คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [SF] Name [BJAE]
ชเวยองแจไม่เคยเกลียดชื่อตัวเองเท่านี้มาก่อน….
เด็กหนุ่มเคยรักชื่อตัวเองมากเสียด้วยซ้ำ…
แต่ไม่นานมานี้ อยู่ดีๆยองแจก็เกิดรู้สึกรำคาญมันขึ้นมาแบบหาสาเหตุไม่ได้
“ยองแจอ่า~!....”
เสียงเปิดประตูพร้อมกับเสียงเรียกชื่อที่ดังขั้นทำให้คนที่นอนกลิ้งเช็คอินสตาแกรมอยู่บนเตียงผงกหัวขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ แต่เมื่อเห็นว่าคนที่เปิดประตูเข้ามาไม่ได้เรียกชื่อตัวเอง แถมยังส่งเสียงออดอ้อนกับโทรศัพท์ที่อยู่ปลายสายยิ่งทำให้ชเวยองแจรู้สึกหงุดหงิด
ความจริงก็แค่หัวหน้าวงคุยโทรศัพท์แล้วเดินเข้ามาในห้องแค่นั้น
แต่ประเด็นมันอยู่ที่เจ้าของชื่อปลายสายต่างหาก
ชเวยองแจพลิกตัวไปอีกทางแล้วเลื่อนหน้าจอดูรูปอื่นต่อ
“ยองแจอ่า~ อย่างี่เง่าสิ ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อย”
ชเวยองแจกลอกตา ยูยองแจคนนั้นเป็นเพื่อนสนิทของพี่แจบอม สนิทกันมาก่อนที่อิมแจบอมจะรู้จักกับเขาด้วยซ้ำ ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด ยิ่งได้ยินเสียงปลายสายลอดออกมาเรียกอิมแจบอมว่า “บี~” อย่างสนิทสนมเป็นพิเศษแล้วก็ยิ่งรู้สึกรำคาญ
ทำไมจะต้องมาชื่อเดียวกันด้วยนะ
ตั้งแต่อิมแจบอมเปิดประตูเข้ามา ยองแจพูดคำว่าหงุดหงิดไปเกือบจะร้อยรอบได้แล้ว
“มีนายคนเดียว~”
พี่แจบอมยังไม่เลิกคุยโทรศัพท์และยองแจตั้งใจไว้แล้วว่าดูอีกสองรูปสุดท้ายเขาจะออกไปนั่งเล่นข้างนอก รอให้รูมเมทคุยโทรศัพท์เสร็จก่อนแล้วค่อยเข้ามา ก่อนที่จะหงุดหงิดแบบไร้เหตุผลจนเผลอทำหน้าประหลาดออกไปอีก
แต่ก็เหมือนจะรู้ เขาได้ยินเสียงทางนู้นหัวเราะคิกคัก แล้วพี่แจบอมก็หัวเราะคิกคัก แล้วพอยองแจจะลุก อิมแจบอมก็นั่งลงบนเตียงแล้วกดไว้ให้นอนลงอย่างเดิม
-ผมจะออกไปข้างนอก-
ยองแจขยับปากพูดแบบไร้เสียงให้หัวหน้าวงที่จ้องอยู่รับรู้ แจบอมส่ายหน้า พูดหยอกปลายสายแล้วหันมาขยับปากบอกยองแจ
-ไม่ให้ไป-
แล้วจะรั้งเขาไว้ทำไมวะ!!
ชเวยองแจชักยั๊วะแล้วแต่ก็ยังลุกไม่ได้ เพราะพี่แจบอมเอาแขนพาดคอแล้วกดไว้ไม่ให้ลุก
-เอาแขนออกไป ไม่งั้นผมจะร้องจนเพื่อนพี่เข้าใจผิด-
ชเวยองแจขู่ เขารู้ว่าพี่แจบอมไม่ชอบที่จะต้องอธิบายให้ฝ่ายนั้นเข้าใจเวลามีอะไรแปลกๆ หรือเวลาพี่แจบอมมีทีท่าว่าจะสนิทกับเขามากไป แต่ก็ถือว่าโชคดีที่อีกฝ่ายนั้นต้องทำงานอยู่ตลอดเวลาเลยไม่ค่อยมีโอกาสได้มาเช็คอะไรมากนัก ไม่งั้นเขาคงต้องทนฟังสองคนนี้แก้ตัวกันไปกันมาทุกวัน
น่ารำคาญจะตาย
-กล้าร้องก็เอาดิ-
โว้ย! แล้วมีเหตุผลอะไรที่ต้องรั้งเขาไว้เนี่ย!
ยองแจอยากร้องแหกปากด้วยความอัดอั้นตันใจ อิมแจบอมที่แกล้งเขาได้ยิ้มแย้มสนุกสนาน แล้วหัวเราะไปกับเรื่องที่ทางนั้นเล่าให้ฟัง ยองแจกะฉวยโอกาสที่อีกฝ่ายเผลอลุกออกไป แต่แจบอมก็ไวกว่าเขาอยู่ดี
-พูดไม่ฟังหรอ?!-
พี่แจบอมเริ่มเปลี่ยนสีหน้าเป็นจริงจัง แล้วหุบยิ้มลง ยองแจเองก็ไม่สนุกด้วยหรอกนะ เขาเองก็หน้าหงิกแล้วเหมือนกัน
เหมือนเป็นโชคของใครก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆไม่ใช่ของยองแจ เมื่ออยู่ดีๆปลายสายก็จบบทสนทนาแล้ววางไป พี่แจบอมวางสาย โยนโทรศัพท์ไปอีกทางแล้วหันมาจ้อง
“ปล่อยผมได้ยัง?” ท่อนแขนที่รั้งช่วงคอกับหน้าอกไว้คลายออกแล้วยองแจก็ลุกขึ้นนั่ง สีหน้าไม่สนุกเหมือนกัน
“จะหงุดหงิดทำไม?” แจบอมถาม ทั้งที่ก็รู้สาเหตุดี
ชเวยองแจจ้องหน้าคนที่จ้องมาก่อน คนที่ทำให้อยู่ดีๆยองแจก็เกลียดชื่อตัวเองขึ้นมาก็คนตรงหน้าเขานี่แหละ อิมแจบอมตัวดีเลย!
“หิวน้ำ จะออกไปกินน้ำ จะมาขวางผมทำไม” ยองแจเลือกที่จะไม่บอกว่าทำไมเขาถึงหงุดหงิด อันที่จริงต้องบอกว่า ไม่รู้จะบอกยังไงมากกว่า
ก็แค่พี่แจบอมคุยโทรศัพท์ คุยกับเพื่อนสนิท ที่ชื่อยองแจเหมือนกัน
ก็แค่นั้นเอง แล้วทำไมชเวยองแจต้องหงุดหงิดด้วยวะ!!
ไม่รู้เว้ย!
“นายนอกเรื่อง” อิมแจบอมเค้นไม่หยุด อันที่จริงแจบอมเองแกล้งสร้างสถานการณ์ให้เด็กนี่หงุดหงิดใจมาได้พักใหญ่แล้ว เขารู้สาเหตุของอาการหงุดหงิดไร้สาระของยองแจ แต่อยากได้ยินจากปากเจ้าตัวเองมากกว่าว่าทำไม
“ไม่ได้นอกเรื่อง” แต่ชเวยองแจเองก็ปากแข็ง เก็บปากเก็บคำไม่ยอมบอก แต่ไม่ยอมเก็บอาการเลยซักนิด
สุดท้ายแล้วพอรู้ตัวว่ายังไงก็ไม่ชนะแจบอม ยองแจก็ล้มเลิกความตั้งใจที่จะออกไปข้างนอก เด็กหนุ่มหยิบผ้าห่มขึ้นมากางแล้วซุกเข้าไปนอนหันหลังให้แจบอม
“เสร็จธุระแล้วก็ปิดไฟด้วย ผมง่วงแล้ว”
ฝ่ายนั้นเงียบไป พร้อมกับเตียงที่ดีดตัวขึ้นมา ยองแจถอนหายใจพรูตอนที่ได้ยินเสียงเปิดประตูเพราะคิดว่าพี่แจบอมคงเลิกความคิดจะกวนกันแล้ว แต่ก็ผิดคาดเพราะอีกฝ่ายทำแค่เปิดประตูแล้วชะโงกหน้าออกไปบอกคนที่ยังอยู่ข้างนอกว่าอย่าลืมปิดไฟก่อนเข้านอนกันเท่านั้น
จากนั้นประตูก็ถูกปิดพร้อมกับเสียงล็อกดังกริ๊ก…
ยองแจนอนตัวแข็ง แกล้งทำเป็นหลับไม่สนใจทั้งที่รู้ว่ายังไงพี่แจบอมก็รู้ว่าเขายังไม่หลับแน่ๆ
แต่หัวหน้าวงก็ไม่ได้เอ่ยปากอะไรออกมาอีก นอกจากทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอีกฝั่ง
ยองแจอยากจะถอนหายใจอีกรอบ แต่ก็นั่นแหละ เด็กหนุ่มเลือกที่จะนอนนิ่งต่อไปเพราะไม่อยากให้พี่แจบอมรู้ว่าตัวเองยังไม่หลับ
ทว่าอ้อมกอดที่สอดเข้ามาจากด้านหลังทำเอาคนที่จะแกล้งหลับใจเต้นตึกตักทั้งที่เพิ่งสงบลงไปได้ อ้อมกอดของอิมแจบอมที่ชอบบ่นว่าชเวยองแจนอนดิ้นแถมยังปลุกยาก แต่ก็ไม่มีวันไหนเลยที่จะต่างคนต่างนอนคนละฝั่ง
“ไม่เหมือนกันหรอก…. ชเวยองแจคนนี้กับยูยองแจคนนั้น…ไม่เหมือนกันเลยสักนิด”
END.
uwithb : ประเดิมเรื่องแรกด้วยความสัมพันธ์ยุ่งๆที่เราแอบชอบเองมากๆค่ะ ๕๕๕๕๕๕๕ ฝากด้วยน้า~
ความคิดเห็น