คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [OS] Voice [BJAE]
I hear your voice in all the world's noise.
ผมสูญเสียการได้ยินตอนอายุห้
โลกใบใหญ่ที่เคยเสียงดัง ฉับพลันก็เงียบไป
เงียบสนิท จนไม่ได้ยินเสียงอะไรอย่างอื่
จนกระทั่งหัวค่ำวันหนึ่งกลางฤดู
อิมแจบอมวัยยี่สิบห้า ผู้ที่ใช้ชีวิตยี่สิบปีที่ผ่
ก็ได้ยินเสียงจากใครคนหนึ่ง....
เสียงที่ไม่ใช่ลมหายใจและหั
"หนาวชะมัด..."
ถึงแม้จะเป็นเพียงเสียงบ่นพึมพำ แต่ก็เป็นเสียงแรกที่ดังขึ้
"หนาวหรอ?"
แจบอมเอ่ยปาก หันไปยังเจ้าของเสียงที่มีสีหน้
"คุณได้ยินผมหรอ?"
ใบหน้าขาวซีดเผือด ดวงตาเรียวเล็กเบิกกว้างด้วยความตกใจ ริมฝีปากนั้นไม่ได้ขยับแม้เพี
"ใช่...."
ชายหนุ่มตอบ มองฝ่ายนั้นที่ตัวกลมด้วยเสื้
น่าแปลกที่สัมผัสจากปลายนิ้
หลังจากก้มลงมองมือที่
"คุณเป็นคนแรกเลย…"
"คนแรกอะไร?" เขาถาม ถอดถุงมืออีกข้างของตัวเอง แต่คราวนี้ไม่ได้ยกมันให้กับอี
"คนแรกที่ได้ยินเสียงของผม"
พร้อมกับคว้ามือเย็นๆอีกข้างที่
"นายก็เป็นเสียงแรกที่ฉันได้ยิ
You hear my voice in all the world's noise.
ผมสูญเสียความสามารถในการพู
โลกใบใหญ่ที่มีแต่เสียงดังอื้ออึง กลับไม่มีเสียงของผมอยู่ในนั
ไม่มีใครได้ยินเสียงของผมอีกเลย
จนกระทั่งหัวค่ำวันหนึ่งกลางฤดู
ชเวยองแจวัยยี่สิบปี ผู้ที่ใช้ชีวิตสิบห้าปีที่ผ่
ก็มีคนได้ยินสิ่งที่
"หนาวชะมัด..."
ยองแจบ่นพึมพำกับตัวเองในใจพลางคิดเสียดายที่ลืมหยิบถุงมือก่อนออกมาจากบ้าน
"หนาวหรอ?"
เด็กหนุ่มขมวดคิ้ว หันไปยังที่มาของเสียงด้วยความตื่นตระหนก
“คุณได้ยินผมหรอ?”
ใบหน้าขาวซีดเผือด ดวงตาเรียวเล็กเบิกกว้างด้วยความตกใจ ทั้งที่ไม่ได้ขยับริมฝีปากออกเสียงเลยแม้แต่นิด อีกฝ่ายกลับได้ยินเสียงของเขาอย่างชัดเจน
“ใช่…”
ชายหนุ่มตอบ อีกฝ่ายมีทั้งโค้ทสีดำตัวยาวพร้อมถุงมือคู่หนาที่ดูอุ่นจนน่าอิจฉา ยองแจยืนนิ่งเมื่อปลายนิ้วเย็นเฉียบของตัวเองถูกปลายนิ้วอุ่นๆของคนตรงหน้าจับไว้พร้อมกับถอดถุงมือที่ใส่อยู่มาแบ่งให้เขาใส่
น่าแปลกที่ความอุ่นจากปลายนิ้วของอีกฝ่ายนั้นกลับทำให้หัวใจของเขารู้สึกอุ่นจนร้อน
“คุณเป็นคนแรกเลย...”
ยองแจก้มลงมองมือที่ชายหนุ่มสวมถุงมือให้แล้วเงยหน้าขึ้นสบตา ริมฝีปากฉีกยิ้มกว้าง
“คนแรกอะไร?”
ฝ่ายนั้นถาม พลางถอดถุงมืออีกข้างที่เจ้าตัวใส่อยู่ แต่คราวนี้ชายหนุ่มไม่ได้ยกมันให้ยองแจ แต่กลับถอดเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อ
“คนแรกที่ได้ยินเสียงของผม”
ก่อนจะคว้ามือเย็นๆอีกข้างที่ไม่ได้ใส่ถุงมือไปจับไว้แล้วคลี่ยิ้มบาง
“นายก็เป็นเสียงแรกที่ฉันได้ยินเหมือนกัน”
END.
uwith_b
ไม่รู้นึกคึกอะไรค่ะ ๕๕๕ (อาจจะเป็นเพราะโฟโตบุคที่มาเลเซีย) เห็นรูปแล้วได้แต่กรีดร้องว่า จะ ทน ไม่ ไหว แล้ว นะ !!!
;O: ทำไมถึงได้ขยันปล่อยอะไรมาทำร้ายหัวใจกันจริงๆ แค่นั้นไม่พอ มันทำร้ายกระเป๋าเงินด้วย (ถึงจะรอดูสแกนฟรีก็เถอะ)
อีกตามเดิม เรื่องนี้เขียนไว้นานมากแล้ว แล้วก็ค้างไว้ที่พาร์ทยองแจ จนมาพีคกะรูปในฟตบนี่แหละ ก็รู้สึกว่าอยากเขียนทูแจซักอย่าง
แค่คิดอะไรใหม่ๆดีๆไม่ออกเลย(อีกแล้ว) เลยค้นเรื่องที่ยังไม่จบมาเขียนต่อแทน ๕๕๕๕๕๕
เลยออกมาเป็นเรื่องนี้
ได้รับแรงบรรดาลใจมาจากโควทของ Paul Éluard กวีชาวฝรั่งเศสค่ะ เห็นโควทนี้ผ่านตามาตั้งแต่ช่วงซัมเมอร์แล้วก็เลยหยิบมาเขียน (แต่ในพาร์ทยองแจโควทนั้นปรับเองค่ะ)
เอาเป็นว่า ขอให้สนุกนะค้า แล้วเจอกันใหม่วันเกิดยองแจ แต่ถ้านึกอะไรจะเขียนไม่ออก ก็นับว่านี่เป็นฟิควันเกิดน้องแล้วกันโนะ ๕๕๕
ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์และทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านด้วยนะค้า จู๊บบบ
ปล. เนื้อเพลงความหมายดีนะ ไปลองฟังกันดู
ความคิดเห็น