว่าแท้จริงแล้ว  เจ้าไม่เคยรักผู้ใด 

แต่ความเจ็บปวดเกินทานทนนี้เหล่า  บ่งบอกสิ่งใด

ชายหนุ่มเดินทางถึงเมืองกลางหุบเขาเมืองหนึ่ง  ที่เมืองนี้เขาพบหญิงสาวคนหนึ่ง    เป็นหญิงที่ไม่อาจมอบความสดชื่นแก่ใคร แต่รอยยิ้มของเธอนั้นนุ่มนวลราวแสงจันทร์  แม้เธอจะไม่มีสิ่งใดโดดเด่น  ไม่แม้ความงามที่จะสะกดชายใด  แต่เขากลับติดตามเธอไป 

หญิงสาวผู้ไม่รู้จักความหมายของการช่วงชิง  เธอรู้จักเพียงการให้  การเสียสละ  และเธอให้ความสำคัญกับผู้อื่นยิ่งกว่าสิ่งใด  ชายหนุ่มเฝ้ามองเธอด้วยรอยยิ้มจางๆ  หญิงสาวผู้มีทุกสิ่งที่เขาใฝ่หา

ทุกวันเขาจะตามหาเธอ  และค่อยเฝ้ามองสิ่งที่เธอทำ  เมื่อเธอมอบความสุขให้แก่ทุกคน  แม้จะไม่ได้รับการตอบแทนจากใคร   แม้จะไม่มีใครเห็นค่าในสิ่งที่เธอทำ 

รอบตัวเธอนั้นมีเพียงความยินดี   

เวลาผ่านเลย  ชายหนุ่มเพิ่งรู้สึกตัวว่าทุกวันเขาได้แต่เฝ้ามองหญิงสาวแปลกหน้า  เฝ้ามองเนิ่นนาน  นานจนลืมนึกถึงหญิงคนรัก 

เปล่าเลยความรักที่เขามีให้เธอนั้นไม่ได้น้อยลง  และในใจเขาก็ยังคงเจ็บปวดอยู่เช่นเดิม  เพียงแต่ความเจ็บปวดนั้นไม่ได้ทำร้ายเขาอย่างเคย

ชายหนุ่มพบว่าหัวใจของเขานั้นไม่ได้เยียบเย็นหรือร้อนรุม  แต่มันกลับอบอุ่นอย่างประหลาด  แต่นั่นเป็นเพราะเขาเริ่มเข้าใจในความรัก หรือเพราะได้พบบางสิ่งที่เขาขาดไปกันแน่...

.........................................................................

เมื่อเวลาไหลเวียนคืนมาอีกครั้ง  เรื่องราวของชายหนุ่มได้กลายเป็นเพียงเรื่องเล่าขาน  เรื่องเล่าถูกต่อเติม  และขาดหายไปตามกาลเวลา  ใครหลายคนเชื่อว่าชายหนุ่มได้กลับไปหาหญิงคนรัก  แต่อีกหลายคนว่าหญิงแปลกหน้าต่างหากที่เป็นรักจริงของชายหนุ่ม 

ไม่ว่าจุดจบของเรื่องนี้จะเป็นเช่นไร  ผู้คนก็ต่างทิ้งคำถามหนึ่งไว้ในใจของตน   รัก  นั้นเกิดจากสิ่งใดเล่า  ความรู้สึกเมื่อแรกพบ  หรือการค้นพบในสิ่งที่ตนใฝ่หา...